Alle inzendingen, jaar 2015, week 25

Een sonnet moet voldoen aan allerlei zaken zoals aan de regels van metrum en rijm en binnen dat kader moet men een gedichtje maken afstandelijk en absoluut geen geslijm ik schreeuw het liever van de daken met mooie woorden en soms gerijm wil ik de mensen raken tot het punt van het onvermijdelijk katzwijm dus zal ik schrijven wat ik mooi…

Kom maan Neem me mee Laat me rusten Laat me zwijgen Laat me beven Om dat wat er niet is Laat me dansen om de maan Laat me elke dag beseffen dat het mooi is hoe u de zon verduistert Dat uw warme licht In de nacht schijnt De maan Neemt de geheimen mee…

smeltwater verdampt uit oud zeer in zachte loomte aan oerlandse oevers naar weleer vind ik het ketelsteen van mijn ondiepte waarop ik drijf als drijvende kracht als blijvend vergezicht nee, binnenlijf alsof morgenochtend reikt voorbij bakerland over het water naar onbetreden kust een gebed zonder begin, later einde en verder…

Klap - wiek klap - wiek doet het vogeltje, toerend door de avondlucht. Zoekend naar een torretje, een mug, een mot of vlieg. Dit alles bij een zonnetje, dat afscheidsrood ter kimme neigt. Na het suizend zoeven langsboven dimmend licht, gaat ons kleine vogeltje - de trek gestild, de dorst gelest, op weg naar rust, naar vaste stek. Dan…

Blikken, van mensen om me heen zien me als 'n vrouw met een gebrek niet hoe ik als mens ook kan wezen "heus" ik ben echt niet van steen! Blikken, ja ik ken ze maar al te goed dan zeggen ze ook nog fijne dingen dat de eerste indruk vaak de beste is nou, dat ontneemt 't bij me vaak de moed. Blikken, van onbegrip en medelijden kon ik ze…

waar wij onze hartstochten botvieren zullen geen baren te hoog zijn Laat mij geen bakzeil halen vrouw ík voer de bezem in de mast zet dus maar alle zeilen bij zorg dat de dijken laag zijn en houdt de kluisgaten wijd open ik kom eraan tussen de klippen zullen we doorzeilen ik zeg je vrouw - voortvarend als we zijn zullen we hard van…

De vrouwen van houthakkers en flotteurs Begonnen toen het gas zijn entree maakte De toevoer van de bomen daardoor staakte Te denken hoe vul ik mijn platte beurs? Nu in Parijs haast niets meer valt te stoken De huizen er van steen worden gebouwd We zijn en blijven weliswaar getrouwd Maar er zijn donkere tijden aangebroken We blijven regelmatig…

Elke dag keek ik achter de gesloten deur waar jouw verborgen hartstocht wachtte. nihil zicht door de sleutel in het slot met één versterkt droombeeld in gedachte. Het enigste kijkgaatje kon niets verzachten. het wonder voor een geopend boek een taal dat is geschreven en gedrukt met een cijfercode achter een gesloten doek. Met gesloten…

Ze lagen minnekozend op het Groetse strand Hij was verliefd op haar tot over beide oren En zo te zien kon hij haar mateloos bekoren Door ‘t strelen van haar huid met anti-zonnebrand En met een rugschelp door een inktvis ooit verloren Schreef hij als blijk van liefde uit de losse hand Een hart met pijl en ~I Love You~ in ’t warme zand Terwijl…

Onder een badlaken een meisjesbeen zandkorrels verraden een zomerse dag gestrand in eeuwigheid De dood die IS zaait angst Vliegtuigen keren terug zonder dromen De zon achtergelaten op een kwetsbaar strand Tegelijk een stille straat in een rustig dorp Een egel roerloos langs de kant van de weg Geveld door snelle onachtzaamheid We zijn…

“Ik zal u niet verlaten”, zegt de Heer “Ik zal bij u blijven, waar u ook gaat” Zoals het in de Bijbel geschreven staat Zal Hij u beschermen, keer op keer. “Ik zal voortdurend aan uw zijde staan Net zolang tot Ik u alles heb gegeven Want wat Ik beloofd heb zal Ik naleven Zodat u nooit alleen verder hoeft te gaan”. Op de Heer mogen we altijd…

Er zijn immer eeuwen die eeuwig duren In alle eeuwigheid beschamende eeuwen Eeuwigheid verkregen in immense gruwel Begaan bij de mens in alle eeuwen Wij kunnen er op wachten…

De taal die alleen Uit klanken bestond Heeft nu ook Woorden gekregen Die ik kan schrijven Op mijn geduldige papier - In dichtvorm schrijf Ik ze neer, een Onbeschrijflijk gevoel Maakt zich van mij meester, Voor mij het gevoel van de eeuw, Dichten in mijn vergeten taal Voelt als lopen op verse sneeuw…

Hij bouwt een huis van afdekzeilen op een staketsel van wilgentakken. Sjort met zekere hand zijn droom in platte knopen vast. Hij wordt metselaar en legt zijn onschuld in het fundament. Later zal hij treuren maar vandaag bouwt hij het groot voor veel straatmuzikanten en pleintjesspelers, voor dromers zonder dak. Van de stammen schraapt hij de…

jij laat een dode dansen mijn gevoelens hossen rond m’n ziel zingt in mijn bonkend hart de knoken slaan de maat je liefde laat mijn lippen spreken en ik luister naar je naam…

Ze was in een flits voorbij gefietst, terwijl ze mij indringend aankeek, zo met haar kort geknipte kapsel, waarvan ik wel begreep waar dat voor staat. Ik heb de gedichten van Sapfo ook gelezen. In dat korte tijdsbestek toonde ze me de diepe droefenis van haar ziel, hoe eenzaam ze wel niet was en hoe haar aard haar dubbelop beknevelde…

jij schrijft met schaduw woorden van licht lacht vaak je ziel bloot in een stralend gezicht weet met handen ook het kleinste geluk te vangen oogt omfloerst stukjes liefde in paradijselijke koers met jou aan mijn zij is de hemel dichtbij…

Terwijl het regent tussen u en mij is elke afstand bezig te vermind'ren. Ieder figuur aanschouwt zijn overzij zonder zich door de stof te laten hind'ren. En vage sluiers nemen omtrek aan. Een omgekeerde orde is op handen. Ik zie uw ogen in de regen branden. Om mijn gelaat liggen uw natte handen. Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan.…

De missies hadden zij niet voor het kiezen; zij voerden orders uit, professioneel. En viel hen dan vertwijfeling ten deel, dan mocht men die niet uit het oog verliezen. Op “Nederlandse Veteranendag” hijst men vandaag in dankbaarheid de vlag.…

Ik roem uw vrije blauwe luchten De vette weiden van uw polderland Uw zeekust, waar de blonde duinen rijen En de oude toren blikt op het brede strand Ik roem uw hofstee in ’t geboomd verscholen De blanke zeilen op het spiegelend meer Het vredig landschap met de oude molen De bongerd met zijn bloesems, fijn en teer Ik heb u lief mijn land om uw…

Hij maakte een sneeuwval overgoot haar met zon schonk gouden regen uit een waterballon dichtte zijn liefde voor haar onder het rozenbalkon zij, totaal niet gestreeld veegde zijn verzen zonder pardon in de regenton en verdronk in haar spiegelbeeld.…

Hoor de stilte, zo stil het ritselen van de bladeren de wind die zachtjes spreekt in een taal die je enkel voelt de grond weet wat ik bedoel als ik erop val, en mij geen raad weet met de stilte, zo stil die niemand hoort omgeven met een stilte een echo, die telkens terug komt en enkel de stilte kent, geef mij gehoor, stilte, zo stil, zo stil…

De weg kwijt, ik liep maar door, steeds rechts en steeds naar voor, maar mijn voeten droegen niks. 'k herkende geen huizen, geen stoepranden alles was compleet verlaten, een spook stad gelijk. Ik keek naar alle kanten, want weet je: normaal weet ik van wanten maar NU was ik de weg kwijt. Bleef hopen op een bordje of anderszins…

Wanneer een mens niet begrepen wordt, is de handleiding misschien vervalst? Wanneer een mens mis- communiceert wie is het dan die hier zich afkeert? Soms is het lastig de goede woorden te vinden echter: is de tol te hoog en de last te zwaar!…

Op de tafel ligt een brief met woorden in potlood, half opgegeten. Hij was bijna schoongemaakt : de laatste kruimels op een hoopje geveegd. In het watermerk het punt gegrift van grafiet en schilfers klei. Ze arceerden samen houtskooletsen, veegden met de bal van hun hand zachter vlekken. De lijnen in almaar dichter parallel nu bruusk…

In de galerij van onze geest verzamelen we iedere dag weer nieuwe beelden.…

het puntje van je tong dat kronkelend rondgaat tussen mijn warme lippen almeer mijn puntje vindt elkaar achtervolgend tot bijna ademnood waar ben je mijn lief mijn hart wacht…

Wat heb ik Gesnakt naar Nachten zonder dromen, Droomwereld die mijn Dagelijks bestaan Met wurgende regelmaat Op zijn kop zet, Met het juiste stofje Is het eindelijk gelukt - In een soort van overkill, Ook mijn dagen zijn Nu zonder dromen, Niets te verlangen, Geen wensen, zacht en stil…

er is geen schaduw zonder licht & geen stilte zonder jouw stem in mijn allerliefste dromen sla ik je niet met woorden ik streel je zinnen & teder kus ik jouw gezicht…

Weet je wat ik lekker vind: Zitten op ons tuinterras met wat zon en uit de wind, in mijn hand een heel groot glas vol met goudgeel schuimend bier. Als het glas dan onverwacht koel een frisse druppel morst op mijn rood verbrande borst denk ik: ~Wat geniet ik hier.~…