Alle inzendingen, jaar 2007, week 10

Laat me opgaan in muziek of in de smaak van de koffie die ik drink en laat me luide stilte zijn in alledaagse oren Want ik wil verdrinken in de tijd en verdampen met het water in een naastgelegen meertje En laat dan de aardschokken mij zijn en de zomer mijn naam zodat ik dit vuur dat mijn hart bezit laat gaan…

dood vuur is er nog slechts aangewakkerd wil het niet meer worden op mijn schreden keer ik terug naar waar de vonk eens oversloeg…

Voorzichtig proeft hij, snuffelt hij van de zoele voorjaarslucht: vanwaar komt de wind? Lauwzachte, weeïge geuren, van warme mest, pas uitgereden, laten zich vervoeren door een zachte westenwind. Intens buitelen de kieviten: zwartwit en slordig vliegend vervullen ze nu de morgenlucht, met hun heldere kreten van een duidelijk verlangen…

Hoor bescheiden lopen in ronde vrouwelijke vormen maar zie hem ontspannen bevrijdend vrijen met snaren ogen gesloten in rokerig blauw licht zijn lichaam vrijt sensueel tegen haar glimmende houtwerk haar lopende klanken van boeien bevrijd.…

leeuweriken stijgen jubelend in de stralend blauwe koepel jij bent hier in het suizen van de wind in teer ontloken groen van verre bosranden ik voel je levensstroom in machtige eiken het gezang van vroege vogels en golvende bloemenweiden de warme aarde is je schoot al mijn vezels zijn doortrokken van jou mijn lentegodin…

het zuivere water weerspiegelt niet het tegenbeeld blijft zichzelf, soms vertroebeld bij het vreemde waaien van een bekende wind ik neem de kiezel op in mezelf, ik word gepolijst van binnen en houd mijn adem in geen zuchtje verstoort nog het uitdeinen aan de rand een meerwezen noch minder noch meer ik ben rust een steen met een…

het was een druilerige ochtend regen drentelde gestadig neer maar ik liep vlotjes tussen de druppels door sprong over de plassen dacht dra is het lente tegen de middag scheen plots de zon kon mijn jas drogen…

lezer hou vast hou vast.. mijn pen schrijf lezer nu mijn vers mijn denken is geschift dek toe en kies de titel plaats voetnoten daar waar ik eigenlijk moet gaan schraap woorden in context laat spelen in spellen pluk letters uit de tuin der muze en rijg woorden in monologen ladingen komen voorbij jouw hulp heeft zin want er gloort…

(voor Harrie de Jonge) 'de verschrikkelijkste beelden laten mij niet meer los zei hij met angstige ogen' slapen doe ik allang niet meer want zelfs het dromen doet mij zeer en dat was hem aan te zien ook vanaf die dag in zijn bestaan heeft hij geen treintje meer gereden zijn angst werd werkelijk tot fobie dat hij met niemand durfde delen…

hoe die ring me terugbrengt naar de tijd van tandjes krijgen schommelspelen paardje rijden bijten met z’n twee in die eerste volmaakte koek onze vingers in die ring pasten samen roze…

In de lege coupé bezaaid met spullen tassen met gedachten om me heen sommige ingepakt andere half leeg De speaker spreekt de halte nadert zet gedachten stil en pak ze in maar almaar liggen ze daar weer Onder de bank vluchtschoenen die ik niet te pakken krijgen kan steeds staan ze ergens anders Trein stopt ik kan niet weg teveel gedachten…

ik heb sinds kort een eigen site waarop ik alle mannen scan ben op zoek naar mister right ruwe bolster, beetje Zen mijn site wordt vaak bezocht dus dat zit echt wel snor heb zojuist nog ingelogd en lang gechat met Cor het valt me niet echt mee wil scoren à tout prix wie weet neem ik er twee of anders gewoon drie de info up-to-date…

Seizoenen verstrijken Licht verstrijkt Bladeren verkleuren Vallen af De bomen zijn kaal Het is donker Al vroeg en tot laat Seizoenen verstrijken Het licht komt langzaam terug en gloort Steeds meer door teer groen Het barst los De zon straalt haar stralen De wereld verandert De mens verandert De energie keert terug De lente De zomer…

Daar ginder in der olmen lommer, Zag ik de hemel op deze aard Ik voelde ’s levens volle waard Daar ginder in der olmen lommer. Want zij, die englen evenaart Ontrukte mij aan zorg en kommer Daar ginder in der olmen lommer Zag ik de hemel op deze aard.…

Vertel ons nog eens Watervlak van dansend licht Van de Waterspreeuw ...…

in de schaduw van je wimpers rust je blik op mij vroege vlinders boven onze hoofden door de pergola heen giet een blauwe hemel de dag in repen een teder spel van zon en schaduw valt uit onze handen op de grond uiteen langs okergele zuilen nippen jonge rozen met gave lippen aan het prille licht…

ik voel hoe slakken op mijn lichaam zich willen neervlijen zoals een witte vlinder in zomerzon tot stof willen vergaan zodat ik later kan terugkeren voor één dag ik zou vleugels hangen aan sneeuwvlokjes maagdelijk fladderen om weer te sterven en aan het eind als jij me dan draagt zal ik tegen je borst aankruipen de zomer…

# INTROÏTUS schrijd binnen tot stof vergane mens leg je neder voor het altaar van het leven ik zal je begroeten met wierook en licht je zegenen met water uit de Jordaan de Geest laat ik voor eeuwig over je zweven en hier allen zingen over je levensgedicht zij zijn rondom jou en met je begaan vier je eeuwig leven schrijd…

ik steel je op oranje blauw je ontluikt schitterend uit het winters grauw spriet in lentepracht trekt bijen aan de eerste hommels zijn al bij je langs gegaan jouw stuifmeel aan hun lijven zal in het diepste blauw bij virulente stampers blijven in zacht oranjerood komen zomers weer de vruchten bloot die herfsten in het grijze…

Zaterdag ochtend, de tweede zomerse dag Haar gezicht verfraaid met een genietende glimlach Wandelend door het Italiaanse dorpsstraatje Een streling voor ieders oog, wat is ze een plaatje Haar lange, slanke benen veelal achternagekeken Dansend over het trottoir, alsof ze om aandacht smeken Haar loop in rijmende beweging met deinende blonde krullen…

Geluiden lijken wel verboden. Geprevel wil men door de vingers zien. Een pijpje smoken mag. Rook verdrijft de laatste tijd. De waardin sloft zacht versleten sloffen af tot niets van wat ze waren. Wie kracht had is weg- gegaan, op zoek naar wat hem ooit hier terug zal voeren. Hij zal er niets meer vinden dan de stilte binnen muren,…

scheiding tussen links en rechts goed en kwaad ik verketter elk geloof ik doe morgen de deur niet open als u daar staat met uw gelijk ik doorzie uw opgeheven vinger, uw bomriem, voor mij geen baard van de profeet, ik draag geen enkel kruis ik werp alles verre van mij maar u staat mij wel dichtbij ik haat u ik heb u lief begrensd…

Het kind van drie hield braaf zijn mondje dicht, Het mocht van thuis niet jengelen of zeuren. Maar toen men zijn taalvaardigheid kwam keuren Werd het voor straf tot taalbijles verplicht. En bijgespijkerd putte deze peuter Zich voortaan uit in oeverloos geleuter.…

Daar hangt de hemel een zomertuin van parelmist met een torentrap daar gaat ze slapen want het geurt er naar vroeger lavendel en tijm en het zonlicht verstrijkt er in water ze zwijgt het is tijd voor een laatste vaarwel ze zwijgt het is tijd en daar gaat ze.…

De zware storm kwelde velde de statige beuk trok hem los van wortels die jaren vergrendelden. Triest maar magnifiek ligt hij nu ten prooi aan spottende schimmels en wellustige wormen. Maar niet voor lang want we dulden geen dood dwars op de paden loodrecht op ons doel. Hoe bescheiden ook iedere vooruitgang moet doorgang vinden…

ze hebben tenen tenen, om u tegen te zeggen stengels van tenen lianen zelfs om verstrikt in te raken verschrikt van te worden hoezo, hoewaar, daar zo vergeet de rest maar denk aan jezelf neem ikke eerst de norm, de wet is gewijzigd hier heerst de ander nieuwe benen nog langere tenen vergeet wat je weet onthou niet wie je bent maar…

Afgekalfd land, rotte palen en golven zonlicht opnieuw zichtbaar in spiegelend water; versprankeld onder een gebroken wolkenlucht Zwermen zilveren vogels bespelen een vluchtige harp, waar schichtige vissen spiegels verscherven; beelden verbrekend van dood hout half verzonken in moeras Ogenschijnlijk geruïneerd landschap, maar als altijd…

Ik prevelde zonder geluk op straat maar wat. Niemand nam er notie van. Zwijgend hield ik mij op in een portiek. Heel waardevol dat alles overgaat. Trams dreunden langs. Ergens schreeuwde een man. Uit een luidspreker schalde dansmuziek. Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot? Conclusie noch ontraadseling. En hopen doen we toch zeer vergeefs…

glashelder water kobaltgroene rode zee paarsblauwe kwallen ik omarm je in de wind haveloos zijn mijn woorden…

Het ruikt er wee ook naar appels, citrusfruit Naar vis uit zee in hete olie gebakken Fruit met rot ligt al in de goot Mussen doen zich te goed aan kruimels brood Ze zijn er even uit, de vrouwen Hun tassen zwaar en meest van plastic Ze zullen niet rouwen als de tassen kunnen worden neergezet voor een roddel of een gesprek…