Alle inzendingen, jaar 2008, week 19

Verdrijf het licht, sprak een stem tot Hem en de zon versteende straalde in zacht zilver tussen vonken die het vuur doofden verstil het leven, sprak een stem tot Hem en het leven vond haar rust geborgen in met huid beklede ogen, even donker als daarbuiten met dromen over sterren en de maan in een wreed ogenblik verzwolgen door…

Het is met ogen net als met de zee aan de oppervlakte zie je de diepte niet…

Stiekem vallen mijn tranen, daar waar niemand ze ziet. Naar beneden langs mijn neus trekken zij banen, Uiteindelijk geluidloos op mijn bureau. Ze vormen al klein plasjes, driftig veeg ik ze weg. Ik wil niet huilen, ik mag niet huilen! Ik lijk wel een kind zeg.. Mam, je zei dat er van mij nooit iets worden zal, en nu ben ik weer ingestort…

Alles zit binnenin Het is volop aan het kloppen Met alle regelmaat Soms even gelaten Het is dat ik je bemin Ben gelukkig niet te stoppen Je bent mijn kameraad Met alle bloedvaten Mijn weten zit daarin Ik kan het niet foppen Een mooi apparaat Ik kan je niet haten Jij bent het begin Ik hoef je niet te verstoppen Werkelijk…

Handen toetsen zachtjes noten vingervlugge romantiek virtuoos kruiden de klanken de ganse kamer met muziek Ragfijn trillen alle snaren geen notie meer van tijd ratatouille van gevoelens om wie ik de meester zo benijd Gedachten zweven plots in broosheid tranen paar'len in het licht diepe smeltkroes van emoties de hemel leek nog nooit zo…

Elegant glijden vingers langs lippen van satijn een zoete kus van zondaars ontvalt een blik mijn lief te zijn En langzaam smelten wij ineen een rode roos gewild -ik blijf een hartendief besteelt mijn hartstocht vreemde schokken in mijn lijf Al ik geef is nog te min voel ik meer nog vaar ik klem zweet ik rollend in mijn…

Wie gelooft nog in tirannen die mensen om wat ze geloven naar gevangenis of hel verbannen; wie gelooft nog in orders van boven? En wie gelooft in dat ene en grote gebod: liefde voor de Naaste is liefde voor God? Misschien is dat wel het grote wonder: dat de orders dan komen van onder!…

In het zwembad glijdt een jongen rennend uit - dat was het dan buiten knikt vol onbegrip een meerkoet ja en amen…

Mijn woorden en jouw ogen vinden elkaar niet in de echo van de tijd die alles kwetsbaar maakt wanneer ik jouw stem niet kan vinden. Je bent een droom die snijdt en scherven en naalden belooft als het vuur eerder dan de hoop uitdooft. Koud is je schaduw die ik weer zal vinden als ik je naam achterlaat en je metgezellen…

pillen en de tijd een doosje vol vindbaarheid waarop een vlieg landt een lat-relatie de afwas stapelt zich op glimlach na glimlach zo zacht zo open daar gaar het grappen maken oh zo makkelijk geen tijd voor groeien slordigheid in perfectie in een holle boom witte narcissen en de geur van de lente valt pas later op…

Doen de bloempjes aan zijn, Liefdevolle plantje in mijn, Eerst zo onpersoonlijk raamkozijn, Mij, mezelf, een fractie meer, Beetje lichter, minder zeer, Licht in mij, een beetje meer? Wil ’t wel maar denk 't niet, Wilde ook dat hij me liet, Wilde ja, dat niemand ziet, Mij, mezelf, een fractie meer, Beetje lichter, minder zeer, Wil ’…

Een kleinood zwart op geel of rood ternauwernood een knopje groot 't zit op je huid 't maakt geen geluid geen mens die 't stoort een wonder ding dat slechts bekoort…

Een hofconcert was er in Heerde met tuinfluiters, die musiceerden. Men hoorde triolen. Er klonken violen en klaprozen applaudisseerden.…

Zijn vader neemt hem mee naar de grot van de geesten wijdt hem in in geheimen van de jacht hij wijst bij flakkerend vuur naar tekeningen van dieren noemt namen en gevaren vertelt over hun gedrag de jongen omklemt zijn speer met witte knokkels z'n ogen glijden langs wanden van de stenen kathedraal vol ontzag herhaalt hij namen proeft…

Als ik in jouw donkere ogen kijk, dan zie ik mezelf ik verdwaal zo ver, maar ik hoef niet meer terug Daar waar ik dan ben Daar hoor ik thuis Als jij naar mij lacht Dan lachen jouw ogen mee Jij bent de zon, ik ben de maan Je verduistert me als je wilt Met jouw ogen waar ik in verdwaal Dat ene momentje als jij naar mij kijkt Dan... dan weet…

ik voel me helemaal sereen met al die verschillende culturen om mij heen dus ga ik van nu af aan volledig uitegreren in alle mogelijke sferen met raki of parbobier als aperitiefje een oosterse schoonheid als liefje want ik ga uitegreren volledig multiculti in alle etnische sferen op bezoek om de hoek in turkije naar marokko in…

verborgen ergens hogerop ligt de bron water vult een greppel 't is niet meer toch, een dam kan de stroom niet stoppen stil stijgend tot die overloopt het gaat verder greppel, sloot, beek, rivier en weer even onzichtbaar als het begon, eindigend in zee of.. is dat de bron?…

Jij, Jij bent alles voor mij. Zonder jou is mijn leven niet compleet, Ik kan niet meer zonder jou. Als ik je zie, Dan voel ik me raar. Zoiets heb ik nog nooit gevoeld, Alleen voor jou. Ik wil het je graag zeggen, Maar durf het niet. Ik wil op je aflopen en zeggen dat ik van je houd. Mijn leven is niet makkelijk, Maar door jou kan ik het…

Je groeit uit in parasolletjes van vlinderende bladeren die het voorjaar strelen in de wind waarna ze loom de zomerzon begroeten donkergroen op termiek rustend schaduwbloemen vormen op het gras en dan verdrogen in hun vlammenspel als parachutes bolsters begeleiden die bezwangerd zwaar vallen…

ineens in vrijheid geworpen schatten de matte ogen van een uitgefloten vogel het blauw als onpeilbare mist aan de kracht van vleugels ontwend weigert het dier te stijgen het kent alleen de engere ruimte van geborgenheid waar moet hij nu gaan welke wind zal hem leiden naar een nieuwe veilige stek voorlopig zit hij droevig ineen op een…

Madeliefjes en margrieten, boterbloemen, fluitenkruid, het is lente langs de wegen en dan trek ik erop uit. Jonge grutto's in het grasland, een rij pijltjes in de vliet. Als de zon schijnt, ga ik fietsen langs het moois, dat lente biedt.…

De stralen van de zon belichten het groen dat is gelaafd, gestaald door regen die voor zon moest zwichten; het malse groen dat glanst en straalt. Het groen neigt naar het geel en gouden gestalten dansen van blad naar blad. Een schijn van goud doorspekt de wouden en trekt nog nurkse luchten glad. Het zonlicht sijpelt in de kieren, hiaten…

Als een mantel past hij naadloos zonder knopen glijden seizoenen langs dagen en nachten zijn huid raakt haar taal als een jas past hij…

Hij zet zijn handen in de klei zijn voeten op de draaischijf zijn oog richt hij op mij Aandachtig kijk ik wat hij doet zijn handen kneden vaardig hij roept me dichterbij Hij bepaalt de vormen al volmaakt volgens zijn plannen en glimlacht tegen mij Hij legt zijn kunstwerk naast de zon want het moet rustig drogen en knipoogt dan naar…

Aan het eind van ons bestaan maken we de overgang van het aardse naar het eeuwige en komen we in een niemandsland maar toch is er voor iedereen een stukje iemandsland…

Wij dansten, moeder, door de keuken je had mij lachend opgetild vier jaar was ik 'daar bij die molen die mooie molen' van de radio geboren, losgeschild je kleine vrucht, een zoet bestaan een appel die zo rood moest glimmen dat je ogen ervan glansden opgenomen in een wals tussen tafel stoelen pannen dat het kleine wandkleed moeder…

Hier stel ik mij voor dat mijn as wordt uitgestrooid, gewoon uit een papieren zakje, muzikaal omlijst door een koor van wel duizend vogels in een lucht van uitgereden gier. Zie je daar dat broedend paar, onder de bomen langs het water? Nu nog een ietsje meer naar hier, ja, daar, over al die boterbloemen omzoomd door wuivend fluitenkruid…

Soms denk ik: Wie ben ik? Soms denk ik: Wat doe ik? Soms denk ik: Waarom leef ik? Die vragen denk ik alleen maar door onzekerheid Basisschool: alles fleurig en fijn Middelbare: een ramp met veel pijn Veel mensen moeten mij niet Maar eigenlijk boeit mij dat ook niet. De mensen die ik heb zijn voor mij goed. Maar af en toe denk ik toch…

je toonde zwart en wit ik zag de eerste kleuren in het zacht gebeuren van ontluiken in de eerste lente van je leven ook jij hebt mij weer de seizoenen teruggegeven ik oogstte zonder zomer was een stille dromer ieder voorjaar ging aan mij voorbij maar in confrontatie maakte jij mij wakker opende mijn ogen naast zwart en wit kunnen…

ruitje van de deur een breekijzer als sleutel telekinese de cosmoskapper het is mijn hoofdhaar niet meer denk ik veel te duur paarse fallussen breken uit de singeloever joggingmeisje rek oktoberfeesten ze verkeren in beesten en ziektekiemen oude vieze man is hij nog iemand van dienst naaiend en snaaiend…