Alle inzendingen, jaar 2014, week 10

Kijk dat ben ik. In het vroege ochtendlicht ruikend aan de nieuwe dag huppelend adem ik de toekomst in. Ik ben alleen. Maar dat geeft niet want er is hier niemand, niemand om mij eenzaam bij te voelen. Ik praat tegen god. Of wie ook zijn oren te luisteren heeft gelegd in deze zachte ochtendbries. Ik heb geen lakschoentjes geen…

Koudbloedig als hagedissen hebben wij gepaard. Toen zij me grijpen wou ben ik weggevlucht met achterlating van mijn staart.…

Kijk picasso in die krassen en dat daar: koppoteling. Anderhalf pas wat een knapperd erg verbazend zo'n talent. En je moet haar horen zingen al zo zuiver op de toon. Vergeleken met mijn kleinkind is elk ander zo gewoon. Nee, ik durf niet met haar pronken maar het moet me van het hart: Het is mijn meissie…

Liefde is een gebaar: Kom maar!…

In gedachte warme liefde van een eeuwigheid geleden de heetheid op de achterbank dan kwam ik naar haar toe van Utrecht naar Harmelen gereden de hitsigheid nog in mijn hoofd wilde haar graag van haar werk naar huis brengen in een rood gevaarte dat Renault 5TL heette maar onderweg ging ze al los en stortte zich vol gretigheid achterin op…

In liefde gedenken wij Hennie Jongbloed-Weggemans *15 maart 1937 - +19 april 2013 Oorsprong, bron, Oerbegin ben jij Van dit leven Dat zo ondoorgrondelijk, Zo vaak niet meer te Volgen is - stromenland Waarin mijn ziel Zich onlosmakelijk Vervlochten heeft, Eind dat begin werd En begin dat nooit Meer ophield met Leven, waar…

eenzaamheid wil me grijpen of is het de overgang ik bevecht het met al ik ben wanneer grijze demonen de kop op steken, uit 'n erfenis van 'n ver verlee keer op keer zette ik ze bij 't grofvuil daar ze niets toevoegden aan als doorns in het oog verschijnen ze, achteloos droog ik mijn tranen (die ik vooralsnog niet uitgenodigd had…

Ik zie een witte vlinder op een grote, roze bloem en ik luister naar een merel, ze neemt me even mee naar toen... Ze fluit haar mooiste lied, waarvoor ze hard moet werken, maar mensen hóren haar vaak niet, die zullen het nooit merken, dat als je niet even stilstaat bij wat er ook gebeurt, je leven achteruit gaat en langzaam donker kleurt…

Dat in gemelijke grillen ik mijn dagen kon verspillen, dat ik haar voorbijgegaan of een steen daar had gestaan, dat ik heel mijn zondig leven heb gekregen zonder geven, dat mij alles heeft gesmaakt, dat ik niets heb uitgebraakt, dat ik niet kan herbeginnen haar te dienen, haar te minnen…

Haar lichaam lijkt de volle rijke aarde, En als de hemel zijn haar blauwe ogen, En als de ronde bergen zijn haar hoge Borsten en buik, die nu een Mensheid baarde, Een Mensheid, van een oneindige waarde Van Vrijheid, en een oneindig vermogen Van krachten, die zich nu op haar bewogen Als in van 't paradijs de zaalge gaarde. O zie haar…

ik dwaal weet niet waar te gaan stappen komen hinderlijk achter mij aan dan blijf ik staan voel hen schuifelend rond mij komen zij sluiten de kring en ik vol angst sta er midden in voel het gissen hoor indringend slissen waar kom jij vandaan ik heb ze niet geraapt de stappen in mijn leven zijn hun eigen weg gegaan ze komen…

Je valt je laat iets vallen het valt wel mee Nee ik raak je kwijt voordat mijn woorden te laat, het papier is nog leeg ik wil je ze wel geven warme woorden tegen de dood levende zachte woorden om vast te houden om te blijven nooit om te vallen.…

Ik was haar vergeten, De hoek van golvend Graan waarin ik Geboren ben - Zo lang daar Vandaan al, Meer dan veertig jaar, Maar tegen de tijd Dat ikzelf mijn eigen Ik was kwijtgeraakt, Nog royaal voordat Alzheimer kan toeslaan, Merk ik dat het land Met het goudgeel graan Mij nog niet verloren is Ik sta in haar geheugen…

De zoektocht van het leven draait om vriendschap en avontuur, hoe hard je dan gaat zoeken bepaalt je wegen op den duur. Soms is je doel wat meer verstopt, dan zal je hulp moeten vragen aan mensen die er voor je zijn anders zal jouw tocht vertragen. Er zal ook voorspoed zijn wanneer je zoekt maar ga dan niet te snel, mis de details van…

Een kleine man, een kruk en zijn muziek Met Miles en Charlie Parker en Chet Baker De kleinste toon was ademloos trefzeker En steeds intens contact met het publiek Nu hij de plaat voor altijd heeft gepoetst Draai ik Bluesette, daarin was hij het Tootst.…

een godgans en lamlendig leven niets voor de mensheid verricht en net in die blik op je gezicht school ook geen ambitieus streven : liever lui dan moe allebei de ogen toe - wellicht hoor je ze nu praten : ze denken dat het nooit meer iets wordt als men straks wat aarde op je heeft gestort - alleen ik nog hou je in de gaten ..…

Gisteren waarde zij in de bergen rond met haar kin gleed zij over richels met haar neus kietelde ze de bomen en elk oog volgde, voor zover mogelijk beek en stroom naar hun oorsprong terug Glimmend liet haar voorhoofd bijwijlen de bergen in tweevoud aanwezig schijnen en waar haar zwetend aangezicht wat al te morsig was geweest liet zij haar…

Het lied van de Hoop De vogels hebben gehoord. Het lied heeft geklonken. Niets ter wereld kan dat ongedaan maken. Het is afgedaald naar de binnenwereld. Alles wat… straalt Schittert! De melodie gaat neuriënd in het rond Een wijs als balsem voor de ziel. Ze maakt de aarde lichtvoetig. Lied van de hoop, lied van de lente. Lied waarlangs…

De kaakchirurg heeft een bijzonder vak, Patiënten hebben soms te smalle kaken Om implantaten goed aan vast te maken, Hij haalt dan bot weg uit het schedeldak. Mij kunnen ze als klant daar wel vergeten, Ik pas ervoor mijn schedel op te (vr)eten.…

Ver van de onvindbare bron hijgt het water, van sijpelen en stromen moe, ruggelings uit eenzaam onder de door de dag getrokken spijlen strenge bomen als stille bewakers gewapend met het zwaard van de stilte bladeren baden roerloos als drijvende lijken van verloren seizoenen traag kleedt de gloed zich met krimpend licht het geluid van…

het seizoen voorbij lopen wij in kaplaarzen vol onrust soppend langs de vloedlijn een onduidelijk verlangen ontfutseld aan de zee waait door ons haar over de boulevard landinwaarts...…

er hangt voorjaar in de lucht alles wijst erop neem de lammetjes die zo dartel in de weide hun sprongetjes maken en zodoende de daad bij het woord voegen 'spring is in the air' beter kan ik het niet verwoorden…

zij draagt haar schoonheid nederig…al jong merkte ze de aandacht op. maar die gold alleen haar uiterlijk zij begreep al snel dat het leven zo een stuk aangenamer kon zijn maar zij wilde dit soort aandacht niet. haar hoop dat iemand verder keek dieper keek en háár zag , doofde als een kaars in de wind naarmate de tijd verstreek . ze…

Toen zij de bokaal liet vallen en ik wanhopig spartelend en ademhappend trachtte te overleven op de harde vloer dacht zij wellicht dat ik probeerde te bijten en pinde me vast onder de stilettohiel van haar elegante laars.…

Hier huist een uniek ontwerp, lijdend van een lang bezinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid Nog voor haar stem zich verder kon verheffen,werd zij door overmacht gekooid, verwoei haar kracht in een verfrissende wind die zijzelf had gesticht in een welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar beween, een…

gouden wolken dalen neer… lucht als een gedicht gevoelvol warm verlicht de zon een adempauze lang op mijn gezicht ik glimlach zacht en laat het beeld haar ingewerkte impact doen slechts duizendmaal en één, een zoen een streling onverdeeld langs buik en rug ik wil terug naar dat moment klimmen, op de ladders van een gulden dag ik…

De meidoorn bloeit al sneeuwwit in de haag en ik er maar kijken naar…

Paarden in galop trekken mij niet van je weg wild van verlangen.…

Een hersendokter toonde onlangs aan dat als je maar heel vaak gedichten schrijft, -op onversneden rijm wel te verstaan- de geest, zelfs hoogbejaard, goed werken blijft. De versvorm schijnt er weinig toe te doen. Het werkt al bij het simpele kwatrijn, Ottava, Retourné of een Sermoen, dan wel een Ode, Balladette of Sixtijn. Er is één voorkeur…

zag je schrik toen ik je raakte mijn vinger in de jouwe haakte een licht verweer en toen niet meer maar je ogen spraken in luchtigheid zijn we gaan lopen herinneringen kwamen boven de angst voor het geluid het kraken van de trap zond die signalen voor zich uit de klink deed open waar je gedachten sloten wachtend op wat moest…