Alle inzendingen, jaar 2005, week 50

het is nog vroeg als de nacht eindigt en de uil van het donkere licht voor mij uit zweeft naar de blauwe fontein waar druppels schitteren in vlagen van de stervende maneschijn door knarsende kiezelstenen schuifel ik naar de bank gelegen aan het pad langs de waterpartij hier zet ik mij neder en zie de dag traag ontvouwen met…

Ik heb hem bekeken en beelden vastgelegd om te overleven de ultieme branding hoe licht is de nasleep van luttele uren er gebeurde iets dat het sneeuwde lucht die haar onschuld bewees de vraag van verwonden bezweek het binnenlijf verlangde naar het blijven van onderdompelen in dichtbij vergingen beelden als verlaten schrijven…

Eeuwenoude boom Zag generaties komen wordt morgen gekapt…

Ik ben een beetje ziek Zo grieperig. In mijn hoofd, dreunende muziek Ik wil zo graag een bedje op de bank Tafeltje er bij, een thermometer, dropjes en een glaasje vruchtendrank. Maar ik moet het bedje zelf verzorgen Ook het tafeltje, de thermometer, dropjes en de vruchtendrank. Misschien ben ik wel beter, morgen…

Als op het kerkhof de doden konden praten zou stílte leven…

in dit moment van eeuwige stilte waar vogels zwijgen en mijn hartslagen zich rustig aan elkander rijgen vertoef ik in tederland met zachte tonen van een fluisterende wind ervaar het warme zand onder mijn blote voeten en valt de rust mij toe verdwijnt al het moeten dit voortschrijdend genoegen van geluk en zaligheid doordrenkt…

mij treft vooral de bijzondere glimlach die ze draagt alsof hij haar eigen is de immer delende blik en haar handgebaar in gebiedende gastvrijheid haar handdruk maakt indruk ook zonder habijt…

de klok slaat zonde draait de waarheid dol wie heeft haar opgewonden maakt de hel zo vol heiligen verpozen zich in het licht van glas in lood ze staan al jaren op pilaren betreuren eeuwenlang hun dood zondaars kennen geen genade woekeren dicht bij de grond zij belijden steels en schuchter onschuld met de mond ze hebben lak aan…

Als ik iets prachtigs geven kon plukte ik jou de gouden maan en ving de warme zonnestralen jij zou die hartenwens verstaan dan kijk jij diep in mijn ogen en belooft mij oprechte trouw wij kussen voorbij de horizon en zeggen "ik hou zo van jou".…

gevoel voor eigen richting van ’n liefdespad dat was waar ’t om ging wat hij niet had zijn tred was onmatig vast regelmatig het zat vast onder z’n pet geluk hoe wel gevoel was kwel als niets hem nader bracht naar teder zacht de hunker naar liefde ‘n averrechtse weg hij dacht het is maf dat het nu heldert maar ik zet m’n pet…

ik ga maar weer eens naar de Europoort tenslotte ben ik er geboren op zo'n korte dag mengt blauw zich met vuile strepen paarse proppen proberen nog wat te rekken iemand waarschuwt voor zakpeuteraars tegenover mij een man met brede neus hij houdt twee ballen in een hand en laat zijn vingers kraken een muziekje bereikt mijn oor…

Zon schijnt tot gordijnen. Achter het groen verborgen wat gebeurde. De kamer een gesloten stal. Geen mens weet precies de reden, niemand beseft waarom. Het lijkt een kerstverhaal met een slechte afloop. Achter het kerkstukje gekregen voor de kerst - lof alle vrijwilligers - blijft ze hopen op vroeger vertelde de meester een…

Achter de gesloten deuren van het hoog establishment zit men zich luid te bescheuren met Jan Modaal die niemand kent. Eens de camera's gaan draaien ziet men stijve pokerklazen die de brave Jan gaan paaien met geleerde holle frazen. Is de journalist verdwenen ? Werd hun speech goed opgemerkt ? Dan nemen ze voldaan de benen : "We hebben…

Kennis en kundigheid in vaar’lands politiek ... ach wat een ijdelheid, dat is niet wat men ziet ! een losbol met een snoetje veel vrouwelijk talent een kakelend kaketoetje met aardig Gents accent van niets naar vice-premier en straks ook centerfold de beeldmedia doet mee ze is nochtans niet blond ...…

voorbij het vervaagde landschap richt ik mijn blik naar het zuiden terwijl dromen hun glans verliezen grauwe wolken razen door de lucht nemen de gedachten met zich mee het gevoel verbergt zich achter mij niet onzichtbaar, slechts beschermd te kwetsbaar voor de openheid deze weg voert naar oneindigheid ver van wat ik nu nog weten kan zelfs…

bij de afgebroken tak kom ik een boom tegen steeds weer die tak hij ligt op een blad dat viel voor de tak afbrak steeds weer bij die boom…

nog voelbaar, bij elke stap langs de blauwe reiger die geduldig naar het water loert onder de milde zon die glanst op het rimpelloze nat voorbij de vrouw die me vriendelijk groet hier vaak de eenden voert zomaar een moment van simpel genieten van klein geluk op het pad van alledag…

In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken. Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende…

ik heb kathedralen bezocht naar God gezocht langs bogen en pilaren soms kleurde even zon zijn haren in de gebrandschilderde ramen zag de fresco's staties van zijn kruis proefde wierook in een geur van ver verleden toch zingen nog vandaag de mensen zijn gebeden zij voelen zich er thuis ik ken de ster van Betlehem Maria,…

ik heb nooit iets geschreven of het was achter doorhalingen ik heb nooit iets geweten of het stond achter dikke rode strepen ik ken meer liedjes dan gedichten meer films dan romans alles wat ik niet weet en alles wat ik nooit schreef vent ik uit als stroop en azijn in verstokte mierenkolonies ik ken de mores van het verkoopteam…

Vier regels om zo’n vers mee aan te vangen. Omarmend rijm, de tweede regel hier rijmt op de derde, één op regel vier, elk - metrisch - aan vijf jamben opgehangen. Twee regels nog, een laatste rijmduet en zie, daar staat een puntgaaf snelsonnet.…

deel de lucht met me mijn kind en de wolken en de toppen van de bomen want gisteren zomaar door een paar woorden liet je mij de zomer zien je weet dat ik voor jou zou willen sterven mijn kind jij, die de zon voor me reikt door de hoge vensters van je jeugd gaf mij met je wondermooie ogen jouw wereld jij, mijn kind zei :…

Toen Bello uit zijn lijden was verlost Vond ik een dierenkerkhof in de buurt Waar ik een laatste rustplaats heb gehuurd Die mij per jaar maar achttien euro kost. Begraaf me dus niet in gewijde grond, Maar leg me maar voordelig naast mijn hond.…

Er was laatst een damhert in Zweden Dat zo overhoop werd gereden Hij zei: ik had pech Dat ze op die weg Alleen maar de elandproef deden…

ik verhaal u van de man schouw zijn diepste wezen, als dat al kan: naar binnengaan ofwel mijn ziel door eigen ogen lezen in mijn aard ben ik ziende blind niet dat ik dat zo wil of dat intimeit mij ontgaat nee, het is de waarneming van de immer schone vrouw te paard en het jachtgedrag waarop ik mij verlaat het versmalt…

Duisternis zit in een hoek te wachten grijpt zijn kans en slaat genadeloos toe. Het duurt een poos voor je wat gewend bent aan het duister en je ogen weer wat om je heen kunnen zien.…

De kolenkachel straalt behaaglijk de huiskamer in zomerklimaat waar grootvader zijn uiltje knapt terwijl de kat een walnoot gapt die hij over het vloerkleed slaat kerstkoekjes in de dennenboom besneeuwd met suikervlokjes schommelen zacht aan felrood lint tussen de kaarsen; crèmegetint en tingelende tere klokjes de platenspeler krast versleten…

kleine dingen wondertjes op zicht ik keek zag ze gebeuren ben toen voor jou gezwicht blikken raakten openlijk en bloot haren glansden je mond wat groot een lieve lach die warmte bracht woorden waren luchtig je ademde wat snel de vingers van je handen speelden zacht hun spel toen al besefte ik dat je me had ik zag…

stoere man in haar armen niet in Bosnië of Kongo niet in het jaar 1945 maar vanavond gewoon in Nederland gewoon in de 21e eeuw huil je in haar armen vecht je met herinneringen van een oorlog waar je was ergens in Irak een oorlog die niet eens de jouwe was…

De laatste blaadjes houden zich vast aan de boom, herfststorm laat ze vrij…