Alle inzendingen, jaar 2013, week 10

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

het leven bij de dag mijn licht, mijn kind mijn kleinkind brengt mij dichter dan ooit bij jou en jou.. en er is niets wat mij zó aan het leven bindt dan dit zeker te weten ieder verhaal en alle schoonheid zou ik kunnen missen aan de overkant maar dat ik je zo liefheb wil ik blijven weten…

Een vreemde wellicht een vriend, die je nog niet kent Een vriend schaars geluk…

Achter mij vergeten dagen als spelonken gehouwen uit harde rots gapend als lege graven waarvan steen gewenteld is. En ik blijf zitten met veel vragen waarom zoveel graven om te rouwen waarin geen licht meer schijnt is dit om de toekomst op te bouwen waar verleden langzaam verdwijnt. Komen die vergeten dagen eens terug in ons bestaan…

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht; een wijde den op het zacht glooiende veld waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt, kijkt naar het verijlende vergezicht. Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht, geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt, terwijl alles met schemerpaars versmelt. Daarin soezen verzonken werk en plicht…

Stekelige roos, eenling in een perk van een kostelijke kracht in al z’n magnifieke kleuren geeft het geheel z'n macht. Maar deze ene roos verheerlijk zich innerlijke roem en straalt een daadkracht uit en blijft zo waar zij uiteindelijk voor koos. Verdort die roos in een rijk geheel om niet mee te kunnen komen in het aardse gekrakeel…

'Voetje voor voetje' begin ik te verstaan waarom er over voeten heel wat uitspraken bestaan. Waarom iets 'veel voeten in de aarde heeft' en waarom men iemand 'naar zijn voeten geeft'. Of waarom men liefst 'op staande voet' gewoon 'voet bij stuk' houden moet. 'Schoorvoetend' dringt het tot mij door, voeten hebben vaak 'een voetje…

als de nacht de dageraad ontmoet ontwaakt ze uit een diepe slaap de klok wijst tien voor zeven ze verzamelt haar nog broze krachten en stapt uit bed verlangend hoort ze reeds de uren wachten die ze zichzelf heeft beloofd een gouden glans te geven nieuwsgierig zonlicht door een kier in de gordijnen fluistert: wees gerust,…

Liefdeshongerende-mannen geven mensenhandelaren geld en macht, en zorgen voor de broodnodige-broodwinning voor geldhongerende-geldverslinders.…

Rustig en geconcentreerd Met een vulpen schrijven Zo mooi als ik ‘t heb geleerd Papier en inkt beklijven Gedachten raken graag op drift Soms is er te veel praats In kladblok en op schrift gelukkig Krijgt het vorm en plaats Ambachtelijk handschrift is verdwenen Vergaan de tijden van weleer De projectieve penpunt vloeit helaas niet meer…

Waar ben je nou gebleven, Wim Kok met je spijkerharde Afspraken voor het werkvolk Waar je met je borst fier vooruit Decennialang te vuur en te zwaard Voor bent opgekomen - keiharde Eisen waren het die je namens Het voetvolk stelde jegens de Werkgevers die zoals werkgevers Behoren te doen het klootjesvolk Uitbuitten - en waar ben…

Argentinie: goed voor God (Franciscus) Koningin (Maxima) & Voetbal (Messi) en wat slecht was is verdwenen!…

Van de aarde waaruit ik Vanmorgen moeizaam geboren word Ontstijg ik de aardse gebondenheid Die mij het soepele bewegen belemmert En die mij het liefst met gebogen hoofd En stramme spieren voort doet gaan Als ik verwelkomd word door Het eerste koude morgenlicht Van deze nieuwe dag waarin ook De pieren die mij omringen hoopvol Wakker…

De sprankel van weleer het is niet meer ik zoek en zoek, en ben het kwijt Waar bleef je al die tijd O lieve innigheid! Waar leidt je me naartoe? Laat ik je los dan ben je vrij op zoek naar de oneindigheid.…

De beginselen begreep ik uit wat voor handen was uit hemelse bron er was een schaduw zonder verlangen er kwam zonneschijn zonder schaduw en in de stilte hoorde ik jouw naam onuitspreekbaar alsof er niemand jou kende was je alleen soeverein teder aangetast door sentimenten riep je mij naamloos terug in het verleden.…

Als ik dichter groei naar het licht, naar God, naar ons aller liefdesbron weet ik dat ik alles in mijn leven deed wat ik maar kon.…

heb altijd geschreven kijk naar de mensen om mij heen waar zijn mijn boodschappen gebleven de stukjes hemel die ik gretig deelde voel ik soms in een warme hand de schouderklop en tranen lees ik in verhalen uit verwaaide sporen op het strand veelzeggend blijft de stilte die in dialoog nog echoot nadat wij al lang uitgesproken zijn…

Die rechtenloze distributiedwazen Fijn aangesloten bij de FNV Doen met het CNV dus mooi niet mee De schappen zijn nu (haha) leeg met Pasen Het is toch triest dat nét nú Albert Heijn Met Pasen plots het haasje dreigt te zijn…

waar is tussen de spieren en het vlees ergens nog de ziel misschien is de ziel wel verzonnen helaas niet de spieren en het vlees ik had iets anders willen zeggen het bloeden van mijn hart om maar iets te noemen, lied op de radio…

Schrijvende bovenlaag! Vorstelijk boekenbal! Hier had ik mij al zo lang op gericht Maar door mijn matige boekenbalvaardigheid bleven de deuren ook dit jaar weer dicht…

Ik heb vandaag vrijwillig hard gewerkt En was de hele koude vrijdag binnen Om weer iets aardigs voor u te verzinnen Natuurlijk weer door niemand opgemerkt En na zo'n dag ontwaak ik in de regel Ook nog eens met 'n vorstelijke kegel. WA en Maxima gingen vandaag in het kader van Nationale Vrijwilligersdag,onder grote media belangstelling,…

Daar waar dag nacht raakt, schildert het. In deze uren haast men zich tot een nachtelijk onderkomen. Het schildert weer!…

Daarboven gloort het licht Het signaal dooft naarmate wij dalen Wij stegen weer op Uit nieuwsgierigheid En voelden plots de golfslag Die ons spoelde op het strand Onder de volle maan Na een periode van onwennigheid Waren wij de zee ontgroeid. En lag het land open voor ons Heroïsch beklommen wij Het continent En voelden ons gerustgesteld…

Ach, kwam ik uit de Pruikentijd of eerder nog, de Gouden Eeuw en was ik dan een man geweest met pijp en trotse pakken, mijn hand en hoofd gedreven door een ganzenveer Was ik erkend als Hogere Poëet, mijn fraaie schrijfsels - zwaar van diepzinnige gedachten - door dikke boeken opgezogen, de omslag goud op snee, scholieren zouden…

Stille kracht, onzichtbaar wezen. In velen de onbekende weg, onze Ogen eerst nog dwalend en gedachten Verward... Doch de ziel fluistert en Woorden krijgen betekenis.…

Snaai graai Snoei groei Snauw grauw Stank dank…

Door ochtenddauw getooid en koperen zon beslagen, imposant doch fragiel trekt natuur zijn gulle spoor van rust en welbehagen door zinnen en door ziel. Slanke sparren toornen zo lijkt, tot aan de hemel, de nevellagen voorbij. Aan hun voet mierenhopen, naarstig op en neer gewemel in een sparrennaaldensprei. Een rosse pluimstaart steekt…

Ik vrees geen kwaad Want U bent bij mij U wijkt niet van mijn zij U die mij nooit verlaat. Waarom zou ik vrezen Als U mij leidt door 't leven Mij vrede en rust wilt geven Uw naam zij geprezen. Mijn Herder is de Heer Hij zal mij veilig leiden En nooit van mij scheiden Hij ziet in liefde op mij neer. Dank voor Uw oprechte trouw U wijst…

Een dromer heeft toekomst. Hij leeft in zomerweelde alle wolken zijn verzwolgen door de oceaan. Zijn ogen zijn wagenwijd open gegaan bij het besef hoé de dingen beginnen. Hij zelf heeft het niet bedacht maar is een speler in dat grote spel dat “leven” heet Het harnas heeft hij afgeworpen, onbevangenheid is zijn troef De vrees…

De wanden zijn van papier je scheurt ze zo kapot de mensen zijn van karton kijk maar goed, ze zijn al bijna verrot beschimmeld door het vocht dat door de muren komt of gewoon door de tocht kijk, ze kruipen omhoog langs het behang nee, ze hebben niet meer zo lang.…