Alle inzendingen, jaar 2009, week 4

Wat bleef mij bij het afgelopen jaar? Is het de smeltende ijskap in ‘t Noorden De zwijgzaamheid van Ella Vogelaar Of toch het ‘Yes, we can’ als mooiste woorden Is ‘t het Wilhelmus en die gouden plak Die razende orkaan, de hongersnood Het hossend lint in fel oranje pak Of de loslippigheid van Van der Sloot Is het Georgië, de Gazastrook…

Struikelend over onverharde wegen draagt haar hoofd weer een volle kruik een glimlach, spontaan opgevangen door het kleine kind dat aan haar rokken hangt, verdwijnt langzaam achter opstuivend stof kleurrijk is haar kleed dansend om lange donkere benen en wanneer wanhoop die avond even haar ogen raakt maakt elke pas nog steeds muziek…

Het recht om alles maar te zeggen wat je zeggen kunt met woorden wil niet zeggen dat je daarmee dan ook alles zeggen moet het is de kunst en niet het recht om als het moet te kunnen zwijgen en te wachten op het woord waarmee de liefde wordt begroet Want een viool zal pas verhalen van haar lied van de beschaving als zij met een vleug van…

de bloemen daar gelaten zoeven banden monotoon door natte straten de radio gonst geluid steeds vaster klemt het stuur in zwart geschoende handen de skyline slinkt achter mij woesj, woesj, zingen bomen op gepaste afstand langszij het vlakke leven schijnt gestreept in ochtendlicht ruitenwissers zwiepen regen op mijn gezicht…

Je sprak, je zei: 'vertel het maar ik neem het voor je mee wil je juwelen wil je fruit of geurend zout uit verre zee?' Je zei: 'ik breng je veel en meer dat jij behoefd ik zal je includeren wees nu blij niet meer bedroefd nee, ik zal niet meer verdwijnen in de diepte van de zee maak in plaats daarvan een lijstje en ik neem het voor…

Is dit geen mooie nacht vroeg je zie je al die sterren en de maan het lijkt of ze ons geluk toewensen je pakte m’n hand de maan leek zijn adem in te houden je lippen beroerde m’n gezicht woorden waren overbodig het besef van tijd waren we kwijt jij en ik…

Dat ik je tegenkwam, je ontmoette Jaren lief en leed deelde, het is voorbij. Dat ik je vriendschap koesterde tot het over was, het is voorbij. Dat ik alle kleine geheimen met je deelde net als de grote tot je mijn ziel raakte toen was ’t voorbij. Dat we samen lachten en huilden emoties deelden, er niks meer te delen viel en…

Oh ik had zo’n mooie droom Ik was de beauty van het feest Lieflijk, blond, bijzonder knap En met een oh zo slanke leest Ik was geliefd door elke man Men bleef maar naar mij staren Ik lachte blij en danste voort Al zwierend met mijn haren De prins, die ook aanwezig was Omringd door mooie vrouwen Hij had alleen maar oog voor mij Hij wilde…

Men gelieve vaderlandse poëzie die duidelijk niet voldoet aan internationale normen en hoog verheven waarden te behandelen gelijk bellettrie Lezen mag met likkebaarden evenwel onder gepast betoon van correcte omgangsvormen Men denke aan verhelderend knipogen naar delen van hogere bourgeoisie…

Er is niets tegen sterker nog ik kan het billijken dat generatie a instrumenteel is bij het veroorzaken van generatie b Maar dat zulks de opheffing betekent van a is wat minder ten minste in mijn beleving hendrik…

ze is niet echt op zoek naar zichzelf het lijkt alleen maar zo wanneer ze straatlantaarns vervangt door bomen cement ruilt voor kiezel zich een merel op het dak droomt die voor haar fluiten zal enkel hij mag haar doorbreken het zal haar stilte zijn ze doet ermee wat ze wil de merel ook ze zoekt zichzelf niet ze zoekt haar stilte…

Zozeer op de kern van de kosmos gericht, dat ik naam en stand van sterren vergeten ben, maar ik herken ze aan hun flakkerend licht wat in een ogenblik verdween, worden werelden uitgeluid, zonder te weten waarheen.…

je hebt het voorsnijmes gepakt achterstallig wild gedeeld met wie voorhanden was de feesten zijn voorbij alleen fileermessen proberen nog wat smaak te achterhalen maar in trancheren kiezen wij door adellijk besterven hebben wij de oogst weer kunnen erven en gaan we samen naar een wild begin…

Erg dat hij vreemdging Zijn terugkeer vol schuldgevoel Was nog veel erger Vent met trouwe hondenogen Kwispelend aan je voeten…

het zal mij aan mijn reet roesten zuurstof vreet de aanstoot is CO2 heel fijn kankerend verlaat ik dit leven stof tot overdenken zo ver ga ik.....…

Bos zal snel mijn belastinggeld gaan innen, Want daar doet hij meteen iets nuttigs mee: Hij geeft mijn euro’s aan de ING Zodat ik daar datzelfde geld kan pinnen. Zo maken wij dus steeds de cirkel rond En blijven economisch kerngezond.…

en dit is mijn gedicht, komt u binnen let niet op de galm, wees niet bang laat ons beginnen in leegte welkom in mijn krater van licht ooit kwamen wij samen, u en ik, weet u nog koel leefden wij op in de glans van een roemer onze schaduwen als helder kristal onze roem even terloops als de lichtval op de brief van een windstille vrouw goudbestoft…

Je zou gruwelijk wraak kunnen nemen me achterlaten met een gevoel van tevredenheid, minstens drie ribben op ordentelijke wijze gekneusd Niet omdat je agressief bent, maar jij moet je toch kunnen afreageren Ik was toevallig in de buurt en ja er tegen bestand, eerder daar geweest Ook zou ik denken dat ik je liefheb zoals een avond in januari…

Ik stierf en er was niet van ver mij vandaan een stronk, een kussen voor mijn houten hoofd, waar ik de bedding vond, waarin ik rusten zou, ik zocht snakkend zonder adem naar een stem, die nu voorgoed zou zwijgen. Ik stierf en er was niet ver van mij het hart, waaraan ik in volle geest, de laatste kus had willen geven, geboorte van de…

het fluistert in jouw wereld vraag ik mij stil af mijn hoofd waait tijd rond zijn verleden lijm momenten uit een breuk geuren bloemen aan de poorten staan wij schreeuwend over het land bruggen zetten jou aan de overkant en ik dwaal in 't onbekende Uit 'Onzin ... of niet'…

Door hoogtevrees omgeven sprak zij met angst en beven. Hoogmoed komt voor de val. ’t Is daarom dat zij beval: Springen is ’t laatste dat ik doen zal.…

Vooral 's-nachts vraag ik me af of ik er iets toe doe. Ben ik van nut. Wat draag ik bij. Wie mist mij als ik voor het licht wordt overlijd. Ik haal bepaald geen troost uit wat ik denk. Erg dwaas zie ik de ochtend komen. Hij gaat tekeer. Of ik vandaag bij wijze van ontbijt weer uren voor het raam ga staan en wacht tot iemand op de fiets naar…

Mechelse schaper je zou zeggen het blaffen al een beetje moe…

Hij is weerloos, herinneringen komen over scherpe scherven van 't verleden langsheen de tijdspoor van z’n leven uit spleten en holen aangeslopen Ongrijpbaar als de wind enteren destructieve apocalyptische scharen van schuld en schaamte z’n bewustzijn gelaten ondergaat hij de pijn De inval voelt als eindafrekening de balans valt ongunstig…

ik sta op blote voeten, op zoek naar stevige schoenen om op door te kunnen lopen, om op de top te komen mezelf en me bagage mee te dragen, en me niet meer te laten verlagen ik wil niet meer dat het is zoals vroeger, ik wil dat het is zoals ik wil dat het gaat komen dat ik ooit ook ergens kan staan, dat ik niet meer naar beneden kan gaan dat het…

Het is zo fijn je klein te voelen een zandkorrel in de woestijn een stofje dansend op een windvlaag om er zo-wel als niet te zijn…

Boer geniet dag vrij Het hooi is al van het land Vandaag geen baaldag…

De steen is gelegd Het water volgt een ander spoor Ik hunker naar je liefde Maar weet het is voorbij Wennen zal het nimmer Het missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je…

Gelijk een mes door ranzige boter sneed jouw NEE mij door het hart was jij niet mijn getrouwe echtgenoter was jij niet mijn gedeelde smart waarom dan ineens een walgafstoter ‘t maakte mijn wereld plots steenkoolzwart jouw minacht voor mij werd steeds groter je afwijzingen gemaakt van ijzerhard mijn zenuwen gescheurd en open en bloter je sleet…

ik heb u gezocht mijn vriend langs steile kanten op de kreek wilgentakken en weipalen leeg water rimpelloos wachtend och arme, de strenge vorst ontnam u het schoonspringen stekelbaarsjes zaten vast in het ijs en keken met glazige ogen maar het zonneke lachte en brak het prille voorjaar, mijn geduld beloont mee een gracieuze duik kleuren…