Alle inzendingen, jaar 2006, week 39

Gekocht Rode lippen kleuren het wit van haar zwart omlijstte gezicht een glimlach betovert zijn hart tweeduizend yen glijdt door vingers…

Vergeet niet hoe ik deze zomer was neem me zoals ik in de herfst zal zijn leid me de koude winter door en wees voor mij de zomerse zonneschijn Jij alleen kent mijn wisselende buien mijn zoute tranen en gedwongen lach jij hebt er altijd doorheen kunnen kijken vanaf de eerste keer dat je me zag Je troost me wanneer ik het nodig heb en…

De dag is nog jong de mist hangt nog over de wei en de eerste die opstaat dat ben jij als ik naar je kijk een iel klein ding dan zie ik een teken van een nieuw begin nog zo jong en vrij geniet er maar van zolang het nog kan rennen en spelen kan je als de beste je kijkt al verstandig uit je ogen maar toch droom je nog even weg van…

Ik kuste haar wangen, wat hou ik veel van haar, mijn stokoude Oma, we vierden haar 104-de jaar! Ik drukte mijn lippen op haar wang, haar huid was roomboterzacht, we versmolten even met elkaar, onze liefde bezit grote kracht. Nog even bleef ik aan haar kleven, loslaten wilde ik nog niet, dit was zo’n kus, waar je nog lang van nageniet…

Hij had gestudeerd Ooftkunde Je moet het maar doen Met kunde heb je ‘t al half gemaakt Daarbij beweerde hij dat pomerans een bittere oranjeappel is Ik streed dat niet af in het Nederlands Nochtans biljarten heeft me altijd geboeid Ik kon het niet goed en dan stop je er mee Maar pomerans is een dopje op de biljartkeu Dat wist ik zeker…

Worden alle mensen wijzer? Is Europa moe van strijd? Groeit er ooit uit leem en ijzer eenheid en standvastigheid? Ach, dit pad is platgetreden; Bilderdijk verwoordde 't al: in 't verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal. Keizer Karel I, de Grote, bouwde aan dit ideaal; Karel V en Bonaparte, Adolf Hitler, allemaal wilden één…

Hij zwaait. Een gebaar overbrugt de afstand tussen vader en dochter. Voor een paar seconden bestaat er geen schoolplein, geen hek, geen groep roepende moeders om kwart over drie. Ogen doen de rest. Het vest, de tas, ze vliegen door de lucht. De dochter zweeft en vader vangt haar op een manier die doet denken aan de Vader die zijn Zoon…

de avonden vullen zich met herfstige vaalheid waar de zon slechts vlucht voor de immer groeiende nacht het is niet kil noch koud maar warm al evenmin het is de tijd van sterven even uit de weg te gaan om tot rust te komen na maanden vol van leven de dood dan toch aanvaarden en ergens ook wel weten dat niet volstaat dus alles overnieuw…

ik zag nog hoe je was je boog jezelf overgaf woorden hoorde je niet meer je koos voor stilte deze keer in zwijgen gaf je opening ogen tekenden voor schuld je schouders waren al gebogen je houding was in straf gehuld voor mij was alles klaar een kus een aai over je haar ruzies waren snel vergeten bij jou bleef er iets…

Daar zat zij in de boerenschuur Verlangend naar het avontuur De deur stond open wagenwijd Gebruikelijk rond deze tijd Het wachten duurde haar te lang Dus ging ze zelf vast aan de gang Haar wangen kleurden rozerood Door de sensatie in haar schoot Plots schrok zij zich het apenzuur Ze zag een schaduw op de muur Het was pastoor in vol habijt…

Het perkament van handen, dor en droog van leeftijd, kennen geen tijd, worden niet node gemist. Wie vangt hier al het lijden, een aanraking aan de eenzaamheid? Is het daar, een helder antwoord, een open vraag, zich vastgrijpend in betekenis. Ik zal er zijn, over ouderdom waken: oude handen, rustend in jonge.…

Nooit meer zal ik je zien lachen, grapjes maken of juist niet. Nooit meer je brede glimlach als je me na een lange werkdag ziet. Nooit meer zul je me omarmen of geen boodschappen meer doen. Nooit meer mijn koude voeten bij je warmen, of die ‘voor het slapen zoen’. Nooit meer met de kinderen spelen, met de voetbal of de blokken. Nooit meer…

ebbenhouten parket knarst piept plooit en trilt alsof mijn kamer zwetend buiten staat en bonkend verlangt naar een vasttapijt van stoom ontspanning adem frisse lucht een vergruizelde geest zeemt rondjes zwaait in de deuropening gaapt me aan alsof ik het ben die binnenval ik had je niet verwacht dit is mijn huis daarom hij verklaart…

daar is bericht uit Afghanistan u kunt trots zijn zegt Dick Berlijn we schieten selectief met scherp op alles wat onverklaard beweegt dat moet want wat anders is Taliban samen met de osad polad en ostad keurige ambtenaren bij ons in de tent met contact-iq en een zak vol geld werken wij hier aan wederopbouw met stille burgers hier van Uruzgan…

Met jachtige blik als gevolg van ongeremde lust Trek ik mijn hevig geteisterde bebloede lid terug Met gescheurde nagels aan verminkte klauwen Trek ik kwijlend jouw vlees krijsend ruw uiteen Lust naar onschuld is onstuitbaar nimmer gestild Mijn drang om te doden ingevreten en gewild Moordend en onderwerpend jagend profileer ik mij Duld geen…

klaar is je liefde een parel van morgendauw op een lindeblad pinkt er in mijn oog een traan voel ik je in dauw vergaan…

Ik ben op rijm en vaste vorm gesteld en tolereer geen fouten in de taal. De veertien regels hebben allemaal een tiental lettergrepen, welgeteld. Ik geef het toe: het is een lastig ding. O hemel, ik besef maar al te goed, dat ieder woord in 't metrum passen moet, zodat ik mij in vele bochten wring. Hebt u het al gezien in dit sonnet? U vindt…

ik raakte aan een zonnestraal ze splinterde in duizend kleuren ik was het licht voorbij ontmoette jou in duizend geuren neem me nou herhalen we Gods schepping in een duizend keer gebeuren…

Nee, zúllen spontaan wijken Voor jou en voor mij. Voor ons Jij verraste toen Wij kusten Jouw lippen Zin'dren Hartstocht. Bonbons Als een zoete stroom van liefde Door onze ad'ren gespoten Mijn blik verraadt lief- de voor jou Oprecht en Gemeend Volhardend. Onverdroten…

'Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar De grote diepe zee ik minnen moet, Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar Mij opbracht uit haar vloed. En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep Achter gordijngedonkerd raam En hoorde niet of moeder riep Mij bij mijn eigen naam? - Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn Bij dit geluk…

Op de grens van wind en water Bewegende wimpels, streep in de lucht Klotsend het kluiswater en aan de einder Wieken de tweetakt vleugels voort Op de grens van warmte en regen Wenkt de wal vol ongeduld Aan groen uitgeslagen touwen Trekt de patrijspoort en de mast Twee identieke zwart-gele fietsers Snijden geruisloos de polder in Een poes…

mijn hart, een zee vol tranen ik zwem in mijn verdriet ooit zo gelukkig samen totdat jij mij verliet nu ben jij bij die ander en ik hier heel alleen ooit vonden wij elkaar maar jij ging van me heen alles hier is erg duister er is niets meer wat ik hoor het is je naam die ik fluister maar ik vraag me af waarvoor jij bent niet meer in…

Onze premier heeft kamerbreed gepleit Voor terugkeer van de oude handelsgeest Waardoor wij zo succesvol zijn geweest En van de VOC-mentaliteit. Hij wil de Gouden Eeuw dus doen herleven Toen Nederlanders slavenhandel dreven.…

Ik heb een kaarsje aangestoken, je bent ver weg gegaan. Ik heb naast je bed gezeten, en mijn ogen dicht gedaan. Ik taste in het duister, zoekend naar jou hand. In mijn hoofd gefluister, hij is nu in Gods land. Ik deed mijn ogen open, en zag jou bed weer staan. Ik voelde tranen lopen, ik moest alleen verder gaan. Ik kan het niet bevatten…

waarom ben ik niet naar Parijs gegaan met op m'n rug een tas vol jongensdromen in plaats daarvan heb ik m'n tijd verdaan maar in m'n jeugd was ik niet zo spontaan ach, had ik maar gewoon de trein genomen waarom ben ik niet naar Parijs gegaan het neemt geen keer, al is het níet gedaan terwijl ik jou had kunnen tegenkomen in plaats daarvan…

je was afwachtend geïnteresseerd in wat ik te vertellen had woorden waren welkom je veegde ze niet zo van tafel af en deed vaak heel verrast voorzichtig vlocht ik mijn verhaal met reepjes mooie zinnen de kleur was prettig en de geur vertrouwd aan de inhoud zouden we beginnen gebruikte later grote woorden een harde mening om te…

Mijn eerste huwelijk werd voltrokken en mijn ‘trouwjurk’ was een minirok Geen geld, geen familie, wel een baby, dus geen geld voor feest of jurk. Het liep op de klippen, geen wonder met zo’n start… Mijn tweede huwelijk voltrok zich, beiden in een broekpak, best mooi, maar Ja zo’n trouwjurk, dat hééft wat… Nou ben ik middelbaar nog steeds…

Ik heb mijn tanden in je gezet Even doorbijten zeiden ze Maar je was helemaal niet zuur! Pittig van binnen Stevig van buiten Je treurige resten liggen intussen Bruin te verteren Pittig ben je Nog steeds Ik heb even gezocht naar de klepel maar vond hem niet Een schrale troost: Je bent verplaatst Dat is alles…

Het sluwe sissende zeeschuim kronkelt als een blote wellustige slang over het zacht welvend gebruinde lijf de dorstige jonge maagd laaft zich aan het geile gif tegen beter weten in…

Op de schaduw leven, voorbij de stappen die onze dromen najagen. Het lichaam verzwijgen. Tot tien tellen (in stilte) en dan tot honderd schreeuwen. Je naam schrijven in gedachten en dan voor eeuwig ronddolen. IJsberen maken hun rondjes steeds klei- ner. Hoe dicht komen we bij ons zelf?…