Alle inzendingen, jaar 2012, week 49

Dichter bij de bron, dat ben ik, maar drink bier van de tap. Stroomversnellingen rukken op, een Lambrewski is natgierig, en drinkt haar biertjes rap. Een druppel werd een stroompje wat uitmondde in een rivier van bier. Een meer drink ik met gemak leeg, een zee een oceaan, voeren mij met de stroming mee en dompelen mij onder, laten mijn drankgelagen…

nergens zwevend in niets kleuren zonder licht ochtend wit sneeuwvlokken slapend woordeloos zonder te kussen…

De wereld valt op me En dan word ik door Onmetelijke zwaarte verpletterd En ' t vreemde is Dat het lijf nog min Of meer intact lijkt Waar de geest in Miljoenen snippers uiteenwaait En het Ik onherstelbaar Beschadigd is…

Weer waren de verkeers- en sneeuwwaarschuwingen niet van de lucht, maar ook deze keer is het erg meegevallen. Verwachting van ellende op de wegen Jaagt menigeen de stuipen op het lijf. Zodat ook ik van schrik al half verstijf, Met veel succes houdt zo ’n bericht mij tegen. Het toppunt van de veiligheid bereikt, Geen Overweg te zien, waar je…

Ik kijk omhoog naar de hemel waar mijn vader is en blijft. Verder dan de verste ster. Mocht hij terug komen, leven na de dood, dan zal ik hem nog niet zien, want het heelal is zo groot. En ik heb te weinig tijd, ik ben hem voor Eeuwig kwijt.…

Zij aan zij liggen de herinneringen Waar lege oogkassen hulpeloos Vol afschuw Op de ondergaande zon gericht Verbrijzelde kaken Schreeuwen in stilte Opnieuw kleuren zij Allen rood…

de einder is over een bevroren vlakte gegleden mijn gedachten over ruimte in wit verdronken van een herinnering zo vers en onbetreden de huid heeft hemel en aarde samengeklonken hier zou ik gewichtloos naar de overkant willen gaan zonder obstakels die alleen maar in de weg staan…

Vanmorgen mis ik Het geschreeuw op Het veld waar Elke zaterdagochtend Met passie het spel Om de bal wordt Gespeeld, en jongeren Zich hartstochtelijk uitleven Na een week vol stress En verveling op school Eén van hun vaders is er Vandaag niet meer bij Hij die bij het Spelletje zijn leven liet En iedereen ziet En voelt in…

Met een spons wiste je mijn horizon en tekende een nieuwe, met een kwast. Zo was het, dat het mooie voor mij begon en ik, elke dag weer, keer op keer werd verrast.…

Ik herinner mij een brug over het water twee vlotte karpers nu valt het me te binnen ik heb een hang naar het woordje vlot…

Je bent gegaan, ondanks dat ik je had verzocht te blijven daarna heb ik je overal gezocht in de ogen van de mensen in hun broekzakken, zelfs in hun lijven ik heb je niet kunnen vinden mijn zoektocht is voorbij er ligt iemand aan mij zij ik kijk nog even nee, niet jij.…

Hij was een wulpse hazewindhomd, maar het maken van een kind vond hij problematisch, want met teven wilde hij niet samenleven. Hun gestalte vond-ie knudde. Hij zag een herder met een kudde. De reu vond één der schapen mooi: het was een welgeschapen ooi. Hij hoopte op bevrediging, zodat-ie met 'r medeging en zei: 'Ik wens je aan te raken…

Mijn lieveling die is jarig, vandaag en zoals ook eigenlijk reeds elk jaar Is het voor mij absoluut geen vraag; dan schrijf ik een gedicht voor haar Heimelijk schrijf veel lief op papier over haar, die ik na jaren nog bemin En schenk haar dat met veel plezier dit gebeurt al, sinds ons prille begin Haar leeftijd.. zal ik niet verklappen…

zij plukt zilver van de bladeren en draagt schelpen in haar haar betreedt het onontgonnene blootsvoets licht dansend op het ritme dat de zon haar toedichtte toen zij nog zichtbaar was omstrengeld door immense schoonheid straalt ze als nooit tevoren ©MarjonvanderVegt…

We ontmoeten elkaar weer het zal zijn als die ene keer dat ik op je wachtte jij altijd in mijn gedachten.…

ik wist dat in licht alles helder zou zijn zag je gezicht proefde de smaken van lippen die alles gaven in je ogen donkert nog schaduw maar je lach breekt al door schijnt als een zon vroeg in de morgen kleurt de parelende dauw transparant wordt de dag als wij bloemen van liefde uit licht kunnen maken…

zeg iets een paar woorden en kijk daarna wat er verder nog te zeggen valt misschien wel niets haal dan opgelucht adem en treur en beetje achteraf…

vlinders in mijn buik bloemetjes buiten het groene gras de vogels fluiten blauwe lucht de zon schijnt au... kut wesp…

Ik hou van je Maar ik weet dat het niet kan Ik weet dat het niet mag ik hou van je Maar ik mag niet met je knuffelen Mag je niet lief hebben Je niet in me armen houden Ik hou van je maar ik kan niet mijn leven delen met jou Zal je nooit kunnen kussen Want er zit iets tussen Ik hou van je En nu moet ik toezien…

O,'t leven van de zee, waarbij ik was gezeten, Dat aanzwol uit een ruimt' waaronder bergen staan, En tot mijn voeten kwam met dreun en kolking slaan, En in een zwalp uitzwom van ruiseling verreten. Het doffe strand was rood als leme, antieke vazen, Beklompt met stenen, grijs, als schaalgedierte donker, De lange leking straalde en droop…

Een requiem voor één van al die vaders Vrijwilliger, die voor zijn leven rende Een bal van boosheid in je maagstreek en de reacties van de vrienden van de daders Respectvol, waardig, slim noch tolerant Je voelt het; het wordt kouder in dit land…

Je liet mij als een vogel op een hand zweven Ik gaf mij over kreeg vertrouwen in mijzelf en in het leven. Dit zei je, met een blik of een gebaar: je bent goed zoals je bent en veilig was ik voor elk gevaar. Het leven had zijn loop soms als een woeste stroom Toen het donker werd bood jij verlichting in mijn verloren droom. Een plek…

De stille dagen komen eraan tijd om even stil te staan overdenken en bezinnen afsluiten of opnieuw beginnen wat te doen met wensen of dromen dingen die jou zijn overkomen laat ze zijn en laat ze achter de ergste worden zachter de mooiste krijgen een plaats in je hart maak ieder jaar een nieuwe start begin aan je oude of nieuwe dromen laat…

uiltjes geven het vertrouwen in een netwerk om te onthouden zorgt de boom voor nieuw leven om het aan elkaar te geven kettingen zitten vast aan de pelikaan toch vliegt hij rond wie kan zes in plaats van vijf kaarten delen en dan vertellen in een luisterend verhaal omdat het gaat zoals het gaat we spreken dezelfde taal die er…

Men deed het al in eeuwenoude tijden, Het was dus geen oorspronkelijk idee, Maar opa krijgt nu weer van alles mee, Wat men lang niet meer deed bij overlijden. Er worden zelfs mobieltjes ingepakt: “We hebben binnenkort wel weer contact.”…

De sneeuw dekt alle woorden toe en laat hun ijdel pogen zien om weer te geven wat het is in stilte te vertoeven. De sneeuw hervindt de luchtigheid om toe te dekken wat ons deert terwijl de eeuwigheid niet rent maar smelten durft in ieder vlokje. De sneeuw kent eenvoud en vertrouwen want durft te vallen zonder vrees terwijl de bange mensen…

Je moet niet aan leiden lijden Soms de meiden mijden Aandacht aan de weiden wijden Zoals ze van alle zijden zeiden Je moet niet naar nijgen neigen Soms een steiger bestijgen De pijlers goed kunnen peilen Langs de zijlen kunnen zeilen Je moet geen vijlen veilen Soms je vermeien vermijden niet tijdens de reien rijden iemand die vleit nooit…

Poes ligt op de chauffage, verwacht al dagen vries en kou, wil alleen nog aan je voeten, als achter oren gekrabbeld wordt. Ondanks dikke, lange, zachte vacht geen zin om buiten te komen, poes voorspelt een koude winter, maar sneeuw noch ijs kunnen haar deren. Sint en kerstman, vindt ze enge mannen, ze houdt de wacht en jaagt ze weg, bromt…

Het was niet spek, maar wel een beetje glad, toen ik net keek daar reed je, bijna van die brug maar gleed je uit. Gevallen op je reet je Vloekte.…

Ze bromt zo zalig lekker in haar slaap je zou haast zeggen dat ze het graag hoort…