Alle inzendingen, jaar 2014, week 23

elke dag zonder jou is voor mij als een week zonder sigaretten voor jou... je kan niet zonder roken, ik kan niet zonder jou…

Uit de speaker klinkt een stem, zo zuiver en zo puur, Die me eventjes ontroert op het late avonduur. De muziek galmt door de kamer en ik luister ongestoord. Ik duizel door de tekst, die mijn innerlijk bekoort. Ik laat de woorden binnendringen en rijg ze samen tot een lied. Ben gevangen in het verleden maar het heden stoort me niet.…

nu droomt blauwe lucht zich weg van stilstaand water vandaan zuurstof, rusteloos. Weidse stromen nemen met volle teugen vrij baan slechts in genadevol glinsteren wijken de smalste vlakken ruim op de drempel van branding ruist milde adem schuim tot zandig zout ergens achterblijft smeden licht en water verbond alsof zwaarte wegdrijft…

Ritme van het leven, in de muziek, de golven van de zee en het ritme van de dag. Het neemt mij mee, steeds weer en met jou vrij ik gedwee keer op keer.…

Zomaar ontstaat een gedachte die ontsnapt uit een rusteloos denken door verwarrende gesprekken met jezelf Eerst nestelt zij zich in het hoofd als een wrak in het meer van impressies en zij sluimert dobberend in het bewustzijn Dan daalt zij neer langs de nek en in een getergde romp als lood op de borst is zij niet in staat te bewegen…

Sophie is een engel. Gestorven als peuter. De dader? Leukemie. Madelief is Sophie's zusje. Geboren na Sophie's dood. De kindervierdaagse eindigt. Madelief brengt haar bloemen, naar Sophie. Medewandelaartjes volgen, spontaan. Het kindergraf, verandert in een bloemenzee. Kinderen veranderen in engelen. De toekomst verandert met hen…

De zon daalt en verdwijnt aan de horizon haar silhouet verschijnt als nooit te voren. Mijn lens nodigt haar portret uit in één beeld zo gaan haar contouren voor mij nooit verloren. Haar kanten beeld wat haar zijde accentueert deze sluier gaat als een droom door mijn nacht Haar enige portret zal de nacht gaan absorberen maar als ik mijn ogen…

Zo jong als wij waren, Het voorjaar, en later Alleen nog de zomer in het hoofd, Stormden wij schrijvers de wereld binnen, Herauten van een nieuwe tijd Waarin alles anders moest Dan het ooit geweest was, En vooral beter, waarin wij Alle oude meuk in een Ongekende voorjaarswoede Hadden opgeschoond - Nu de ouderdom gekomen is,…

Te vaak hoor ik van jou Dat het schuurt, wat ik zeg, Wat ik denk, of wat ik doe Je kijkt er dan steeds Ongemakkelijk bij - Hulpeloos zwijg ik in antwoord Op jouw klagen, op jouw zuchten, En heb maar een verlangen nu, Dat al het klagen en zuchten Zal verwaaien in de wind Zoals het zachte mergelstof Gewichtloos door de wind Weggedragen…

Wanneer de zon vertrekt Naar delen die wij niet Bezien Verschilt het tijdsbestek Dat wij hanteren Van vorm met wat men altijd dacht Hoe het zou zijn En voelt de aarde zich vertrokken Naar een zonnig, helder zijn Zonder wijze tranen rond de Horizon vol maan; Zij Is slechts bekeken…

Coach neuriet een lied over Koning van Spanje die hij heeft geëerd (?).…

Oude zuilen staan gebroken en verlaten, omkranst door wingerd. Ik houd me ledig, besef hoe mijn leven is: onnoemelijk vol. De zon gaat onder: ingehouden reuzenkracht glanst rustig en lief.…

in hun voetstap blonk van mijlenver een kleine ster, beloofd door wat hun moeder hen vertelde simpelweg langs vele velden verwachtingsvol en onverlet wilde die ster slechts bij hen zijn, toen elk haar eigen stap in zilte pijn onzeker neerwaarts had gezet de één was doof en sprak geen woord ze sliep en had de roep der anderen nog niet…

Mijn liefde voor jou bracht me dichterbij mezelf, begeleidde me op mijn weg liet me inzien hield me op het pad weerhield me ervan op zoek te gaan naar het zwarte gat. Mijn liefde voor jou liet me een positief licht zien weer, telkens als ik jou zag keer op keer.…

Ik bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waarin ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie, in een eigen dictie met fictieve realiteit betaald als dagelijkse waarheid onecht, perforatie van ideeën gevonnist tot een prullenbak, de loep stelt elk detail in een breder prisma vast, versnippert het taalgevoel, dingt…

Stil op de lamp 's nachts zit je even lang naast mij iedere zomer opnieuw daar zit een verhaal achter land zacht verwacht een lach door tranen heen en iedereen blijft gemeen…

Een landman strijkt met forse streek de zeis, De zomerdag is weder rijk aan leven, Ik beid nu onbevreesd de laatste reis, Die veler hart staag van angst doet beven. Zijn al mijn zonden mij dan och vergeven, Leef ik, zoals ik steeds begeerd heb, wijs? Ik won de zielenvrede, hoogste prijs, Waarnaar men in dit veeg bestaan kan streven. Terwijl…

Na Pinksteren is ’t buffelen en kwijnen Tot aan de Top 2000 nooit meer vrij Maar met Louis van Gaal als roi soleil Gaan onze boys de zon steeds laten schijnen Wij vlaggen onze achterruit potdicht En scheuren juichend door oranje licht…

ik heb gezichten gelezen ogen die liefhebben en vrezen wimpers die krullen en openheid onthullen in lijnen de tekening van leven gezien het rechte en ronde van lippen en monden klassiek of wip het neusje vaak overbelicht door een guitige plaatsing in het schaduwspel met haren zullen oren verdwijnen of zichzelf ruiterlijk klaren…

Soms wil ik zijn als de eik sterk en onverzettelijk dan weer ben ik als het riet buigzaam en aantrekkelijk Het riet en de eik zijn mij beiden sympathiek geen enkele situatie is gelijk dan weet ik pas hoe ik het zie elke gebeurtenis is uniek soms een beetje eiken dan buigen als het riet en de andere kant op kijken.…

Bij elke interlandwedstrijd van het Nederlands elftal in de jaren '50 was Jan de Cler in de studio aanwezig om te sneldichten en dan in de rust van de wedstrijd en na afloop het befaamde lied "Hup Holland, Hup" ten gehore te brengen, telkens met een overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen van de match. Hij werd dan vocaal ondersteund door …

In mijn buurt zie je echt geen afrikaan, geen Oost-Indische kers staat hier te bloeien, net als de goudsbloem laat ik die niet groeien. Ik wil zelfs elke keizersmantel slaan. In deze tijd ben ik die kleur goed zat: oranje komt niet in mijn habitat!…

Op de lage tafel een vaas met bloemen van de rhododendron, paars en teer een hommel kroop in en uit en zoemde weer naar buiten in de zonnige tuin Een groene spin liet zich zakken aan een draad en wandelde over de tafel heen en weer en sprak in gebarentaal met mijn vingers Een cursus over verandering over stromen van energie en zin het…

mijn oom had een hele dikke boom twee schommels een erf vol kuilen en kakelende kippen witte en bruine maar ’t mooist waren zijn varkens pasgewassen zeugen, biggetjes roze die knorrend een stuk zeep verslonden oom had niet alleen een hele dikke boom maar ook hele grote handen…

Waar het gras In vrede groeit En de bloemen Onschuldig bloeien, Zelfs het onkruid Tot schoonheid komt, Zie ik in jouw ogen Liefde die geen afkeer kent Doch louter mededogen…

Gedichten lezen is vaak ingewikkeld Gedichten begrijpen vaak nog ingewikkelder En ze laten indalen vaak het meest ingewikkeld!…

Als je vrouw je gaat 'behoederen' werkt het uit als bemoederen je wordt weer kind, een kindje en handjes boven op de dekens Tussen de echtelijke bed-lakens wordt het rustiger dan ooit tevoren en het beddengoed gaat voortaan zelfs om de drie weken in de was…

de duif vermoedt de avond in zijn roep en rekent op de morgen hoor je hoe stil het is in mij de avond valt steeds minder klinkt mijn roep om jou…

Rustige Sint Jansnachten die het licht bewaren voor komende dagen mystieke verbonden sluiten als zachte nachtzoen bange bloemen belovend aan de einders tot het noorden toe feeërieke vuurvlinders te laten dansen. Als de laatste vogelzang de stilte van een slaapplaats heeft gevonden schittert de vroege Arcturus als vaste berenhoeder…

Met het lot en maakbaarheid in een tijd die kortstondig is van aard... Weet men dat wat je hebt raak je zo weer kwijt. En is alles niets meer waard. Dan groeit het besef dat je van het leven er maar het beste van kan maken. Dit hier en nu op deze aarde, een planeet van onschatbare waarde.…