Alle inzendingen, jaar 2006, week 18

krast ons kansloze bestaan groeven diep en laat ons beven is harmonie en rust beleven langdurig en slepend vergaan wordt op het pallet van bestaan berustende grauwheid verdreven door dodend vuur in gruwende kleuren is de geest angstig sluipend heengegaan dan veranderd weer onverwacht snel dit neerslachtig angstig beeld als een penseelstreek…

overal neem ik je mee naar toe, mijn pakje. uitpakken, dat doe ik niet, welnee. voorzichtigjes bij het begin, niemand die het ziet. wat zal de inhoud zijn? nee, ik weet het zeker, ik kan het nog niet. na zoveel vragen. ontelbare dagen. ik ga het nu wagen. een inhoud, met liefde, pijn en verdriet. geluk, verlies........ en een…

De stilte van de nacht omhelst mij met duizend lege armen laat mij duizend lege beelden zien als laatste tonen versterven…

grappig geestdriftige groenvinkjes geweldig gemaaide gazons geven godengeluk gerieflijk genietend gewoon…

Ik zit thuis. Mensen om me heen. Toch voel ik me ontzettend alleen. Er is soep en mama kletst wat. Het interesseert me geen bal. Ik ben het helemaal zat. De zon schijnt. Van binnen voel ik me kil. Het is zo stil. Het liefst zou ik je bellen. Van alles vertellen. Maar jou moet ik ruimte en rust geven. Bellen doe ik je later. Al is het maar…

Mooi en ontgerenoveerd Nimmer verbouwd Tussen weelderig groen Ontvankelijk en vertrouwd De drang was nu immens Weliswaar niet ongevraagd Het was wat onpersoonlijk Ontvankelijk was zij belaagd Maar nu de gevolgen met drang Er was geen tijd te verliezen Haar ontsluitend lichaam Maakte haar vreselijk bang En als zij neerstrijkt Op…

Je vulde net het halve deurgat met je pruilmond, je haar en veel zon in je ogen. De tijd en de zon stonden stil, want er hing een knoopje los aan je jurk, je bloemetjesjurk en je kous aan lichtkant naar beneden. En de bruine kip keek lang en kwaad naar je boterham met sirop de Liège. Maar de tijd stond stil en jij stond stil, met een…

ik wacht op antwoord het antwoord van het leven niemand die ons hoort het valt echt tegen ik wacht op antwoord nog heel even en ik wil niet meer leven het gevoel van eenzaamheid niemand die heeft ervan spijt ik wacht op het antwoord het antwoord van het leven ik kan er niet meer tegen ik wil niet meer leven…

aLs Je In MijN OgEn KiJkT.. KuN Je ZieN WaT Ik BeDoeL.. DaT HeT Is ZoaLs HeT LijKt DaT Ik EcHt IeTs VooR Je VoeL De LieFde Is NieT UiT Te LeGGen NieT Te BeScHrijVen MeT GeeN Pen Ik WeeT NieT Hoe Ik DiT MoeT ZeGGen Ik WeeT aLLeen DaT Ik GeK Op Je BeN..…

Lommerrijk bos vertel me jouw geheimen en deel het met de mijne zodat ik de eenzaamheid achter me kan laten evenals de schaduw die over mijn leven trok waardoor de zon verstek liet gaan. Wind der verandering blaas de wolken uit elkaar opdat het licht over de toekomst moge schijnen en somberheid voor eeuwig moge verdwijnen.…

Puur genot op een zomerdag toen de zon doordrong in mijn huid terwijl ik op mijn handdoek lag ritselende bomen als enig geluid Puur genot op een zomerdag toen ik over het strand heen liep en in de verte mijn hond zag spelend in water, niet te diep Puur genot op een zomerdag Toen ik op een heerlijk terrasje zat met alleen een biertje en…

Je hangt zo ongrijpbaar zonder kabels aan de lucht onmogelijk te verstenen soms hagel je op hoofden maar meestal zweef je voetloos voorbij, groter dan de aarde; had ik honderd vorken, ik kreeg geen gat gemaakt had ik duizend handen, ik kreeg je niet gekneed…

het pad gehuld in vochtige geuren van mos en vers gestapeld hout het water nog ruisend in tijdloze klanken, de stenen glanzend rond geslepen het licht getemperd onder oeroude bomen, het dorp in glooiende rust de avondzon gedoofd mijn blik met louter schoonheid gevuld…

in de kiezeltuin bleven verkreukeld op de grond davidssterren liggen de dromenman verborg ze nooit 's avonds voor het slapengaan noemde hij al hun namen bracht de punten naar zijn mond maar altijd kwam in elke nacht prikkeldraad terug rond zijn hart de man vlocht naaldgras door hun haren herdacht het lichaam dat geen meisje werd…

o, nog groene nimf bewandel heelhuids de weg naar volwassen tak…

Het leven als een vogelvlucht Vogels delen het leven enkele weken Na de jongen slaan ze beiden op de vlucht Slechts een enkele soort zal het monogaam zijn niet breken Voor de mens is monogamie een crime gebleken Na het ja-woord een diepe zucht Geen verbintenis tot de laatste lucht Alles opgebouwd om het later af te breken Is de keuze bewust…

Gedreven in een verdomhoek De tegenactie die ik beraam De ring, de handdoek Tref ik blaam Ben ik zwak als ik me schaam Is de situatie op eigen verzoek Ben ik zelf degene die ik vervloek Er is zoveel meer dat ik beaam De droom anderen te doen groeien Zelf groot zijn in het klein De ongewenste medemens weer doen opbloeien Is de grijze…

Ik walg nu van die dagen vol van zon, Van die zon zelf, die niet wil ondergaan; Wanneer het nacht was zou ik naast hem staan En zeggen: Vriend, 't was waar, eerst nu begon Mij 't leven, àl wat ik eertijds verzon Was logen, wat ik zei van zon was waan, En van genot en liefde, - maar, welaan, Vergeef mij dat ik zó dwaas dwalen kon. Dan…

speels ontlok ik aan je dromen die milde blik van damhertogen waarmee je tracht mij te bekoren zoals een vlinder op de tafelrand in alle minzaamheid voorzichtig landt onhoorbaar zachtjes even trilt van schuwheid met de vleugels rilt.…

hoe stil is het gras zelfs banken en bomen wanneer ik je zacht in de treurwind leg hoe smal zijn je vingers rond de wilgende vijver en de witte vogel van rozenhout je verhalen zijn zo traag en haast vergeten van dag tot dag van zon tot zon geen ster wekt mijn dromen zelfs de wolken liggen dood toch kan ik niet verder gaan…

wij zoeken vrijheid plaatsen glas, waar niets moet zijn uitzicht, zon en licht het vogeltje gevangen ligt, het nekje gebroken…

neen Edith,’’je ne regrette rien’’ het moet nog beginnen zie je de zijden kousen waren er op tijd mijn mantelpakje hangt al klaar en ik mocht de warme krullenset lenen van Stella ik hoop maar dat er geen wespen zitten het is wel een romantische plek zo’n boomgaard maar die rotbeesten hebben het altijd op mij gemunt die lotion gaat…

Als ik jouw laatste adem vang dan blaas ik je nieuw leven in. In wanhoop grijp ik naar de lucht maar de dood is sneller. Nu je ademhaling is gestopt sluit ik jouw mooie ogen. De dood klopt aan en neemt je mee. Geeft mij de wanhoop, pijn en angst als bewijs van jouw ontvangst.…

De weemoed naar Thailand kan soms als scharlaken zijde op me neer dwarrelen. Ik zweef dan opeens, gesluierd, door de schemerige wereld van hier noch daar en alles draagt het zegel van het Oosten. Hoe kan de wind van zó ver, de geur van wierook naar mij dragen? Waarom hangt de maan als een koperen bel aan de nachtelijke tempel?…

Friese koe uit het stamboek vier honderd in getal grazen gesponsored door een veel vermogend inwoner van Den Haag zelf in weiden met gras buiten laten was niet meer te betalen voor de boer zonder reclame er kijkt toch niemand…

Zo... kwam een vogeltje zelden gezien mooi en klein en zong, zong zoals niemand kan stal mijn hart stout, stout vogeltje waar is mijn hart? geef me mijn hart terug! ze zei je hart is niet van mij ’t is van mijn vader die in de hemelen zit. harteloos heb ik het vogeltje gekruisigd.…

De roem van deze wereld duurt maar kort: Het stralend beeld van onze grote Pim Is onderhand een verre, bleke schim En alle tranen zijn allang gestort. De grootste Nederlander van altijd Raakt na vier jaar in de vergetelheid.…

Zittend op een zwijgende rots Floot de Nachtegaal zijn mooiste lied En keek vervolgens apetrots Naar zijn vriendje, de Parkiet Zachtjes begon ook deze te zingen Tot grote spijt van de Nachtegaal De Parkiet wou blijkbaar meedingen Naar de prijs voor zang in vogeltaal En, tot ieders verbazing zong hij geniaal, Maar hij kwam plots in ademnood…

dubbel dekkende verf met een prachtige struktuur azuurblauw en smetteloos gevaar op een muur van telleurstellingen zo kijken jouw ogen me aan verborgen talent voor gebreken na het drogen komt het verbleken gevaar op afslaan van de motor van onze liefde smetteloos helder van klank was jouw woord, gevoel en gebaar zoveel liefde voor…

Angst, verdriet, onzekerheid spelen door mijn hoofd, bijna alles weghalend waarin ik heb geloofd. En toch weiger ik pertinent mijn hoop te doen vervagen, ik wil geloven in het geluk, en niets kan dat verjagen. Zolang als jij er bent, zolang als ik je voel, vecht ik met alles wat in me zit met enkel maar één doel....…