Alle inzendingen, jaar 2008, week 44

Ik zag haar staan, ze keek me aan met tranende ogen. Maar er verscheen een glimlach, toen ik een glimlach terug gaf. Met haren zo vet alsof ze jaren niet gedouched had met kleren die kapot waren, niet om aan te zien. Maar gelukkig was ze door het kleine beetje liefde dat ik gaf.…

Roken gaat ten koste van de longen, zo spreken wetenschappelijke tongen. Jan Roker zegt: ‘dat kan niet kloppen, zonder saffie knappen al mijn stoppen. Dan grijp ik naar ’t beruchte flessie en raak ik in een diepe depressie.’ Dus roken is nog wel een beetje goed als je 't maar met mate doet!…

Op scharlaken dwaalwegen in vergeten schaduwdalen onder de zoete avondregen klinkt de roep van nachtegalen Ach, een lied vol weemoed de pijn van een verloren waan de smart van een verwond gemoed hopeloos als een stervende zwaan Gedragen op de zuidenwind zoet geurend als haar zijden haar als haar lippen broos getint wegen gebroken dromen…

een en al narigheid voor oude meesters die neigen tot sterven zijn al hun tijd kwijt om op film hun vroege werken onder druk van de erven mogelijk twijfelachtige vlakken tot volstrekt eigen te merken blijft hun herinnering vaag zij voorzien met verse streken wat nog aan voorraad onder ze is voor handel en kunstgeschiedenis van een…

de grillige verstarring van dansende beuken reikt naar de hemel een dreigende storm het bladergoud verdoft de geur van de herfst warrelt door het woud raast over de bodem de wolken sluiten en verdonkeren deze plek een veluws mysterie woelt in de razernij vannacht zal de legende in ‘t zilveren maanlicht nahuiveren door dit woud in…

Morgen, als het lente wordt zal ik rondgaan in mijn bloemenslee en de wereld doen ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt zal ik naar bloesem de vlinders sturen, zal ik lachen naar mijn autochtone overburen. Morgen, als het lente wordt creëer voor elke bonte specht een eigen nest waarin hij zijn masker legt.…

geboren uit nooit geen hand die mij aanraakte geborgen uit de maagd van handen om mij de taal van liefde te leren woord voor woord…

Onze lichamen tijdelijke voertuigen voor onze zielen…

ik kleur met woorden mijn gevoel... soms geeft het weer wat ik bedoel Lejo van Kuijeren…

O meisje, meisje zo klein, zo kwetsbaar en zo teer je hart gekrenkt vol van lijden en verdriet een lijdensweg van dag tot dag en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven teveel verdriet onder je lieve lach en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij…

Voel jij je ook zo fijn wanneer we met zijn tweeën zijn Leunend tegen elkaar aan geen zin om weg te gaan Omdat we elkaar zo missen in het praten en beslissen En dit gauw weer in te halen wanneer het regent tegen de ramen Oh, waren we nu maar bij elkaar en niet ik hier en jij daar Want ik mis je en kan alleen maar dromen dat jij…

de koeien langs de weg liggen rustig te verteren wat er nog te wachten staat herkauwen kalm van maag tot maag overleverde verhalen opkomsten en rampen een zichzelf blijven herhalen bedaarde ogen ongericht zien in waar ondergaan om draait wimpers luiken dit verdiepte zicht terwijl zo nu en dan een harde staart een glanzende blauwe…

oh, poldermeisje wat ben je mooi met je glanzende huid ogen omfloerst door volle wimpers zo verleidelijk krullend je zachte lippen die smachtend wachten op een flinke pik hooi…

Ik zou alles willen opgeven Alles wat belangrijk leek Me volledig willen overgeven Aan wat eens onmogelijk bleek Ik wil helemaal niets meer willen Niet meer moeten, alleen zijn En alleen nog verdwijnen In een stille witte schijn Ik wil alleen nog waarnemen Me verwonderen over wat is En me geen zorgen hoeven maken Over wat ik wel of niet…

Een echtpaar ging bij nog zo 'n paar in Zwitserland logeren. Ze hielden allen van elkaar, maar wilden variëren. Er werd aan partnerruil gedaan. Men had er niks op tegen om twee aan twee naar bed te gaan en vond het juist een zegen! Een stel lag in een twijfelaar, heel innig zij aan zij. Wat ruimer lag het and're paar genietend hij aan…

Neem me mee en draag me op de vleugels van de wind over zee ver voorbij de horizon zwevend op de wolken verstoppertje spelend met de sterren als een kind hand in hand reizend door de tijd op zoek naar het beloofde land waar alleen liefde is en geen strijd…

Sus maar, niemand hoort je ziet de kringen van de jaren niet ritselbla'ren, fluisterwoorden sus maar, zachtjes ebt verdriet Koninklijk, je trotse houding steelse blikken, bleke man blauwe luchten, stille zuchten sus nu maar en wees niet bang Vermoeide ogen, mededogen zo heel breekbaar, ga nu maar stralend licht, jouw mooi gezicht jij…

Zacht ging hier de nacht voorbij in linten aan mijn zwakke ogen die het stamelende donker zochten in een vergezicht waar ik zocht - soms naar iets meer al wist ik dat ik zou verdrogen in dit schemerende zand waar ik mijn blik op had gericht Zacht ging hier de nacht voorbij net als de uren die vervlogen en ik opende mijn hand die - met een…

als ‘t berkenbastje hum à bout portant non – non – non- gebrek yes – yes - yes- gesprek alom stotteren de knobbels schooldom huppeldepup ode aan de berlitzmethode…

blikken als fluweel draag je waaruit je tovert en lacht heupen draaien en dansen in lijnen van begeerte je adem laat sporen na in heuvels van warmte je mond spreekt spraakwater in zilver jouw gedachten draaien als een geluksgevoelen als een ware dans om mijn gedaante…

loslippig bladeren de bomen hun oogstgebed zacht spelt de wind hun woorden als zij de aarde met hen dekt in dank voor seizoenen waarin de takken tot de hemel zijn gestrekt vaten zijn gesloten woord en kleurenstroom zijn onderbroken tot een nieuwe lente bladeren wekt…

Het kwartje valt om te begrijpen in ons land weten van geluk en trammelant pak het beet mijn hand pak het beet hoe men heet niet van belang men weet aan het einde van de gang men weet van landen zoals dit zoals jij ik wie niemandsland kom en geef kom beleef doe neem geef het licht door you and me and so much more under…

Ze hoorde de melodie van haar dromen als in een fluister kwam ze tot leven haar ogen straalden haar voeten dansten de wind lokte haar haren ze gaf zich over en genoot met volle teugen van de liefde die haar deed heupwiegen tot het middernachtelijk uur de wolf deed huilen in de schaduw van het maanlicht en zij als een schaduw…

McCain was in Vietnam eertijds een held: Hij wou, gevangen met een troep soldaten, Niet dat men hem met voorrang vrij zou laten, Zo werd ook na een halve eeuw verteld. Vandaar dat deze pracht-Amerikaan Heldhaftig ook Obama voor liet gaan.…

Zoals jij genoten hebt, zo zonder mij het is gewoon geweldig je geeft hoog op van je plezier je hebt je zó vermaakt maar dat ik je vergezelde je haalde en je bracht, dat ik alles, maar dan ook alles voor je deed ben je totaal vergeten je hebt me niet gemist niet eens opgemerkt je hebt uiteindelijk niet eens aan mij gedacht…

in nevel uiteen ongrijpbaar verleden voorbij de gedachten van toen in mist vervallen verdergaan in heden ontastbaar is de toekomst onbekend wat komen zal gedachten worden angsten in deeltjes uiteengedreven langs het barre bestaan dat leven heet toch zullen we verdergaan de ondenkbaarheid voorbij en onze zielen laven in hoopvol bestaan…

Ik genoot van de lange dagen, het sprankelende licht van de zon, van de zwoele wind die in vlagen de passie en de liefde meebracht waar het ooit mee begon. Maar langzaam zag ik de bladeren aan de bomen veranderen van groen naar goud en geel en toen begon het besef te komen dat het einde naderde van dit mooie zomerse tafereel. De warme luchten…

ik kijk ademloos! de herfst schrijft weer poëzie in huis-aan-huis-blaadjes…

Haar passen. Haar dans Verlegen. Sluier. Bedekking Haar ritme met benen Cadans in evenwicht Met ogen die vragen Vol vuur. Vol glans Met een passie die jaagt Op muziek voorbij…

Na de middag regen de dag is nevelmoe…