Alle inzendingen, jaar 2010, week 11

niets is wat het lijkt het is zoals het is en hoe je het bekijkt of iets lijkt op wat het lijkt jij bent als ik op een dag ik kijk naar jou en glimlach…

Nu haar sterren zijn gevallen niets haar waarheid nog kon delen waren zij - geraakt in zeer opnieuw de hemel in gegaan met blauwe bloemen voor de Heer om er het schaamrood mee te vegen van de loodgeslagen deuren die zij zagen in verveling Het was veel te heet geweest die zomers dat zij er van leefden van de naderende stilte blote billen…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

gezwegen woorden verzamelen zich achter kleurloze lippen…

Arbeid adelt Werd mij vroeger verteld Maar de adel arbeidt niet Zij hebben het oude geld Blauw bloed Stroomt door de aderen Zij hebben het goed Dankzij hun voorvaderen Ik ben niet rancuneus Jaloers ben in ook niet, Heus! Het is hoe men het ziet Ik wou er alleen maar even De aandacht op richten Want over de adel zijn Niet zoveel…

Bestijg het hoogste punt van de woestijn gedeeld met een verkoperde zon, versteend uitgebeend gewas, ik zie een verdroogde oase, waas verblindt de ogen, hitte verstoft een vermalen horizon, waar een schorpioen de staart doopt in het venijn van besluiteloosheid, gif als medicijn, de angel verbonden in zwart satijn is onwetendheid…

Je bent niet blij, niet echt tevree je dag die valt je heus niet mee je had vannacht een nare droom je voelt je moedeloos en loom. En je bent down, melancholiek een beetje landerig en ziek de eenzaamheid maakt je benauwd alsof er niemand van je houdt. Denk je wel eens, het heeft geen zin en zie je 't leven somber in ga gewoon door en blijf…

Dwalende gestaltes schaduwen die leven tussen nacht en dag vage figuren verborgen in de nevel. Je zou ze willen herkennen wilt zo graag dat ze bij je komen je kunt ze maar niet bereiken. Helderheid die is verdwenen toch zijn het nog beelden uit een verleden ze willen terug komen in het heden. Maar ze worden niet meer bereikt het blijven…

Als burgervader werk ik met collega’s Aan teambuilding, en hebben voor ons project Zonder personeel, ter plaatse ingecheckt Voor een studiereisje naar de Bahama’s Zij kunnen dan meer bekeuringen schrijven En wij kunnen een weekje langer blijven ------------------------------------------------------------ …De top van de Nederlandse politie…

Moe en uitgeput, Maar voldaan, Sta jij hier met in je oog een traan, Alles heb je op moeten geven, Alles laten staan, Maar nu het einde er is, Na zoveel ellende en pijn, Kan je eindelijk door met leven.…

Het hoofd stroomt ondersteboven van het bloed, ik zie beelden achteruit als auto's racend van Alkmaar tot Citroenwege? Alles is fantasie, en is sterren en manen en ook planeten. Ik ben boerenlul geweest maar zit nu gesjeesd in een inrichtingswezen. Ik plant steentjes in de harde grond en zie walibi's in de dierentuin naast bokken…

eerst alles op een rij zetten letters dwalen nonstop door het woud waarin wij wonen zie de zon al glinsteren in het nog koude water lach zie je later de poorten zien wij al voor ons opengaan rond lijken ze blauw als een waterval die wijsheid wijd verbreid over het land waarin wij zweven tot dat wachten we dagen en nachten opengaan tot…

Visionair Zijn kaken zijn in steen gehouwen. Zijn voorhoofd is een blok beton. Zijn lippen zijn omlaag gevouwen. Zijn denken is van bordkarton. Verlichting/Oplichting Voor hun publiek zijn ze uniek: verlichte geesten en genieën. Ze zijn gemaakt in de fabriek. Het zijn kopieën van kopieën. Inzicht/Hervorming Nee zeggen…

In de wintertuin zie je slechts dorre plantjes, die slap neerhangen; één lange steel staat rechtop, daar bloeit hoog een gele roos. Een hoge kerstboom verspreidt 's avonds zijn schijnsel over boerenland, geeft naar oud-germaanse wens licht aan bezaaide akkers. De koordirigent wiegelt losjes in de maat met heel zijn lengte; alleen dat…

deze lente kaart met herinneringen die de dood rijpt aan vluchtige momenten spijt – witte kopjes steken al boven de zwarte klei bebaard en afgebakend tussen zachte wallen vlees met vroege stoppels waarvan het zwart veranderd is in een loodgrijs warm vest klampt emotie zich vast aan het duister en ejaculeert zijn angst met pijnlijke scheuten…

Op een grijze dag Is het bestaan van kleuren Slechts herinnering…

vechtend tegen de tijd die er geen minuut minder om geeft haast ik me om in te halen wat verloren bleek en kwam bedrogen uit…

kolkend en stromend non-stop verversend baant zich het water een weg door de tijd…

zoemende hommels ontvouwende narcissen de lentezon lacht gele waaiertjes zwaaien naar vertrekkende winter Tanka…

Ik kan huilen, ik kan dood gaan... uit vrije wil. Ik kan lachen, ik kan leven... óók vrije wil.…

"Al wie hier met een iPhone boft verdient geen job bij Microsoft ! Wie Windows onteert wordt voortaan geweerd." Zo meldde de tsaar van Microschoft.…

er pluist zwart op een tak van de boom waarin de bijl is gezet beton kratert in rots hemelhoog het opstuwende water de rail ligt spoorklaar te wachten op voortdenderende bielzen het iele gekwetter twittert burelen tot uitvogelen van status quo de bijl slaat zijn slag op de dag dat zeldzaam zwart pluis uit gaat vliegen…

tegen de stroom in als een vis in het water tot de beer hem klauwt…

Hou mij vast en dans met mij door de dagen van ons leven dan zie je mij ten voeten uit veel meer kan ik niet geven Laten we dansen over de smalle grenslijn tussen liefde en haat waarheid en pijn onbetwistbaar bewijs van ons samenzijn alles heeft zijn prijs dus ik volg en jij leidt onze glazen zijn nog vol dus wij drinken...op de vrijheid…

Gesmolten is het ruwe gesteente, bij zeer hoge temperaturen het binnenste, geraakt..de vluchtige bestanddelen vloeibaar is het hart. De lagere druk verschuift, heeft de trots der aarde vast Gloeiend rood, bestaan de combinaties het oppervlakkige bepaalt de omstandigheden hoogmoedig schoon uw deel der aarde, ontwaakt kwetsbaar…

Geboren: een gezonde jongen. Hij huilde, dus had sterke longen. Een gulle lach, blonde haren. Zo verstreken de kinderjaren. Een fijne jongen, mooi, bijna een man. Vrienden, vriendinnen hij nam het er van. Tot op een dag die ik nooit vergeten zal. Een tumor in zijn lijf zo groot als een bal. Artsen, ziekenhuizen, chemokuren. Hoe lang ging…

In wijde wonderhallen van het woud Hoor 'k hel-op tuiten klinkende muziek. Nu buigen blad en bloesem naar beneên Om háár te spreiden luchte baldakijn, Haar, die aan 't hoofd van 't zuiver-spelend koor Ten bos in schrijdt, de lentekoningin. Zij streelt het sterrenmos met lichte tred, En tovert met haar ogen teed're glans Op 't schuchter-wuivend…

*********************** Bevroren lippen, tranen langs je gezicht Ze vertellen me verwarde woorden *********************** Als ik nou een vrouw heb, waarom is zij dan niet hier Waarom zie ik haar dan niet? Waarom voel ik haar zachte hand dan niet in de mijne? ************************…

Ook al verlaten nu dus kamerbreed Tal van politici het zinkend schip, Toch heb ik wel waardering en begrip Voor de premier die niet van wijken weet. Als kapitein weet hij hoe of het hoort: Die mag als allerlaatste pas van boord.…

Het is een warme dag en geen plaats vrij op mijn favoriet terras Ik bel neefje Windy die terrasgasten verrast met zijn meurende geuren Vuisten balt tegen zijn zelf verzonnen bron 'een mest uitrijdende boer' Hij waait het terras leeg rent als de ‘onschuld’ met vluchtende gasten mee Dan zit deze egoist al op z’n terras…