Alle inzendingen, jaar 2014, week 41

Zwart van drift Gebrand op het mijne Rondom helder wit Voor altijd het zijne Op hem gevallen In vorm van het kleine Stille wateren diep Met zichzelf in het reine Open vol licht Heldere zichtbare lijnen Eerlijk en recht Het sporadisch vileine De toekomst gezien Overwegend het fijne…

Instructie veiligheid reactor Petten; 'Wanneer iets op een switchboard knipperlicht Denk dan maar dat dit aan het lampje ligt Gelieve tot het uitgaat te resetten En blijkt er naderhand toch een defect Dan wordt daar absoluut niets van gelekt!'…

Daarom dwaal ik , tussen herfstig muffig blad en stervende zon. Daarom luister ik, naar de roep van het vragend leven, terwijl de hemel nog glinstert van de dag en mijn ogen blind zoeken in het verstilde licht, waarbij elke schaduw als een doffe hartbons strompelt door mijn lijf, woorden nog nagalmen, mat, doof, leeg, zwervend verloren, sleuren…

Vandaag een nieuwe dag zegt hij, we krijgen wéér een schone lei. Dan maakt hij zijn veters vast, pakt opgewekt zijn jas, kust me een fijne dag en fietst de oprit af. Als ik hem uitzwaai denk ik na. Hij geeft in een paar woorden Zijn levensvreugde weer. Ik hoor in zijn afscheid de adem van de Heer, Ik ben verrast!…

geen wind geen wolk geen zon geen regen weerloos zit ik in m'n teleconferentie verslagen aan de haak geen zintuiglijke concurrentie enkel uitgesproken eloquentie luister ik met volle attentie naar mijn en dijn en tegenspraak met haar pure concentratie zakelijke consternatie lijkt deze conferentie op beroepsmatige detentie…

Ik herinner me goed de zilte geur van de zee Min of meer droeg ik haar als een jas Vertrouwd gewoon net als de wind Ik keek vanaf de dijk over de Schelde, waar de zon zich aan 't einde van de dag onderdompelt Daar was mijn thuis Zag boten en schepen als levende schilderijen voorbij gaan, ook seizoenen in een oase van rust Wederom…

de tafel is vet van vieze kindervingers het raam is nog vetter van vingertjes, die wijzen naar merels in de boom de vloer ligt vol zand kruimels en snippers floeps, daar gaat de melk over een tekening van vakantiepretjes…

het leven laat los ik voel het al even verwachtingen geraken bros en wat is geweest lijkt voorbij te zweven wat ik ooit heb geplant staat verreikend in bloei vruchten doen mijn ogen blinken ook is het meer aanschouwen op een fragiele afstand en hoor veel in een echo klinken het leven laat los terwijl de tijd vervliegt ik ben tevreden…

Niet gewenst, maar door natuur mij opgelegd, bewandel ik eenzaam aardse dreven. De richting onbepaald, want zonder rechtuit streven. Zelf ga ik niets bouwen, want niets is er dat bindt. Hoef niets te onderhouden, geen huis, geen vrouw, geen kind. En als de tijd van afscheid komt: ik was gelijk de wind. Als onbestemd passant vermomd, doorkruiste…

Jaarlijks overlijden in de sub Sahara een half miljoen kinderen aan malaria Ze zijn arm en ondervoed Gaan dood alsof het zo wezen moet Terwijl één euro muskietennet ze van vroegtijdig sterven redt Waarom dan nu die heisa om ebola Is het de vrees dat het virus dra toeslaat BUITEN Afrika?…

Het paard van ome Lou was altijd moe niet vooruit te branden Hij at zelfs langzaam zeer bedachtzaam en met lange tanden Lou wilde zo graag hopperdehop een eindje rijden in galop maar het gebeurde niet Zelfs een rustige draf kon er echt niet af Lou had verdriet Maar op een dag wat hij toen zag zijn paard ging heel hard rennen…

De zon gaat onder Een rode gloed over het water Orde wordt gecreëerd Een pen schrijft woorden Met de woorden komt stilte Een verlichte stilte, voldoende volmaakt Alles omvattend, bestaande uit niets Het is nacht, een verlichte nacht…

Pilotengrafgedicht ik zag in het dorpje opeinde een bordje staan war graves en las in de krant een overleden piloot uit woII ik dacht ik schrijf ter zijner nagedachtenis net als reve dit gedicht ter herinninering aan hem en alle soldaten uit alle oorlogen zo zinloos een oorlog levert alleen nutteloze slachtoffers op en daarom moet oorlog…

Hout zoals alleen hout Maar kan zijn - gegroeid Uit licht, uit sap, natuur die Altijd nog het laatste woord heeft, Gebogen tot prachtige gebinten Die vloeiend aan elkaar bevestigd zijn Zonder dat er ook maar een enkele spijker Aan te pas kwam - dat getrouw de wacht Houdt over 's lands democratie En oogluikend beschutting geeft Aan…

(tanka) Berken op een rij glanzen in de morgenzon, ontvangen telkens een vluchtige penseelstreek: die pimpelmees kringelt rond.…

politiek je zit erover na te denken maar het glas is niet helder en het water smaakt gedroogd wat moet je met bedorven waarheid het voelt als een steek in de rug met het mes van de leugen in handen van de tuinman die de kleine planten snoeit maar de grote laat woekeren je denkt en denkt erover na maar komt er niet uit…

ik dompel me onder in ‘n natte herfst waarin het bos nu des te feller geurt en blinkt waar mijn gemoed wat meer naar binnen keert, een oude herinnering nog altijd huist waar ik in ‘n bosrijk landschap struin nog ongerept door de tijd met rust gelaten over het met wilde cantharellen bezaaide pad, weer aan mijn vaders hand…

laat mij in je kruipen ik sla je huid opzij en duik eronder nee, ik doe je geen pijn je merkt er niets van niet in het begin althans ik ga dwalen door je lichaam verken eerst je onderbuik waar ik vlinders zal ontwaken in je lendenen het vuur dat hoog opvlamt en zacht dooft maar ik zorg dat het niet uit gaat in je hoofd wandel ik…

Goedemorgen nieuwe dag Blij dat ik jou beleven mag Een nieuwe dag in dit leven Wat aan mij is gegeven Goedemorgen nieuwe dag Ik sta op met een lach Een nieuwe kans in het leven Er is me weer een dag gegeven Goedemorgen nieuwe dag Laten we gisteren vergeten Dat is het verleden En jij bent het heden Goedemorgen nieuwe dag Dank je dat…

Toen ik verdween, was jij gegaan Jij begroette de hemel en ik maakte kennis met verdoemenis terwijl in tijd de jaren vierden, maar onze toekomst dit niet wilde zien Inmiddels verstreken jaren onze liefde onvermijdelijk onontkoombaar door verspilde tijd nooit en te nimmer echt terug, doordat niets zeker is, behalve de dood Engelbewaarder…

vrij naar een mop van Max Tailleur Onlangs kwam ik mijn jeugdvriend Pieter tegen met aan zijn arm een leuke jonge vrouw. Heur haar was blond, haar ogen hemelsblauw, ze had een mooi figuurtje meegekregen. Hij stelde haar geestdriftig aan me voor, Anita Elfstrøm dacht ik te verstaan, waarop ik zei: ~Mijn naam is Adriaan, maar ieder noemt…

mama! mama! gaan we achteruit? neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

m'n hoofd is ja wat is het wat is m'n hoofd vergeet steeds meer dichtregels die je nog wel wist november altijd is het nu oktober best lekker weer op het terras terwijl de zon zo laag staat en recht in je ogen schijnt als een soort waarheid die je nog even wilt zien zon blijf ga niet weg omarm mij met je stralen…

ik strooi ze maar uit mijn gedachten omdat niemand er op zit te wachten geen stof en as maar de schepping nabij recht uit het hart natuurlijk een tikje apart want ze zijn niet te koop in een wereld waar ieders denken en leven in het maatschappelijke harnas worden gehesen prijskaartjes alles bepalen omdat status en macht alleen…

o Gij, die 'k met de bittre borst der levens-wijzen, die 'k voor een eeuwigheid met zwijgen heb gevoed: wat bate? Geen die goud in uwe diept bevroedt, noch weet op uw gelaat het uur der vreugd te wijzen... Geen dageraad zal blijde uw blinde ruit berijzen; geen zonne die, van vrede-wijdende' avond-gloed, de moede wingerd om uw drempel blij…

Den Haag wil graag een wet introduceren waarmee vervolging van prostituanten geregeld wordt als vrouwen met hun klanten gedwongen, niet vrijwillig, copuleren. Alsof een hoer het vrijen heeft bedacht als vrije keus – ’t is altíjd overmacht.…

Ik weet: je leeft daar in het land van licht. Je bent niet dood, je leeft. Ik weet het met mijn hart. Ik weet: de liefde die ons bindt sterft nooit. Liefde kan niet sterven, omdat zij eeuwig is. Daarom blijven wij in liefde met elkaar verbonden, jij daar, ik hier. Ik weet: je zorgt voor mij vanuit het land waar jij nu leeft.…

Voor mijn inspiratie en mijn mentale kracht leeft mijn grootste wonder in de ochtend op om haar parel in fluwelen kleuren te openen. Haar laatste knipoog omarm ik als een slaaplied mijn droom balanceert aan de horizon om mijn grootste wonder aan mij te koppelen. De bemiddelaar als bedreven kunstenaar laat in één gloeiende lijn mijn zegen…

Ik lig verstild in het grijze ochtendlicht ons mooie overtrek toont slijtage zojuist zag ik het najaar er voorgoed in vallen Wij, enkel nog een doorsnede van de herfst de zomers in ons zullen verjaren steeds verder bladerend achteruit Jij, die nog slaapt in de zachte trekken van jouw gezicht waarin de seizoenen sneller gaan dan ooit verwacht…

Dit kan het keerpunt in zijn leven worden; ook ik was voor het plaatje en praatje gevallen aantrekkelijk van buiten, kort en bondig vanuit binnen Maar nu alle tijd om aan een gezin te gaan werken of toch eerst het kind in zichzelf, Camieltje dat kind wat niet tegen z'n verlies kan Gelukkig is hij een emotioneel christen-democraat en geeft…