Alle inzendingen, jaar 2008, week 21

Rozengeur zuiver zoet douw druppeltjes zo klein Haar doornen messcherp kleuren die prachtig zijn Water blauw water blauw golven deinen er gedwee Helder fris geheimzinnig schitterende woeste zee Wolkenlucht kleurenspel zomaar in beweging gezet Welige vormen welke ogen als een zacht donzen dekbed Hoor die prachtige vogels zwevend spelend…

roxanne je naam zingt en borrelt door mijn bloed door annemieke ijzige stilte na het dagelijkse nieuws van overlijden hij ligt uitgeteld de luie kat van maurice de hond hij kent de toekomst hij pakt de nieren hij beademt haar ruggelings het gevulde buikje hierna te wenden tot hogere algebra en yoga suites…

ik was scheerslags plat gegaan en besefte gestrekt op één oor dat ik mijn gezicht verloor en voelde eenmaal opgestaan van voren alleen een open wond daarbij viel ik ook op mijn mond met droge ogen en lange bloedneus water stijgend tot aan de lippen geen kies over om mee te bijten geen baard om aan te plukken ja wat je noemt zwaar flippen…

gisteren had ik je nog in mijn hand vandaag vloog je op je gaat steeds hoger nu wil je zelf de wijde wereld in nog even omkijken nog even zwaaien en dan op weg…

verschaf bestaankans vergeving die het toebehoort dat het regen mag zijn in warmte van zon of een slag in de rondte die recht zet wat scheef stond uit elkaar schopt en wegtrapt een oude schoen zo wegpoetst of trillend lacht in afgetakelde schrijftrant dat zomaar niet weg kon glippen voor nieuwbakken……

we verloren onze verwondering en onschuld Morpheus - ook hij - omarmt ons niet langer de poëzie in onze ogen verdween als een dief in de nacht gelaten staren we naar het lege huis een regen van as verandert ons in onherkenbare vreemden voor elkaar…

Zoals de gele plomp zo nodig ik je uit om ook te drijven zo op een vijver zorgeloos en straks te bloeien weergaloos…

ik zie jou staan in de piste van een lingerieboetiek als kwetsbare figurante op het wedijverend glas de verbeelding zoekend die een weg naar jezelf baant of iemand die je ooit was je draait je half om of kijkt over de schouder naar elke starende blik die je ego tracht te vangen aldoor wisselend van pose om de bevestiging te vinden…

Pril zonlicht schittert als miljoenen diamantjes in de dauwdruppels…

Drank maakt heel wat je lief is. Zelfs gevoel dat alles lief is. Alles, fijn, zacht en mooi is. Zelfs de kille nacht mooi is. Drank, ik denk dat als ’t je lief is Zelfs verhult wat je echt lief is!…

Het is niet bij mensen dat mijn hunkering een huis vindt, een plaatsje om te slapen, een deken voor de nacht. Weggedoken in mijzelf wacht ik de zucht die ’t vuur laait, de stem die zal spreken, het woord dat daden knecht. De wind door het schuifraam wappert het gordijn en speelt met de vlam van de kaars die in mij brandt. Het vuur…

Huil niet om de woeste wolk die zijn kroost verloren ziet wanneer het als verliefd verdriet neervalt als de laatste regen op klootjesvolk, ruisend riet Huil niet om de tere traan die wegrolt op de oude brug vertrouw de zon, zij wijst hem vlug als hij moet gaan in waterdamp de weg weer naar jouw wolk terug…

Dan gebeurt het Ik noem je naam Zing je stem Zie je ogen In de mijne En opeens loop je naast me waar je altijd bent geweest…

de spiraal van eeuwig leven tekent het centrum van mijn groei in elke cel van mijn bestaan en in de adem van geschiedenis zoals de opgerolde slang de conisch gevormde schelp hemelse galaxieen draaikolken en wervelwind voert mijn adem mij terug naar de kern van mijn cyclisch bestaan waar hemel en aarde elkaar ontmoeten in verheffende…

jij leidde mij in een vergeten wereld herleefde elke kiezelsteen kwam op bekend terrein bewandelde nieuwe wegen ik wilde verder reizen maar jij bepaalde het einddoel liet mij achter met al mijn bagage een gestrande reiziger, wereldvreemd zweeg in alle talen de aders op mijn hand als een landkaart een wereldreiziger zonder jou zonder…

Fraai opgetuigd verschijnt op tv een nieuwe ster, ze is een hype al gauw zien we haar niet meer in stilte afgetuigd en afgevoerd Als we haar weer tegen komen verbaasd ons haar veroudering snelheid en erosie van de tijd beseffen weer dat de tijd vliegt Hoeveel we zelf ouder werden lezen we af van haar gezicht…

soms zoek ik naar de wereld om los te raken van het raam en de hond die luid blaft wanneer ik de dag vergeet ook het spreken met de maan, verdroogd op mijn knieën, zoals de bomen die in mijn slaap sterven omdat de wind niet durft te dromen en regen begraaft diep onder mijn kamer; halfdonker en dicht soms zoek ik…

Ik voel je handen voel je lippen hoor jouw vraag branden zie jouw hart strippen Ik dans op je passen dans op je klanken ruik aan jouw gewassen drink van jouw dranken Ik wil je voor altijd beminnen wil voor altijd om jou geven met jou de eerste dag beginnen van de rest van mijn leven…

snel kleurt de bloesem aan de twijfelboom daar waar jonge bladeren hun lente dromen rijpen vruchten in wanstaltigheid met een ongepast voorkomen wij gaan ze niet oogsten onze zomer zal ze allemaal verdrogen…

Mijn lief geef me je lach Stralend elke nieuwe dag Mijn lief vrij teder met mij Passievol zweef wees vrij Mijn lief streel me zacht Ruik me verwarm de nacht Mijn lief geniet elk moment Koester als je bij me bent Mijn lief noem mijn naam Met jou wil ik bestaan…

Jij cliché schilderij Breed gekruld en duur omlijst Je danst zo. Je weet, je lacht De blikken branden je warm Voor jou nooit een koltrui lieverd Ongetwijfeld niet honderd procent Jij Meisjemeisje Voor jou is iedereen, zijn wij Een playmobiel verzamelstuk Passend in je pocket laserschieten, in het donker Hier omringd door rook Kijken,…

Hij schrijft Op weblog weetikveel: Een grote komeet En paf dag mensen Dat lost alles op. Ik heb gelezen Over rondtollend plastic In de Stille Oceaan Een hoeveelheid Groter dan Amerika & De rest van dat continent Lets sing along: (I like to be in America Ok by me in America Everything’s free in America Plastics as large as America…

meer krijg je niet net voldoende voor verdriet en dan moet je kiezen na een leven verliezen wat laat je achter voor de eenzame wachter word je gemist liggend in een kist of ben je het gesprek van de dag verbrand tot op het bot, fijnstof mag ?…

Ze was een kleinschalig meisje ze is zichzelf een dijk alsof in de grote wereld geen zee te hoog gaat: heb je nu al ben je nu al Ik heb haar afgestaan aan de grote wereld omdat haar geen zee te hoog gaat et cetera…

Een vloedgolf, Een teken van Pijn, angst en verdriet Symbool voor hulp bieden en krijgen Het moet ooit komen. Opkroppen kan niet meer, Open je ogen en laat het gaan, Eens moet het komen Het is nooit te laat!…

Nu men haar DNA heeft blootgelegd Is eindelijk gelegenheid gevonden De vrouw tot in haar wezen te doorgronden, Zo zegt men, hoewel mij dat weinig zegt: Men kan haar wetenschappelijk beschrijven, Maar toch zal elke vrouw een raadsel blijven.…

voor eeuwig kan ik je niet houden hoogstens voor altijd en dat slechts één keer hoe heerlijk het is oorlogen te beëindigen en vrede te vinden in jouw omarming taal te verliezen en te verstommen voor je schoonheid graag wil ik verdrinken in vijvers van je ogen warme handen voelen waarmee je mij als rijpe vrucht plukt in zwoele…

Ik kijk je aan, Nee, ik sta te staren Ik kijk door je heen, Diep in je ogen Zie ik het, Hetgeen wat jij verstopt, Hetgeen wat zich verschuilt achter je oog, Ik zie je verdriet en wil je helpen, Maar helaas, Nooit of te nimmer zal het kunnen Want spiegels praten niet!…

Vlieg op doorschijnende vleugels naar het verborgen land dat schittert voorbij de weemoed van je hart Streel niet langer de halmen van je verdriet de doornen van vergane smart die je pijnigden eindeloos bitter Hunker naar de plaats waar vreugde zingt de eeuwigheid danst sluimerzacht Wandel door de tuin waar vogels albasten rozen…

Ik voel de tranen branden en toch voel ik die lach Sterke gedachten dwalen door mij heen Maar ik ben niet sterk ik ben alleen. Een illusie dat alles goed gaat een discussie tussen twee uitersten die ik beide haat. Gedwongen tot dit leven gedreven langs de pijn eenzaamheid is me langzaam bekropen ik was blind tot ik besefte hoe het…