Alle inzendingen, jaar 2010, week 30

De asperges groeien in het donker in een bed van zand, de mol met zijn grappige graafpootjes woont onder de grond, vleermuizen vliegen in de nacht en wijze uilen schuwen het licht. Er branden geen schemerlampen diep in de oceaan, waar allerlei vissen prima gedijen en in duistere bossen vinden de nachtdieren hun vreugde, ik ben één van hen…

halsstarrig loopt het blauw aan wil niet vergeten worden met pure overlevingsdrift en behulp van inschikkelijkheid verovert het zich een plaatsje…

Ik heb een mooi mens ontmoet ineens was ze daar Als door de hemel gezonden, geheel onverwacht, nooit durven dromen zo echt en zo waar Ik heb een mooi mens ontmoet Het leven deed zeer Geen geloof meer in morgen, vertrouwen was weg, de hoop was verdwenen zij geeft het me weer Ik heb een mooi mens ontmoet Ze heelt en ze maakt Wonden genezen…

Fonkelend blauw lig je reeds klaar een enkeling is er nog maar jij van top tot teen gevuld met water dat lokt vol ongeduld Traag bewust raak ik je aan om door je oppervlak heen te gaan en licht als een veertje voel ik me weer als ik in je koele golven verkeer Toch moet ik bekennen, met alle eerbied, ben je in 't begin echt de makkelijkste…

je gezicht als het mooiste gedicht de zachtheid van je mond je neus je profiel de tederheid van je ziel de blik in je ogen nog zo vaag de klank van je stem melodieus laag de gedachte aan de streling van je hand zo warm jouw arm jouw lichaam dicht tegen mij aan jouw geur zweeft in mijn dromen van vergeten gewiste beelden…

nu je zo door en door de rusteloze nachten kent het moedeloze ademen de zware ochtenden met nog niet een streep van licht het lange missen van die je dierbaar waren de steunpilaren die al rust gevonden hebben op een plek waar je nog steeds niet ligt zou je dan desondanks bij de allerhoogste extra tijd moeten gaan vragen tegen een in…

Het vuur valt niet zo vlug te doven, het sluimert verder ongezien en komt de traagheid weer te boven en ook de boosheid ooit misschien. Het blijft als vonkje licht verspreiden en dapper ademt het bij nacht. Zijn gloed zal velen dan verblijden als antwoord waarop werd gewacht, want wij - geboren ooit met vragen, met onrust die ons steeds…

's ochtends zijn de poorten de handelsdoorgangen van de stad waar de zon de gouden tempel van stralende juwelen is waar de tijd geen grenzen kent, waar dromen geen bedrog zijn en waar de bloemengordijnen zo mooi zijn als de het avondlicht van de maan elke nieuwe dag laat je voelen wie je bent, want leven als een god in Frankrijk, wie wil…

Mijn zuster is bespiegelend Ook ik dook eens mijn pijnen in Kwam uit bij kind en het gezin Ik leerde houden van een Man Die op Zijn beurt boos was en ver Maar hoger dan de blauwe luchten Toch veel van alle kinderen hield Tussen servet en tafellaken Zong ik verlangend als een bruid Om deze vreemde bruidegom Die zwijgzaam was en zelden thuis…

Waarom ben jij niet blijven steken in mijn broertjes bruine knuffelhaar of in de donzen warmte van mijn deken? Waarom wilde jij niet slapengaan achter het gordijn of in de maan? Weet je in haar witsatijnen huid luisterend naar feeëriek en lieflijk slaapgeluid kon je liggen, veilig opgeborgen, Maar je vluchtte. De avond ruikt niet meer…

Strelen met mijn ogen Al in de schemer donker start in stilte het lied van mijn hart op deze eerste vakantiedag. Mijn hart heeft de sterren enthousiast uitgewuifd met het morgenlicht. De rijzende zon heeft zich vrolijk aangekondigd aan de hemel met zijn vele kleuren van de regenboog. Het licht heeft de vele bloemen in de tuin met…

kort maar krachtig deze vakantie een les geen stress god bless dit leven het is tijd om aan de slag te gaan denk aan momenten onder de maan gelachen en gedronken een toost op de bliksem en donder de regen en de zon het is tijd om te werken overdenken en besef dat de tijd ons toezingt klink klank klaar goed gezind bemind…

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

rondom de berken bezingen zij vruchtbare dagen vragen om zonneschijn, kronen in dansende kringen vrouwen die fluisteren, voeten uit aarde ontwringen lijven beklagend die dronken silenen behagen…

Goed... ik kon al drijven op eigen veren gaan Goed... ik kon al op eigen poten staan Goed... mijn Va & Moe ze bleven me volgen Maar... als jongeling raak je soms verbolgen Je wilt eruit vooruit en achteruit het toetsen van je eigen drijfvermogen Ik wou dat ze nu eens opvlogen maar herfst is nog ver.…

Als bloemen zijn verdord, is niet per definitie de gift aan gort!…

Ik snel van trede tot trede met eeuwige haast tot de top was bereikt. met een uitzicht dat sprak in verre verten dat wat leek op dat dat wat ik al had meegemaakt…

Hemelbloemen. Als ik jou -recht uit de tarwe- het brood aanreik zul je dan glimlachen omdat je me ziet als omhulsel van mijn geest of zal je treuren –omdat ik op blote voeten loop- om mijn werkelijke ik mijn ware aard en mijn oprechtheid? Als jij hemelbloemen plukt -waar ik bij sta-, en samen met mij van de blaadjes eet, dan…

te midden gulzig zomerlicht dampt zee over strand en duin de weiden daarachter hangen vol zoet gefluister er zijn woorden nodig zolang ons hart maar spreekt…

wurgend de boom heeft zich omhoog gebreid een boerka van klimop…

Rustend op een paal met wapperende vleugels maakt hij zichzelf droog. foto uit eigen collectie…

Ezelsvreugd in ezelsleven mensen vergelijk met dier zal nooit groter schande dalen op een mens, die dierlijk leeft…

als ieder woord een droom zou zijn gegund zou ik maar één woord schrijven misschien zou je me dan zien staan verwonderd om mijn schuilplaats waarin je alles terug kan vinden alles met een begin zoals poëzie of een kleine rivier vol sproeten bij de schoonheid van een zomeravond het dichtbij gefluister van een vlinder die…

wanneer het geweten knaagt en de avond valt wacht weer een slapeloze nacht…

zo vaak belogen zo vaak bedrogen niet meer weten wat de waarheid is altijd zoeken naar dat wat er niet is reden die is er niet het recht tot jaloers zijn heb je niet jij hebt mij al lang de deur gewezen al lang de les gelezen en nu nog wil je mij claimen maar nu neem ik de benen misschien dat je ooit eens zult inzien dat…

Aan 't einde van tweeduizendtien kon na een gedegen formering een zevenpartijenregering tenslotte het levenslicht zien. Al spoedig werd duidelijk, dat ze ondanks herhaaldelijk pogen veel moeite had met het gedogen. Ze was de verdraagzaamheid zat. Proteststoeten waren er vaak op 't Buitenhof. 't Was van de dollen! Zo 'n optocht gezwind…

Van ver al zie ik moeder aangewandeld komen over de Hodonkse akkeren. Op de Vonderbrug kruisen we elkaar. Een meisje is ze, donker van oog en haar. “Dag moeder”, zeg ik, “Dag kind”, groet ze mij -een man van zestig jaar- en ze gaat verder kerkewaarts. Zo makkelijk valt de tijd weg in het besef dat slechts een laag beton mijn stappen…

daar staan ze de beuken en de eiken met hun bladerdak in de zon getooid en de berken en de tamme kastanjes kijk ze staan, als een glimlach als een ode in hun schaduw aan de stam is het goed vertoeven zonlicht sijpelt tussen de takken door iets ervan schittert op de lijfjes van libellen ook op het donsveren kleedje van opvliegende vogels…

waar mystiek met torens openlijk naar de hemel wijst zoekt magie het donker op en eist in onverklaarbaarheid haar macht wierrook kaarsen en gebeden brengen geesten uit het heden in contact met het verleden aarde weet zijn wetten wel maar in het magisch realisme kent één speler slechts het spel lichaam en geest zijn onderscheiden…

Mooi mens Je was zo bijzonder Mooi mens Je hoopte zo op een wonder Mooi mens Ik zie je nog zo staan Mooi mens je kon het leven niet meer aan Mooi Mens Je laat zoveel mensen achter Mooi mens Was jou wanhoop maar zachter Mooi mens Wat ging er toch om in jou hoofd Mooi mens Jou licht is iets wat nooit doofd Mooi mens Misschien…