Alle inzendingen, jaar 2009, week 28

een roes vol liefde die haar gedachten omwolkten op stapels schrijfgerei van rozenkleurende fantasieën met vraagtekens zij wist, dat zij hierin haar passionele verlangens niet kon overwinnen onder de wijde tintelluchten op papieren illusies…

Mij terugtrekken, loslaten niet jouw bestaan te willen remmen, toe te zien hoe land en water zich scheidt, die elkaar nooit iets misgunnen, bewonder hoe jij de gekozen zeeën zal overzwemmen, tevredenheid overstemt het geluid van alle getijden. Niets gaat verloren wat niet meer is, wat we niet kunnen meedragen, komt in het zelf terug…

Toelichting: Op 31 mei 2009 werd mijn moeder 96 jaar. Haar roepnaam is Fien en ze wordt uitstekend professioneel verzorgd met geweldige aanvullende inzet van 2 van mijn zussen, 2 van haar 5 dochters. Mijn moeder is nu 25 jaar weduwe, heeft in totaal 8 kinderen, 13 kleinkinderen en 8 achterkleinkinderen. Het volgende gedicht is in en met respect…

Het was een ongewone dag waar ik een hoedje mij zou schrikken toen ik thuiskwam van de markt na een drukke winkeldag en in de binnenspiegel zag na wat gehaaste ogenblikken hoe door zomerzon gesnoerd een zak met appels lag te stikken hoe een volle zak met appels lag te broeien op die dag en er zo vastgesnoerd en wel zoet in een kinderzitje…

Luieren, liggen, lanterfanten zomerfilm van op m'n rug blauwe hemel, witte lijnen vliegtuig heen, vliegtuig terug. Alles zindert, alles schittert in de gouden zonneschijn... zonneschijn, zonnebril, zonnebloem bij 't ontbijt, bij de tafel bijgezoem warme avond, horizon, gouden bol parasol, terrasjes vol, cholesterol. Elke oogopslag betovert…

De lust vergaat me enige lichtzinnigheid op het lijf te schrijven ik schuif het van me af en van mijn stoel valt ook wat slapheid van deze dagen het wappert maar wat gebonden met een weinig nacht ik laat het bij een huigen door de neusgaten van een spreken spreek ik niet want het is zo dik van 's morgens tot 's avonds dat de dag zich…

Hoor hoe de luchten luid klinken, gevuld met vogels die droomverloren ergens niet meer thuis zijn, maar toch hun weemoed niet de boventoon laten voeren. Hoe ze al is het nog niet zo heet op dit ogenblik, vertellen over het zonnige zuiden en hoe ze over enkele maanden daar weer naartoe trekken. Hun hart is nu al onderweg. Luister maar. Kunnen…

Hengel na hengel haalde hij op geen vis wilde bijten geen vis aan de haak Hij at met smaak zijn zelf-besmeerde en belegde boterhammen kaas dat was wel favoriet Rondom hem het zacht-wuivend riet en verscholen eend en meerkoet Het deed hem goed naar de rivier te staren hier te zitten en te peinzen het uur niet van belang Hij hoorde…

Wie bewust geen vrede zag, liet oorlog blijven dat de droom vol brandnetels zat ben ik vergeten, niet hoe ik mocht rusten in een bad, al leek het meer op bloed, maar er dreven nergens lijken. Ik likte de laarzen van de eenvoud, waar het hart verdronken bleef binnen de afgesloten martelkamer. Schaamte voor de nabijheid van het lagere deel,…

Vandaag weet ik wat ik morgen ga doen, want wat ik vandaag niet deed, is iets wat ik nu wel weet, maar naliet. Omdat ik vandaag niet deed wat ik gedaan zou hebben zal ik morgen moeten doen, wat ik vandaag niet deed. Dus weet ik vandaag, wat ik morgen ga doen wie weet, zeg ik morgen, dat ik deed, wat ik geacht werd gisteren…

dit strakke land met akkers stug en stevig en sloten als een streep tot aan de horizon vermoedt het kabbelende water waar schapen wollig grazen aan de dijk zachtmoedig en onwetend van deze volgepakte veerboot die 't wolkend eiland meer en meer in zicht brengt op de vaart van wind…

ruw trek ik mijn stinkende huid uit schraap de gaten waarin een oneindige ruimte de kruisen bevochtigt van doden die hun buiken aanschouwen; glasachtig in het spreken ik doorsnijd de woorden, geef vorm met dezelfde beweging waarmee mijn hart werd doorboord en trek het ongedierte uit de zwarte vlekken, opgezwollen tot afkeer van…

op zoek naar liefde terwijl je niet weet wat het is? kom je toch een keer de ware tegen en dan gaat die vreemd en dat doet zeer en dan is het ineens de ware niet meer liefde is net als oorlog je dumpt ze en je ziet ze niet meer zoals het gezegde uit het oog uit het hart en daarom is het leven zo hard uiteindelijk win je de strijd…

pruilende mondjes mollige beentjes natte kontjes zuigende speentjes allemaal eigen willetjes in een broek vol bruin om hun schrale billetjes…

Hoe het klooster daar hangt bijna in de wolken en geen hoogtevrees…

als wurm van twee werd haar wil in zichzelf gekeerd door spanning geblokkeerd was zij al verleerd wat haar toekwam aan te pakken haar belang niet af te zwakken grenzen aan te geven niet slechts voor anderen te leven gevoed met druk almaar rationeel en zacht te zijn onbemerkt en zonder eigen streven hield zij haar behoeften klein…

we zullen de avond dicht kakelen met veel geschreeuw en spraakwater en overdrijven en liegen (toe maar) we zullen de bakens verzetten, maar vrijwel stil zitten met een lach en met hoongelach en voordat we het weten weer naar huis toe, de ruimte weer open en wij de gordijnen en ramen dicht doen tegen licht morgen- ochtend maar ook tegen…

hij vertelde zij luisterde zijn tranen rolden over haar wangen…

de hemel bleek weer paradijs met Eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten de…

Neen is vergeven Het Ja is aanvaard Ongewoon oneven Onjuist het gedode paard Het besluit doet huilen Vuile regen laat schuilen Verdelen van vaten opslaan Belangen dwingen tot ruilen Lachen met een drankje is vrolijk De politieke clown vaag grappig is olijk De jeugd te voorzien met munitie is scherp Winst gegeven oorlogen niemand die…

de hemel bleek weer paradijs met Eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten de…

woorden vormen papier waar de mond spuwt waar gal de lendenen verlaat ruzie is de snelste vorm van communicatie het gedicht is dood vormloos geef ik hier mijn titel bloot ik daag uit, een weerwoord is er niet dat had ik al gedacht…

Omdat ooit jouw vader wel twintig woorden wist voor whisky en vrouwen mocht dat de pret niet drukken als hij in zijn boot ging varen om zijn ellende te verdrinken bleef jij achter met de andere kinderen en kon jij alleen niet langer verhinderen dat de liefde overboord sloeg bij jouw moeder in de kroeg door haar gehaast en haar gezwoeg…

Je vroeg me of ik je mag... Ik zei nee .. Je vroeg me of je mooi was.. ik zei nee.. Je vroeg me of je in m'n hart was.. Ik zei nee.. Je vroeg me of ik zou huilen als je weg liep ik zei nee.. Dus liep je weg.. Ik pakte je arm en zei: Ik mag je niet... Ik hou van je Je bent niet mooi... Maar prachtig Je bent niet in m'n hart... Je…

En daar is de engel! Juist zat ik te lezen dit schitterend boek met handmatige plaatjes die zeer mooi gelukt zijn, ik zie er mijzelf op. Het gaat over vroeger maar dat is toch altijd de waarheid van heden en ook voor de toekomst die staat al geschreven met bloed in ons lijf. 't Is jammer nu dat het zo regent en vies is de vuilnis daarbuiten…

De oorlog is vandaag de dag geen pretje En dat geldt allereerst voor Jan Soldaat Die altijd dapper in de frontlijn staat, Dus gun zo iemand ook eens een verzetje: Geef hem gewoon een lijntje cocaïne Voordat hij weer het vaderland gaat dienen.…

Yentl mijn engel mijn ster. mijn engel in de wolken mijn ster zo ver. Ik hou van je, en ik wil je nooit kwijt want jij bent gewoon mijn beste meid.…

De prachtige wereld. Ruik de geur van de openlucht. Adem in.., adem uit..,en zucht.. Kijk in de spiegel, en je ziet al gauw een glimlach. En zeg: 'Wat een mooie dag'. Tel de sterren de dichte en de verre. Blijf kijken naar de lucht. Adem in.., adem uit..,en zucht.. Luister naar de geluiden van buiten, de wind die blaast,vogeltjes die fluiten…

Als hoorder was hij er door gegrepen en met hem velen zo verwoordde hij. Toen iemand vroeg of er nog mee gebouwd was trok hij zijn schouders op die hij er onder zette toen niemand er meer op lette.…

Verward, rechts- links, Boven, over. Gele ogen, Een scheve mond. Apart, drie banden, Voor elkaar. Zwarte strepen, Een gele velg. Raadsels, wat zijn dat, Op z’n kop. Punt en boog, Een dikke vraagteken. Actie, snel-weg, Rennend racen. Stok met bord, Een protest.…