Alle inzendingen, jaar 2015, week 5

Het is bijzonder triest als een acteur maar niet gezien wordt. En triester nog wanneer door tranen overmand hij echt niet meer om aan te zien is. Het is bijzonder triest wanneer een zanger niet gehoord wordt En triester nog, wanneer door boegeroep des zangers stem gesmoord wordt. Maar het triestigst is wanneer een dichter niet ervaren…

Nog net niet onder was de zon, Als een gebergte hingen duinen diep in muien, die blauw blonken. De zandeilandjes verbonden door een sprong of een natte schoen, de zee grauw golvend, ver de pijpen van IJmuiden. We liepen op een duinpan af, ik wilde er wel wat met jou, zomaar in je jas en in de kou...... maar die gedachte kwam niet bij…

Een prachtmeid is ze onze Monique, ze schrijft als de beste, omdat ik haar af en toe " gebruik" als columniste van de lokale omroep, is ze nooit te beroerd om JA te zeggen. Als " dank" wilde ze een kreetje voor me schrijven, de tijd ontbrak net als de inspiratie, maar ik ben toevallig van juist DIE natie, dat het idee alleen me al ontroerde…

Op het pad van hartstocht en geluk als een ontembaar erfstuk in een duurzaam handvat. Adem tekent zich af in de heldere buitenlucht. Harten versnellen, zonder een zucht De ontmoeting geen straf. Individuen smelten ineen Warmte, straling en gevoelens Woorden zijn schaars Duurzaamheid als een edelsteen.…

vandaag verjaart mijn broer ik vraag me af of hij aan me denkt ik schenk hem mijn gedachten, in weerwil van een vreemd gevoel maakt ruime sprongen herwaarts, naar een tijd waarin een kleine jongen op zijn step de helm van mijn vader en een oude schuit morgen gaat mijn tijd weer door ik blaas de laatste kaarsen uit en schenk aandachtig…

de oude gevels hebben het licht gereefd een dag geleefd terug van de uitreis zijn zware zeilen gestreken neergelaten aan een verlaten rede een smalle gracht meert donker af schemer schommelt op de kade het spiegelbeeld van een boot wordt gedragen over de romp rimpelt water hier wordt niet meer gewoond of verhuisd uit nissen…

Herinneringen komen soms tot leven. Ouwe gevoelens die weer bewegen. We denken terug aan gebeurtenissen uit ons verleden, dingen die we beleefden, dingen die een gevoel geven. Mooie herinneringen uit het leven, waar we trots op mogen wezen. Slechte herinneringen uit het leven, die we het liefst willen vergeten. Ouwe liefdes uit ons verleden die we nooit…

Het is nu haast gebeurd met V&D Ik was er nog een dag of drie geleden De roltrap ging alleen maar naar beneden En je kreeg bijna alles gratis mee Het was er stil, je hoorde van veraf De oude Dreesmann draaien in zijn graf.…

Samen toen met Breytenbach op barricade met woorden werd gestreden tegen een zo vilein bewind Vervolgens ver- filmd, leerde de rest van de wereld wat wreedheid is als vanwege slechts een diep-donkere huid 'n beperkt aantal blanken zich ergert zich stoort aan opkomst van gerechtigheid voor gekleurden vanaf de jaren '90 van de vorige eeuw…

Droom die er met mij Vandoor is gegaan, Mij heeft losgerukt Uit het nu waarin ik Zo hopeloos ben vastgelopen, Me heeft opgetild naar Een hemel hier niet ver Vandaan waarin het leven Zo veel lichter is dan Zich in de werkelijkheid Van alle dag voelen laat - Daar wil ik heen, Daar, alleen daar, Ook al kost het Misschien nog…

De dageraad geeft haar symfonische welzijn in violet pak. De schemering neemt de symfonie van de dag in vogelvrij vlucht.…

Voorbij onbegrip wil ik begrijpen. Over onbegaanbare wegen wil ik gaan. Dwars door onwetendheid wil ik kennen. Waar diepte onpeilbaar is wil ik staan. Met waarheden sta ik op gespannen voet. Met zekerheden kan ik geen genoegen nemen. In het geloof kan ik onmogelijk geloven. Onmogelijkheden mogen waarheid claimen. Over onbegaanbare wegen…

Oude vruchten zijn gedroogd dromen bloesem aan de boom nu mijn leeftijd wordt gedoogd komt het weer zoals het was in mijn jongste oude droom op het vergeelde boomgaardgras.…

loop naar buiten want het is windstil zo windstil en kou en vogels…

Ween maar lieveling, ween nu maar kom toch en schrei gerust maar even Donkere wolken maakten je ’t zwaar laat je vreugde echter weer herleven Ween nu maar lieveling, huil gerust laat al die tranen gerust maar vloeien Schei maar tot je in slaap bent gekust laat de liefde in je hart maar bloeien Ween maar lieveling, doe ’t nu maar ik ga die…

ik zie lente in je ogen bloemen in je hand je lach is nu al warm als een zomers strand toch sta je nog wat nonchalant te dralen met blonde zonnestralen in je lichtbewolkte haar proeft dan vleugjes warme wind waar in een hoge kinderlach het langverwachte voorjaar klinkt…

Wel dartel, zo als meisjes meest, Doch op haar tijd bedaard; Wel zorgloos, maar niet los van geest, En min vrijmoedig dan bedeesd: Zie daar mijn zangsters aard. Voor ieders oren zingt zij niet, Dan tegen dank geprest; Maar als geen mens haar stem bespiedt, Dan schatert en dan schalt haar lied, Dan zingt zij altoos best. Dan dringt zij mij…

De eerste regel is om te beginnen. De tweede is de elfde van beneden, De derde is om wat terrein te winnen. De vierde moet weer rijmen op de tweede. De vijfde draait u plotseling een loer. De zesde heeft het twaalftal gehalveerd. De zevende schijnt zwaar geouwehoer, De achtste bloedserieus. Of omgekeerd. De negende vertelt nog eens hetzelfde…

Een Zweeds bedrijf promoot een kleine chip - uitsluitend voor de handigheid bedacht – die naast de rechterduim wordt ingebracht. Een handomdraai; hij zit er in een wip. Dit brandmerk toont dat men ons slechts beschouwt als vee. En niemand die daar nog om rouwt.…

Lopen wil ik alle dagen tot mijn benen mij niet meer dragen liefhebben en mij af blijven vragen de buitenlucht proeven onder dieper wordende groeven het groen en blauw met alle tinten ertussen vanaf de bruine aarde kussen de wolken en sterren van onder mijn wimpers bekijken de schuchtere lente omarmen als had ik haar eeuwen niet…

Ik ben zo bang voor de gevolgen, Maar ik wil weg Ik vrees de toekomst, het onbekende, Maar het lijden van dit moment is voor mij ondragelijk Ik spaar mijn moed en mijn krachten Ik zet de daad bij het woord Ik beloof je dat we gaan scheiden Ik heb mijn koffers al ingepakt…

ze zat soms stil in haar keuken bezig haar tranen te versnijden in plakken stromende vloeistof kronkelend nog op de snijplank verder snijdend, steeds kleiner fijner snijdend de pijn van zijn mijn blik op haar, haar blik op mij elkaars blikken, elkaars blozen ze glimlachte om de flinterdunne brokjes traan, klevend aan metaal en met…

(bewust gestolen zinnen uit bekende gedichten als een fraaie collage) alles is veel voor wie niet veel verwacht veel liefde ging verloren in de wind en wat de wind wil zullen wij nooit weten het zal lang duren maar de tijd zal komen die tevergeefs om zachte woorden smeekt een taal waarvoor geen teken is in dit heelal verstond ik…

Asjemenou, wat voel ik me beroerd! Dat is ontstaan door die sonnettenkransen, aan één stuk zit ik poëzie te schransen en door die baksels raak ik overvoerd. Nu zit ik hier met bloedend hart te hopen dat al dat kranswerk snel is afgelopen -…

Opvallend is het dat; we mensen eren wanneer ze sterven, mooi is het natuurlijk wel om mensen in de volle zon te zetten en wie weet: kijken ze vanaf een wolkje mee, geen mens kan het zeggen en ook ik, heb geen idee! Opvallend is het dat er nooit en te nimmer wordt gesproken over de minder mooie kwaliteiten want natuurlijk is het; over de doden niets…

(Toren van Bélem) Als een ce- remonië- le toegangspoort aan oever van de Taag te Lissabon sta jij hier sinds het begin van historische 16de eeuw Neo-ma- nuelijnse versieringen invloed van Moorse de- coratieve kunst overal goed zichtbaar in zowel bastion als toren Ook Vlaamse gaaien vliegen van Noord- naar Zuid…

De kunstschilder met een sigaret in zijn mond smijt de verfklodders op het doek in het rond. Alle vormen en kleuren door elkaar. Maar hij toont zijn expressie, zijn gevoelens gaan met hem op de loop en later in een galerie staat zijn schilderij voor nog geen tien- duizend euro te koop.…

Opeens miste ik de man met wie ik door de jaren een dyade vormde maar wist niet dat hij al een dag ontslapen lag, gestorven in een botsing tussen hoge bloeddruk en een misslag van het hart. Lest alleen bewoonde hij sociale woningbouw in een oude provinciestad en deed dat met gemak. Er zaten rooie pannen op het dak en in het perkje bloeiden…

er zijn harten van zilver er zijn harten van zand je hebt harten van koper en je hebt ze van kant er zijn harten van plastic er zijn harten van glas je hebt harten van suiker en je hebt ze van was er zijn harten van rozen er zijn harten van hout ik heb zelf al gekozen: dat van jou... dat van goud…

Kijk, dat bedoel ik dus Kwestie van aansturen ‘Hoppa, naar buiten Zolang het nog kan Lijkt me ook goed voor je Auto-immuunsysteem Denk echter wél Om mijn lak, jongeman!’…