Alle inzendingen, jaar 2006, week 40

Als ik het voor het zeggen had als ik een motie indienen mocht, dan zou je het beleven, nee geen ene stille tocht dan zou ik wensen dat er geen honger meer was en iedereen genoeg te eten had er zouden geen mensen beroofd worden van hun spullen ook zou je geen gevangenissen hoeven te vullen. Als ik het zou mogen zeggen, zou ik proberen…

Wat gebeurt er als je dood bent, behalve dat je hart stopt met kloppen, je gevoel verdwijnt, je niet meer kan bewegen met je vingers en je tenen? Is ’t zéker dat je nergens meer van weet? Wat gebeurt er als je dood bent, de ‘ziel’ verdwijnt, waarheen? De geest stopt, ’t gevoel niet meer aanwezig? Maar wat gebeurt er als je dood bent?…

dromerig staar ik naar de zee lig languit elke straal te vangen voor de avond zich laat vallen als een koele deken op mijn huid koester me in ‘t nog warm geglunder van de langzaam ondergaande zon terwijl schaduwen beginnen te leven spelen hemelse lichamen kameleon verleidelijk vlijt het maanlicht haar schijnsel over de branding en in een…

uitdagend kruipt zijn blouse los -verraad hult hem in gulden kleden gebed in`t eeuwig, lengt het heden- onscherp vaarwel in halo`s blos Ze voert hem uit zijn scha corso schuift licht zijn zijde noir aan kant charmeert hem van zijn apropos ten einder wassend bolster spant zij slokt vurig dees bleke glans -neemt over rouge gelijnd email…

Hoe rozig loop ik met jou door deze oude stad over gebutste kasseien en duizenden sporen uit een andere tijd alles proeft hier anders en tijd ademt hier nostalgie. Zelfs jij straalt vervlogen tijden en voelt als een herondekt geheim, uit dagen die net zo rozig waren als nu. Hier verdwijnt geschiedenis net zo min als jij zij leeft…

Kom mijdt de kakkerlakken En vergeet even de faraomier Even lekker uit en doorzakken Een lekker wijntje een glas bier Kom neem de duurste chinees Lekker aan een grote ronde tafel Na al die glaasjes dubbel kijken Naar die ene kakkerlak bij het comfoor Een kakkerlak is razend vlug En faraomieren klein als een streep De chinees is vast wel…

Kinds geluk. Geboren als roze of lichtblauw mama houdt zoveel van jou oma pampert ietsje terug in tijd ze is weer moeder's kleine meid dank u Altzheimer voor de tweede jeugd is dit geen dubbele levensvreugd kinderlijk blij zingt nu het grootje hoe zachtkens verglijdt mijn bootje..…

Uw dagen zijn geteld. U hebt er nog eindeloos veel in het vizier. Waarom zou u stoppen? Uw rijk is gekomen zoals in de bijbel. Plots is het er. Niets kan u bedreigen. Waarom moet u dan opnieuw beginnen? De eeuwigheid maakt bang. Die is normaal voor na het leven, en ik leef nu. Mijn rijk is niet mijn doel. Wanneer dat is bereikt, is er…

Wat is het goed dat Gij barmhartig zijt en dat Gij weet hoe wij het lijden vrezen, want nu de herfst ons hart weer wil genezen van al te helder licht en zeeën tijd, nu schenkt Gij valer tinten in het bos en stuurt Gij wind die snoeit zonder te breken. Gij die ook zonder woorden weet te spreken, maak in ons hart weer nieuwe liefde los, al…

kinderen hand in hand in de rij per twee herleeft het verleden het luisteren toen nog naar het wegsterven van stappen in koud betegelde gangen eindeloos in hun lengte van de strengste meesters in de hoek een jongen met zicht op twee muren wat plafond en een stukje vloer nog meer van die fletse tegels het zwart in vierkant gegrijns en…

Leegte gevormd in het dagelijks patroon Routinematig sleep je door de onveranderende dag Gevoelens spelen al lang niet meer de boventoon Je werkgever betaalt je voor zijn beslag Niemand waarschuwde het verloren kind voor dit hard gelag Vooruitstrevende toekomstplannen betalen geen loon Ik bepaal mijn eigen lot is slechts spot en hoon Het werd…

Met de kruiwagen in de achteruit de berg op, de heuvel af, de sloot in geschiedenis schrijven op het dashboard gedachten knijpen, vleugels rijpen in het late zonlicht, er ligt nog zoveel te wachten op een buiging in het natte gras toverbloemen hangen te buiten naast de witte kippen dansen spruiten wegmaaiers, eierdopjes, regenwater, stop.…

Het standbeeld stond gemarmerd leeg met stalen trekken genageld aan de grond voorzien van sokkel geheel gekleurd door grauwe vlekken te kijken met een blik van wazig steen niet naar mij maar door me heen…

o Lied! o Lied, gij helpt de smert wanneer de rampen raken, gij kunt, o Lied, de wonde in ‘t hert, de wonde in ‘t hert vermaken! o Lied! o Lied! Gij laaft de dorst, gij blust het brandend blaken, gij kunt, o Lied, de droge borst en ‘t wee daarvan doen staken. o Lied! o Lied! het zwijgend nat dat leekt nu langs mijn kaken, gij kunt het,…

jouw duizend stappen worden winterstil verdwijnen maanloos in grote ogen door het treurlied, in mijn ziel bewogen omdat je dode wereld niet rusten wil die avond breekt het licht aan de ramen alsof het allerlaatste weten sterft wanneer je aardse naam de leegte kerft in de zwaarte van een tergend amen zelfs de rozen in het gebleekte veld…

De dood in de pot is vertrokken de waarnemingen nemen toe. Ober! mag ik nog een keer hetzelfde?! De ober zwijgt. Overal om mij heen ligt de rottende herfst en ik ben de lente. Een roze jurk, bloemen in mijn oor fiets ik door het dorre geblaarte. Ik zou graag overal willen zijn mijn bloemen-adem distribueren aan iedereen. Men is tenslotte…

er was geen begin in het licht dat je geboorte krijste je verzoop in zeeën van herinnering nooit heb je de kust kunnen bereiken waarop jouw leven zich kon ijken het palmenstrand rotsen aan je rechterhand je standbeeldde een vorig leven…

Roodkapje woonde in de Efteling, Maar was haar oude plicht nog niet vergeten. Vandaar ook dat zij met een mand vol eten Stiekem vanuit het park naar oma ging, Maar voor de boze wolf haar had verslonden Werd zij bij het verpleeghuis teruggevonden.…

Ik zie je nog zo uit de wieg getild ik zie ons nog daar in de kerk jij in je doopjurk we wachtte tot de ouderling van dienst een seintje gaf Ik heb je toegesproken want ik voelde mij zoveel ouder en dacht dat ik je leren moest het leven te omarmen omdat het zo kort is Je bent nu half zo jong als ik toen was en je bent een eind…

Blauw blinkt de hemel Zwart zuigt het asfalt Waartussen ik sta Trilt de lucht van de warmte Verlicht mijn hoofd tot duizelen Plakt mijn zolen aan de grond…

Als je hoogstwaarschijnlijk juist splitst Hoogst-waar-schijn-lijk Zou jij dan dat woord de betekenis geven van bijna zeker? Ik wel Naar alle waarschijnlijkheid…

gestadig dreven wij onverdroten over van kroos vergeven sloten de schaamte was allang voorbij toen jij mij hees begerig zei boom voort wat sneller graag de pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor…

Met kennis en ervaring zwaar als lood Na al die vele jaren vol ijver bewaard En uitgedragen, maar dat bracht voort Slechts meer gewicht in grijze cellen Licht en warmte impulsen wroeten Zich in flitsende beweging door mijn hoofd Grenzen tussen hersenlagen vervagen Alsof al die losse gedachtendelen samen moeten De dwang om ze te uiten in…

heb jij het land gezien waarheen we vluchten gisteren en vandaag mijn benen kunnen niets meer dragen omdat ik uitgelopen ben herinneringen hatend vergetend slapend heb jij de weg gezien in het ons beloofde land we zijn verdwaald op wegen die niet leiden. gedoemd tot stappen terug naamloos van gezicht herkenbaar lijdend eerloos tegen…

geluk is een hand in de jouwe geluk is iemand hebben die je kunt vertrouwen geluk is niet kijken naar wat een ander meer heeft geluk zit in een klein gebaar de dingen om me heen sta open voor dat geluk dan voel je je nooit alleen…

De Turken waren eerst met Wouter blij Maar deze liefde lijkt wat te bekoelen Nu veel studenten zich verraden voelen En demonstreerden tegen ‘die partij’ Want wat er met Armeniërs geschiedde Is voor die Turken echt geen genocide --------------------------------------------------------- In de Volkskrant van 6 okt. staat op pag. 3 de kop: Voor…

een kleurrijk aquarel verbeeldt in vele tinten grijs de zwarte en de witte kanten van de ziel en laat zien hoe kwetsbaar we in wezen zijn…

ze slaapt, de slaap der onschuldigen straalt vanaf haar verheven gelaat de nachten van haar zijn jong en fris, zonder rancune ze weet slechts lief te hebben hij loutert zijn geest dwingt zich ook lief te hebben een ander is een ander is elkander, hij vecht de degen in zijn hart vecht koud terug komt de ochtend hem verlossen, het is…

verfrommel mijn gedachten tot woordeloze prop vernietig de fragmenten versnipperd in mijn kop bevrijd mij van de ballast belastend en te zwaar schoon mijn grijze cellen wis waarachtig waar…

Onbereikbaar zijn de lippen tot vergankelijkheid geplakt de dood lijkt nu pas echt te leven in tastbaar wit satijn verpakt poedertjes hielpen gisteren niet ze kleuren vandaag het gelaat tot een vredig slapend gezicht dat pijn en verdriet achterlaat een laatste blik op de scheiding gelegd door andermans`hand vaarweltranen gedrenkt in linten…