Alle inzendingen, jaar 2009, week 5

Papa en mama vandaag zijn jullie zestig jaar getrouwd! Dit is een dag om het te samen te vieren. Maar jullie zijn zo ver van mij. Ik wil jullie in mijn armen sluiten en een stevig knuffel geven. Ondanks alle pijn en ellende zijn jullie toch bij elkaar gebleven. Hiervoor ben ik jullie dankbaar. Lang leve…

seffens als het voorjaar klinkt in kragen van riet en dotters hoort ge hem zingen en ziet ge hem staan boven de stengels zijn witte borst in het blauw maakt u bekanst bijzichtig, hij lokt u van verre als ge u ogen open doet wanneer fietsend door het Meetjesland langs ons kreken dit parelke zich aan u wil tonen kijkt nen keer, wie schildert…

Alleen nog maar wat zand met daarop een kleine steen. Maar niemand ziet de band en het verdriet nog daaromheen. Niemand die het ziet.. Hoe erg de pijn kan zijn, hoe scherp het intense verdriet, hoe erg die eindeloze pijn. M'n hart krimpt steeds ineen Bij al die herinneringen die zo pijnlijk zijn. Het leven in soms zo gemeen en het doet…

De vlag kan uit, we hebben wat te vieren Want hij werd 50 jaar, de frikandel Dat is die rare lange zwengel, weet u wel Gefabriceerd uit al dat slachtafval van dieren Vol calorieën en totaal verzadigd vet Ik sta mijn keuken dus met slingers te versieren En ik heb lekker mijn frituurpan aangezet. ----------- Snackfabrikant…

Nee ik ga niet meer huilen gebroken ogen lijden duizenden tranen passeerden op hun zoektocht naar geluk Nee ik ga niet meer huilen een gebroken hart doet pijn duizenden vlinders verdwaalden op hun liefdesreis Nee ik ga niet meer huilen gebroken zinnen zien af duizenden woorden verstommen op weg naar begrip Nee ik ga niet meer huilen…

Een bordje met 'palliatieve zorg' erop geschreven Is op de muur gehangen. Niet lang is deze mensen nog gegeven Die verblijven op deze gangen. Rusteloos tot hun tijd is heengegaan. Die vullend met liefde en zwijgzaam leed. Er niet bij stil willen staan. En toch zo dat je het niet vergeet. Zie je kinderen door ouders omringd En ma's en…

Een voor een Bind ik dromen Aan een zware steen Zodat ze niet ontkomen. Droom voor droom Raken zij verstrikt In mijn zijden draad, Tot het hen verstikt Maar niet vergaat. Want keer op keer Zweven dromen Mij weer voorbij, zodat ze nooit uitkomen. En nu nacht op nacht Blijf ik ernaar kijken, Mijn dromen die het koude steen verzacht…

Alles wat gebeurt ons leven deze wereld is niet steeds uw wil. Maar altijd wel omsloten met uw eeuwige liefde.…

Ik las vandaag een onaangenaam bericht, in Brussel was er een mevrouw wat dom, die ‘t snurken van haar man niet hebben kon, helaas ging zij toen iets te ver in haar zorgplicht. Hij snurkten keer op keer, zij heeft hem de keel wat dicht gehouden, het snurken is toen opgehouden. nu snurkt hij nimmer meer. Zij slaapt nu ongestoord, achter…

Ik las vandaag een onaangenaam bericht, in Brussel was er een mevrouw wat dom, die ‘t snurken van haar man niet hebben kon, helaas ging zij toen iets te ver in haar zorgplicht. Hij snurkte keer op keer, zij heeft hem de keel wat dicht gehouden, het snurken is toen opgehouden. nu snurkt hij nimmer meer. Zij slaapt nu ongestoord achter de…

In Russisch-Oekraïns grenstumult wachten 20 kamelen met geduld. Men wil hen daar houden want wegens de koude verschieten zij zich anders een bult.…

Het was me beter om in eenvoud ongewild niets meer te zeggen en de stiltes te weerleggen met wat nietsvermoedendheid die ik zou ademen en zuchten in een beeltenis van vingers die vergleden door je haren met de losgeslagen tijd Het was me beter -als ik kon om in de eenvoud niets te zeggen en in ongestild verlangen nu maar even niets te doen…

hij was niet zeker of hij de volgende stap zou stappen want die verplaatste lucht en kon ontaarden in een orkaan zoals eerder voorspeld maar dat ging toen over een vlinder hij aarzelde evenzeer of hij de volgende denk zou denken want als die zou leiden tot E = mc³ was het eind niet zo zeer zoek dan wel niet meer opportuun hij hief…

En ineens zijn ze dan zo groot Dat ze je niet meer nodig hebben Hun eigen leven gaan leiden Niet meer thuis met het eten Niet meer zitten op de bank Vertellen van de schooldag Niet meer mopperen op broers Die er óók niets aan konden doen Want ineens zijn ze dan zo groot Dat ze zelf hun potje koken Hun wasje draaien Hun kamer stoffen en zuigen…

Er is nu niets maar het is er wel ik weet het zeker maar het komt niet zoals vorige week gisteren vandaag misschien nu is het er ineens als een bliksemschicht ik pak een pen een blocnote en schrijf een verhaal een gedicht opgelucht haal ik adem er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.…

Het ongerijmd verlangen dat glansrijk de schemer bood de dagen mijmerend doen galmen met de ranke souplesse van de nood, laat voldoende ademscheuten om schamelheid te verdringen, een schouwspel adembenemend wanneer men de dichtregels kent, mijn hart zal dan niet nodeloos tikken maar met fantasie krachtiger dan ooit wannneer het de onherroepelijke…

Voor mij op de grond een krant lege fles papier zwart gat ondekt, Te gek gek gekras in de nacht tast in het duister, Krachtige katachtige ogen prachtig, Kijk in de zwarte gaten er in willen bijten er door heen vliegen met verf besmeurde vleugels, Vallen op de grond een krant lege fles tekst op papier, Start een revolutie…

Gesloten ogen geven mijn hart de ruimte om te vertellen wat ik voel wat ik wil. De sterren laten mij een weg volgen in besef en angst volgens het verhaal van mijn eigen hart. - en als de wind mijn wang kust weet ik het verhaal van onze liefde -…

wat zal blijven is de diepte wanneer het avondlicht zich verzamelt in opengesneden gedichten want daar zal ik slapen in naakte kleuren, dichter bij het raam en de vrouw die ik ben misschien stuur ik wel een ansichtkaart als ik weer verder moet of te lang aarzel aan het tafelblad waarop de lucht drijft en schaduwen laat…

Illusoire wereld van 'n kind stort in naarmate hij ouder wordt Tegelijk met het verdwijnen van z'n speelgoed naar zolder…

oorverdovend is de stilte waarmee jij spreekt je blikken raken handen gaan met vingers de gebaren maken die je nooit gesproken woorden feilloos onderstrepen wonderschoon is het geluid waarin ik voor jou zal breken kom open maar mijn lentebruid…

Grootvader, oud kampioen knikkeren trekt bij ‘t zien van golf elke keer tegen de golfsport van leer, knikkeraars legden de basis voor golf doch kregen niet de eer Knikkeren voor de volwassen mens die langer en stijver van leden wordt vraagt om grotere knikkers, staand geslagen met de wandelstok Grootvader loopt op het oude…

ik zeg het poezenkind en gezwind trekt zij haar nagels terug maar toch, heel vlug tikt ze m'n neus in het voorbijgaan alsof ze zeggen wil ik had je kunnen krabben…

Wat heb je met me gedaan hoe kon dit nou gebeuren Jij laat mijn hele wereld Stralen en volop kleuren Wat heb je met me gedaan je hebt me verliefd gemaakt Op de een of andere manier recht in mijn hart geraakt Wat heb je met me gedaan ik wil je niet meer missen Denk de hele dag aan jou gedachte niet meer te wissen Wat heb je met me gedaan…

Ook als je loopt te vlaggen langs de lijn Ontdek je hoe de voetbalsport verruwt. Je wordt daar door een fan omvergeduwd Die dan een straf krijgt die geen straf zal zijn: Wie nooit een wedstrijd van De Graafschap ziet Bespaart zich juist veel wanhoop en verdriet.…

Het Duitse miniatuurmerk Märklin palmde ettelijke zolders in. Maar 't edel speelgoed spoort naar het bankroet. Pompt Merkel hier ook Daimler-geld in ?…

brand geschilderde vogels landen op het zwarte meer takken breken in het achterland niets zal blijven schrijft de gifgedoopte ganzenveer…

Na de verveelde winterslaap ligt de polder weer open, gekapt door tijd, en stalen ploeg, wat in het verleden lag, in staal naar boven joeg, en aan de oppervlakte, vers besneden, verslapt de aandacht, wanneer de uitgebeende huid, zich openlegt in arbeid, mechanisch voorbereid, vervalt de aarde tot rust van eerbaarheid, in…

Ik kijk wel maar ik zie niets De wereld is donker De lichten gedoofd Ik luister wel maar hoor niets De wereld is stil Geluiden verstomd Ik tast wel maar ik voel niets De tastzin verkild Vingers verdoofd Alleen het hart klopt nog De geest maalt Het bloed stroomt…

Een stormram, die verliefd was op een windhond, trad schielijk in de echt met deze teef, waarna hij in d'r hondenmand verbleef, waarin hij na een poos een prachtig kind vond. Al was men ook vertederd door z'n snuit, het beestje kon de atmosfeer bederven door van z'n ouders wind en storm te erven: de mensen hielden 't in z'n buurt niet uit.…