Alle inzendingen, jaar 2011, week 49

jaren zijn vervlochten met de stroom die langs mij vaart mijn ogen mossig groen weten van geen ander zicht zomerbed en winterdek de wijde trek van vogels het water heeft me aangeraakt door overvloed die rond mij waart…

Dwars door een muur van geweld wisselen woorden van karakter Zijn hand breekt haar glazen tranen op de tafel waar zij ooit aan zaten Harten die vuur vreten maar elkaar niets meer vragen en duisternis verteren in de holte van de waan Stiekem priemen ruwe ogen in onschuldig vlees “ Het is genoeg geweest..! “, schreeuwt hij naar…

Als ik dan hier mijmerend zit krijg ik een goed gevoel mijn wensen worden steeds vervuld mijn gedachten zijn in nevelen gehuld al dwalend ga ik over bergen heen ik zie veel rotsen dus veel steen ik voel ineens daar moet ik heen het is een panoramapunt, kijk om mij heen al kijkend zie ik vergezicht voel een heel intens gedicht vol weemoed…

Deze avond ving de vroege nacht zo duister aan de hemel kleedde zich in stemmig zwart satijn waar heldere sterren als rijen lichtjes zijn die door de kosmos trekken ieder in eigen baan een universum toch zo onmetelijk groot wat is een mens om dat te kunnen bevatten tracht slechts enkel het tal der sterren te schatten voelt men zich dan niet…

Uitgelaten buitelen ze voorbij, achter elkaar aan, over elkaar heen. Opwaaiende vachten, geluidloos gesnuif, staarten in wit, grijs en blauw. Eindelijk terug in de lucht.…

Nu ben ik gek op alles Op je ogen en je haren Op je lichaam en je lach Op grapjes en je kusjes Als je slaapt en overdag Ook als je brood smeert Als je eet en als je praat Dezelfde kleur, dezelfde smaak Hoe kan het dat ik jou niet eerder van zo dichtbij heb meegemaakt? Woelend door je haar en handen op je zachte huid Ik voel me in een…

Dromen Waarom droom ik nog steeds van jou Jaren lang was jij mijn vrouw Onze liefde is niet meer Het leven zonder jou doet zo zeer Waarom droom ik nog steeds van jou Het is door gesneden dat sterke touw Dat eens ons gezin samen bond Wat voor kracht en veiligheid stond Het touw is door een van ons los gelaten De ander had het niet echt…

Als vissen happend naar lucht als wandelaars snakkend naar water als christenen verlangend naar 'hun Heer' Zo verlang ik naar JANUARI Nog even voelen nog even woelen nog even slapen nog even afzien decembergevoel voelt als decembergewoel!…

woorden een stem donderen over het aardvlak adem het leven van de sprekende dichter ik acht mij veilig hier achter mijn schutting onder bitumen platen oorverdovende schijnbare litanie ik herken plots mijn eigen woorden… mijn eigen stem… mijn eigen adem… mijn eigen leven… zo uit het al een ander gewicht aan de woorden van mijn…

Ik koester tedere gevoelens voor u Weet evenwel dat een amoureuze escapade Onmogelijk zal zijn… Ik word bijkans gek van begeerte Naar u, uw geest, uw lichaamssappen, Liefde, hartklop, uw zijn U bezit dat waarop ik jaloers ben! Mag ik u bezingen? Het maakt mijn lust alleen maar groter U geheel te bezitten, helemaal Van mij, niemand…

Koud tot op het bot speelt de wind met het getij die golven opstuwt die uitdagend tot grote hoogtes klimmen om zo in woeste branding uiteen te spatten om met al hun kracht het strand te kussen…

jij hebt de hand die naar de korenbloemen wijst blauw bloeiend in het veld ogen die mij paden laten zien die ik nooit belopen heb een stem oplichtend in geluid van ons gezamenlijk gebed lippen die nooit nee hebben gezegd zachter kussen dan fluweel daarom heb ik heel lief je hart gestolen want jij hebt zo eindeloos veel…

vroeger hadden we een groene boom met engelenhaar op alle takken daar tussen door daar hingen kransjes door moeder zelf gebakken en 's avonds werd het even stil als vader dan ging staan voorzichtig lichte hij de kaarsjes die glanzend branden gaan vrede op aarde zong dan mijn moeder vrede toch voor iedereen zij geloofde echt dat het zou…

De eerste waarin hij verscheen Was die van een God hoogverheven Het kind leerde met Hem te leven Tot Hij uit haar blikveld verdween De tweede was minder sereen Gebruind en sportief en bedreven In liefde en het zich begeven Op weg naar zijn doel; nummer een De derde was die van poëet Die zij lange tijd adoreerde De vierde persoon, vagebond…

Zonder jou Hoe kan ik leven zonder jou Hoe moet ik verder zonder jou Hoe veel ben ik waard zonder jou Hoe schijnt de zon zonder jou Zonder jou ben ik verloren Zonder jou wil ik niet zijn Zonder jou is er geen licht Zonder jou ben ik dood Geef alles weer zin met jou…

Ik wenste dat mij mocht gebeuren, Nu en voortaan, Heel goed te zijn voor hen, die treuren, Nu en voortaan. Want als ik blijf behou'en Gezang en de vreugd daarvan, Dan weet ik, dat ik al wie rouwen Oneindig troosten kan. Want al mijn zangen in mij Zijn boodschappers van vreugd : Zij dragen goede tijdingen, En hemelse verblijdingen…

De woede en verbazing blijven groot. Een jongen duwt met voorbedachte rade een meisje en men slaat het voorval gade. Een vrachtwagen rijdt haar vervolgens dood. We zuchten: God, waar moet dat nou toch heen? Hoe kan dat nou gebeuren...? 7-1.…

jij platina blonde poes met je licht blauwe bloes welke ik graag wil ontknopen om mijn vuur op te stoken je speelt met mijn zinnen die willen beminnen zet hormonen in bedrijf in mijn onvervulde lijf uitpuilende blauwe bloes mijn wellust zoekt een smoes mijn twijfel zoekt te lang maakt mijn geweten bang ik loop snel het steegje door…

kun je hem horen tegen de ramen op hoor je zijn huilen door roosters? een dijk van een kerel die tegen zichzelf opslaat robuust als afzetting vaak ligt het anders met soortgenoten welke losbreken spuwend in het gelaat van de mensheid zie jij zijn déjà vu’s in flasbackdijken ? herken je die zware storm?…

Al was 't een landschap of stilleven je hebt je er aan overgegeven In 't maken van portretten waar je je zinnen op kon zetten Al was je destijds nog niet gewild de wereld om je heen lijkt heel verstild De emoties die je kon doorleven heb je op 't schildersdoek weergegeven Nu is er veel bewondering en respect door diegene die naar jouw…

Mensen te Jeruzalem begroetten de verwachte Profeet met wuivend loof. Overal daverde het vrome geloof, brandde in ieder, van kruin tot voeten. Heersende Romeinen zouden boeten voor onderdrukking en belasting vol roof, werden vernederd tot een stoel met stoof; de toekomst moest het Joodse leven zoeten. Was Jezus' intocht groots gebeuren geweest…

Wanneer de wind is geluwd, de storm is uitgewoed men de schade opneemt de ravage opruimt de verzekering inschakelt pas dan, halen we opgelucht adem, net als de wind, die stiekem fluistert, tot later!…

Er is geen hoop meer voor ons de tijd voorbij Blijf maar weg, ga maar heen zwelg maar in wat niet is Nooit zal zijn laat mij los, laat mij gaan zwelg dan opnieuw In wat wel was maar nooit weer zal zijn…

Wat vandaag haar leeftijd is mag ik helaas niet verraden Maar sinds mensenheugenis is ze echt niet te versmaden Lang haar in het mooi rood hangt over haar beide oren Haar armen, zacht en bloot zij is echt voor mij geboren Mooie ogen, groenig zacht zien me bij ‘t ontwaken aan Een mond die eeuwig lacht naar mij, hè..welteverstaan Wie…

ik wil doder zijn dan jij ook kouder de bloemen koelen ouder ben jij dat witte die zo rust kus de stilte op je wang ik ben te warm en niet bang huil graniet en steen ik ben alleen maar zo alleen met jou…

het strand draagt ons gewicht zweeft boven water slechts dat, want onze liefde is, maakt licht gebogen rond mijn schouder ver weeft jouw stem de traagheid van de opgekomen maan haar baan volgt duizend golven in een warme liefdesnacht morgen wacht maar houdt zich lang verborgen…

Niets is zo mysterieus als de Openbaringen Zelfs Johannes wist niet te interpreteren Wat God hem gegeven had… Na zes openbrekingen volgt de mijne Het zevende Zegel, gevreesd en gewild Wanneer gebroken zal blijken Dat ik u nooit misleid heb En dat mijn aanraking altijd vergezeld gegaan is Met liefde, zachtheid en rechtvaardigheid Ik zal mij…

jij en ik zitten tegenover elkaar kijken samen in onze ogen en daarmee in onze ziel je blauw groen herinnert mij aan de zee, de zee ik verdrink er in de aanspoelende golven strelen jij bent zacht, een zucht die mij leven schenkt op de duinen van jouw lippen geen helmgras maar teder mos, dat wij kussen met open ogen een overweldigende sensatie…

'Een treurig televisiebeeld,' zegt Bas voor 't etalageraam. Een damesstem klinkt aangenaam: z'n ongenoegen wordt gedeeld. 'Ik heb gelukkig geen tv,' bekent een vrouw. Ze lacht charmant. Hun eensgezindheid schept een band. Hij loopt een stukje met 'r mee. Ze converseren blij van zin. De dame neemt 'm voor zich in en Bas beseft: 'Bekoorlijk…

Dit is geen roep om hulp het is een moment van stilte waar ooit draden van eenzaamheid werden gesponnen fluistert nu de wind in mijn oren piekeren is een eenzaam zwevende gedachte wanneer mijn denken dromen worden zij die stilte vrezen hebben nooit hun hart gelezen liefde weerspiegelt mijn harmonie van binnen maar behoed…