Alle inzendingen, jaar 2008, week 14

Een helderziend man in Stavoren Kon zich aan TV-spellen storen Hij zei: met zo'n quiz Heb 'k elke vraag mis Dat weet ik gewoon van tevoren…

e dwarrelt in mijn drukke hoofd ik voel je door m’n lichaam stromen ik hou van jou, hou van jou, ik kan onmogelijk van je los komen als ik je zou willen vergeten zou dat zonde zijn van m’n tijd want jij zal maar blijven spoken en eigenlijk wil ik jou echt niet kwijt wat jij betekend voor mij, dat gaat zelf mij te boven het is veel, heel…

je hebt je zin ik ben weg ik ben het huis uit veel veranderen zal het voor jou niet dat waren je eigen woorden soory als je me haat sorry als ik je pijn doe sorry dat ik je koppijn bezorg sorry dat ik je slapeloze nachten bezorg maar zo ben ik en daar zal je niets aan kunnen veranderen je wou me niet als ik dit gedrag vertoonde maar…

Het leven was voor mij beslist geen straf. Ik kon met veel plezier de mens aanschouwen. Wat zag ik toch een schat aan mooie vrouwen! De levensvreugde straalde van me af. Ik kreeg een flinke dosis zelfvertrouwen: de knipoog, die een knappe meid me gaf, bezorgde mij de moed. Ik ging in draf naar haar. Ik wilde wel een nestje bouwen. Het…

En er was dat weten en die herkenning alsof al zoveel eeuwen ... geen mijl geen afstand dan dichtbij hoe naderbij schiep taal en teken en wat nog ongezegd gebleven zich vormde in oeroude klanken je kwam voor even weer voorbij en die herinnering in mij alsof door zoveel eeuwen ... hoe naderbij schiep taal en teken…

hij las een overzwaar gedicht voelde afkeer sluipend komen maar bedacht toen kwiek en snel het is zijn ervaring en leeftijd kan niet anders hij moet wel door al die ervaring diep doordacht en beleefd over grenzen heen neer te pennen komt het met kracht bij de lezer aan hij wordt geveld door de dichter die diep beneveld zijn woorden gedachten…

achter de drempel wachten een ontstoken blaas en aambeien - een prille lente tussen het verdroogde riet zwemt de zwarte alg misschien elektrisch maar jij wilde toch fietsen tot je jas wegvliegt ik lig op wacht in bed in verkrampte houding mijn hand voor het licht duiven en kraaien stijgen loodrecht de hemel in in de smalle steeg…

Toen de kersenbloesem bloeide zachtjes wiegend in de wind riep de God van alle mensen kom maar boven mijn lief kind. Je hebt je strijd moedig gestreden geef je nu maar over aan mijn wil ik heb een tuin waar je kan wonen net zolang als jij dat wil.…

Mijn god wat is het zwaar Om jou te vergeten Vertelde iemand mij maar Wat ik zo graag zou weten Wanneer deze pijn En het ondraaglijke verdriet Verleden tijd zal zijn Helaas ik weet het niet Steeds vaker denk ik terug Terwijl het toch moest slijten Wilde ik misschien te vlug De doek de ring in smijten?…

Leven 'n illusie ons volgend leven misschien werkelijkheid waar we lachen om dit bestaan heeft DIT leven toch nog zin…

*** *** *** hoog in de lucht zweeft een vuurrode toverbal die zeeën kleur geeft *** *** ***…

Had ik niet het lied dan had ik niet het ritme en niet de eindeloze deining van de tekst in mijn hoofd De melodie neemt me mee op golven van klanken Hij draagt zo de woorden op verre vleugels van gevoel Een lied van de wind Lied van onze dromen Een lied van de angst en voor altijd de spijt Lied van gaan en van komen van toch weer…

ze huppelde naar oma, die lag ergens in het bos onder een stoere eikenboom, lekker warm onder het mos, want ze lag daar al vele jaren dus nam roodkapje geen mandje lekkers mee natuurlijk wilde ze haar wel bloempjes plukken rode en gele, op stelen en wat kon het schelen ze kende het risico uit haar hoofd, stukken van de tekst zijn haar heel…

Nog voor de ochtend zich door het licht laat vangen kriekt de dag schaamteloos mijn stoute dromen weg De krant hangt op half zeven voor me op de tafel Ik kijk verstoord naar een vroege vogel op de heg De zon sluipt aarzelend binnen in de kamer en ik ontdek dat de kat met muizenissen stoeit De koffie werk ik samen met het nieuws naar binnen…

Zoveel liefde die ik voor je voelde Zoveel liefde die jij me gaf Op een dag was het over Jij ontweek mij Ik snapte het niet, wat was er nou? Je zei: “ik geef je veel meer liefde dan mag, en ik denk aan je, elke dag, hoe je je voelt en hoe het met je gaat. Ik geniet van de momenten als ik met je praat.” “Maar het moet stoppen, Want dit…

Mijn doorlopen ogen zien niets, geen lieve vrouw. Geen geopende deur, geen welkom meer, die vriendelijke blik. Mijn aanwezigheid niet langer opgemerkt. Een kus ontbreekt, sigarettenrook, koffie, alles is weg.…

mijn vingers voelen als opgezette ballonnen watten in m’n kop m’n hart is doof en luistert niet waarnaar ik verlang strandend in het donker ga ik terug naar mijn gevoel…

Vertrouwde dwaling Maakt mij opeens zeer verward Roken kan niet meer…

Was de vondst na 43 jaar te A. van de trouwring van boer H. nu elf jaar onder de groene plakken onder een tegel midden op de straat zodat de weduwe nog alleen thuis alle kinderen inmiddels uit huis nu met drie zit om over te waken Alleen de pastoor blijkt geinformeerd liet de beste man de moed nu te vroeg zakken toen achtte hij het in de…

In gouden gewaden ga jij als het wuiven van korenaren over de velden van mijn minzucht naar die zee van eeuwige luwte. Het zwarte haar in dikke vlechten dansend op een schouderblad dirigeer jij mijn ritmiek, metronoom van mijn verlangen. Schenk mij je wijn nu de druiven nog zoet en laat je lippen niet verschralen maar dompel ze in…

Emoties, ik heb er zo veel, ze staan alleen. Ik ben niet meer de baas over mijn emoties. Ze gaan te keer en ze luisteren niet meer. Misschien heb ik ze te lang alleen gelaten. Zijn ze niet meer gewend aan mijn gezag. Maar het maakt niet uit waar we over praten.. Iets moet er leiding geven en op dit moment kan ik dat niet. Emoties vertrouwd…

soldaten aan het front schieten met lege ogen op de vijand met het lege gezicht kogel door vrijheidsideaal gelegaliseerd zoekt zijn weg langs het kind dat het houten wapen richt…

Broze tederheid in de lentewind wiegen de vroege bloesems…

het waren je ogen gekarakteriseerd door hun volheid en intensiteit een mengsel van pure arabica en een vleugje robusta van de beste kwaliteit die mij huiswaarts deden keren met een peperduur espresso- apparaat dat ik niet van plan was om te kopen elke keer als ik nu zo’n capsule ga verwerken zie ik ze weer vóór me je ogen maar dan…

heb je niet geplukt je groeit en bloeit nu eindelijk voluit je bloesem zacht bekeken weet dat jij in zomerswarmte de eerste vrucht gaat geven je roept met kleuren als ik fladder in de zon verleidt me met je geuren tot ik hunkerend in je kelkje kom wij stuifmailden in eindeloos ontmoeten ook de stamper als portier kwam ons uitbundig…

Waar ooit de kersenbloesem bloeide net langs de kromming van de beek Moet ik sterker zijn dan mijn zwakte anders stik ik van verdriet en breek Ik moet loslaten wat ik niet kan houden onze vervlochten harten zijn niet meer Ik denk terug aan de man die jij eens was wanneer je me liefhad zo zacht en teer Ik koester al onze liefdesherinneringen…

Toen Rita laatst haar geesteskind kwam dopen Onder de doopnaam “Trots op Nederland” Verscheen zij met een kruk in elke hand, Waar zij maar uiterst moeizaam mee kon lopen. Het was beslist een vingerwijzing Gods: De allereerste hoofdzonde is trots!…

opgeblazen en volgezogen ik moest je wel verwijderen zelfverdedigend zelfbevredigend ik veegde de vloer met je aan en nu moet ik je laten gaan…

de nacht drukt klam tegen het glas en ik voel voel de druk hier binnen geen deur die open wil geen geluid dringt door naar buiten geen snik smeek schreeuw gil krijs! stil is het buiten vredig stil denk ik hoop ik wil ik ook hier binnen…

ruisende regen dwarrelend in lentevlucht schildert levenskleur…