Alle inzendingen, jaar 2006, week 30

Je staat daar in de regen de maan streelt je gezicht. Jij die eens kruiste mijn wegen voor jou ben ik gezwicht. Je kijkt me liefdevol aan de regen glinstert in je haar. Als ik jou daar zo zie staan dan weet ik we horen bij elkaar. Je glimlacht en neemt mijn hand. Je drukt je lichaam tegen me aan. We lopen samen over het strand in het…

Daar stond zo`n oude schoenendoos verborgen onder het stof der tijd op zolder bij de herinneringen het plaatje van die kleine meid ze knipte fragmenten uit de bladen een compositie van haar ideaal en plakte het in die schoenendoos zo fröbelde ze haar mooiste verhaal een kijkgaatje bood in perspectief kabouterfiguurtjes uit de libelle…

zon gaat onder kaarsen geven licht wijn wat warmte fles geleegd kaarsen gedoofd dansen plots glimmende lichtjes overal om ons heen vuurvliegjes ze beamen dat het goed is natuurlijk de natuur benadrukt ...…

de geur van dopheide en droog dennenhout beweegt met de wind die goudgeel blad ritselt de zon staat in gloeiend stof in een koperen nevel van hitte grasklokjes trillen in de schaduw van lome verdorrende struiken diep onder de verhitte bossen stroomt levend bronwater straks zal koele regen ruisen voor een eeuwige kringloop…

Ik droom mijn droom van de prins op het witte paard op de bank liggend kijkend naar de Tour ligt mijn eega, met snor en baard, ik droom een droom van een prachtig kasteel, inclusief mijn op wenkend dienend personeel, kijk in de rondte en zie van dat laatste dan niet zoveel... Ik droom mijn droom van aan de top te staan; men me om handtekeningen…

zon verregent goudgerand rook stijgt vers gebrand langs zwart gedolven aarde vernieuwend over leven in herschapen vast verband koffie wacht cake verkeuvelt in een traan de tissuelach verzacht verdriet het mompelen zwelt aan vergetelheid de werkelijkheid was even kwijt…

ziet de mens kort van stof met weinig aan verhit gelijk de bonomo juli is zijn paarmaand ziet de fuut merel meerkoet door hitte bevangen paren een tweede keer de hormonen werken weer ze hadden het al gehad bij vogels en burgers kiezen de vrouwtjes baltsen kaakslagen man tegen man het helpt geen zier mannetjes zat in groten getale…

Langzaam schuifelt hij door de straat: de lange, smalle grotestadsstraat. Zijn haast hangt - afgedaan - tesamen met lang verstorven kinderstemmen tussen de huizen die, vermoeid van het lange staan, zijn gang langs de opengesperde monden van de portieken gadeslaan tot hij het zijne vindt. Met een sleutel duwt hij traag de…

de mildheid van de regen is nog even weggebleven de pruim schudt zijn takken en kijkt meewarig de heg voorbij fluitekruid wuift wit terwijl riddersporen star onbewegelijk roestbruin met hun ijzige blik verdrogen boerenwormkruid gele teint bundelt zijn knopjes druk insekten werend verlangend naar de zon tegenover deze natuur huilen…

Aan het strand ontmoet, bedolven of ten onder gaan aan een overvloed van mens op mens het gevoel van branding. Laat mij de jutter zijn die de leegte van de rotsen schraapt dromenvanger van zee en overblijfselen, het oneindige begroeten, weer terugspoelen naar de bron. Dag zon, dag maan, dag mens ik ga.…

Als de bloedige aftocht van cijfers het zwijgen oplegt aan letters telt een generaal zijn medailles een stad zijn doden als de bloedige aftocht van cijfers het zwijgen oplegt aan letters blijven de straten zonder beeld en kleurenblind achter daar, op die plek waar één gelijk is aan negen en tien of aan oneindig en niets telt men medailles…

luchtige slagen storten neer op warmteverlangend vandaag onvermoeibaar en gestaag vormen plassen rivieren ondanks dijken van verweer flitsen tekenen het licht omarmd door aanzwellend gedonder opgesloten zon verdwijnt zelfs zonder ooit met daglicht te hebben gespeeld verlaat de strijd zonder gezicht…

langs de oude fontein over verweerd travertijn schuifelt een mamma haar zoon op Vespa-vering lummelt bij de wering met een raggazza haar man speelt canasta bij een bord hete pasta en een glas Corvo-wijn stemmen sterven zacht in de Siciliaanse nacht waar geheimen geheimen zijn…

er ging een vreemde langs mij heen koud en stil door merg en been de samenhang verdween ik was er wel maar had niets meer met de dingen die mij lagen die mijn bestaan zijn reden gaven een dunne lijn verbond mij met de werkelijkheid wat ik presenteerde wat ik formuleerde was niet meer van mij de vreemde keek mij aan keek door…

Geplaatst stek tegen schutting scheidingshek even breed als lang heen praatje weer geen belang rijtjeshuizen tuinen deels beklemde vlinderboom -tussen hek en open deur- prijkt soepele boomtakken boven begrensde tuinen diep lila pluimen gekleurde vlinders komen en gaan citroentje koolwitje dagpauwogen burenogen genieten gaan staan…

Slechts in tijden van tussenpauze Daal ik af en plaats mijzelf waar ik ben Tast ik en vind een nieuw antwoord Dat wegvlucht bij de volgende verbeelding. Door deining immer meer weggedreven Van gewild verwachte ongerijmdheden Vloei ik over in een nooit gedacht tegendeel Van een onontdekt verlangde wandeling Die schijnt te gebeuren zonder beweging…

De LPF voelt Nawijn aan de tand Die is daar dom genoeg voor en geen kwaaie En dat hij vreemdelingenhaat zou zaaien Berust natuurlijk op een misverstand Hij is voor buitenlanders juist niet bang Hij diende immers graag het Vlaams belang?…

een echte vent vol verhalen van orgasme tot fantasme en altijd bij de pinken als het over echte venten gaat zo met een fluisterstem traag vertellen over toen die keer dat hij den bak in vloog omdat hij had gelogen over iets waarover niet gezeverd wordt of toen die andere dag hij zijn ouwe vriend weer zag met geld dat niet meer kon verspild…

Voor dag en dauw waden wij naar de open plek met trillend zonnestof. De stilte staat en zingt zowaar het morgenlof. Met mijn wortels in de murmelende stroom, dat zou een droom zijn. Ik murmel mee en in mij wiegt de allereerste boom. Die excellente helling boven de boomgrens is een bekoring met halverwege een hut waar mens en…

Als een dronken tempelier buitelt de kruisspin in zijn web een straal maanlicht heeft hem gewekt en totaal in verwarring tracht hij erlangs omhoog te klimmen.…

nee niet in het duister duister vindt waarheid in het licht vindt licht in waarheids duisternis weinig woorden dragen waarheid vluchtig als een groet ze verwaaien worden niet gekend ze gebruiken is men niet gewend een vreemde dolend in het land van eerlijkheid herkenbaar opgetuigd als echt maar niemand die toch voor haar…

Het draait en draait rondom, rondin het spaakt en steekt langs as en spin het rijdt en rolt langszij en door het ligt en staat soms achter, voor twee handvaten wielen en een stuur hollands puur…

Ik vang jouw lach in bloesembermen terwijl stilte grote sprongen maakt over bijna rimpelloos water verdrink ik gedachteloos doch rillend gevangen in een rail van wisselstroken ademloos vouw ik thuis open en zie de laatste rimpel verdwijnen uit het zicht naar daar waar morgen niet meer bestaat maar nu kleur geeft aan uren die…

I. draal niet tot ik kom vannacht span nu het fijnste linnen om je zinnen je weet dat ik meestal vroeger kom zet twee glazen klaar dromen maken mij soms bang II. strooi koelte in mijn ogen dek me met je schaduw toe vouw je sluier voor de nacht schud je haar in een tierig gebaar schuif je glimlach in mijn droom…

Streel mij teder in de morgen wieg mij zachtjes op jouw kracht ik zal mij hunkerend ontvouwen na een maanheldere nacht in de morgendauw ontwaak ik fier mijn hoofdje naar de zon dronken van de nieuw kansen zou ik bloeien zolang ik kon mijn hart staat open naar de wereld schoonheid is zo klein en puur wie het ziet mag het beminnen hou…

Verrukt staan wij in de regen boven een grauwe Ierse zee waar een harde wind heer en meester speelt. Hij brult, hij juicht, drijft pochend zijn schapen op in het zwerk, duwt hardvochtig de golven in de rug, laat hen met niet aflatende passie schuimbekkend de rotsen beklimmen, alsof zij hen hun bestaansrecht betwisten, dan is heel even ons…

Oude paarden schudden met de bekken Boven ’t schuim: ze slepen ’t net ter ree*. Vissers rijden op de ruggen mee, Doen hun best het paard tot moed te wekken. Zie, men keert… en de oude dieren trekken, Nu de vissersjongen roept: hoi hé! ’t Wriemelend net ten leste uit de zee, Zó, dat borst en dijen zichtbaar rekken. Blonde jeugd staat bij…

hoe raadselachtig 't licht hier alles belaagt en streelt langs het volle geel van zonnebloem en over het ruisend groen van druif en rank dwarrelend boven het geurend paars van lavendel dan weer spelend met vlinder en hagedis door al wat leeft bemind de ganse dag bezongen doch vooral verzonken in puur azuur van wolken en zee in…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn 'Waste Land', over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en naar hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. ----------…

Het huis van de jongste van die van Laken werd te krap voor al zijn hondenvrienden maar het is hem te duur om iets te vinden waar ook zijn ‘paarden’ binnengeraken zijn stem voor dieren wordt graag gehoord maar in geldzaken is hij onprettig gestoord…