Alle inzendingen, jaar 2008, week 48

Hij haalt zijn kind af van de trein, dit weekend mag zij bij hem zijn, voor haar een lieve moeder, werd zij voor hem een loeder. Zij koos voor een nieuwe metgezel, zo stond hij snel buitenspel, nu deelt zij met die ander het minnespel, het leven werd voor hem een hel. Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw…

Een flamingo sprak:"ik heb veel sjans, als ik de Flamenco dans. 'K zie het publiek de ogen betten, bij mijn spel met castagnetten. En, dat lukte nog geen één, ik doe dit alles op één been".…

Soms heb ik buikpijn als ik denk aan jou Ben kwetsbaar onzeker omdat ik van jou hou Soms heb ik buikpijn als jij me weer verlaat Ik je zo vreselijk mis enkel leegte achterlaat Soms het ik buikpijn jij zit maar in mijn hoofd Emotioneel zo afhankelijk je hebt mijn hart geroofd Soms heb ik buikpijn de liefde doet me zeer Hunker naar…

Ik word wakker op een trap Met een fel licht aan de top. De trap naar mijn mooiste dromen. Ik loop naar boven, stap voor stap En voel mijn liefde steeds dichterbij komen.…

ontdekt in toevallige vodden en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd met niets dan wat overblijft van hun jaren en die van hun kinderen kansloos slepend, of in brikke bouwsels blootgesteld bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels van verslagen dagen in veilig verkokerde cocons van speculaas en chocoladewarme weldaad gevlucht hooguit…

En 's ochtends gingen we verder achter ons hoorde we vaag het ruisen van wind in een melodie zon boven zwarte zee in een draaikolk sterven vissen…

Als de vogels weer keren terug naar laag land in het midden van meren zal men zingen in cirkels van ringen in midden een vuur en men zal dansen midden in de tijd in uur van waarheid betrouwbaarheid gerechtigheid en zorgen weg in tijden van licht en glorie zijn we een zucht in het tijdloos het zorgenloos leven.…

stom lief geweest niet in zak mag niet naar spanje pech!…

Het woord geloven Kwelt mij diep van binnen Om mensen die uit naam van God Anderen kwetsen en niet beminnen Ik streef naar de liefde Maak me niet druk om welke vorm Zolang ik maar gelukkig ben Dát is voor mij de norm Ga recht voor me staan En kijk me in de ogen Durf nu eens te beweren Dat ik God heb bedrogen Het ideaal van menigeen…

woord voor woord verwoordt een zin de zin en krijg je zin dan heeft het woord bekoord…

Terwijl ik loop door zompig gras, witte vlokken zich hechten aan mijn jas, bomen mij bladerloos bekijken, wind méér doet dan haren strijken, wangen kleuren met een rode gloed merk ik hoeveel goed dit doet. Geest geeft zich over aan natuur, absorbeert uur na uur de schoonheid en de kracht, voelt de immens grotere macht terwijl de vlokken op…

in de delta valt onbarmhartig méer en meer het regenwater mens en dier verdrinken door een razend stijgende toevloed aan de rand van een woestijn staat smekend een sjamaan de regendruppels aan te roepen: kom, breng ons levensredding in een stadstuintje vullen kinderen hun gietertjes in de volle regenton ze bevloeien hun namen in sterrekers…

Zou je me kunnen zien dan was het in dezelfde kleuren als in het vorig jaar het voelt nog net als toen ik ben niet veel veranderd misschien mijn haar dat grijzer is dan ooit de tuin ligt er nog net zo bij veel vogels die mij vergezellen de rust daalt neer in jouw geliefde boerenland december, donker in mijn hart herinneringen, die…

Een mooi intiem gedicht komt uit de inktviszwam die met zijn discus uit het duivelsei - een huidig balletje - losbreekt Waarbij als jij de lens richt in wat er uit steekt dieprood van binnen als je goed blikt in het doosje zie je vlezig en vochtig picturaal golven gelijk vulva clitoraal ongewild niet getrouwd bloos je los gemaakt in…

Ze ligt op bed een lief gezicht wel bleek. Ze kijkt me aan en zucht ik lig hier al een week. Hoe is dat zo gekomen vroeg ik haar. Ach dat moet u me niet vragen ik hoor hier niet ze doen hier raar. Mijn kinderen zeggen niet klagen Bent u boos omdat u hier bent. Ja knikt ze, en begint te snikken niemand de me hier kent. Ze laten je gewoon…

de morgen verwarmt – de middag in een hunkerend beminnen het bespeelt de liefde in een gekmakende (s)extase samensmeltend vloeit de middag over in de avond in een voorspel van opwinding in liefdesvuur van genot de avond vergaat in de nacht van een zalig verlangen het laat de wereld stilstaan in de passie van ongeremde lust de nacht…

heb slottorens bestegen jonkvrouwen bekeken aan het spinnewiel maar de hoofse adel daalde sneller dan ik viel toch spon zij garen bij ons ervaren op haar geur mocht ik ooit varen het patroon lijkt heel gewoon alleen is onze kleur nooit meer te evenaren…

Wil nergens meer onzichtbaar zijn dan in jouw hart, nu het voorbij is spelen de zielen, met de westenwind rivieren, langs bordelen zo wild omhels je mijn troostdrift harteloos, bijna zonder te vrezen.…

Hoe kan je….. Je sluit de toegang Toch komt hij terug Belt je om te zeggen Ik kom er aan…… Je keert je rug Laat hem gaan Hoort niets meer Wat er gebeurt Gaat jou niets aan De spijt komt achteraf Maar veel te laat De sporen worden gewist Het lichaam wordt versleept Alsof er niets is geweest Je ontsnapt hier niet aan Eerlijkheid…

Staren met slapeloze ogen die drinken wat ze vinden in de tere stilte van wachtende dromen. Gevangen in het web van de aarzelende tijd die alle echo's vangt en woorden bedekt als waren ze eenzame boodschappen en gebeden van schimmen die elke droom stelen. Zielloos vragen ze de dood om een moment dat ze kunnen bewaren als deze nacht…

ik stop op mijn hoogtepunt, wel god allemachtig..... dag (mede)mens, krioel nog even, omarm intens een armetierig leven ik stap uit…

wie is niet bevlekt geraakt tijdens zijn aardse leven of kent stof alleen van horen zeggen aan wie onder u dien ik dat uit te leggen van de kruidenier die nog aan het kooltje van zijn schrijfpotlood likt om uw zonden te noteren van de baas van de frituur wiens vette vingers tussen sticks en frikadellen roteren of de vroedvrouw die juichend…

Kabouter Puntmuts had zijn nek gebroken, Want hij viel van zijn paddestoeltje af En daarom heeft de koning bij diens graf Heel zijn kaboutervolkje toegesproken: “Vanwege het gevaar van nog meer doden Wordt zitten op een paddestoel verboden.”…

Op de weg des levens Met een last te zwaar te dragen Terwijl je sterk zou moeten zijn Maar te zwak voor het gewicht Dan, juist dan, mag jij mij vragen En zal ik tonen en bewijzen Dat je samen, beter dan alleen Kan voldoen aan de absurde eisen Die het leven somtijds aan je stelt Twee kunnen meer dan één En samen staan we sterk Kom, laat de…

de vader hield zich verborgen in tranen vocht hij onder de zon nee, zijn kind kon beter spelen met een palmblad en stenen waarin het mooie vormen zag zoals vissen en paradijsvogels dansende vlinders lokten speels de handjes, vluchtigheid haperde de voetjes, ontelbare verschrijvingen de oogjes, vader op het netvlies…

Daar is een dag geweest alweer een geest in mist een dag voorbij heb niks gemist alleen de mist trekt langzaam weg weg van mij op weg naar alweer een dag voorbij…

Als ik een spiegel in mijn hart had, en jij zou erin kunnen kijken, dan zag je jouw gezicht stralen als de zon. Mijn liefje, je loopt in het donker niet wetend waarheen, alsjeblieft kom naar mij en open je ogen, dan zul je zien dat ik niet heb gelogen.…

ogendiep en mijlenver kijk ik over het glazen water langs een zwarte spiegelwand naar bevroren stilleven onder het beloofde land waar vogels zijn gevlogen rest slechts het witte leven bij hamerend geluid van mijn hartslag onder de ijskoude huid…

O Sint, o Sint, o Sint Wat ik nu weer in mijn schoentje vind God man, wat ben jij een krent Wees nou eens een keer een echte vent Geef nou iets duurs, Iets door de miljonairsfair erkend Dan is het leven minder zuur Sta je ook niet meer als vrek bekend O Sint, wat ben jij toch een lul Een chocoladeletter en een reep Dat is toch de reinste…

Een bijziende Piet in Schagen dacht dat er gewoon dakpannen lagen Hij viel door de schoorsteen naar beneden 't is echt lang geleden dat we hem zo zwart zagen…