132 resultaten.
Rudimenten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 laten we bij het begin beginnen
als voorbeeld
om niet vroegtijdig te eindigen
ik heb nog een dagdeel liggen
zwervend door kou
door de zwijnenstal van omgewoelde tijd
het oogt verloren
zo tussen de snoeren van verlengd respijt
tussen stukjes toekomend ongeboren
ik ben degene die de regen verwaait
die bladeren verstijft in windstilte…
hongerloos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 hij had een brood gepakt
en telde afgebakend zacht de sneden:
één, twee, drie, vier
tot vijf maal vier het volle pond
plus twee bereikte; het geijkte aantal
sprak voor zich:
“een heel brood voor ik doodlig,” dacht hij
tienmaal twee voor elke mond
wanneer de avond valt
in het begin
slaap wel mijn lief, morgen weer gezond
de wereld in…
het ongrijpbare
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 155 Wanneer ik
Het aan wil raken
Mijn handen zacht en koud
Hoog in de wolken
Diep in de zee
Wanneer ik het in een doosje wil stoppen
Om het altijd bij me te hebben
Juist dan,
Wanneer het gevangen zit
Spat het uiteen
En ben ik weer alleen…
Dat ik gek ben
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 153 Graaf het liefst
In het donker mijn
Eigen ondoorgrondelijke weg;
Het donker als deken,
Als teken van veiligheid,
De bril die ik draag
Is louter voor de vorm
Want blind was ik toch al,
Maar mijn medemollen
Moeten vooral niet
Denken dat ik gek ben…
Nachtwandelaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht.
Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad
keek niet op, werkte gewoon door.
Hoe kon ik weten wie jij was?
Waarom doolde jij zo laat nog rond?
Werd je in het donker ergens opgewacht?
Man of vrouw, wie zal het zeggen?
Je blijft een raadsel.
Nooit zal ik je stap herkennen en
al weten wij…
Geluk
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 273 Hoe gelukkig kan je zijn
Ondanks heel veel pijn
Ik vind dit geluk een zegen
Die ik in mijn leven heb gekregen
En dat is een geweldig gezin
Niets is hun te min
Ik vind dat ik faal als moeder en vrouw
Maar zij blijven mij eeuwig trouw
En zelfs mijn kleinkinderen weten als het even niet gaat
Dat is toch een dankbaar resultaat
En dat…
Oktober-rozenknop.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 367 De rozen bloze' in 't broze oktoberblauw
En aadmen vrolijk hoop- en zomergeuren.
Eén knop alleen voorvoelt het herfstgebeuren
En wil niet bloeie' in najaars tranendauw.
Die bloem voorvoelt, in pronk van bonte kleuren
Vermomd, verborgen, zwarten bomenrouw,
In vleiend zoeltje, zoenend zonnelauw,
Kil-wrede wind, die ruw haar zal verscheuren…
Een klein boeket
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 115 ik heb de bloemen geraapt
die jij verloor
op het pad naar geluk
er een klein
boeket van gemaakt
vormen in ieder formaat
talenten die
nog niet wilden bloeien
oordelen die maar bleven groeien
verpakt in
doorzichtig papier
linten erbij voor de sier
jij hebt het genomen
verrast en verbaasd
dit geschenk uit vroegere dromen…
Pesten
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 502 Hans Aarsman, fotograaf en publicist,
deed onderzoek naar Twitter-pestgedrag.
’t Was zonder meer verrassend wat hij zag.
De uitkomst volgens hem is onbetwist:
Het pesten onder pubers is geen feest,
maar mannen vijftig plus doen het het meest.…
Ten geleide
gedicht
3.0 met 18 stemmen 5.549 Wij, die in weerwil van de tijd
het onverdraaglijkste verdroegen,
vanaf dat wij de weg insloegen
die naar voorbij de einder leidt,
beseffend dat wij, juist omdat
wij haakten naar het allerhoogste
wat is gezaaid niet zullen oogsten,
wij gaan het ongeweten pad
tot aan het ongeweten eind,
en vragen niet dan ten geleide
het licht dat soms…
Heffen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 119 Een naheffinkje van een half miljard
Dat Brussel even bij ons op komt halen
Hoewel hij sputtert, Rutte gaat betalen
Met een bezorgde blik en 'bloedend hart'
U krijgt nadat ik ook heb herberekend
De nota voor mijn versjes, aangetekend.…
Een gebroken relatie met een kind
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 932 Een gebroken relatie met een kind wat de vader ondervindt
Ten eerste hij mist zijn kind
Hij mist veel mooie momenten
Hij zal heel veel terug moeten denken
Aan het verleden en de toekomst die hij zijn kind zal moeten geven
Een puzzel niet compleet
Een belangrijk stuk wat ontbreekt
Omdat hij zijn kind niet altijd bij zich heeft
Een omgangsregeling…
Bijzonder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 404 Ben je anders
dan een ander?
Ja natuurlijk,
Jij bent jij
Kijk gerust eens
in de spiegel
Naar wat een
kunstwerk je bent
Zie je wel,
je bent bijzonder
Wees jij maar jij
en blijf bijzonder
-With Love-…
Wending
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Het licht schijnt op weg
tijdens een herfstdag op koers
treurt de middag nat.…
plaatselijk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 85 vandaag is hier de sterrenregen koel
maanlicht glijdt voorzichtig
langs een uitgedoofd raam, een naamloos
zuchten sterft vanzelf
ik zocht warmte in de dagsluiting
maar het verging door talloos flitsend
in herhaling treden
heen en terug
de brug houdt spaanders, waar gehakt wordt
lijdt een hart in eindeloze kloppen
‘laat het stoppen’…
MICROCHIP-IMPLANTAAT EN DE ANGST!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 192 Ze, we gaan de mensen allemaal chippen
dan worden we, ze net als alle kippen
allen in een grote wereld-leef-leg-batterij
'hutje bij mutje', zij aan zij, 'chippie' d'r bij
Dan zij we stukke beter, altijd te controleren
met de nadruk op leren, studeren, respecteren
wie niet snel en goed vordert, zinvol groeit
wordt door de satelliet vaker…
Gebarsten hart
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 88 Mijn hart barst bijna,
gelukkig niet fysiek
want stel je voor
dat het breekt,
de troep is niet
te overzien.
Mijn hart barst van geluk,
niks geen gewonnen prijs,
mijn hart gloeit van geluk,
gewoon omdat ik "ben".…
- Opslagruimte -
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 267 Mooi antiek, glanst de massief houten
zwart gelakte koffer..
onbeperkt zijn houdbaarheid
efficiënt tegen de gevel van tralies geschoven
brengt samenvoegen dicht aan de fijne naden
en verruimt vooral de gelegenheid,
daar valt geen buitenmuur te betreuren
om de in de armen gesloten dagen
met nieuw verworven inzicht
tegen aan te houden,…
Candlelight voor beginners (liedje)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Mijn bloemen sterven in mijn hand
heb heel ver moeten lopen
ik wil je terug, dus sta ik hier
ben bloemen wezen kopen.
refrein :
Dus lieve schat ik sta nu hier,
wanneer doe jij eens open?
(2 keer)
De regen valt bij bakken neer,
dus ben ik gans verzopen
de kleren plakken aan mijn lijf
en ja..., ik heb gezopen.
(refrein)
Je hebt een…
Ergernis
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 82 Versvorm: synoniemen rijm
Verdorie nog aan toe, ja dat had ik:
Een vlo bezorgde mij een flinke pik,
het was een rode jeukerige steek
zoals vanmorgen na ‘t ontwaken bleek.
Daarbij was zij zeer schaamteloos, wat heet,
want weet je waar die vlo me stiekem beet
-wat niet decent en bovendien gemeen is-
ze stak me op het puntje van mijn penis…
Eeuwig staan zondags de wagens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 138 eeuwig staan zondags de wagens
uit de voorbij nacht gestold en stil
staan ze in de stille knoop van stille straten
en zwijgend gaan de straten
daar, waar evenmin nog woorden wordt gewisseld
en gaan langs de vele wagens heen
en kijk
in de spiegelgladde portieren
liggen oude gevels gekerkerd
maar niemand vraagt waarom
niemand waagt het dat te…
Mijn eigen tijd raak ik kwijt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 167 Alleen mijn bril nog
Is me eigen, die mij
Het zicht verschafte
Toen mijn ogen niet
Meer wilden -
Vrouw en kinderen afgepakt
Door bittere tijd die
Ontegenzeggelijk voorbijkwam,
Vrienden van mijn generatie
Ontvielen aan grijprage handen
Van magere hein, hapjes die
Immers niet te versmaden waren;
Van mijn tijd ben ik de laatste…
Vinkenoog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 de dichter zat
op een verhoging
in de kroeg
bij een dichtwedstrijd
de ene na de andere
dichter beet in het stof
duidelijk te braaf
of veel te amechtig
hij schudde met zijn hoofd
en maakte aantekeningen
voor de finale maar
in de pauze stond hij op
en schreeuwde heel hard
iets van poezie over ons heen
hij was ook wel behoorlijk…
Oneindig verlangen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 390 Ik zoek de vrouw in mij
en vind haar
in jouw naaktheid, jouw overgave, jouw goddelijke mannelijkheid,
een oneindig verhaal,
eeuwigdurend, lijdend, smachtend, gevangen,
verlos me,
bemin mij tot ik niet meer weet
wie ik ooit was
voordat jij
mij wakker kuste, donkere prins
op een gebroken paard, verguisde jager
met een hart bezwaard…
Terugkeer van meeuwen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 312 de meeuwen keren terug
in grote getale
vleugels liggend op de wind
de stormende noord - westenwind
lieten ze zich drijven
naar de steden
waar ze neerstreken
op onze daken
koninklijk en trots
waar ze schreeuwden
zoals alleen meeuwen dat kunnen
hartstochtelijk klagelijk en huilend
het snijdt door je ziel
dat schreeuwen
zoals een mes…
Dichtergave.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 439 Niets dan woorden kon ik geven?
Vluchtige verganklijkheid
Van wat klanken die verzweven
Wijd en zijd?
En toch heb ik u geschonken
't Zuiverst wat mijn ziel bezat:
Konde van een diepst-verzonken
Schoonste schat.
Dichterwoorden zijn als stralen,
Die van smart noch waan besmet
In der harten afgrond dalen
Onverlet.
Dichterwoorden…
De glazen buren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 jij groeit
in glas met
transparante vleugels
licht draagt
jouw pracht in
brekende kleuren
jij fladdert
speels naar
hemelse geuren
in doorzichtige
sculpturen wonen
de glazen buren
tot het glas barst
wordt gebroken omdat
het seizoen is afgelopen…
Een lijntje naar boven
snelsonnet
4.0 met 8 stemmen 424 Ik laat me - als ik dood ben - resomeren
In een hermetisch afgesloten vat
Ga ik wat uurtjes in een chemisch bad
Slechts wat wit poeder zal er nog resteren
Mijn nabestaanden liet ik al beloven
Dat ik door hen geheel word opgesnoven…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.101 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Eigen evolutie ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 102 Geef mij de schubben van het
gulden vlies, deken van visionairs,
meer onzichtbaar dan voorheen,
vooruit te lopen in de schreden
van hun kwetsbaarheid, ik omgord het
zwaard van woorden als laatste
middel, waarmee ik het vege lijf
wil redden, in eigen vooroordeel.
ben ik de groene weiden die
door de wereld wordt begraasd
met een brok…