Alle inzendingen, jaar 2014, week 4

Een uithangbord voor elke ijscokraam, Wie denkt er bij Polare nou aan boeken? Het is of je de goden wilt verzoeken, Waarom niet een ter zake doende naam? Misschien kan dat een beetje mee verklaren De ondergang van ‘boekenzaak’ Polare.…

Ik droom over jouw vitaliteit. Ik droom voor jouw bestaan. Ik leef in jouw kleurrijke aura. Ik cirkel om jou in een baan. Lief, leefbaar voor eeuwig. Jouw liefde biedt een notie. Met een waardevol leven. Om te voelen met emotie.…

in deze doorwaakte nacht hoor ik de klagende roep van een zwarte zwaan in dit winters noordland mijn slaapkamer als wachtkamer ik houd me doof maar mijn lijf wil slapen het duister breekt ben ik de waker die het vuur brandend houdt en wacht op wat komen gaat ben ik bang om me los te maken bang voor het verlies?…

Leven bij de dag en ervan bewust zijn dat je leven mag. Met een lach en een traan weten dat je nog verder kunt gaan... Maar we vergeten soms dat iedere dag er toe doet, terwijl wij in wezen allemaal lopen in dezelfde stoet... Het ene moment nog naar een feest en even later naar een begrafenis van een bekende die daar ook is geweest.…

in een patstelling wachten de stukken op het grote schaakbord schreeuwend wacht een paard op zijn noodlotssprong het offer dient gebracht voor het redden van de witte koningin oude slagvelden herleven eeuw na eeuw zwart-witte vierkanten weerspiegelen de strijd op leven en dood…

I.M. Rieks Haan Twee klompen Staan nog als Stille getuigen Beneden aan de Voet van de ladder Die je zo vaak Naar boven bracht, Om hoog in het Hooivak alle Ingehaalde hooi En stro in schoven Maar ook in balen Zorvuldig tussen De hanenbalken te vlijen - Nu staan alleen je Klompen hier nog als teken Van je bestaan…

Waarom ligt er een prima ballerina op een dikke Duitser Is de dikke Duister rijk, nee Is hij een machtig man, nee Is hij woest aantrekkelijk, nee Kan hij haar muze zijn, nee Waarom ligt er dan een prima ballerina op een dikke Duitser Heeft ze een afwijking Wordt ze gedwongen, gechanteerd Zoekt ze rijpheid en geborgenheid Of wordt ze…

Aan de oostelijke kim begint de dag weer vroeg te dagen, de zon in haar gestage klim laat traag de nacht vervagen en sterren en de maan verdwijnen in de morgenstond, het eerste vleugje hittegolf beroert de droge grond. De gloeiend gouden bol beweegt zich langs de hemelboog, gehoorzaam aan haar eigen tijd en gang kruipt zij omhoog en treitert…

Bulderend water nachtelijke overval, één en zestig jaar…

Meningen van anderen zijn, .... meningen van anderen. Vorm zelf een mening, dan hoor je bij die anderen.…

Hotelgast bij het venster -------------------------- De melkbleke zon Zinkt weg in de trage Maas. De herfst is alom. De Hamert --------- De kudde schapen Graast onverstoorbaar verder. Ons bestaan telt niet. Ruïne Bleyenbeek ---------------- Bouwval Bleyenbeek Vol ijver gerestaureerd. Verlangen naar toen. Het Lange Ven -…

(traag rust de tijd in kommen van een zachte winter...) de ganzentrek duurt voort ze nemen warmte mee, doch nimmer kou nog niet - althans – verbonden aan die ene gans zijn duizenden gedachten, nagekeken vanaf hier zit dit vertier in vleugelslag en nachten zonder het geroep waar ik van hou…

Vanochtend belde de heer Den Dood hij blijkt de tussenpersoon te zijn van een levensverzekering die ik blijkbaar ooit heb afgesloten hij wilde vandaag langs komen en me dan meteen meenemen ik heb hem kunnen overtuigen dat de tijd echt nog niet rijp is en dat ik zelf de keuze wil maken we hebben afgesproken dat ik hem zelf zal bellen…

Liefde is nu enkel nog een hol gevoel van rouw en onmacht en hunker: rauwe rasperige pijn, waarmee ik noodgedwongen leren leven heb. Toch wil ik niet verzaken aan de genster die smeult onder de as: als ik haar uit mijn hart ruk ben ik immers dood.…

Voordat ik me terugtrek bij een vrouw van rubber of papier, voordat ik niets meer klaarmaak dan mezelf, wil ik bij jou zijn. Voordat de laatste ronde ingaat en mijn ziel is weggezwommen in het glas, mijn zinnen opgelost in drank, wil ik bij jou zijn. Voordat mijn gedichten zijn verjaard tot voorbeeld van het een of ander, mijn talenten…

spelen vertedert maar onbevangenheid en rust garanderen geen geluk het kind zet alles in om zijn talenten de buitenwereld in te prenten het lacht en kraait om grenzen die wij stellen negeert de toeters trekt aan bellen evolutie speelt genadeloos het valse spel van beter best de rest kan het wel schudden wij doen ons best maar onze…

Hoe kom ik weg van leed en lust? Hoe vind ik één uur aan uw kust, Vergetelheid, slaapdiepe rust? Ik weet, mijn bed blijft daar bereid... O om 't vertrouwde pad dat leidt Weg uit de ban van ruimte en tijd En wake zonder doel of baat, Poolzon die nimmer ondergaat, Lichtwijn die in zichzelf verslaat, - Terwijl de onafgeloste geest…

Nadat ik onlangs ergens voor mocht dragen Werd ik benaderd door een nare man Die zei dat ik er waarlijk niks van kan Dus heb ik hem geweldig hard geslagen! Hij had natuurlijk wel gelijk, maar ècht: Wat lucht dát op als iemand zoiets zegt!…

Ontvankelijkheid voor poëzie vaak en fijn geschreven proza laten mij zien dat ik om je geef draai mij om, hand van mij, ze wuift overtuigingskracht, ze schrijft vormvast zwijgt nacht als kristallen inkt, mijn nacht van tijdelijk afscheid nemen onwezenlijk, bijna kunstmatig om zonder klankmogelijkheden te gaan omlijsten voetgangers, die…

iedereen is bezig met doodgaan de een na de andere gaat gewoon dood koortsachtig schrijft men de geschiedenis van zoveel en dat lijkt dan je leven je zou het zelfs offeren voor de vrijheid maar hoe teleurgesteld zou je zijn als je eenmaal dood nog in leven was geweest…

wat ik met jou deel maakt van verscheidenheid een leefbaar geheel soms splijt het hart, is ver even in de einder * ik reik de hand als mijn schaduw toch weer is geland…

kwou dat ik een dichter was dan bestonden mijn gedichten ook nog na mijn dood en werd ik nog gelezen nu ga ik gewoon dood maar nu nog niet maar het longetje waarschuwt mij zo moet het dus niet vandaag schijnt de zon het lijkt wel alsof ik een zondagsgevoel heb het is fijn te leven en de dood is nog ver weg wat mij rest is een gedicht…

Een veld met rozen zuigt de blik in beloftevolle wervelingen van parelende dauw op beide lippen. als fluweel aan de vingers, huivert het in de sprookjes en in de doornen van het brein. Blind gehandschoeid om deze herhaald te plukken, mededogen verstikt in het avondrood van nectar en ambrozijn, maar als slechts die ene bloem zijn ogen…

Werk van de dichter: een wild golvend korenveld, waar geen maaier komt, somtijds landlopers toeven, rustig wat aren pellen.…

Respect wordt door velen geëist, terwijl het simpel verkregen wordt door respectvol te zijn.…

Nog zie ik jou gaan in je oliepak, een stoere mannengroet zoals het hoort en dan met hoogste spoed naar Battenoord, naar het wassende wateroppervlak. Kort daarop hing elk leven aan een koord, leek het alsof alleen ons zolderdak nog boven de zware zondvloed uitstak, werd jouw adem in ziltigheid gesmoord. Met mijn levensgeluk tot staan gebracht…

Hij heeft het in zijn hersens opgeslagen: juist veertien zinnen en niet eentje meer, ook eentje minder doet hem danig zeer. Een ander aantal kan hij slecht verdragen. Het metrum, als het even kan, van vijf want zes geeft weer zo’n rommelig geheel en vier leidt meest tot kinderlijk gespeel. Ja vijf is hem geschreven op het lijf. Het rijm…

Terug in tijd klopt mijn hart, immer als vanouds voor jou Wij liepen toen de toekomst tegemoet Daar destijds onze woorden oceanen hebben overbrugd klinkt een echo van liefdeslessen die ik opnieuw en weer helemaal wil gaan beleven Sluier van neerslag uit het verleden langzaam door zon verdrongen Inmiddels ben ik door het heden…

Het steeds anderen naar de zin maken kan niet de zin zijn van jouw bestaan Hoe graag je ook anderen wilt helpen help eerst jezelf en dan met name jezelf geestelijk te versterken Juist door niet te spreken maar vooral om te zwijgen, te luisteren wat er ook van je, over je wordt gezegd, geroepen, gefluisterd of geroddeld Egoïsme,…

De relatie die we wilden, door geweld nu wreed verstoord. De ruzies die we hadden, door anderen gehoord. Het steeds opnieuw proberen, de kans werd erg klein. Doordat we bij elkander onszelf niet konden zijn.…