Alle inzendingen, jaar 2013, week 47

Voor Fred Bos Na twee chemokuren Lijk je weer de Oude Fred, breed Lachend, trots op Je eigen haar Dat terugkwam na Wat begon als Een ongelijke strijd - Bij je afscheid Van onze school, Op de tijd die Jezelf gekozen Hebt, wissel je Met mij voor niemand Zichtbaar een blik Waarin al je mensenkennis Besloten ligt -…

vandaag zag ik jou weer schatje je komt uit een zo ver land zit je bij mij en je lacht en je zegt hoe ver je hier vandaan komt en ik luister naar je stem in het Nederlands die alles meedraagt alle klanken van het Dari van Afghanistan maar zo mooi, zo mooi die stem van jou…

Naargeestigheid zegt naar van geest toch is geestig niet naar waarom zou een nare geest niet geestig kunnen zijn geheid!…

Krimp Bij het woordje krimp Schrompelen politici ineen Hun inkomen zal slinken Dus roepen ze meteen: We willen krimpgeld hebben Voor onze regio’s We huren dan kabouters in Die zijn toch werkeloos Met hun korte lijfjes Op te grote voet Mogen ze gaan vertellen Dat inkrimpen echt moet Zodat onze mensen Straks weten wat het is Gekrompen…

Verder. Een ruis in het gewone. Geen adem in open lucht. Lopen maar toch stil staan. Voor realiteit op de vlucht. Wel willen, maar niet kunnen. Wie ontwaakt ons? Welke redder? Stilte… Besef… en dan Verder.…

Kan niet voldoen Aan de eisen die Jullie aan mij Stellen - had er Niet moeten zijn Zegt mama vaak Tegen mij - en Papa die mij Twee keer in De week opsluit In de kelderkast En mama's boosheid Met klappen en Schoppen onderstreept - En zijn het niet de Blauwe plekken die Ik wekelijks krijg, Maar de slopende Verhoren…

ik weet wie ik ben maar dan sluipt er iets in van onzekerheid wat het ook is misschien de taal terwijl een mens kijkt naar de trotse bomen in de mist dan denk je en denk je en je probeert om niet te denken maar het is waar je kunt niet anders dan denken over het water en over de vloed die alles…

ik heb wijsheid in een zinkput laten stikken zet nu mijn sluizen open voor alle erbarmen om te stranden waar vloedlijnen mij schikken misschien dat ommuurde trots mij zal omarmen zodat ik schuilen kan in de vesting van geduld waarbuiten zich de werkelijkheid ontvouwt op papier zijn alle dromen nu wel vervuld het gaat toch om de beleving welbeschouwd…

De pauw buigt voor een grijze warme vrouw met zacht rode lokken deze vrouw maakt afstand tot een zoete bereikbaarheid en laat muren vallen ik laat mijn veren zien neem een stille zucht en plof neer in zacht rood velours…

Vogels vertrokken en vlinders gevlogen, bloemen bloeien in mijn hart. Niet geplukt en soms nog in de knop. Ik zag er tegenop, maar nu het blad is op zijn sterfst trekt de herfst zich bescheiden terug. Het winterweer maakt zijn rentree - het leven geurt naar winterpeen, naar boerenkool en bisschopswijn - brengt mist en ijzel met…

Nu de poorten sluiten Moeten wij gaan Er wacht een wereld buiten Zwevend in je baan Volgende ronde Pak het beet Anders is het zo zonde Het zand wordt heet Onder je voeten Daar begint je reis opnieuw Je moet het voelen Zuurstof door je kieuw Heen Zoals dit levende Wezen…

Slaap zacht grote jongen, Fluistert mama mij toe. Ze heeft voor mij gezongen, En ik ben doodmoe. Slaap zacht lieve meid, Maak vele mooie dromen, Zegt papa mij altijd, De zon zal snel weer opkomen. Dag speelgoed, hallo papfles, Wie leest er vanavond voor? Een verhaal met een prins en een prinses, En krijg ik een kusje op mijn oor? Tandjes…

Tijd zegt mij in niet mis te verstane woorden dat ik terwijl de nacht mij aanmoedigt mij zeer onverstoorbaar Hoewel uren voortschrijden niet echt zeker van de tijd zeer gedachteloos. Hersen- spinsels negeer ik, daar slechts tijd de toekomst bepaalt Geen gedoe aangaande dood de schim die zich onderhuids inwendig zich bevindt Wie weet…

Geloven doe ik in een tijd Periode jaren samen Tijd leert mij dat niet alles, niets echt voor eeuwig voor altijd is Hoewel wij soms best flink botsen Is onz' liefde waarlijk oprecht Zonder jou ben ik slechts een schim…

de dood van mijn dochter is een rode draad zijn laffe daad -toen hij haar nam kwam onverwacht; mijn gram voor altijd durend na zoveel dagen nog haar geest in duizend meisjes zien blond en lang geschouderd bovendien verwaait door mijn verlaten zien tot goud ik voel me oud als ik haar jeugd in stilstand weet het glas is koud, maar…

Elke ochtend hetzelfde ritueel: mijn ogen glijden met narcistisch welbehagen over het oppervlak van mijn gelaat. Al bijna tachtig en na het scheren als een babyhuid zo glad. Diffuse illusie; daarna, mét bril op, toont de spiegel een geplooide oude man. Natuurlijk is het zelfbedrog, maar gun mij desondanks op iedere ochtendstond een…

Geen negerzoen krijg ik meer door mijn strot, Geen jodenkoek zal ik nog consumeren, Het is gedaan met dat discrimineren, Niet een mag meer het mikpunt zijn van spot. Ik hoor en zie en snap dat wel, alleen…. Waar moet ik met mijn Belgenmoppen heen ?…

niet in woorden te vangen vertellen tranen dat de opgelegde taak te zwaar is om te dragen met je rug tegen de muur hou je je al zolang staande geef mij je angst dan hou ik je veilig voor de nacht wieg je voor zo lang nodig langzaam verstik je steeds meer in een web dat jij nooit gesponnen hebt uitzichtloosheid kenmerkt de plaat die is…

Het zeker weten dat niets overblijft als alles is geweken, een stem, een woord dit lichaam bekend om zijn gebreken De hand van de ander is naar huis gegaan slaapt in een bed naast een vrouw op wie iedereen verliefd worden zou De kamer wacht op de laatste zucht als de geest in het kippenhok, waar de hennen en één haan het voorbijgaan…

De groeven van de lange winter schuilen onder mijn nieuwe huid, En het hart, zacht dichtgeknepen, springt met frisse veulens naar de groene grasoverkant… Die zweem van vrijheid prikkelt mij en doet het dartel lam in mij verrijzen. Even blikt - met wasemogen- dit oude leven achterom… En kijk, het grijze schaap wordt lijk.…

Soms, geloof ik, geloof ik in mijn eigen leven, in die schone wereld met alles erop en eraan bloemen, bomen gras en vogels zeeën, en meren herinner ik me toch ook vooral al die keren dat onze dromen uitkwamen en wij samen waren.…

kom dichterbij ik wil de vingers van je hand weer voelen door je haren kroelen in de diepte van je ogen dalen om de warmte uit je liefdeshart te halen langs je wimpers naar de fronzen in je voorhoofd krullen om ze met begrip te vullen zoveel lieve woordjes in je oren fluisteren dat de haartjes op je arm rechtop mee gaan luisteren…

‘t Is stille. Rustig ligt en slaapt het altemaal, dat leute en leven was, dat locht- en vogeltaal. Geen windeken en waakt: november houdt de staf, en stelpt dat wekken mocht het eindloos duister graf des aardrijks. Ongebaand en dood zijn weg en straat; de voet alleen verwekt, en ‘t stappen van die gaat, een doof gerucht in ‘t loof, dat,…

Ons terras is bijna leeg. Alleen jij en ik zijn er nog. Aandachtig drink ik mijn koffie. Jij hebt aandacht voor mijn koekje. Je landt op mijn opengeslagen boek. Ineens heb ik aandacht voor jou. Bang ben je niet. Wel sierlijk en vliegensvlug. Als jongetje was ik al jaloers. Op vogeltjes zoals jij, klein musje. Zo graag zou ik ook willen…

als de hartslag tikt de tijd weg onder huid en leden kleurloze leegheid dient zich aan als opgewonden klokken zich ontdoen van al hun veren er is niemand die kan weten hoe laat het werkelijk is onderhuids of buitenshuis of waar dan ook alleen de tijd die zal het leren…

niet langer zoeken we de weggewaaide kaart de gemiste afslag evenmin doelloos dwalen we langs het stroompje dat uitmondt in een brede rivier overgeleverd aan de inktzwarte nacht zetten we voet voor voet door onbekend gebied is er een weg terug?…

Wij hebben levenslang gekregen Om God, onze Heer te loven En om in Zijn liefde te geloven Hij die met ons is op onze wegen. Levenslang mogen we zijn van Hem Hij wil onze liefhebbende Vader zijn Hij zal er zijn in vreugde en in pijn Als we willen luisteren naar Zijn stem. Levenslang is soms maar van korte duur We weten niet hoe lang wij…

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik schrijf de oerschreeuw die mij de mond snoert, het bestijgt mijn keel,ik beadem de schorre teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd. Onderga de aderlating die de stilte reanimeert, gewit in de kleuren van zwartgalligheid, gestold in de ongewelde tranen van weerbarstigheid…

de dag erna stilt, geen honger die nog bindt het uur van gisteren staat nog tijdloos in jouw half geopende ogen het graf van steen en omber maken deze herfst ondraaglijk maar ook somber, het grote weten knaagt aan mijn boekenkast te leven zonder is een grote last, toch wandelt er nu in de kamer weer een kleine wonder het maakt dit seizoen…

Niet op 6 januari 2014 maar op 29 november 2013 aan de vooravond van de viering van 200 jaar Koninkrijk komen 3 Koningen weer tot leven DRIE-KONINGEN Willem I, II en III in woord en geschrift 3 biografieën door 3 auteurs: Koch, van der Meulen en van Zanten Drie-Koningen wordt nieuw leven in geblazen met maximale autorisatie van…