95 resultaten.
Verdriet
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 584 Van buiten zo gewoon
van binnen een verwarring
Niemand die het hoort,
niemand die het ziet.
Het huilen zonder tranen,
het stil intens verdriet...…
Vlucht van de arend (psalm 121)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 889 Een lied voor de vlucht van de arend
Een blik
gericht
op het gebergte.
Aarzelend
wild
benauwd,
reiken
zijn vleugels
omhoog;
happend naar
zuurstofrijke lucht;
verstikt
in
zijn voorbij
gevlogen vriend.
De zon bij dag,
de maan bij nacht,
wachten
dragen hem
het witte licht.
Hopen
op bescherming.
Werpt het…
Een stap per voet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 145 Waar ik zwerf langs keien gelegen in afstand
houdt mijn gestalte voorsprong op de duistere silhouet
die telkens een ademzucht aan mijn hakken kleeft
hij reikt zijn wonderen voor me uit, doch mijn ogen
zijn winters en mijn slaap streelt de nacht
Soms trekt mijn mond vreemde banen en een
diep gebrom zinkt dan weg in de asfalt van mijn zolen
ergens…
ZO GROEN ALS GRAS...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 231 We waren
jong,onervaren
moesten
wereld en elkaar
-aan den lijve- ontdekken
Gelukkig
waren er
-voor het oog-
verborgen plaatsjes
en plekken
De wereld
kon ons gestolen
worden
kon ons
verrekken
De natuur
in
hand in hand
dolen
door bos en veld
Langs dijken
met hoog opgeschoten
gras,waarvan
halmen en aren
kietelen konden…
HUMANITEIT!
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 137 De halsstarrigheid
van andersdenkenden
nekt de harmonie
van humaniteit…
het gewicht van de uren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 113 toen hij de golven
op het zwarte strand
hoorde breken
verbrandde hij met
wijd open ogen
om niet te verdwalen
de wrakke schepen
achter zich
geen mens kwam in
de buurt van zijn ziel
niemand sprak de taal
toeschouwer in het eigen
nooit vertelde verhaal
het langzame gif
voelde hij pas later
toen het gewicht van
de uren hem…
Ontluikend verleden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 105 waren we hier al geweest
waren we eerder onszelf
in afstand, nabijheid
in gezamenlijk verliezen
hebben we nooit bestaan
na afscheid, herinnering
vergeeld vervagen, vergeten
in dozen op verlaten zolders
in avondlicht langs kale muren
als huisraad zonder handen
zullen we elkaar ooit weerzien
ergens aan zwaarte voorbij
zomaar,…
De vleesetende plant
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 246 Wanneer er een beestje
naar wens, van buiten komt kijken,
de geleedpotige uitnodigen
om op het feromonen bedje
van condens neer te strijken
Ze lonkt, wat let je?
De randen van haar blad zijn scherp getand,
dit brengt ze ieder onbedacht diertje dan ook aan het verstand,
zonder een spiertje te verrekken.
Aan de lucht leek geen wolkje.…
Eenzame fietser.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 256 Striemende regen.
Hij fietst alleen op de dijk.
Ook nog wind tegen.…
Lieve mama
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 553 Lieve mama
We zullen je missen,
als moeder, zus en vrouw.
Afscheid was er nauwelijks,
want het ging veel te gauw.
We zullen je missen,
ook als vriendin.
Maar we zullen je het meest missen,
in dit gezin.
We zullen je missen,
met alles wat we samen deden.
Maar we zullen het onthouden,
als een kleurrijk verleden.
Oh, wat zal ik je missen…
Alles met de hand
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 In liefde
Eén voor één
Gepoot, alles
Met de hand,
Verse vore die
Op draagtijd wacht,
Zomer die haar
Tot wasdom brengt,
Moederschoot die
De nieuwe oogst het
Levenslicht laat zien -
Aarde die in augustus
In haar warmste geuren
Mijn oorsprong verraadt,
En een liefdevolle blik
Op mijn toekomst werpt…
Uitgeteld?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 167 Versvorm e-Rondeel
Bouts-rimé op ~Vast en zeker~
Ik stop er nog niet mee, dat is wel zeker:
Met minnen ben ik nog niet uitgeteld.
Wel minder dan konijntjes in het veld
want daarmee is het wel heel bar gesteld
en op de duur maakt veel te veel je bleker
of krijg je breuken, al dan niet bekneld
of geestverzwakking als een stille wreker;…
Nuit d'amour
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 Aangezien ik een nachtdier ben,
mijn Assepoester,
bestaat er voor mij geen hoger licht
dan te vrijen met jou
in de hitte van een rode vlam
ligt het wapen tegen duisternis
als bijen die naar nectar smachten
zweven mijn gouden gedachten naar
het bloemenveld van pure liefde
in jouw gezicht, je ogen blauw
je lange, zwarte haren sluiten…
Nog vol uniciteit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 ik herkende de kleuren
van stenen die
jij legde op mijn pad
vaak bijzondere vormen
waarvan sommige
verborgen in het hoge gras
voelde hoe wind jouw
woorden langs mij waaide
lieflijk als een spelend kind
je zinnen bloeiden
diep van binnen schoonheid
in hun kwetsbaar zijn
je lach ontdekte ik pas
toen ik voor het eerst
jouw kleine…
Melkwegbabyfoon
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 246 Een Rus met centen, ja een rijke vent,
heeft astronomen heel wat poen gegeven.
Zij gaan nu scannen, hopend op wat leven
dat buitenaards is én intelligent.
Een melkwegbabyfoon die af kan gaan …
Dán is ’t met onze rust voorgoed gedaan.…
Ode aan de schrijver
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 118 Twijfelend verschijnen
opstandige woorden
op een maagdelijk,
wit papier
Fijne details,
soepel aangebracht
Hersenspinsels,
vervaagd
en
uitgedaagd
en zorgvuldig
in het
hier en nu geplaatst
Er dwarrelen wel duizend
woorden
en
hartenkreten
steevast
op het eerst nog
zo schone vel.
Met zo hier en daar
een komma,
een…
Ver boven de vlucht van de vogels zijn zij "vrij"
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 243 Als ik aan geliefden denk
die zijn heengegaan,
verlaten zomaar spontaan
stille tranen m'n ogen
die als parels rollen over m'n wangen
dan vraag ik me af of er een formule bestaat
voor gemis en verdriet
is het dan tijd die het draaglijk maakt
of niet...?
want toch komt er telkens een moment
dat het je hart raakt
omdat het niet is uit te wissen…
doel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 154 Ik had het altijd,
van ’s morgens tot ’s avonds.
Nooit verloor ik het,
maar nu dobber ik rond
in slapeloze nachten.
Ik verwerk woelwerk
tot ik wakker word zonder doel.
Vastgelopen in mijn emoties
of is het verdriet?
De kade waar ik veilig thuis kon komen,
ben ik uit het oog verloren.
Ik zie nog wel de vuurtoren,
die mij de weg wijst,…
tussen de noord- en zuidhelling
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 244 ik herinner me nog
zo'n dag als deze
't zachte regenlicht
overeind getrokken door de roos
in het perkje naast het zomerhuis
een vlinder die voorbij trekt
niet groter
dan de vingertop
waarmee ik een cirkel teken op het raam
om het vergezicht te openen
de weg tussen zandhaver, de oude duinen en het heideveld
dat stil wacht op het…
wandeling
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 108 vandaag verjaag ik
stormen en spoken
met vertraagde pas
wandel ik buiten
de lijnen
ramen en deuren
open ik tussen
de regels door
het weidse vrije
uitzicht verwaait
de droefenis
vandaag schilder ik
een schitterende
wandeling die
leven heet…
Vast en zeker
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 150 Versvorm: e-Rondeel
Maar één ding dat staat vast, ik weet het zeker:
Ooit komt de dag dat ik ben uitgeteld.
’t Gezicht vervaagt tot een wat wazig veld
met horen is het ook al droef gesteld
de huid verschilfert en wordt steeds iets bleker
‘t geheugen raakt zo nu en dan bekneld
en maagzuur komt op afroep als een wreker
na ’t nuttigen van…
Zomerstorm
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 115 Morgen verwacht:
een zomer storm
in plaats van een simpele bui,
wordt de mens gewaarschuwd
voor water- wind en erbij:
niet de weg op, zet je tentje vast,
rij niet met aanhangwagens
of anderszins,
ik zeg op mijn beurt:
kijk uit dat je niet
uit je regenjasje scheurt!…
Stevig kabeltje
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 435 Het zuchten omgeslagen
in een schuchtere lach,
berichtje wat de dokter gaf,
was een soort van positief!
Niks gevonden was zijn commentaar,
we lieten de lucht ontsnappen naar:
dat was geen echt ongerief!
Niet helemaal verschoond
van een vervolg traject
misschien wel logisch ook,
is dit een last minder,
van beide schouders!
Want…
Te zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 of niet
te zijn
bevestigd
datgene
wat jou
tot nu toe
op de mouw
was gespeld
vandaag
weet je
het zeker
je bent…
In tweede instantie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 109 Dat dit het is
Wat ik ooit
Gekregen heb,
Zich uitbreidde
Tot een last die
Mijn draagkracht
Vele malen oversteeg,
En dat ik nu
Heb teruggekregen
Als een kostbaar geschenk,
Dat zich makk'lijk
Laat dragen
In mijn hand
San Zeno di Montagna, Verona, 15 juli 2015.…
Vibratie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 127 soms is de diepte
zo ver en leeg
dat woorden weerkaatsen
op de bodem van de ziel
al staan duizenden op wacht
er is er niet een
die zich in het zwart
kan verplaatsen
dat zijn die momenten
in een dode lente
en de winter deuren sluit,
bruggen lijken opgehaald
ook oren verzwijgen dan
haast ieder uiterlijk geluid
toch verzachten klanken…
Die kleine intieme oase
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 wij speelden met woorden
schreven ze in het zand
omdat niemand ze hoorden
zo schiepen wij onze band
maar het strand
was helaas al geschapen
liet zich slechts raken door
water in zijn eeuwig corvee
golven wisten de tekens
overspoelden ze een voor een
in een dierbaar herinneren
aan ons eindeloos dagje zee
later zijn wij terug gegaan…
Kloten
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 239 In China werkt men aan een vruchtbaar plan
Het mag er straks toch eentje meer gaan wezen
Dat leidt dan op zijn beurt tot veel Chinezen
Waardoor de arbeidsmarkt goed draaien kan
De oude boer... het heeft hem zeer verdroten
Gelaten telt hij langzaam weer zijn kloten…
Nieuwe Aarde
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 285 We hebben een nieuwe planeet ontdekt,
Kepler 452b is zijn naam. Hij is de
grote broer van onze Moeder Aarde.
Hij draait om een Zon, net als wij.
Dit geeft hoop. Hoop voor de toekomst.
We kunnen gaan verhuizen. Zodra we onze
Moeder Aarde volledig hebben verstikt,
gaan we bij Oom Kepler logeren.
De wezens die daar wonen, die zijn toch…
Zelfkennis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 169 We kennen onszelf nog niet eens,
wat zouden we over een ander weten?
Heel het geheime en verdrongen verlangen,
al de zorgen, het zoeken, de hoop
of wanhoop, de duisternis en het licht,
ze blijven een raadsel, een labyrint
dat we telkens weer doorlopen maar de
uitweg blijft verborgen tot we het opgeven
te zoeken naar de diepe zin. Die ademt…