Alle inzendingen, jaar 2007, week 11

Duizenden sterren hoog in de lucht Intense gevoelens in vogelvlucht Compleet is het leven, leeg is de dood Het leek fantastisch, maar voelt idioot Treuren is zonde Er is weinig tijd Nooit meer samen; eenzaamheid Iemand verliezen, een traan op de wang Snel weer doorgaan, het maakt mij bang Groot is mijn dank, voor wat jij mij gaf Aanvang…

namen vervaagd op oude zerken glanzend in de kille lenteregen druipend van de bedroefden rondom de langwerpige kuil sparrentakken gestoken in de randen van het graf kerstgroen zonder blijdschap druppels kletteren op blank hout onwillig langzaam en schokkend verdwijnend door groen in de aarde voor altijd even dacht hoopte ik dat je…

er staat geen boom voor het raam er heeft er nooit een gestaan er zal er nooit een staan dit is een stad stad zonder boom er zingt geen merel op het dak er heeft er nooit een gezongen er zal nooit een merel zingen dit is een stad stad zonder merel er is geen plein in het centrum er is er nooit een geweest er zal er nooit een zijn dit…

Dreunend dendert de intercity, van Groningen naar Amsterdam in een onverstoorbaar ritme, terwijl zij uit het raam kijkt van haar eersteklas coupé door de sterke, stalen bogen van de spoorwegbrug. Breed glimlacht de rivier haar toe, en spiegelt zich zelfverzekerd in de stralen van de zon. De uiterwaarden staan nog onder water, tot aan…

stoïcijns als een volleerde dicht er een mens zijn jeugd onverstoorbaar naar gisteren hij moest volwassen, eindelijk vaarwel aan de eindeloze streken van een jonge-man er heerst stilte aan het front geen schoten, geen inslagen noch invallen, de tijd is bewaakt de grenzen, het fatsoen is nog niet helemaal gestorven leven na de dood en liefde…

Vertrouwen vergaat in de nachten, als deze als sneeuw voor de zon. In ieder zie je verdachten, vervloek je alles zonder pardon. Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo…

Keer op keer heb ik getracht, het gene wat mij treurnis bracht, uit dit leven weg te nemen, en zo de vreugde weer te zien. Keer op keer heb ik gedacht, zolang ik doe wat hij verwacht, het tij spoedig zou gaan keren en het geluk van mij te zijn. Keer op keer heb ik bedacht, dat wanneer ik de pijn verzacht, hij mijn gebeden zou verhoren…

Honderden kopjes stelen mijn hart in een veld van eindeloze zeeën, een stroom blauw bloed ruist door de velden van ongeduld en ik knijp de stilte tot ik door de ruimte zweef. Kleine glimlachjes dobberen in het water waar ogen speels kringen trekken als kleine lichtjes die in een processie de wereld rondgaan. Bomen schrijven tekens in de lucht…

Ontken het niet, je kan't gelijk weer merken Vette kop van een schoolsteekpartijtje En hup, weer een messentrekkerijtje Drama-nieuws kan heel aanstekelijk werken! In Oss lag het anders volgens leerlingen: Afrekening binnen ROC kringen.…

Mijn lichaam verlangt naar jou mijn allerliefste zoete minnaar in mijn diepste dromen besta je krachtig mannelijk en liefdevol. Teder streel je mijn zachte huid tintelend warm voelt mijn lijf een stroom van leven en genot jij lacht mij uitnodigend toe. Je vriendelijke zachte donkere ogen begeerlijk op mij gericht mijn schoonheid…

Het leven gaat vaak met voor en tegen met op en af in hoog en laag vaak wacht men zo lang op een zegen krijgt geen antwoord op zijn levensvraag het leven ook met al zijn verdriet waarom moest ik dat juist beleven is er dan niemand die het ziet? Ook ik weet hier het antwoord niet mensen leven gaat krom aan een eeuwig waarom? Alleen…

Ik zou dansen in de regen, als ik zeker weten kon, dat ik daarna op zou drogen in de warmte van de zon.…

tussen Luik, Maastricht en Aken langs de boorden van de Voer rijgen dorpjes zich als schakels tot een mooi idyllisch snoer Romaans meerbogige bruggen dwarsen ’t brede dal kerkhoog over groene mergelruggen fladdert vrij een dagpauwoog wijl het ondergrondse krijt zich latent tot grotten karstte hoort men hoe stilte en tijd hier uit al…

kladden licht dansten op de zee de maan volmondig liep met ons mee was het niet een prachtidee een beetje tortelen aan de rode zee…

half ontloken maan verwekt een hemels gedicht zo laat nog op straat…

Anders dan een mens, zal een appelboom niet veinzen dat het hem goed doet als wij hem in ’t voorjaar roemen om zijn prachtige, witte en beloftevolle bloemen. Mens en dier zoeken koelte in zijn rijke lommer en verliezen zo hun daaglijkse kommer. Tijdens die momenten willen zij het leven overpeinzen.…

waar is de tijd als ik langs cheops rijd nu op kameel het fijne stof weer in mijn ogen bijt ik het westerszijn vermijd ze stappen traag en arrogant door het woestijnenloze zand het is ineens cultuur hun tred heeft al eonenlang dezelfde voetstap neergezet…

onbeschreven blad bedwelmd maar immer wat ik had kom ik nimmer overstegen onbegrepen en niet gewenst aanwezig het bestaat !…

Ouderwetse klok, jij loopt nog steeds De meester van de tijd, een getuige van het leven Mijn oude, beste vriend, jij volgt mij altijd Ga verder met mij mee, jij kent heel mijn verleden Toen zij bij mij wegging, zag ik niets meer De kleuren vielen weg, het leven had geen klanken Behalve van "tik - tak", alleen "tik - tak" niets meer Bedankt…

(fragment) ’t Gedicht Uit plicht Gelukt niet licht, Maar hinkt aan ijzren boeien: ’t Heeft vier Noch zwier, Noch bloei, noch tier, En kruipt in plaats van vloeien. Maar brandt De hand, Die ’t speeltuig spant, Van ’t innig boezemgloeien, Geen toon Zo schoon Bij mens en Goôn, Dan die het hart ontvloeien. ........................…

Het was gezellig in de Jappenkampen, Verkondigt premier Abe van Japan. Daar stond de koffie in de koffiekan De hele dag verleidelijk te dampen En was er vraag naar koffie in de Oost Dan bracht een troostmeisje een bakkie troost.…

Heb me lief vannacht en kleur de hemel blauw dan zal ik je zeggen hoeveel ik van je hou Heb me lief vannacht de hele nacht lang en laat ons weer opstaan met vogelgezang Heb me lief vannacht zoals nooit tevoren fluister de liefste woorden heel zacht in m'n oren Heb me lief vannacht zoals ik ook jou laat de hemel stralen in het helderste…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

Laat me nu alleen Gewoon met rust Ver weg van mij Passie is geblust Wees nu maar stil Laten we vergeten Alles gaat voorbij Je liefde gesleten Volg al je dromen Maar laat mij gaan Ik kan niets meer Alles is nu gedaan Ga nu maar verder Je weg naar geluk Kijk niet achterom Maak je niet druk Maar leef je leven In alle eerlijkheid…

Een jonge vogel. De wereld staat even stil als de dag begint…

bouwlust is nu in maar wat gezegd van trouwlust…

je zei altijd schat je miste zojuist wat ik zeg je dat ik zie en weet dat van je-weet-wel van je hoe en het waarom zodat jij jezelf niet goed ziet schat met onwijs veel eigen wijs in het vat maar ik heb mijn portie soebat wel gehad laat nu dat debat schat later stonden je ogen mat ik wist jij zei me dan wat maar drukte…

de krullen in haar haren weerstaan moeiteloos de daden die hij onbeheerst stelt telkens zij samen zijn en hij haar heeft verteld over haar wijze draden gesponnen over zijn wilde jaren ze zeggen dat ze samen horen bedingen een bezoekje thuis om mee te kunnen proeven van hoe het warm kan zijn zonder altijd het overtroeven in de duurste pels…

levend is alles wat je nog weet van wat er destijds is geschreven en dood dat wat je niet meer weet bijvoorbeeld de verzen van vergeten dichters... zelf herlees ik het werk van mijn favoriete doch ook al bijna vergeten dichter Buddingh'regelmatig misschien wel als een vorm van reanimatie van zijn gedichten want waarachtig sommige van zijn…

ik weet niet of er een lied bestaat dat de melancholie wil bezingen die mijn ogen sluit en meevoert naar jouw zuchten aan mijn zijde dat me tot leven beweegt als vrouw wachtend op een tastbaar teken nauwelijks een glimp laat zien me voelen laat hoe in herinnering ons beeld van liefde smaakt zonder het gemis…