168 resultaten.
De eenvoud van het complexe
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 745 De rariteiten van de geest,
ongedwongen door gedachten,
onherkenbaar door het smachten…
Als een brief die nooit meer leest….
Herkenbaar door het pure.
Verkwanseld door mens en tijd.
Door ratio en materie,
Is men in staat om te verzuren…
Want de eenvoud van het complexe,
is tastbaar door de onschuld…
Zonder regelmaat van denken,
ongeacht…
Ik spuwde honderdduizend draken.
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 2.860 Ik vuur een wolk uit wijde kaken
over vloeden van zonnedauw
of sterrenglans die altoos zou
gloeien in `t hart dat ik wil raken
Zodat ik bekoorlijk blijf haken
aan kant en keurig immer trouw
ook recht door zee, ik hou van jou
spuwde ik honderd, duizend draken
En dat is prima, zijn mijn zaken
als ik het daarbij laten kon
lees: rekening mocht…
Irak, dagelijkse dood
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.444 autobom…handgranaat
bloedlucht…rafeldraad
stukken van mensen
niets meer te wensen
zoveel leed opgebouwd
teveel tranen gerouwd
wonden helen niet door tijd
bij gebrek aan menselijkheid
van teveel duivelse fanaten
die willen doden en haten
hun god als alibi voor moord
voor een enkeltje hemelpoort…
paasweesgegroet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 452 verborgen holte
baadt in licht
open mond
verbaasd gezicht
duisternis treedt
terug in licht
steen gerold
rock ‘n roll
een engel lacht
de morgen vol
verbaasde vrouwen
slaan op hol
paasweesgegroet
de ogen dicht
voor zo veel hemel
voor zo veel licht
als de nacht
voor het leven zwicht
het leven ongelogen
waarheid sterft niet meer…
Aandriftcel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.360 als mijn mond
zich transformeert
in de speurneus
van jouw kleine hond
-schoksgewijs over je kippenvel-
sla je mij niet af mijn lief
en prikkel ik je aandriftcel…
Büllingen
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 428 Tegen de bosrand
ligt in maart nog sneeuw
op de hoogten van Büllingen.
De weiden zijn nog dor,
blauwgrijs de meidoornhagen.
Torenspitsen reiken uit
boven alleen maar daken.
Maar een strakke wind voert
de kracht van het voorjaar aan
over de zachte heuvels.
Geuren en licht,
klanken en atmosferen
dringen onweerstaanbaar door
in dit lieflijke…
Wanneer ik...
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 926 Wanneer een gedicht áf is
heb ik niets meer te schrijven.
Als er nooit een morgen is,
zal er geen avond meer volgen.
Wanneer je me niet mist, heb
ik je nooit wat geboden.…
De aarde
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 626 De bal is rond,
de aarde ook.
De bal wordt
gétrapt, de
aarde vértrapt!…
De Hommel
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 379 Eerst dommelt
dan schommelt
en hommelt
hij zacht
voor mijn raam
op en neer
zo zwaar
kan zowaar
als zoem-
kunstenaar
zijn eigen gewicht
haast niet dragen…
Vrouwen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.377 En al deze vrouwen
hun lachen
de witte villa in een avondtuin
van wandelen
langs purperen struiken
en bomen
en al de vrouwen
drinken zware wijn en
gloeien op het voorhoofd
van de jongen zo vragend.…
zij is uit de kunst
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 717 een hele plukse dame
uit heer hugo's waard
sprak de schoone kunsten
niet interessant
te zwaar waar
om niet goed
van te worden
geef mij maar kunstel
precies als borstel
mijn borsten zijn zo opgeknapt
sinds ik borstel
en niet plukkel
het gaat nu goed
met haar
zo ziet men maar
liever lekker kunstelen
dan amechtig stuntelen
met geprangd…
Lente
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 509 De bloemetjes komen weer uit de grond,
het zonnetje, kleur op je wangen, zo gezond.
Lieveheersbeestjes en vlinders vliegen af en aan,
lammetjes proberen op hun pootjes te gaan staan.
Genieten van de zon en de vogels die fluiten,
de mensen trekken allemaal naar buiten.
Lekker wandelen, fietsen of tuinieren
en bestrijden van wespen, bijen en mieren…
Dagen vullende regenbuien
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.752 dagen vullende regenbuien
als spiegels glimmen de straten
personen schuilen onder voorpuien
een gelegenheid tot bijpraten
dagen vullende regenbuien
zoutsporen bijten in mijn ogen
herinneringen blijven kruien
de dagen zonder jou vervlogen
regenbuien vullen mijn dagen
als spiegels klinken mijn dromen
als ik jouw drempel kon verlagen
zou…
aqui vive en poeta
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 335 (op een tegeltje)
hier woont de dichter
ook hij zal ergens
moeten wonen...
welnu achter deze gevel
komen woorden tot leven
zoals destijds bij de bouw
de metselaar dit huis
liet groeien steen voor steen
zo maakt de dichter
met zorg de juiste keuze
woord voor woord…
vrij me met liefde
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 541 een spoor naar de zon
waar de horizon krult
en de lucht zich vult
met het grijs van de zee
neem me mee
zonder weten laat me
de richting vergeten en
verdwalen naar morgen
handenvol groen in
het licht dat gaat leven
geboorte en dood zijn
een cyclus voor even
kom lente vrij me
met liefde troost me vandaag
in het blauw van de…
Echt
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.789 Ik heb Ronnie eens ontmoet.
en grapte of het koud was boven,
hij moest lachen. Dat was ok nee
niet Tober, Brandsteder!
met aan elke vinger tien kandidaten.
Hij vroeg ons wie zes miljard
graven groef. Ik wees een dichter
en won
een paarse porsche mattel 1:43
op een draaiplateau. Geen- wrak
van de weg of -fratsen maar
echt bekend van televisie…
Uitnodiging
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 2.624 Wil je met me timmeren
aan een kader, desnoods
scheef? We hoeven er niet
echt in te blijven
springen regelmatig uit de
lijst maar hebben toch mooi
dat ding samen in elkaar
gezet, het geeft ons grip
och, niets waait aan, ook dit
is een maniertje om een deal
te sluiten met het lot
zwoegen moet ik en zelfs dat
is een verhaal met gaten…
haarsalon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 858 mijn rug zonk in een leren kuip
de nek achterover in een boog van glazuur
zo keek ik naar flarden en flitsen
de bonte poppen van de lentemode
op een nageldun, kamerbreed scherm
ik koos voor een moderne snit
met golven die zich in grillige bochten wringen
weerborstels die speels uit mijn kruin priemen
de kapper belooft een wonder
een gelaagd…
Ja, ze was een meisje
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 435 het doet er niet toe, zei ik
hij is dood
ik legde het geweer op de vreemdeling
plukte plastic geraniums en gooide ze
voorbij mijn triomferende blik
die avond liep ik in de tuin
de wind ging me voorbij en
zakte in de wolken toen ik met
dit gedicht op mijn huid
de hemel betrad
door de spiegel heen
spuugde ik nog een laatste keer
op…
Onder een verdwaalde steen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 471 de nacht
onaangeroerd, vertrokken
met de trein van half zeven
onder het gebladerte te volgen
de nacht
ontkleedt de dijk van oude wilgen
en verschrompelde schaduwen
het water
de golven vormend
dreigen onder spiegels
waar ijskoude dromen beven
het water
breekt de strijd tussen
leven en dood
de beelden
ik hou teveel van ze
woorden…
Gedichten vieren
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 633 De vieren op onze gedichten
Komen van het muggenziften
En van het weinig tolereren
Van wat de ander mag inspireren
Verwrongen geesten beletten
Ons creatief letterzetten
Maar we zijn ook van harte gerust
De dichtkunst wordt zo niet geblust
Artistiek moraliseren
zal ondeugden niet leren
de reacties zo bout
tonen hen kil en koud
Dus…
Obstakel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 436 Ik zou weer eens wat moeten dichten
over het stil verlaten perron
de duizend oranje gezichten
een weggeblazen kinderballon
over de onbeheersbare kunst
van stil leven en een loslaten
het genieten van verstrekte gunst
nog te dichten kieren en gaten
over een opnieuw vergeten God
lichtjaren en roestige nachten
zacht zoete honing en boterpot…
Echo
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 355 een nimf zong
bekleed met dromen
over het dal van Hebron
tot aan Athene
weerklonk haar stem
oogvijvers verzonken
in het smalle waterlint
ook dat bezat een brede bron
van geesten
fluisterend tussen
de rotsoevers door
maar geen blik
op haar porseleinen gelaat
voor altijd sluipt ze
nog achter ons aan
----------------------------…
Tweespalt, driespalt, twee vrouwen en een kind
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 402 1
De ijzige wolfsklem van het onvermogen
Slaat zijn tanden in de borst en
Purper kruipt een gifslang
Uit verlopen ogen.
In wanhoop slaakt een wijdgeopend muil
Zijn grauwe zucht de tinnen wolken in.
De vuisten van de man om glas gebald,
De schedel barst terwijl de
Opera vedette zingt en zingt.
2
De groene berg, een schuimend verre…
Nergens rust
netgedicht
2.0 met 21 stemmen 491 Nergens rust meer
herrie, zoveel herrie
autos gieren over straat
vliegtuigen vol kerozijn
bonkende basboxen
gillende sirenes
nergens rust meer
zelfs de natuur
vertoont zijn speedboten
als lokvogels
voor de recreant
die zijn vlees verbrandt
nergens rust meer
TV - decibellen
die mijn hersens kwellen
het trapportaal klinkt luid
van…
Nazorg
gedicht
3.0 met 20 stemmen 21.816 Wij zullen openen
een rusthuis
voor uitgebluste dichters
wij zullen zorgen voor:
trijpen pantoffels
lauwe radiatorbuizen
en elke zaterdag
een glaasje wijn
Men zal van ons
niet kunnen zeggen
dat wij de poëzie
een onverschillig hart betoonden
Wij zullen eens per maand
de oude dichters
tracteren op wat gaande is:
moord & doodslag
en…
verholen zinnen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 721 waar
woorden
er niet
toe doen
eerder
willen
zwijgen
kruip ik
liever
in warme
deelbare
zinnen
in ‘t zacht
verstillen
van verhitte
lijven
ademend
onder
één huid…
beestenspul
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 2.412 het Slavisch bloed kruipt
langzamer dan de luiaard
die beschutting vindt
in heel langzaam bewegen
een zwarte panter jaagt
het eind en het begin zijn zoek
speuren machteloos naar elkaar
we wachten tot de tak breekt
of zich buigzaam toont…
familiedag
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 3.219 hij wilde gecremeerd, maar
doden leven niet, hij ging
onder de grond zwijgzaam
zijn wens was niet in tel
op de dag des oordeels
nam hij gruwelijk wraak
zijn familie kreeg hij wel
verzorgde een enkel reisje
via vagevuur naar de hel…
overleven was een naam in steen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 357 je zult niet stranden
aan de turkse kust
het binnenland bindt
weer je handen omdat
geschiedenis in rotsen rust
jij voelt hoe steen
in het zacht raken
al zijn emoties zucht
de empathie met het verleden
komt in je vingertoppen terug
je weet de pijn die
is geleden niet door
generaties uit het heden
ziet het bloed niet rood
maar…