Alle inzendingen, jaar 2011, week 46

Mijn naam in vergankelijkheid gehuld, iets in mij blijft mysterieus onvervuld, wie ben ik, met een eigentijds bestaan, een doordrongen gevoel van teruggaan. Teruggaan, waar mijn ziel ooit begon, uit de mist, naar de eeuwige lichtbron, niemand vertelt mij welke weg te gaan, geen deur die ik werkelijk kan toeslaan. Alles komt en gaat, in snelle…

Bidden helpt helpen ook!…

vroeger was alles beter ons geheugen is bewezen selectief en verandert ook nog creatief oude herinneringen het meest zoals het vroeger was is het nooit geweest wel was voor velen uit de klas de toekomst in het betreurd verleden briljanter dan hun toekomst heden…

afzien is zijn de mens lijdt dikwijls barre ontbering daarvan veroorzaakt hijzelf ’n groot deel soms trekt hij daaruit nog tijdig lering en krijgt zo de zaak weer op de rail fysiek lijden aan een gemene kwaal vraagt echter een heel andere moraal wie de idee beslist ver van zich werpt dat de geest door lijden wordt gescherpt verwerpt…

Terwijl nevel de zon verleidt, de vorst met de voeten vrijt en de wind bladeren, ooit groen als gras, als ieder jaar ontheemd over de grond verspreid en de nacht, veel donkerder nog dan gisteren, opnieuw een dag in glijdt, verstrijken de jaren. Maar ach, wat maakt het uit, ik heb een hart, warm aan mijn zij; en er is…

elke morgen meer dringt de zoete geur zich op jonge herfst nevelt…

Raar hé, dat je op elkaar moppert gek hé, dat je soms denkt: vlieg op! Vreemd hé, dat je zelfs het mopperen mist nu hij er niet is, is het dát dan wat ik nu zo mis!? Ik loop met mijn ziel onder mijn arm kan zelfs bij de afstandsbediening die normaal onder jouw bereik ligt en toch: mis ik je, dus kom je snel thuis?…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken als sierraden om vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de avondzon…

Er zat een meisje bij een boom Ze zei: Ik had vannacht een droom Een open veld, een lange man Die prekend uit een boek daar stond Na elk woord dat hij had verteld Boog elk wezen van dat veld Vogels zonder vleugels Mensen zonder mond Niemand durfde de bossen Die schaduw, die vertwijfeling Ze dachten: Elk nieuw begin Is veel kouder dan…

ik schrijf van leven tot aan de ondergaande zon draag de dood tot aan mijn kraag het kleedt warm en is barmhartig het eind smaakt naar doffe gebeden en bidt zich door het sluitwerk van opgedrongen vaardigheden die roerloos blijven staren het monotone, het lied zonder verhaal dat toonloos de tijd laat passeren met schreden die al dolend…

oude verhalen zwerven gelaten over mistige streken…

Rechtspraak Jeugdzorg handelt naar het recht aan zijn kant als de wolf in schaapskleren en schudt de hand de kinderrechter noordelijk in het lage land corrupt tot in 't vreemd gemoed handelt naar het recht in overvloed van willekeur hun voorkeur voor intimi en schudt de hand…

zij schreven in onschuld hun namen op ijs van de ramen keken door mist die bomen berijpte met ijzige hand voelden de kou in het sombere grijs van daarbuiten moment van besef zonder een woord werd het feest voorgezet hun wereld was fijn maar werd te klein om het groot te negeren…

Direct toen ik uit kantoor thuis kwam trok ik een paar extra sokken aan. Mijn vrouw was zo vriendelijk nog gauw een kop hete soep op de Het ijs kraakte vervaarlijk, hoe- wel het op sommige plaatsen zeker 90 cm dik moest zijn. Met de zaag maakten we een vierkant wak, groot Op de terugweg zei niemand veel behalve mijn vrouw die zich afvroeg…

Zij lopen achter de hagen In het licht van de glorie-dag Zij kunnen het niet verdragen Maar lachen een luide lach. De landen liggen beneden Hun zalige voeten gespreid, En boven hun hoofd is het Eden Der blauw-gouden oneindigheid. De wolken beginnen te varen, De bomen in wiegeling Hebben gezang van blaren, En alles - Herinnering,…

Een kind voelt alle thuisstress op de schouders. Dat uit zich meestal in een slecht rapport en druk gedrag en ruzie dus dan wordt het kind van school verwijderd door de ouders. Die mensen zijn patiënten in mijn ogen. Ze vluchten voor het eigen onvermogen.…

in dromen verheven tot de graad van drie en elf overstijgen wij ons hart zijn wij voor even en stromen wij mee tot de fee die danst met wie ze danst de zee van tijd de cirkel bevrijdt…

Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t zo zeer naar neerslachtigheid neigt Mijn levensgeluk laat zich niet vangen nu zelfs het diepste van de stilte zwijgt Ik staar in zwarte duisternis, vele uren nu mijn hart vreselijk huilt van verdriet Hoe lang moet toch de duisternis duren vraag ik de tranen. Ze antwoorden niet Ik leef nabij de afgrond…

De ster van Bethlehem leidde de drie wijzen naar het westen vol belofte maar misleidde hen te Jeruzalem eer zij tevreden stilstond boven de gezegende stal dit geëerde hemellichaam verloor ooit een spitsje het doolt nog door de wereld lopend in grillige schemer zie ik vaak die vonk verschijnen soms brandt ze als smidsvuur binnen mijn…

Als er geen wind is zijn er nog altijd molens ter land ter zee en als horizonvervuiling!…

het water dat aan de lippen staat in de mond stroomt als dorst lust aan leven en liefde geeft en verdrinkt in een moment elk nu toen en dra vervliegt in de zucht naar wat zal overblijven als alles eindelijk voorbij en zonder meer is weggeschreven…

jij en ik, we zingen samen een lied we kennen alle componenten na de solozang wacht ik op jou of jij op mij om in te vallen jij en ik, we weten wat we zelf moeten zingen maar ook wat de ander moet doen zoals het dansen van een tango waarin ieder zijn eigen passen kent en ook van de passen van de partner weet jij en ik, versmelten ons…

nu de wereld wordt herleid tot lijnenspel doorzie ik het bos…

Houd mijn geheim diep in de kern verborgen en verlies het niet aan de zondvloed op het nachtelijk uur die grilliger is dan het kronkelen van de rups Het is een geeuw der natuur die de waarheid in een zee van liefde dompelt dat schreeuwt en overrompelt en dan weer heelt Houd mijn vlam wakend in de geisers van de geest en smeed…

uit de kerktoren stijgt met engelengeduld doodstille nevel…

hartstocht ontwaak weer snel. zacht gekozen tedere woorden die de sluimering verstoren in ons verslapen liefdesspel liefdevol vertrouwd gelaat schenk mij je passie terug duizenden rode rozen wachten tot jij mij binnenlaat toverfee ik roep om jou een stem half in rouw smacht naar hartstocht van mijn dierbare vrouw…

niet moeilijk de late jaren vijftig in het zuiderpark op het hoofdveld tijdens een wedstrijdje voor aanvang ado-rapid j.c. we stonden 0-1 achter doch ergens in de 2e helft kreeg ik de bal opspringend bij toeval op mijn scheenbeen met een boog ging het leer over de keeper 1-1 en gejuich alom wat had ik die goal graag in de herhaling…

Laat het los. Alles. Je leven, Je gedachten. Wat jij zou moeten denken, doe jij nu niet meer. Ook al heb je dat nooit gedaan. Het gevoel is weg, het leven is uit je gelopen. Nooit zal je terug komen Alsjeblieft laat het los.. Alles. Je leven, Je hoop Niets zal je redden, Niemand zal je dwingen, want alles is verdwenen, wat…

Geluk is gevoel van liefde en vervulling van diepste wensen. Een kopje koffie maar ook een lief ontmoeten en uitwisseling. Het raad weten met ellende van de wereld, geluk van hemel. Geluk van liefde voor alle stervelingen en van geliefden. Een niet meer sterven maar eeuwige verrukking, ja nu al, nu al.…

Dentiste Els Boor houdt in Drenthe praktijk met wel vijf assistenten. Die maken muziek. Hierdoor trekt ze publiek en ook kiezen van vele patiënten. Bij elke behandeling horen ze klanken die kunnen bekoren. Perfect is de drummer. - En Els kiest als nummer een priemgetal, als ze gaat boren.…