Alle inzendingen, jaar 2007, week 51

dobber staat wurmpie aan de haak happen ho maar knipoog gebruiksklaar lekker ding op straat de draak wordt gestoken zakdoek gewassen dame vol leed betraand klap voor den kop bak vol leut hagerin lacht slap lambiek pineut binnenkomer ja contactsleuteltje in de olie grafstilte valt hoorn op de haak keel steeds doorgesmeerd…

Woorden die vervagen in de stilte van stof en een zinloos verlangen naar geluk dat momenten doorstaat. Woorden zoals de tijd ze vraagt en verdraagt en geschiedenissen en namen overbodig maakt. Want er is altijd een leegte die we delen als we spreken en alleen in eenzame monologen nog een melodie in onze woorden vinden.…

Is de arena dicht dan speel ik jouw sonaten weet mij even toegelaten tot een ander gezicht waar de wegen zich splitsen zie ik jou weer gaan. Tot in een heldere morgen scheiden wij in schijn een pleister op de wonden gehecht voor al de pijn zijn we geborgen in ritmische golven van een onmetelijke oceaan krijgt dat gevoel steeds een andere…

Al die energieverspilling Na het teruglezen van mijn creaties Al mijn woede en frustraties Op papier een levenloze uiting Verschrikkelijke gedichten Alle behalve één Die ene dichterlijke edelsteen Die ene die wonderen kan verrichten Die ruwe diamant is nu geslepen Ik wil nooit meer een akelig gedicht Eén die bevriest en verstikt Ik…

o, deze woestijn: de enige niet door mensen veroorzaakt, zegt men, toch hard, eenzelvig, heet, steenkoud; dus. niet te bereizen zonder meer water dan je kunt dragen, meer liefde dan je hebt tegen de dood: niets dan ons eindeloos zand en ons grind, harteloze rotsen, dwaalwegen die ons verdwijnen. ja, je hoofd ligt tegen mijn schouder…

Verzonden woorden Verplaatsen zich door tijd en ruimte Op zoek naar hun bestemming Lieve, boze, harde woorden Zonder enige emotie Gedoemd om te verdwijnen in vergetelheid Of Laten zij hun sporen na Tijdens hun enkele reis Miljoenen woorden Dwalend door dit universum zoekend naar hun eigen verhaal Vergeten woorden rijgen zich aaneen…

de slagen van zijn hart pulseerden als een pizza na circa tien minuten in een voorverwarmde oven niet zonder wanten aan te pakken daar wist hij alles van tot de stoppen doorsloegen en hij door een onbeslagen venster in volslagen duisternis staarde…

Ik wil zo graag alleen jouw armen om mij heen. Natuurlijk niet de hele dag maar wel heel vaak als het mag.…

weef ik als een Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een…

Zoals hij uit haar wegschoof zo is hij ook in slaap gegleden, stil, geruisloos en doof. Haar was niets bijgebleven, zij had alleen intens geleden. Liggend op haar rug, het hoofd gewend. Ogen leeg maar wijd open. Geen denken terug aan ooit, of iets hopen, zij wist het, nooit. Zij zocht weer zich zelf, zich zelf als zo vaak.…

de dag beginnen met een kus brood snijden en tomaten wachten tot ze zich aanvlijt met kopjes geven en gespin haar armen om mijn schouders de mond op mijn tonsuur me vragen waar of ik ben terwijl de waterkoker bruisend tot stilstand komt…

Jij, jij bent er altijd voor mij ik heb maar te kikken en jij doet het voor mij. Jij, jij hebt vertrouwen in mij want wat ik ook zeg, jij staat aan mijn zij. Jij, jij gelooft in mij ik word van jou echt gelukkig jij maakt mij blij.…

Smikkel smakkel smikkelsmek De eten kauwende lekkerbek Klingelklongel klingelklang koude zoekende IJsblokjestang Hap en bijt en hap en slik Kaasblokjes, worst en vis geprik Spetter sputter spitter splash Tintelend vol champagneglas Mompel mompel mondjevol Vette warme oliebol Tikke takke tikke tok Middernachtelijke uurwerk klok Kus smok smak…

een gedicht, jawel een gedicht, wie weet schrijf ik wel over de buren die joelen en schreeuwen over hoe lief wel en de dood en scheiden ik dicht misschien beter over de stervende cynthia pas ontloken in de pot vergeten bij de waterronde herdacht bij de ophaling iedere week verzand in het jaarbiljet ik zit en ik schrijf boven het gekijf…

ik pluk de dag weer uit de veren al kijkt ze me nog slaap’rig aan te verbaasd om te protesteren ontwaakt ons lachen simultaan ik douche me in de laatste bui om mijn gezicht te schonen van ‘t zout dat hier ooit spoorde maar zich niet meer wil laten tonen ik schud de regen van me af ‘t heeft lang genoeg geduurd warm me aan een restje zon…

Ik liep langs zandpad en groene hagen het dorp was oud je zag het aan de stenen de tijd had er ruimschoots in gebeten aan de goten en de daken er hing verschaalde regen maar 't liet hen koud…

mijn ziel liet zich niet vinden op zolder en later, toen ik voor het eerst besefte dat het huis vele kamers had herhaalden mijn ogen de ononderbrokenheid van het kwaad uiteen gebogen door stilzwijgende schaduwen die mijn onbekend gezicht naar de wind droegen voorbij maanlicht en kindervertrouwen ik zweeg toen alles…

het regent tranen de treurwilg schreit haar verdriet versmeltend moment…

Is dat nu Despina*), die vrouw met sproetig masker op, te bleu voor poederkwast of lippenstift de man voorbij die naar haar lonkt als zij in goedgevulde jas haar dromen aanglijnd laat lopen in de straat. Zij ziet zichzelf zo anders want een heksenbezem en geheim godin gehuld in rozerood en rinse charme granaatappelgelijk - die je moet slaan…

virtuele min sluit werkelijk aan op een fantastisch contact…

strandbezoek op blote voeten mosselklank in inmaakglas knerpend krakend vrolijk lachend zeester nog in zeewiergras kalkmuziek bij ‘t langzaam lopen zoutwindspel door waterplas blinkend blanke wakkere ogen zoekend waar de golf eerst was hartgevormde schelpenhuizen zorgzaam uit het zand gezeefd mosselen knarsen vele jaren splinterfijn…

Zoek niet naar mijn mond vraag niet waar mijn handen zijn in gedachten zijn ze daar waar ze horen. Ze zijn bij jou.…

ja ik kijk om naar de seizoenen een lente om te zoenen want jij was daar zomerden in wolken die ook het blauw bevolkten regenden in samenzijn de warmte was fijn oogstten herfst in alle kleuren jouw geuren vruchtten in hun rijpe komst ja ik kijk om heb het jaar genoten we winteren maar de jonge loten zijn al ontsproten…

Je ziet die jongens weeklijks in keurslijf de velden betreden op wankele benen hun neuzen wijzen al naar hun tenen hoogste tijd dat ik nu de Beurs schrijf U die Ajax in delen splitste en heeft genoteerd kijk toch - de handel zo gaat naar de knoppen beweegt er één je ziet al zijn maten stoppen bij samenspel zijn de acties tegen elkaar gekeerd…

Ik schreef dit jaar helaas één woord verkeerd, Maar dat was ook een heel erg moeilijk woord Of had u er al wel eens van gehoord Dat de gemeenschapszin hier “erodeert”? Maar voor de rest schreef ik weer foutloos mee Met Bea’s Nationale Kerstdictee.…

Je ziet waar je kijkt omdat je zoekt, naar wat je weet. In een leeg gestalte vol geheimen, die we aan onbekenden niet doorrijmen. Alles is van verschillende kanten te benaderen. Met verdwijnen niet te schaden. Vaarwel, want ik moet varen op mijn eigen geloof, invloed intuitie en een beetje ervaren. Toch hoop ik je terug te…

Als ik een karakter zou mogen kiezen uit de harry potter boeken om een dag te zijn dan koos ik Nymhadora Tops Mijn haar zou geel groen blauw en roze zijn zonder dat ik naar de kapper ging als ik met een stokje zwaaide had ik alles wat ik wilde ik zou verliefd zijn op een weerwolf genaamd Remus Hij zou me vertellen dat we niet samen konden zijn…

Een man zei me laatst in Shamansky: Als ik straks die bloedmooie Ank zie Dan zou ik wel willen Met ’t oog op die billen Dat ‘k urenlang achter d’r an ski…

Gisteren is niet meer dan iets dat ik vandaag maak omdat ik anders ben dan ik toen was gisteren was anders dan het is, omdat ik anders ben dan ik was. Nú, is het enige wat telt, nu maak ik verleden en toekomst tegelijk, vandaag ligt het pad nog open, naar morgen kan ik lopen dwars door het heden om met respect een andere tijd te betreden…

Het water loopt en loopt Aldoor naar het laagste punt Soms stroopt het op heeft dan weer haast Krijgt geen vrij spel van vuilnis,blik en plastic Achteloos in de stroom geworpen Het water stroomt en stroomt langs steden en dorpen En niemand... die zich erover verbaast.…