Alle inzendingen, jaar 2015, week 44

vergeten angst vergeten verdriet vergroten woorden tot spijt die niets kan wegnemen tot schaamte die verdiept op mijn wangen donkerrood te bang om te verliezen…

Verloren van paden, in het wild verdwalen, wil ik overleven, terug naar simpel zijn. Waar wildernis zich oneindig laat herhalen, mij kokhalzend opslokt, en ik gulzig verdwijn. Betreden wil ik, die eindigheid der dagen, het kloppend voelen, weten van de essentie. Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie…

Alles heeft twee zijden de grootste lessen zitten in de diepste dalen Jouw (over)lijden ga ik voor mezelf vertalen naar een boodschap waar ik mee verder kan ZOEK JE PASSIE EN VOLG DIE DAN Niet langer worden opgejaagd door wat anderen van me willen niet langer worden overvraagd door de maatschappij met haar grillen Stop, genoeg,…

Wat woorden Op de lippen die iemand, niemand uit kan spreken ogen met blikken die tijd weg zien tikken en terugkomen dromen over tijden die bleven hangen en niet heengingen gedachten over wij maar zo dun, zo breekbaar en jij was zo dichtbij…

Driek van Wissen, weten jullie nog? Dichter des Vaderlands was hij toch? Inmiddels meer dan vijf jaar niet meer " onder" ons. Driek, wist wat dichten was, Driek wist wat genieten was, Driek was ook hier op de site, een geweldig persoon en ook die, zijn we kwijt. Meer dan vijf jaar is hij er niet meer en ineens, vind ik volkomen…

in het kader van veelgestelde vragen is nog een lange weg te gaan een richtlijn te spookrijden, een been te zoeken om op te staan de zon te aanschouwen, de schaduw van nacht en maan het karige aan bezit het volle van bestaan…

We missen dat: wat we niet bezitten Net als de zon We missen dat: wat we nooit krijgen Simpel We missen dat: wat onbereikbaar is Net als de sterren. Maar wat we niet kunnen krijgen, dus onbereikbaar is, is zinloos om over te piekeren, sprak zei: en ik antwoordde: Je hebt gelijk: Ze zei: je moet egoïstisch worden en ik…

de tijd gaat voorbij aan mijn binnenbeeld zij toont de varianten van dezelfde ervaringen van het begin tot nu of al dan niet daarvoor geteeld maar duidelijk van meerdere kanten in een caleidoscoop van verklaringen ik geraak dan dieper bewust het leidt vaak tot plotse openbaringen alsof ik uit een slaap ontwaak er is dan even niets dat…

Een rood kleurende boom in een traag levend land groene struiken aan de wortel een omhelzing…

ik had een ster voor je geplukt ze straalde als kristal en vond haar vorm in jouw hart nu ben ik al mijn woorden kwijt ik zoek ze onder tafel tussen hopeloosheid en verdriet het stof vervilt tot kleine beelden die als je achterom ziet zachtjes sterven ze zwerven door de echo’s van vandaag ik zoek ze en ik ren er middenin maar ja daar…

Het eenjarige prinsje beleeft het feest bij oma Juliana 's schone paleis. Bloemen, blij trillend met trompettenwijs, komen nader, vol jubelende geest. Deze koning der verre toekomst vreest, ondanks liefkozingen en goede spijs, wat hem omgeeft. Hier blijven? Te zware eis! Hij wil geborgenheid, verdwijnt bedeesd. Alexander geniet achter de…

Ik ben een kind dat zich soms vergeet een poppetje op papier tekent en zich afvraagt wat is hier De wereld ken ik wel het is de zaak van pa boordevol krijtjes waarmee je een bord bekladt Ik lever in nu de jaren verstrijken er een grijze mantel om het lijf zit Tekenen kon ik een boom een vliegtuig en nog veel meer Alleen ben ik…

Je ziet ze steeds meer; van die lama's die, gedachteloos in de verte starend, op een uitgedroogd stuk kauwgom kauwen. Oostblok blond, rood gelipt, net te wulps een duckface maken, met smakkende kaken die ze niet op elkaar kunnen houden.…

Onder de deur wat licht. Vage, gedempte stemmen bewegen ergens onder mij, onzichtbaar, bevestigend aanwezig. Mijn handen klemmen het laken vast, we zijn niet alleen.…

In de verwachting het menselijk kenvermogen te kunnen aangeven dwingt hij zichzelf deze te overstijgen een zienswijze die de wereld veranderen kan bezielde filosoof en redenaar die niet alleen een beroep doet op het verstand maar ook op diepe emotie welsprekende wijsbegeerte die je kan raken in het hart bevrijden wil…

Je bent het nergens mee eens; je bent overal tegen; je behoort niet tot de mensen die nuanceren en overwegen. Kortom een mens van de tegenpartij die afstand neemt van het anderen, maar nimmer ergens bij. Je behoort met die andere distantieerders tot die grote groep van beweerders die zich tegen de mening van de massa keert; en wacht…

Eens dooft het vuur eens kan geen olie meer hoge vlammen opwekken omdat het brandhout opgebrand en verpulverd is Eens moet ik weer met beide benen op de grond gaan staan met open vizier mijn leven aangaan de lekke banden van mijn fiets aanvaarden Eens komen er betweters die mij uitgummen die mij als oud vuil weg bezemen die nooit mijn…

O paradijs, o bomen, Begeerlijk voor 't gezicht, Kringloop van heilge stromen, Dag van ondoofbaar licht, Niet slechts in 't Boek der Smarte Van 't oude testament, Maar in dit innigst harte Waart ge eens door mij gekend. Ook ík moest eenmaal eten Van de verboden vrucht, Ook ik heb neergezeten In doodsheid en gezucht; Maar nu niet meer…

De luipaard aan de hersenstam luistert naar de radiowind, wetend, niet wetend. Hij heft de poot, trekt de tong langs zijn plekken, geeuwt. Ver weg is een aanrijding. Een windvlaag trekt door de bomen. De luipaard geeuwt, rekt zich. De apen lachen angstig. Het ondier vertakt zich. ---------------------------------------- uit: Hersenmutor…

ik liep van lichtje naar licht met open blik zag stilte mij volgen in sereniteit schaduw wierp een weldadige verte die een andere kijk op leven gaf dat al beëindigd was zonder woorden spraken we in samen voelen weet nu hun gelukkig zijn in een bestaan van elkaar altijd verstaan…

November weet mij meestal op te sluiten. Maar nu doe ik alsof het zomer is, bestel op een terras een glaasje fris en ga op zondag zonder jas naar buiten. Zo haal ik vlug wat vitamientjes binnen. Voor mijn part kan de vorst daarna beginnen.…

Lang voor ’t verdorrende seizoen beginnen moet, speuren haar scherpe ogen naar de onderhuid. De bloemen van haar bloed schreeuwen haar kleuren uit. Ze gaat uitdagender dan ooit van hoofd tot voet. Er is een leven dat zij in den spiegel voedt. Haar ogen drinken het tot zij ze topzwaar sluit: dronk zó een ander haar nu tot den bodem uit, of doofde…

De middernachtelijke dromen over vagevuur en hemel naast eeuwig branden in het helse martelvuur Rust mijn ziel er zijn geen andere goden dan de stemmen in je eigen hoofd Dat stemmetje dat zegt: je zou beter moeten weten je hebt toch een geweten om gewoon te kiezen tussen goed en kwaad zonder schuld, boete, overgave, beschikking,…

Gewoonweg zitten zitten op 'n bankje in de zon Genieten van het schijnsel op de huid de nog witte huid En alleen het geluid van na - zomerse stilte op een plein Je mag er zijn daar in de stilte van het plein waarop de zon haar baan trekt weet,hoe de dag begon met 'n scheutje morgenzon en zitten gewoonweg zitten zitten…

Zie ik rijen rechte bomen die keurig mooi op hoge pootjes staan langs nette rechte wegen waarlangs de sloten langzaam gaan. Steden met rechte straten en autos rechts en links bij al die nette rijtjeshuizen en stenig aangelegde tuintjes. En onder al die lijnen van rechtschapenheid vraag ik me af is er nog ruimte voor barmhartigheid…

Mijn lieve vriendin verjaart dat is heel bijzonder want het is niet zo vanzelfsprekend na al dat gedonder Vele moeilijke momenten kwamen bij je voorbij maar je bleef positief gaat voor niets of niemand opzij Jouw positief denken houd je op de been zodat anderen ervoor zorgen je doet het niet alleen Anderen ervaren veel steun van jou…

In Sesamstraat zijn rellen uitgebroken ‘Wij weg voor een of andere ouwe taart?’ ‘Dat nooit!’, zegt actieleider meneer Aart Met volle mond zei Koekie: ‘ Mooi ge-ssprroken.’ Ook Ernie vindt het reuze achterbaks ‘Hij krijgt van ons de kieteldood, die MAX!’…

De emotie die de oorzaak is geweest van je gebroken hart is dezelfde emotie die je hart ook weer geneest het is de liefde die ons hart breekt en weer opbouwt heb geen angst om te leven pijn gaat voorbij liefde duurt het langst…

de poëet die lucht kreeg van zijn sterven ondanks het schoonschrift was zijn lot al bezegeld voordat hij er erg in had…

De kloppende kracht Van het onzichtbare Dat mij maant Bij de tijd te zijn Bepaalt mijn adem Keer op keer, Maar elke seconde lucht Die vrijkomt bij Mijn ademkeer Laat mij beseffen Dat ik besta, dat ik Denk en voel en doe Dat ik mens ben, Dat ik er toe doe…