Alle inzendingen, jaar 2006, week 32

Voor wat gebeurt aan weerszijden Heeft de muur geen oog. Blind is zijn verankering, Sprakeloos zijn staan En zo scheidt hij droog Ons beiden. Jij, voorover leunend, Schaaft je aan het ruwe oppervlak … Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen Maar de muur verstaat zijn vak. De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen. Aaneengesloten…

ik denk tegen de wind in het ruisen van de zee het geluid, de muziek een cliché in mijn oren achterstevoren terug... denk ik terug... naar toen als de zee spoelde de liefde over mijn dam toen zij kwam zij, een onopvallend glasgordijn een muur van troebel water onzichtbaar onder de waterlijn sommige stuurlui staan aan wal omdat ze…

Mijn leven nog eens beginnen op een totaal andere manier Wat zou ik dat graag willen met mijn eigen schrijf vertier… Een atheïst zou ik zeker zijn in een gezin van grenzeloosheid Geen gezeur over god en diens geboden Heerlijk genieten van mijn vrijheid… De stilte mogen proeven in mijn geest Niets opgelegd krijgen, alleen maar kiezen Zelf…

ik haat, ik vernietig ik vernietig, ik haat ik haat, ik vernietig, ik vernietig, ik haat met instemming van A die stilzwijgend gadeslaat ik haat, ik vernietig ik vernietig, ik haat ik gooi met liefde bommen naar weerlozen op straat ik haat, ik vernietig, ik vernietig, ik haat zeur mij niet over VREDE Hezisrabollahël is een…

"Mijn liefste, jong en slank zijt gij, als een ceder op de Libanon, lieftallig als de rozentuinen in Jericho." (Hooglied) Troost mijn volk, liefste, breng troost om de groene ceders van leven hun kruinen gebroken, om de rozentuinen van toekomst, voor altijd geknakt. Pas nog zongen ze bloemen hier, de stralende kinderen uit de…

ik zie ze gaan ze raken alles aan vooral elkaar alsof ze samen willen blijven praten tegen muren schreeuwen in de lucht luisteren naar dingen die voor onze ogen zijn gevlucht zijn ongrijpbaar in bewegen verlokkend ingesteld denken anders over alles zien in iedereen een held ze ademen hun niet geleefde jeugd stelen warmte kopen…

Een vriend die mij pas ontvlood Hoort nog lang niet in de dood Hij was een aardig heel goed mens Kende bij iedereen zijn grens Toch moest hij dapper gaan sterven Zodat anderen zijn ruimte erven Zo gaat het leven immers door Al stelt mij deze heengang zwaar teloor Want liever had ik dat men de echte bozen Naar eer en geweten juist eerder…

het lieveheersbeestje klein zoals het is in rood, ros, oranje, de kleuren met onwillekeurige stippen die zeggen wat onvertaald blijft dat lieveheersbeestje per zomer een keer of twintig waarvan drie op de hand lijkt wensen te verkopen aan wie maar wil horen en nog durft te dromen zijn eerste lieveheersbeestje deze zomer dan toch mag…

alle dagen van het jaar is er echt veel te doen in het luisterrijke Wassenaar temidden van villaparken riante buitens landgoederen kom je gratis en voor niets zo maar aan de Slag heb je het daar wel gehad zoek de spetters van Tikibad niet ver van strand en zee neem je ’n Duinrelletje mee…

wiste mijn sporen langs het strand zodat niemand zag dat ik daar liep diepe gedachten denkend in flarden zoutkoude mist zweefden zoetgevooisde stemmen zij herkenden mij als lege huls schonken mij woede en verdriet jaloezie en toch ook wat haat vreugde, zelden uitgeblust en lust en rust voor mij intens gevoelens, maalstrom van genot…

Zacht gesproken woorden In de beslotenheid van het duister Gingen helaas verloren Werden onbetekenend gefluister De liefde die jij scheen te voelen Een liefde die je voelde voor mij Begon meteen te bekoelen Vanaf het moment dat je het zei De waarde van die woorden Bleek bedroevend laag Hebben al hun glans verloren Lijken nu doorzichtig…

haar handen bevangen door stilte zij wijst geen weg richt zich op aarde waar voetsporen ontstaan, zacht en onzichtbaar haar ogen bevangen door kilte zij ziet transparant verkijkt zich op zijn gelaat nabij haar mond onbevangen blaast schelphuis van verlangen voorzichtig opzij…

de avond schuifelt over de rivier het brakke water prevelt zijn brevier populieren gooien het licht aan flarden wolken knielen in dit lome uur op de hoeve drijven ruige boeren argeloze koeien in de schuur.…

smog drijft door augustus het ozonalarm is een lijzige radiostem de kemphaan van de wetstraat ijlt naar een azuren kust hij werpt een opblaasdolfijn naar een schuimkop fabriekspoorten knarsen dicht de pens van de dokter suddert in Toscane de wijnboer plukt haastig zijn ranken kaal de Rijn bereikt haar laagste peil een dijk scheurt in de…

Foto van een gezicht dat men straks in het openbaar niet herkent waaraan voorbijgelopen wordt Op de markt waait het doek van een kraam op zonder reden de marktman kijkt bevreesd maakt een gebaar en haalt omhoogkijkend zijn schouders op Geloof is een mooie zaak en afstand een lijn tussen twee punten…

ik heb je jeugd gezien foto’s lachen onschuld maar uit de achtergrond lees ik je zorgen in die tijd ik heb je nooit benijd we gingen vaak naar zee het water prikte in je ogen je rende door de branding dook met golven mee uitdrijvend tot hun stranding zon weerkaatste in je blik een lichte veeg van schaduw waar ik verbazing zag keek…

Stilte in de straat stilte plakt op de muur op de glimmende steentjes in de stoel met de kussens op de marmeren tafel onder de autobanden zelfs stil is de vochtige volle maan de spaken van de fiets de druppel in de kolk de dichte jalouzieën de stilte geurt in geel en groen de stilte zoemt de stilte suist de stilte houdt de adem in…

Nog voel ik het zand door vingers glijden de hete zon branden op mijn huid en de waterkruik die ik klotsend droeg op mijn hoofd tijd verdween gleed weg in duizenden jaren naar een land ver van mij vandaan…

Nog onlangs sprak ik verre van een vriend Die had naar veler idee de dood verdiend Hij wilde dat beslist van mij niet weten heeft toen met vaart mij het huis uit gesmeten Ik heb hem dat beslist niet euvel geduid Hij had gelijk de rekening moest nog uit Na een merkwaardig ziekbed is hij dan nu dood De kist is verzonken in kleurig glas in lood…

Als vingers voor het leeslampje het licht voorzichtig betoveren kinderen met grote ogen als schaduwen tot leven komen een kip, een huis, olifanten een konijn met lange oren 'Het is een haas!' kan je dan horen handenwringend om wat komt. Moeder draagt een trotse glimlach want alles is zoals het hoort anijsmelk, mèt honing een koekje…

De winkeliers in Oude Pekela die waren senioren meer dan zat. Dus gaven ze de oudjes voor hun gat een fijne hangplek in hun winkelcentra. Maar ’s zomers zat men toch maar liever buiten. ’t Zijn jong’ren nu die binnen zitten fluiten.…

Meteen aan het begin van ons gesprek Stelde mijn nieuwe baas aan mij de vraag Of ik misschien ook rookte. Ik zei: “Graag”, Want ik had in een rokertje wel trek. Helaas, hij bood geen sigaretje aan. Integendeel, mijn baan was van de baan.…

Kwatrijn van vier en distichon van twee; Die regels zijn zo helder neergeschreven. Ik ga mij aanstonds in dit spel begeven, Mij uiten, want ik heb een dichtidee. De vraag die ik langs deze weg wil stellen Is, kan de 'wordcount' ook mijn jambes tellen?…

Met nevels omhangen zonder zicht met niets om handen doods en dicht waart onder haar spiegelende huid het donker rond zoekt ze naar beelden van her jaagt die hun holen uit naar de barre grond waar ze hen op snelheid klopt en haar kop vervolgens traag in hun aas verstopt Onderaan de nek bloest een gierenkraag ... maar 't verheven zweven…

hij plukt het konijn uit de suikerspinnen wolk als de wind juist staat…

In de verte klinkt gelach geschreeuw van ruzie geluiden van de nacht zij telt tralies en stenen voelt de scherpe pijn van haar geseling die dag waar blijft toch de tijd die zij met haar haren verloor in oneerlijke strijd slechts een kind klein, mager onbemind…

Lieve Heer ik zit op mamma’s bed net zoals mijn knuffelbeer die ik naast me heb gezet ik weet niet goed hoe ik bidden moet dat zou mamma mij nog leren maar omdat ik wat vragen wil zal ik het maar proberen mijn handjes heb ik tegen elkaar en de knuffelbeer zijn poten onze ogen zijn gesloten zo is het goed… denk ik dus vraag ik maar…

Vinden wij het nieuws nog leuk of de vooruitzichten van het weer volgen we alle oorlogen op de voet of interresseert het ons niet meer. Soms zou men de tv uit willen zetten om van die ellende maar niks te zien maar met een stille hoop blijven we kijken of ze de wapens neergelegd hebben misschien. Het zijn niet alleen de oorlogen die…

Een moment van geluk ligt als een diamantje te wachten en waar je ook zoekt het is altijd dichtbij met een verlangen naar nu.…

ik pluk de dag weer uit de veren al kijkt ze me nog slaap’rig aan te verbaasd om te protesteren ontwaakt ons lachen simultaan ik douche me in de laatste bui om mijn gezicht te schonen van ‘t zout dat hier ooit spoorde maar zich niet meer wil tonen de regen schud ik van me af ‘t heeft lang genoeg geduurd warm me aan een restje zon dat…