Alle inzendingen, jaar 2009, week 25

Ik hou van mijn vrouw, de moeder van mijn kinderen Ik hou van haar, omdat ze is wie ze is. Lief mens van de mensen, Ik zeg het te weinig, Maar dit wil ik je zeggen, Ik hou van jou. Ik hou van jou! Hartroerend gekibbel, Dan knettert het aardig. Doch vaak de gedachten Eensgezind van lijn. Al 20 jaren lang dol op haar! Verliefdheid…

Er is moed voor nodig om door te gaan Om niet bij het verleden stil te blijven staan Er is moed voor nodig om aan je zelf te denken Er is moed voor nodig om te voelen ook al is het allemaal pijn Er is kracht voor nodig om te blijven geloven in je zelf En te geloven dat alle ellende een keer weg zal gaan Er is moed voor nodig om door…

De één na de ander verdwijnt als met de Noorderzon. De zon als enige alleen maar aan de horizon, maar klimt elke dag opnieuw omhoog.…

Ik werkte me door de menigte met mijn ellebogen en heb het er nu achter.…

De kwikstaart de merel en de mus waren al vroeg opgestaan het was in het gefladder hen niet ontgaan dat weldra het ontbijt werd klaar gezet een campingtafel rijk gedekt en twee stoelen stonden klaar nog niet bemand die éne was nog niet uit bed kwik ging draaien met de staart zong het hoogste lied de schone slaper wakkerde was dromenland…

De zomertijd is aangebroken De lente dagen zijn voorbij De natuur is reeds ontloken, Het warme weer is nu nabij. Zomer, de mooiste tijd van het jaar Alles bloeit en groeit weer De zon schijnt heerlijk, wonderbaar, Het geeft alles zo’n blijde sfeer. Dankbaar mogen we zijn voor deze tijd Waarin de aarde z’n gewas weer geeft Door Gods…

Langzaam glijdt je hand naar beneden, Ik voel liefde, maar ook spanning, Langzaam verdwijn jij tussen nu en later dromend van iets wat er komen gaat. Met een gedachte droom ik, Ik wil verder, weg uit mijn verleden, Ik kan niet bewegen en zit gevangen, tussen nu en verleden tijd. Starend naar boven voel ik geen pijn, Langzaam kom ik weer…

Een rib uit mijn lijf Laat ons handelen een antwoord zijn 's Avonds laat spot ik en drijf Het duidt op een steevaste levenslijn Schepen heb ik zien vergaan de mijne heb ik desolaat verbrand oog om oog, tand om tand Met een hart vol littekens worstelt deze veteraan Maar rotsblokken verpletterden het rustloos verlangen wederom heeft het leven…

Een droom was over totaal vernield zo in gedachten en zo vernederd. niet in staat om verder te komen zo gebroken was haar hart. totaal alleen zichzelf verdronken in haar tranen van zwart.…

Jij met je schitterende ogen bent van mij - nu met een ring verbonden. samen zullen we zijn in mooie en slechte dagen - net zoals jij mij 't beloofde.…

hoe lang is de remweg als de eindstreep zich steeds wil onttrekken aan het zicht hoe gok je een afstand zonder die roze bril die verten vol vragen zo mooi kan verzachten hoe vaag is angst als het verspreid wordt door de voelsprieten van onzekerheid misschien zal het nog kleuren maar nooit, nee nooit roder dan reeds gevloeid bloed…

Ik dacht ja of nee hoeveel hypotheek Blijft simpel kwestie van op staatjes kijken Onze bank weet trouwens van geen wijken Andermans krot valt buiten de intake Blijkt men komt zonder Stempel Vogelaar Voor hetzelfde geld op postcode klaar…

De lucht is zwanger van haar woorden en in het holst van deze nacht wordt zij verwekt met felle krampen Hersenspinsels dwingen haar wat voortspruit uit haar dromen in tekst en uitleg, zwart op wit woord na woord te gaan verhalen Als in een wervelwind groeit wee na wee het verlangen vorm te geven doch – zoals zo vaak – is zij ook deze…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

De ster uit het Westen is dood Nooit tegen het kind opgewassen gepuberd, adolescent, volwassen te jong in één keer uit de goot Zingend gaf zijn ziel maar brood Dansend weg zijn eenzaam hart Voor nog meer kamers smart Geen kunst was voor de fans te hoog Gegrepen, gegijzeld door hun nood Gebrek aan god, liefde, werk Veranderde het gezicht…

Ben je te zeer aan je goudvis gehecht zodat je jezelf een reis ontzegt ? Lever je bokaal aan het visonthaal : hij wordt er "in de watten" gelegd !…

De maan scheen helder haar rossige gloed boven de oude eik zodat ik de gouden tinten van de boom in de nacht kon zien als ware door toverkracht voelde ik me opgetild worden in een droomwereld waarin alles zo mooi was ik was weer jong zat op een schommel zweefde hoog op en neer vader duwde me moeder stond er lachend bij liefde krulde…

ik heb je gewekt je laten komen en koester je de saaie dromen je verlegen lach je weet dat ik je mag je boeit me mateloos in jou ontsluiten ga ik me ongeremd te buiten ik heb het kind in je gezien het oogt zo schoon zonder volwassen schroom we zijn versmolten in het rood van passie en van bloed de nieuwe waarheid voelt zo goed…

Even, heel even Vreemd leven Mochten ze ruiken Aan de zoet en zwoele bruidsruiker Voordat de bruidsbloem in een boeket Weggesmeten en aan de kant werd gezet Verlepte de jasmijn Die wondermooie vrouw zong heel fijn Diep in mij De sterke zwoele jasmijn verwelkte door verdriet En verbloemde haar alleenzijn door haar lied Met een wondermooie…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

“O Allah, schenk mij de verkiezingszege,” Zo bad de vrome Ahmadinejad En waar hij als schijnheilige voor bad Heeft hij ten slotte ook gedaan gekregen. Hij hoorde extra stemmen in zijn hoofd. “Die zijn voor mij,” dacht hij, “God zij geloofd!”…

Kan nog steeds niet wennen, tijd gaat te vluchtig, vermijd dat ik blijf hangen, aan dit getij, te luchtig, onvoltooid, dragen kinderen hun zomerzon, getooid met gekleurde linten, geschetst in aquarellen van alle vragen, waarin ze de lasten moeten dragen, al de kleine mensen op de spitse tenen, stelen dansend het ongemaaide gras, verschenen…

het was een oude school, ramen waren hoog de schaduw van de meester boog zich in een kring voorover in de glinstering van het oude stof wij kinderen zongen in onze Friese taal als herkenning bij het uitzicht van het raam kinderstappen in uitgesleten marmer als kind in een onvoltooide tijd waarin niets is verloren gegaan wat ik leerde…

De kleine dingen en de grote, harinkje aan de haven of jouw hand in de mijne. Het is beter met jou, beter met jou dan het was al die tijd.…

als de merel bij het heengaan van de dag de avondwake fluit word ik stil en de nacht mijn bruid…

ik dacht dat ik droomde maar het was echt jouw tedere hoofdje had je op mijn schouder gelegd tranen van vroeger waren stilaan verdwenen er was weer 'n lach op je lippen verschenen ik voelde opnieuw jouw lijflijke warmte dicht tegen me aan toen je mij stevig omarmde het leven herbegon heel vroeg deze morgen ik zag weer 't geluk…

Je ziet er één maar het blijken Er twee, drie… Fonkeling in diep donkerblauw Hoogtevrees met beide benen Stevig op aarde Angst of verlangen om te vallen, Op te gaan in diep donkerblauw? Hoogte zonder plafond Of diepte zonder grond?…

Het is met dagen niet te tellen, wie meet de lengte van de tijd die telkenmale weer verglijdt en ons voor raadsels stellen, maar keert, wat ooit vergleden is, om welke reden weer, is dat misschien de ommekeer, de terugweg naar het heden. Maar verlies nooit het zelf vertrouwen en vindt in het juiste evenwicht, het heden terug, wat voor…

Scherpe stokken En een mes in de la; Wapens tegen mezelf. Gevangen in een kerker. Een kerker met een put. Ogen dicht. Donnie op de wip Alsof hij in Belfast is. Het is de verbeelding maar. Ja rozen hebben doorns. Dat is geen nieuwigheid. Toch heb ik ze tot bloedens toe gestreeld. Het geluid van een rivier nabij. Een andere maan lacht…

Waar de maan soms meer dan maan was maar een ster - die hij deed lichten als een koning die haar danste door een ademloze nacht daar huilt zij nu de sterrenzee waarin hij viel om te verdichten er met duizenden - die anders waren anders dan hij dacht Zij was de maan - meer dan de maan nog keek omhoog met hem en zwichtte voor zijn zachte voetenlicht…