Alle inzendingen, jaar 2011, week 28

Vanuit haar wereld der grootogigen kijkt ze je aan met volle ogen je voelt je bijna klein (zie ook link)…

de schrift van het hart, voor jou geschreven, voor jou te lezen, voor jou bedacht. Met jou kan ik praten, Over zaken groot of klein, Jij houdt me in de gaten, Bij jou kan ik mezelf zijn. Parelwitte stranden vol zuiver zand, Staan symbool voor jouw eerlijkheid, Als Romeo en Julio voor onze vriendschapsband. Voor jou heb ik woorden,…

Ik nam het voortouw maar ik bleek alleen de baas in mijn dromenland ---------- …Europees president Van Rompuy riep de Europese regeringsleiders op tot een spoedoverleg over de eurocrisis, maar Merkel c.s. wilden daar niets van weten, zolang er geen zicht is op een oplossing……

De regen valt langzaamaan op de stad neer: Hoor het gekraak van de takken die breken; En hoor toch hoe de mussen tsjielpen, Zie de grijze wolken en de lucht zo teer, Zie ook de honden en hun bazen lopen Langs een kanaal waar boten varen…

Gedachten tikken tegen je voorhoofdsbeen als het kuikentje, dat zijn ei verlaat. Eigen wil vliegt zwellend op, maar vergaat onder streng gezag, zakt hulpeloos ineen... Bezwaard ligt de pen naast frommels, scheldt gemeen: "Het gestriemde blad vol slaafse woorden haat jouw ijdel streven. Weet een zuigeling raad met kunstminnende taal? Verlang…

Het getuigt van goede moed, als je een keer iets doet, wat eigenlijk buiten je macht ligt, maar als je erin faalt, zorg dan dat je er geen angst voor krijgt!…

Geen handen zo zacht, Als linnen zijde en fluweel. Ik mag de zon zoveel Ik ben in haar macht Als de wind speelt met mijn jurk en haar, Dan zie ik mensen kijken daar. Ze kijken naar de zon en mij Ik word niet door de wind verleid Zon! Ga met me mij altijd Volg me van Leeuwarden naar Steenwijk Mijn ogen stralen, op mijn lippen brandt het…

Op het schilderij staan wat appels, blozend, wat peren, vrolijk ogend en nog wat donkere dadels allemaal op een schaal. Dit fruit is nu vereeuwigd er gaat een onherroepelijke stilte vanuit. Gevangen op een doek een altijd durende rust waarmee een moment het ons omringende lawaai is gesust.…

naast de kinderboerderij een snackbar met broodjes hete kip…

Uit de mist staat een nieuw standbeeld op, dat kijkt met minder verwondering naar alles. Het is al behoorlijk verweerd door wind en regen en staat zwaar in het nu herfstachtige weer. Een standbeeld staat er en kijkt zonder mening, staat er zonder beweging toch heel gewichtig te staan en kijkt strak vooruit, niet naar de ge- bouwen maar meer…

Bouw geen muren op fundamenten door mij afgekeurd breek wallen af op gronden die niet deugen en bouw geen toren in een diep dal waar ruimten zijn besloten plaats mij op een kale berg waar mijn gezicht tot de horizon reikt veranker mijn grondvest aan sterke rotssteen bouw daar mijn veste op onbedorven scheppinggrond waar nog vrede op…

Er is een leuk klein land, Ik hou er van veel! Het raakte mijn hand aan En werd al mijn deel. Ik zie ongemeten water, Natte weilanden, grachten. Hier ben je wakker. De frisse rust van nachten Is zo mals en heerlijk! Je denkt aan iets goed, Het gebeurt deerlijk, En het geeft je moed.…

Levens met een Rode draad Gedegen en Getekend voor nu Daar voor altijd Vlammend en zeer sterk Vergezeld door Tijd niemand Kan zeggen dat Zij hebben gedaan Het beste voor Eeuwig. Steeds en opnieuw Beeld van gave 't Leven lief Daar de vreugde Altijd moet klinken Daar signatuur Verdwijnt met de tijd…

Monique zocht verwoed naar gemakken, omdat ze heel nodig moest kakken. In Hendriks café ging ze naar de wc, waar ze hoopvol d'r broekje liet zakken. Ze deed d'r gevoeg en besmeurde een tegel, zodat het er meurde: ontlasting kwam naast het closet door d'r haast. 't Was een drukfout die Hendrik betreurde. Ze verlieten de kroeg na een tijd…

zag je lopen in de wind stevig stappen maar nog sierlijk als een kind haren dansten kregen vleugels werden blond gedragen door de sterke vlagen en in de luwte van je ogen vond ik rust toen ik je kuste op de dijk met liefde binnen handbereik bracht het windje in de rug ons toch niet sneller terug…

Wat doe je als je de laatste bent? De laatste die er nog is, De laatste, tot de morgen je weer kent? Zou je slapen, wachten, wat zou je doen? wat zou je doen? Iedereen kiest om te slapen, maar waarom ik niet? Voor mij is het ook een raadsel. Heb ik nou gewoon last van voormalig verdriet? Die herinneringen die terugkomen voelen aan als pijn…

een gedicht doet er toe afsluitend voelt het pijn droefenis want een blanke neger zingt de blues dat is een gedicht…

Gedichten van (h)erkenning Gedichten van Jean Fermate verdienen aandacht tijdens afscheid tijdens schouw tijdens scheiden tijdens rouw Jean Fermate die speelt gevoelens, woorden, passie voor een ieder: kind, ma of pa want het dichten van Fermate laat verse sporen van (h)erkenning na… Deze hartenkreet draag ik op aan Jean Fermate…

Is dat een boef? Die vraag kwam van mijn zoon Er stond een stukje in de krant geschreven met foto. Dus ik zei hem (hij's al zeven): Nee jongen, da's geen boef, da's Marco Kroon Hij heeft niet zelf besloten held te worden In dit land roept men helden tot de orde…

allengs dieper de steken vraag ik mij af is er wel een wel stroomt er bloed door glazen aderen tot barstens toe tikt de klok overuren put mijn krachten uit het is mooi geweest de kinderblues het weten een stenen tafel sluit de geheime nis…

lieve Tom, De wereld staat niet stil draait rond in het heelal en dat gaat eeuwig door zoals jij mijn vriendschap stal en daarom lieve Tom zolang de wereld draait ben ik toch steeds jouw vriend dat mag je nooit vergeten dat hebben we verdiend…

De last van het ouder worden Een klein facet Dat hoort bij het leven Zoals de dood, het einde Vaststaat als gegeven Het maakt de cirkel rond Zo logisch als je het objectief beziet Toch voelt het anders Begrijp ik niet Is het normaal of ongezond Zoveel onmacht, boosheid, pijn En vreselijk veel verdriet Bij het verlies van slechts een hond…

Er is geen algemene remedie voor rouw iedere rouw staat op zichzelf wie het niet heeft meegemaakt kan er ook niet over meepraten je moet het ondergaan beleven die rouw je moet er bijna aan onderdoor gaan, doodgaan, bijna Maar door je vrijheid te behouden je eigenheid te koesteren door veel van jezelf te houden niets voor jezelf achter…

Vloeren krijgen een goed beeld van deze egel; in hun spiegeling is hij soepel en zacht als een zeemleder. En pro proper. Kunstgrasvelden in dat kartonboek is een precisiewerk, de lichtdruk ziet er niet uit in de grauwe krant. Ze is losgeweekt door natte handen. Nieuwe boom zoekt onderdak, net als de egel hebben ze al…

 Licht   De duisternis heeft het niet in haar macht gekregen het licht dat naar ons kwam wie van hem waren hebben hem niet ontvangen zij kenden hem niet Het woord heeft  bij ons gewoond Hij zei : " Die na mij komt is meer dan ik, want hij was er voor mij, de goedheid en de waarheid zijn met hem gekomen"…

Na de zon, komt altijd weer regen, na de regen komt meestal de zon, maar het lijkt als of met zijn allen alleen de regen maar zien vallen! Want geen mens zul je vandaag horen dat de zon schijnt.…

Beide hummels hijsen zich op de vertrouwde knieën van hun oude speelmakker wringen duwen krijgshaftig vernauwen bedelven de begeerde plaats grote stramme handen maken ruimte en vrede twee ordeloze boedha's zitten rustig samen voelen overal warmte die 't waaiende denken roept de stem boven hen bezingt onbekend verleden dreigend…

Er was eens een dame beeldschoon en van stande, waar wij eens langs kwamen op reis door vele landen. "Bonjour" zei deze dame vroom, "goedendag" reageerden wij zonder schroom. Waarna de dame vroeg: "waar zijt gij naar op reis?" "Mijn edele dame, wij zijn op zoek naar het paradijs!" De dame giechelde en reageerde vol genot, opende…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou nog menig onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit losse ziel geschreven, uit ervaring of uit leed of uit opperste geluk bedreven, weer met tol en taal betaald. Verhaalt tot op het heden braaf…

Boontje stak zijn sigaretje aan en trok langs de Kapellekensbaan en de Dendersluis naar 't Aalsters Volkshuis om er weer schrijfvoorraad in te slaan.…