Alle inzendingen, jaar 2012, week 6

Hij kocht eens bij Ikea een Christus aan het kruis. Voor boven het dressoir in de kamer bij hen thuis. Alles was al voorgeboord, behalve dan de linker hand. Dus belde hij Ikea als teleurgestelde klant. Er werd hem aangeraden zelf maar een gat te boren. Hoewel best goed bedoeld, wou hij daar niet van horen. Ik heb twee linker handen…

Mijn voornemens bij het nieuwe jaar maken 't zoals steeds opnieuw niet waar. 'k Stond op de bascule zonet weer voor lul. Ik haal me dus friet met sauce tartaar.…

Dan maar een niemendal, vlak en simpel voorspeld. Zonder kuil of val, niet boven het maaiveld. Geen lange zinnen, dat leidt maar af. Niet denken, beginnen. En rijmen voor straf. Van een dichtershand, luchtig en licht. Het vlakke land biedt toch geen vergezicht.…

ik zag je in een droom alleen je mond je lachende mond ik heette je welkom al was je er nog niet... nu je er bent ... heet ik je welkom in mijn grote warme hart mijn hart, zo warm als ik je zie je vast kan houden ik smelt en geniet geld ken je nog niet en toch ben je rijk aan liefde ...…

De blik vooruit, niet al te ver, maar wel met passie, doelgericht wat wensen plannen, en wat mensen, kleine beetjes, vederlicht en toch door een oneindig groot verlangen, vol gewicht. Is het reëel of erg onnozel om nog wat vooruit te denken? ongepast of heel erg pijnlijk om daar aandacht aan te schenken? Ik denk het niet, want toekomst…

benoem me eens je heftig verdriet of vertel hoe je hete tranen voelen stamel me snikkend over je machteloosheid zeg zoekend de woorden die je tekort komt praat tegen me, over jouw leed en smart ik wil zoveel mogelijk van je horen en weten... Maar helpt mijn luisteren en meegevoel mijn aandacht en mijn troostend woord mijn aanwezigheid of geschreven…

Ik doe mijn ogen dicht en zie dit land, Dat is het land van water. Ik denk graag aan elke maand Van mijn bezoeken zonder kater Van zeelucht, rust en regelmaat Van kleine landelijke stadjes. Wat een leuke kleine staat! Wat een aardige nauwe straatjes! Ik denk aan de grachten overal, Aan het klein huisen-schepen daar. De natuur is ongerept…

Alles wat ik nodig heb, dat heb ik al Heb vrienden heb lieve dieren heb een mooi huisje heb een mooie fiets heb een mooi kacheltje heb een dicht dak heb een warm bed heb 3x per dag te eten en nog wat lekkers na. Waarom zal ik klagen als ik het belangrijkste al heb liefde, warmte en geborgenheid. Heerlijk toch.…

ik was verbaasd, maar liet het hem niet merken onwennig staken handen uit de mouwen zijn blik verried gebrek aan zelfvertrouwen vandaag heb ik een manager zien werken cynisme kon ik tot een grijns beperken de stropdas los, Armani-pak vol vouwen verbeten bezig om iets zwaars te sjouwen ik bracht hem koffie om wat aan te sterken ik rook zijn…

Mag het dan nu weer afgelopen zijn Geen diktes meer bij Sloten of Stavoren Zo'n Wennemars, ik kan hem niet meer horen Geen een laat nog zijn kruisje zien,verdwijn! En alle Friezen die zijn losgelaten Gaan jullie ook gewoon weer Hollands praten?…

Winter heerst er in mijn hart ‘t is er snijdend koud en guur Wolken zijn er grauwig zwart wat ik mis, is het levensvuur Stilte heerst in mijn innerlijk alleen de nacht is deelgenoot Duisternis schijnt onsterfelijk even onsterfelijk als de dood Smart beheerst de lange weg waar de zon het schijnen laat De verlaten weg, die ik afleg voert…

een heimweeblauwe hemel en straten die adembenemende kou in zilveren glitters verglanzen de wolkjes aan de lucht zijn niet voor de zon doch zinnen die lachen, wollige wasems van winters plezier schouw schittersneeuw en witte waters waarop geliefden vol vertrouwen in geluk zich wagen op het gladde ijs maar het venster lijst 't plaatje…

en weer is hij onhandelbaar omdat er niemand is die hem begrijpt hem leidt op zijn onzeker pad als benen hem niet kunnen dragen antwoord weet op zijn nog ongestelde vragen de angst wegneemt voor leven loslaten is zijn overgave maar heden en herinnering strijden heftig met elkaar hij is nog lang niet klaar roep de zuster maar…

jaar in jaar uit de geur van groen de dozen van zolder ballen, slingers en lichtjes talloze ornamentjes ieder een betekenis jaar in jaar uit het samenzijn opa, jij en ik heel het huis versieren gezelligste tijd van het jaar toen kerst nog magisch was jaar in jaar uit de dag van het jaar die zoveel betekenis had gezelligheid, vrolijkheid…

Ne li occhi porta la mia donna Amore, Per che si fa gentil cio ch'ella mira. Dante Alighieri (1265-1321). Je fijne gratie mij omwevend Als geuren delicaat, Je geest zo lichtend en zo levend Mijn geest omzwevend, saâm opstrevend ... Je tere vrouwlijkheid, mij gevend Een nieuw geluk nog laat Maar jong en lichtend als een avend…

U wordt verzocht zoveel het kan te roken. En barbecue uw steaks bij voorkeur zwart. Rij voortaan op de snelweg extra hard (en wissel onverwacht tussen de stroken). Steek vuurwerk af en vul met drank uw dagen. Het zal de aandeelhouders zeer behagen.…

De totale hoeveelheid blijft constant Waterkringloop van oceanen Zeewater, neerslag, ijs en grondwater Aquifer is een laag in de bodem In staat tot groots transport van majem Nietzsche was wijs in gedachten. Woorden: 'Men liegt wel met de mond, maar met de bek die men erbij trekt, zegt men toch nog de absolute waarheid'. Bedriegende Gezichten…

Vandaag wil je huilen maar je keel zit op slot toch proef je het zout en bitter, veel bitter Vandaag wil je troosten maar ontbreekt je de kracht je hebt slechts een schouder die langzaam verrimpelt Vandaag smaakt naar zout en bitter vragen als waarom en waarom weer waarvan je eigenlijk al weet dat er geen antwoorden zijn Gisteren nog…

Vuursalamander kwetsbaar op de weg naar Melk. Volmaakte schoonheid. De Jakobsweg, die wij gaan, kwetsbaar alleen, tezamen.…

Pijn, pijn, alsmaar pijn Nooit even zonder zijn Sterk blijven, gewoon blijven doen Maar het is nu niet als toen Feesten, lachen, plezier maken Ik wil wel, maar mijn lijf begint te staken Het gaat niet, al wil ik nog zo graag En wat ik doe gaat even traag Ik ben nu even niet als toen Ik kan eigenlijk niks doen Niet dansen want dan doet…

kleine man ik zag je... in een droom.. alleen je mond ... je lachende mond... ik heette je welkom .. al was je er nog niet .. nu je er bent ... heet ik je weer welkom in mijn groot warm hart ... mijn hart ,warm .. als ik je zie ... je vast houden .. ik smelt en geniet geld ken je nog niet en toch ben je rijk .. van liefde ...…

Ik voel me zo tegentijds vandaag, zo tegendraads altijd, maar vooral verwonderd; Ik zocht je, zocht naar liefde doch vond, kon alleen dromen. het laat me verbijsterd; Ik pak de kansen die ik pakken kan voor ik verdwijnen moet, maar ik blijf verward; waarom al dat gedoe?…

Van golf tot golf en oever naar oever draagt vreugde een diepe verrukking De wind vlecht ons spel ineen van zwoel naakt zonder zonde en zonder de traan der verdrukking glijdt jouw blik in de nacht, als een woestenij mijn jurk – als geboren juk, de draagster - stuk Het kraken van oude spijlen rondom het warme strelen bekent…

Zoals je kijkt naar die getekende konijntjes, kijk toch, zeg je, zo levensecht! Als ik je zachtjes over het papier zie strijken ben ik ontroerd door jouw manier van kijken, het tekent jou, zo levensecht! Geïnspireerd door een lithografie van Theo van Hoytema, "de Angorakonijnen".…

nooit zal dit wennen zeggen doktersogen achter het bureau het beeldscherm toont wat de muis niet wissen kan op de gang trekt een stoet cliniclowns de stijf gesloten deur voorbij de kalender aan de muur die een toekomst op papier plaveit buiten roept een kind buut vrij…

Een oorlog meer of minder, daar kijkt niemand meer van op Maar nu en dan is er iets in ’t nieuws, dat maalt dan in je kop. “De kinderen zijn onschuldig”: dat heeft niet lang geduurd Zij werden nu als kindsoldaat naar fronten toegestuurd. Geloven, ideologieën, ook symbolen zijn gebruikt, of anders is ‘t wel olie, waar zo’n oorlog…

Ze is iets te sportief. Een mooie meid, dat wel, maar mij net iets te fel. Ze is iets te sportief. Voorstelbaar toch, zo'n grief? Want ik ben niet zo snel. Een mooie meid, dat wel. Ze is iets te sportief.…

Hier sta ik dan, hier sta ik aan je graf, Denkend aan vroeger, aan wat ooit was, Denkend aan om al wie ik vroeger gaf. Ik mijmer over lang vervlogen dagen, En over jou, hier begraven in het gras. Ik mijmer over nooit gestelde vragen. Hier sta ik dan, en voel een koude wind, En weet dat ik nooit een antwoord vind. De jaren, ze trekken veel…

Waai uit over velden en bossen in triomfgeschal van hoorn als blaasmuziek of zachte harp streling van zintuigen laat horen jouw intense drang te genieten bevredig ons verlangen met rust in toonaarden van velerlei klank wanneer licht de dageraad kust tot de avond vervult met dank de dagen zijn gevuld met liefde.…

je wintergasten vermaken zich best met bezielde geestdrift vederlicht balanceren vleugels in close-up zie je de vroege vogels in de schemerzone van dageraad allen komen voer halen op de voedertafel voor elk wat wils is vrijblijvend het komen en gaan in de lucht van ruimte en vrijheid…