Alle inzendingen, jaar 2009, week 46

Na zacht rumoerig wachten op eerste tonen terwijl gespannen snaren worden aangezet tot welluidendheid met fluit of klarinet om Grieg’s suite met schoonheid te bekronen klinken schuchter de eerste zachte akkoorden van het schone “Opus 40, Aus Holbergs Zeit” klanken vanuit de oudheid Muzen geweid tonen van cello en fagot die we als fuga hoorden…

Een tuin bezaaid met bladeren Een verroeste Verweerde trampoline Een prachtig beeld Voor een idyllisch stilleven Mijn droom wordt ruw verstoord Mijn trein dendert voort Symbolisch voor De tijd van het jaar en De tred van het leven…

Verlaten kleuren verliezen hun pracht. Afstanden zijn leegtes die weinig verschillen of echo's weer hun hoop teruggeven. Geluk is een koud woord geworden dat ik verstoppen wil. Want mijn schaduw blijft rusteloos en dwaalt mijn dromen voorbij wanneer ik mijn herinneringen steeds verlies en de tijd en de wind alles bespelen en verdelen over…

Jij ouwe rakker, geef het maar toe je bent het rocken nog lang niet moe. Voor Angeline (mits aspirine) spring jij nog van 't dak als een kangoeroe.…

Wie wilt niet steeds gelukkig zijn, over rozen met schoenen lopen, reden hebben om kinderlijk te lachen. Niets meer redelijk zeggen, hoop nog steeds spoorloos, onvindbaar weggelopen op duizend open wegen. Wie wilt niet vrede in zijn hart, gouden bergen van gevoelens delen, vermiste personen later waarderen, pas als hun namen weggeëbt zijn…

lang voor hij zijn arm rond haar schouders legde had zij in zijn ogen haar verloren dromen gelezen, ook die van hem zijn lichaamstaal had haar vertelt in hem te durven geloven vol vertrouwen heeft zij haar hand in de zijne gelegd hun wereld is nu van samenzijn beloftevol luistert nu de wind…

in een zachte fluister voegde de wind ze samen haar lach en haar traan streelde troostend langs natte wangen kuste kersenrode lippen lokte haren wapperend warrig even sloot ze haar ogen wimperlang vertelde zichzelf nooit meer iemand zo dichtbij te laten komen dat liefde pijn kan doen maar haar hart spreekt nu al een andere taal…

Kleine ongeborene sterrendroom ik droeg je zo liefdevol onder mijn hart tot in het diepst van mijn wezen geraakt jouw fragiele vleugels waren gebroken, af je kloppend engelenhartje al stil verloren koud, nog voor ik je lichaampje leven gaf ik mocht je maar heel even gedenken je koesterende tedere gedachten schenken je mijn vlinderend zonnestraaltje…

Sloterdijk; Station van multicultureel Amsterdam Turken en Marokkanen, een simpele zakenman De trein rijdt Rustig an. De trein is overvol De windmolens zie ik staan Een fiets ligt in de bosjes Fijn om met de trein te gaan Ferdi E. is overreden In Zaandam blijft Albert Heijn Zelfs na zijn overlijden Bleef hij hier altijd zijn Nog…

geboren zo klein, zo kwetsbaar, zo fijn, ik zie wat van mezelf, maar ook dat jou, een mensje van ons samen, Dat is precies wat ik wou. Slaap zacht, Lief mensje, Slaap zacht. Ssssht.…

er is geen tijd meer voor het fijn penseel gejaagd meng ik de kleuren tot aanwakkerende wind het dreigend zwart dat grijs ontlaadt in wit vertraagt en stenen hagelt op het doek nog zijn er gouden wolkenranden die licht van zon ontvangen schitteren door de regenboog ik schraap de verf bijeen tot lichte mist die in onweersgeur verdampt…

In vertedering verzucht fluisterende strelingen over fluwele huid totaan kippenvel. Niets aan toeval overlatend dans ik gerechten in je buik tot vlinders met felle kleuren die liefde schrijven, en geven.…

Wie zijn wij dan? zijn wij als vlinders die dansen in dit licht onvoorspelbaar in dit leven vallen als materie onbegrijpbaar dit mysterie Zijn wij dan? Zijn wij dan echt? recht vooruit eerlijkheid duurt `t langst meeuwen dansen boven `t strand Wie ben jij dan dans jij dit leven met angst daar gaan de sterren alvast vooruit in dit…

je bekeek het leven uit de dode hoek maakte brokken als je afsloeg van het rechte pad vergat altijd richting aan te geven als je koos voor nieuw we hebben je nu weggebracht naar waar je wilde leven begraven in de dodenhoek…

Het nieuwe antwoord ingekleed, had een lijst van joden gemaakt. Leed heeft de lange weg afgelegd, om zich opgesloten te verbergen. Gruwelen die zo rap niemand vergeet, dramadagen dragen ongerijpt begrip. Gebaren gevuld met korte woorden, verwijten met haast dodelijke stilte, versterkt met intensiteit, ditmaal nood, melancholie van duister…

We hebben jou gedroomd en jou verwacht, zo vol verlangen nu zwijgt de wereld even stil vandaag ben jij door ons ontvangen lief klein mensje, o zo pril…

Een haiku-schrijver werd ineens een president, dat mag misschien wel wat verbazing wekken maar wie de man een beetje meer, van nader kent die weet dat hij wel goed de kar zal trekken; hij is integer, wijs en zeer bekwaam, al zeggen de Chinezen: rare naam. De Chinezen spreken over "Rompuy" en vergeten de "van".…

Laat mij de leegte begroeten, de hiaten van de tijd. Laat mij de verloren momenten opzoeken in de stilte van de nacht wanneer het licht de duisternis mijdt. Laat mij tintelende golven gaan beroeren wanneer de prikkeling der zinnen vederlicht de dans der minnespelen laat beginnen. Laat mij wegglijden tussen de koude van fluweelzachte…

Gebroken hartsdingen kan men moelijk lijmen, brokstukken in scherven vallende liefde vererven. Meest bekeken emotioneel uit balans zonder woorden. Pijnlijk getroffen aanvoelen, obsessieve gedachtenmolen. Liefde verteld gebroken, heeft een stervend hart gehad. Herinneringen verlaten ons geliefd en scherven verspreid, tot laatste aanvaarding…

Bij mij moet je niet wezen als je wil weten wat me beroert, heel treurig is mijn wezen en is dat niet genoeg? 'K hou niet van overdrijven. langsdrijven als een boot op een rivier, statig en traag kan me toch méér boeien. Op het land bezijden hoor ik koeien loeien alsof er niks voorbij is gegaan, geen Tijd, geen grenzen lijkt het…

Ik ben en was altijd je dochter, maar soms ben je gewoon even niet mijn vader. Zie je dan niet dat ik het moeilijk heb? Ben ik soms iemand anders geworden? Papa, ik mis de tijden van ons samen. De tijden, dat we samen iets leuks gingen doen. Weet je papa, dat ik je soms niet meer als papa wil? Omdat ik je gewoon niet meer herken. Je bent en…

stappen verzanden langs herinneringsbeelden het verleden knarst…

Op lege dagen - zoals deze wanneer vogels weggevlogen mij verlieten voor een verte die ik nemen kon wellicht dacht ik aan langvergane dagen van verlaten witte wolken die genomen door de vogels zomerden in vergezicht In winters hing ik niet aan slaap die was voor dwazen - radelozen nee - nog liever brandde ik mijn ogen rood in evenwicht…

Liefde felgekleurd, probeer mij nog de rose wolken te herinneren. Jaren geleden heb je mijn gek hart gestolen, je wil was trots, de grote toren geboren. Wij hadden toen zoveel tijd en jeugdidealen enkel dromen, liefhebben, kindjes baren. Het lijkt alweer zo lang geleden, jij en ik, liefde als verwachting felgekleurd. Romantisch symbool om…

De lucht schildert zich zelf, of, is het toch de hand van de Meester?…

Wild en woest en ledig Was het ruwe veen, Slechts de heide vlocht er Kransen overheen. Boog zich over d'oevers Van de bruine plas En verborg de diepte Van het zwart moeras. Zie, daar nad'ren mannen Met een ijz'ren wil. Aan de zoom dier poelen Staan zij peinzend stil. Broeders op ten strijde, Op, de band geslaakt, Die de schatten…

'k voel altijd dat 'kind' van binnen dat wil praten, springen, zingen 'k laat het heel veel,ver komen ken geen grenzen in m'n dromen m'n omgeving laat heel veel toe maar ik maak hen vaak zo moe 'k wordt gewezen op m'n leeftijd gezond verstand, tikkie gekkigheid 't gaat erin voor zoete koek 't lijkt of het me niets doet maar…

heb stenen gestapeld rond je navel en draag olieschalen aan de korte lont ontvlambaar door het eerste licht van morgenstond ze balanceren op de zachte ondergrond van borst en buik tussen heuvels en vallei spelen wij het passiespel van langzaamaan naar snel de volle maan zwiept op tot halen en weer brengen om de climax te verlengen…

Wat moet je als je levenslust verdwijnt? Wat doe je met je tomeloos verlangen de aardse hel door vrede te vervangen? Hoe kom je internetjes aan je eind? Voor dit soort vragen kun je nu altijd terecht op onze nieuwe suï-site.…

ik heb je in het gezicht gezien waar zachte trekken warm vertrouwen wekken met ogen die spreken alsof ze alles van je weten je volgen in bewegen en sturen met een lach ik heb je toen geen hand gegeven jij deed me leven en in jouw armen ben ik gebleven…