Alle inzendingen, jaar 2015, week 52

De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd. Een oud jaar raakt zijn verleden kwijt, dat hem ontnomen zal worden door het nieuwe bewind. Het omzien naar geleefde tijd wordt door de toekomst even verblind. De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd. Het oude jaar torst een zandloper met vlijt, die iedere laatste korrel…

pure potentialiteit (1) de kracht van stilte innerlijke dialoog in het volle zijn naar binnen gekeerd meditatie momenten stille verbinding puur observeren leven zonder oordelen natuurlijk inzicht geven en ontvangen (2) de uitwisseling het geven en ontvangen onvoorwaardelijk energiestromen continu circuleren levend…

Je liet me staan Daar in de regen Uren wachten Op dat plein Ik dacht nog wel Er zit iets tegen Wat tegenviel Bleek ik te zijn Ik was gek genoeg Om te vertrouwen Vreemd genoeg Bleek dat een fout Wat wederzijds Had moeten wezen Bleek achteraf Zo kil en koud Je liet me staan Daar vele uren Verzopen, nat En nagestaard Wat jij toen…

Wanneer de klok straks twaalf heeft geslagen. Als we het glas heffen in een eendrachtig gebaar. We de beste wensen hebben voor elkaar. Een oog dicht knijpen voor hen die zich misdragen. Het nieuwe jaar heeft ongetwijfeld verrassingen voor ons in petto. Hebben we straks allen juist minder; dan meer inkomen netto.…

Het is winter maar daar is niets van te merken het lijkt wel lente ik heb ze al gezien in de groene perken de bloeiende narcissen met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind zich koesterend aan de winterzon als een prematuur lentekind…

Wat Jan Krediet Nederland toewenst voor 2016 is officiele tweetaligheid het Nederlands(Fries), het Engels geen tweeslachtigheid maar eensgezindheid geen bedreigingen maar kansen met de nieuwkomers de nieuwe Nederlanders meer matching van minima met maxima (ook met de Koning(in)) meer micro en macro-kredieten gewoon meer…

De laatste dag van het jaar, we denken dan terug. De laatste dag van het jaar, wat ging het toch weer vlug. De eerste dag denk je kom ik er wel weer doorheen, maar ja het gaat nog steeds vanzelf. Het is voorbij in een zucht, Jij blijft toch echt alleen. Wat is de ultieme vlucht. Een ieder is gehaast, heeft eigenlijk geen tijd, jij denkt waar…

Bekentenis: Is een betekenis van grote waarde. Betekenis: Is een bekentenis van nul- en generlei waarde. Kortom: wat je bekent, of wat je bekend voorkomt, is niet wat het lijkt.…

Soms of soms ook niet, is het juist datgene wat je niet ziet. Soms, of vaak of niet, is een lach iets anders, dan waar je hem voor aan ziet. Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene…

Wat zijn dagen Wat zijn uren Wat is iets breekbaars Dat ik vast blijf houden Wat zijn tranen van verdriet En wat vertel je me niet? Wanneer liep ik voor het laatst Met jou Door de groene velden Langs het levenspad En toen enkel vergat Waarom eindig ik niet Ik kon je toen al beter horen Waarom is dat wat je riep Niet meer te verwoorden…

ze gaan de tijd voorbij de tikken van de klok het was maar even nu voor mij toen ik van later schrok het verleden wordt steeds langer de toekomst daarentegen niet eeuwigheid maakt mij nog banger omdat men daar geen eind in ziet zit het er voor mij nu op? of krijg ik nog respijt? voor mijn gevoel ga ‘k in galop en ben de tel der dagen…

De wereld verlicht kleurrijk in een hoopvol jaar vol sterrenregen.…

De klok telt ons leven af Kunnen we ontsnappen aan het graf in een wereld zónder tijd? Waar gisterens en vandagen niet aan ons leven knagen Waar oud en nieuw niet bestaan en strakke lijven nooit vergaan Bloemen blijven geuren en Jurkjes niet verkleuren Aan de slag gij filosofen Voor mij is het de laatste strofe PS, levensles: Zei een…

Een lieve groet voor al die mensen voor wie dit jaar heel duister leek; voor wie ondanks de goede wensen het geen gelukkig jaar toch bleek. Veel groeten voor wie erg moest lijden; een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen. Een blije groet voor al die velen die snakken naar wat…

Onaanraakbaar ben je In een waas die je af En toe aan het oog onttrekt Dan ben je er niet, En dan weer wel - Ik hou me vast Aan dat ene, Dat ene moment Dat ik je weer zie, Je verdwijnt maar Neemt geen afscheid Je gaat zonder opzet Om weg te blijven…

dronk thee in doorzichtig porselein sierlijk met de pink omhoog in de lucht geurtjes van jasmijn jij slurpte, glimlachte verlegen zo kom ik jou nog steeds tegen denkend aan jou, de ogen sluit reden geef en daarom mij uit jouw stem blijf horen in de regen druppels, die ons namen geven…

Ik reisde 39 maal om de zon, en ben halverwege ronde 40. Ik heb het heelal gezien en de zwaartekracht verleid. Ontelbare keren kwam ik los, maar aarde trok me altijd terug. Nu ren ik achteruit tegen de draaiing in, op een dag stijg ik op en versla de tijd.…

Tegen het einde van het oude jaar, voel ik aandrang om terug te kijken. Vlak voordat het nieuwe jaar begint, heb ik zin om vooruit te willen zien. Als niet-roker rook ik graag een sigaartje, om het leven beter waar te kunnen nemen. Dan wordt het weer tintelfris in onze kop. Wanneer we niets doen en aandachtig kijken, lossen ook problemen vaak…

Na een pijnlijke reis vanuit Roche, waar zijn moeder hem geen blik waardig gunde en zij liever pronkte met een oude broche, dan weer geconfronteerd met zijn onkunde, leed hij nog het meest door haar afgewende ogen en niet zozeer door de kanker in zijn lijf en botten, waar hij zich veel minder door voelde bedrogen, maar wel door haar 'wat kan…

een jaar vol transparantie maar de laatste scherven glas braken zonder kleur de ooit geroemde schoonheid af wij zijn gewond kelen gesneden uit naam van religieuze beden barbarisme vierde hoogtij en terreur kwam plotseling nabij maar open ogen vragen mededogen een plaats om weer te leven zonder angst jezelf met hart en ziel te…

Aan mij de eer om met een laatste woord Tweeduizend vijftien af te mogen sluiten. Om twaalf uur ga ik eventjes naar buiten, Waar dan al menig heilwens wordt gehoord. Het jaar tweeduizend zestien dient zich aan, Dat het met allen maar heel goed mag gaan.…

Waarschijnlijk zult u het ook zo ervaren, als u een ander wilt evenaren. Het is een van uw dromen Om op gelijke hoogte te komen, Gelijk op te stomen. Maar de evenaar heeft het rare, Dat je die niet kunt evenaren.…

Vroeger was geloven heel gewoon Het hoorde er toen helemaal bij Maar die tijd is al lang voorbij Geloven is niet meer zo gewoon. Vroeger ging men gewoon naar de kerk Maar nu laat men het vaak afweten En is het net of men God is vergeten Door de drukte van belangrijker werk. Is het een teken van deze moderne tijd Dat men niet meer gewoon…

Hij floeg de tanden uit mijn bek (vandaar dit laftig fpraakgebrek), maar toen hij éven ftond te flapen, greep ik naar mijn geheime wapen: mijn linkfe hoek, ietf koloffaalf, en hij ging plat in ronde twaalf.…

Kruip je weer in je nestje? En dan zat ik er al, onder de plattebuiskachel, met poes op schoot, tegen de voeten geschaard om de pot -kelkbladeren rond een zonnebloem- aan te kijken. Boven me op de glanzend geschuurde plaat wist ik de waterketel en de zwarte strijkijzers. Me nooit nog zo geborgen gevoeld.…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

De vervaarlijk krakende barsten in mijn gemoed, door een portie amoureuze treurnis, niet eens geprobeerd om de juiste weg te kiezen. Mijn troost is onderkoeld, bijna bevroren. De brakke cocktail van hormonen, tranen en zweet, geserveerd door aanstellerige meiden. Ik zit gevangen in een deinende massa. Mijn ergste nachtmerrie heeft mij verwrongen…

Door de schaduw in mijn rugzak besta ik niet, al was het maar voor even de dorst gelest uit de tijd van gisteren voortgestuwd en aangevuld met andere levens blijft hij mijn vriendin, zwanger van een aanstormende golf eerst veraf, nu angstig dichterbij, wie niet wil winnen, heeft al verloren, kom aan mijn borst spat in mijn…

Even zag ik je lopen Dré, een jonge man met aan de ene hand een kind, een ander kind er achter aan, en in de andere hand een tas vol vuurwerk Maar nee, je was het niet.. Even zag ik je weer zitten Pieter aan het water, genietend van een broodje paling en een biertje Ik knipperde met mijn ogen, je was het niet.. Terug thuis bij Jan…

Het Behouden Huis heeft mij behouden. Afgesloten van de wereld in de winterse koude. De poolberen op het ijs hielden mij gevangen; ver van huis gestrand op mijn wereldse belangen. Op Nova Zembla vervolgde mijn leven zijn spoor; Mijn voetstappen in de sneeuw waren maar een fractie van wat ik achter mij verloor. Het Behouden Huis heeft mij…