Alle inzendingen, jaar 2015, week 52

Christusverloochening! Kerst is een verkoopfeest ’t Is een vertoning die Hypnotiseert Daarom negeer ik die Manifestatiedrift Thuis bij mijn boompje Zit ik niet verkeerd…

Ach, hoe ik het vandaag ook formuleer Het kerngevoel valt haast niet weer te geven Al is dit schema nauw met mij verweven Zes regels zijn te weinig deze keer Ik zal niets af gaan zwakken of verheffen Ik dank u en ik hoop u weer te treffen…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

het Franse platteland de vaak geroemde campagne bergen, heuvels, weilanden, bossen en meren de drang om hier ooit terug te keren de rust en stilte haar intense natuur die je snel deelgenoot maakt van een ander levensritme en na verloop van tijd positief invloed heeft op je gemoed alsmede het gebruik van 't gezonde verstand…

Ik ben al zo lang zonder vrouw dat ik vergeten ben hoe een vrouw er poedelnaakt uit ziet niet echt vergeten natuurlijk maar toch behoorlijk kwijt dat wat zo subtiel kan zijn een tepel met ijsklonten prikkelen of je tong in alle bochten wringen de zwarte paardedeken bedekt het ik zie in alle vrouwen enkel nog levenden uit decadente schilderijen…

Ik heb een vriend op afstand Die hebben er wel meer Maar mijn vriend op afstand Is er telkens weer Die lieve vriend op afstand In niet gezond, oh nee Maar die lieverd, op afstand Zit daar niet echt mee. Met kerst was hij bijvoorbeeld Geveld, lag ziek op bed Toch stuurt hij me een appie Jawel dat deed ie net Die lieve vriend op afstand…

Steeds meer mussen en mezen lijken vegetarisch te wezen. Wormen gaan dr niet meer in, en in vliegen hebben ze geen zin. Ze hangen en hoppen maar wat rond in mijn tuin, krijsen hun bestelling fruit en brood, donkerbruin. Ze worden ook steeds brutaler, en tikken nu zelfs tegen het raam, zodra ze mij in het vizier krijgen, tjilpen ze met…

ik zie de ster in glans afnemen streek voor streek een kleine felle schittering nog in driekoningenweek de stal is tochtig vervallen en uit zicht na het warme hemels licht passanten zijn geteld weer terug op weg naar eigen huis en stek van bethlehem naar het verre nazareth waar leven zich weer zet nog ademt het decor wat…

Mijn hoofd is te vol Ik kan niet meer denken Mijn handen bibberen te erg Ik kan niets meer vasthouden Mijn benen zijn te zwak Ik kan ze niet meer laten staan Mijn voeten zijn te moe Ik kan niet meer blijven staan Kortom……

De koning van de KOU, die neemt het niet zo nauw Die nam vervroegd reces, kwam niet bij de les Geheel niet opdagen, was niet opgedragen. Keek ik naar het gras, wat weer net gemaaid was Kwamen madeliefjes boven in de zachter winterzon Terwijl dat toch eigenlijk geheel niet kon. Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een…

De vredesboodschap werd ons ooit gebracht Maar ja, die hebben we niet aangenomen Religies hebben oorlog nooit voorkómen Terreur alom, het lijkt alleen maar nacht O God, als U bestaat, hoor onze klacht Laat ons toch ook van mooie dingen dromen en niet van dood of andere fantomen als bang-zijn, altijd wakker in de nacht Laat die verdomde oorlog…

Een lieve groet voor al die mensen voor wie dit jaar heel duister leek; voor wie ondanks de goede wensen het geen gelukkig jaar toch bleek. Veel groeten voor wie erg moest lijden; een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen. Een blije groet voor al die velen die snakken naar wat…

Wat zijn dagen Wat zijn uren Wat is iets breekbaars Dat ik vast blijf houden Wat zijn tranen van verdriet En wat vertel je me niet? Wanneer liep ik voor het laatst Met jou Door de groene velden Langs het levenspad En toen enkel vergat Waarom eindig ik niet Ik kon je toen al beter horen Waarom is dat wat je riep Niet meer te verwoorden…

Als het leven mooi is Waarom voelt het dan oud En als de zon toch warm is Hoe is de dag dan koud Waarom toch die leegte Die spijt En het verdriet Waarom dat verlangen Naar wat ik achterliet Pijnlijke herinnering Aan wat had kunnen zijn Hoe kan de toekomst zeer doen Die niet en nooit geweest is Een schimmig droombeeld slechts nog Een…

Aan mij de eer om met een laatste woord Tweeduizend vijftien af te mogen sluiten. Om twaalf uur ga ik eventjes naar buiten, Waar dan al menig heilwens wordt gehoord. Het jaar tweeduizend zestien dient zich aan, Dat het met allen maar heel goed mag gaan.…

Even zag ik je lopen Dré, een jonge man met aan de ene hand een kind, een ander kind er achter aan, en in de andere hand een tas vol vuurwerk Maar nee, je was het niet.. Even zag ik je weer zitten Pieter aan het water, genietend van een broodje paling en een biertje Ik knipperde met mijn ogen, je was het niet.. Terug thuis bij Jan…

drijvende ode verschijning als lichtgedicht schoonheid in de gracht talloze snaren symbolisch in de spiegel speels in de speeltuin onzichtbare band bindt mensen en culturen verschillend van vorm echt of illusie het gesprek doet de ronde voor identiteit dromen door het licht beste vriend van de mensheid hoe vreemd het ook lijkt…

meer en meer worden boterhammen belegd met achterdocht beschuldigingen vinden het heden branden handen langs borden waarin grote barsten blijven 't dagelijks opruimen worden knelpunten, het bekladden van verdwenen mes-steken geen enkel beeld kan nog rusten; achteraf uitgetekend in een te kleine kamer waar voeten gekluisterd zijn…

je bent openbaar je lach is onbegrensd met mijn herinneringen wat jij zo had gewenst nu je straalt in het licht voelen de fases hard met de deksel nu dicht jouw verlichting voelt teder met het zicht op jouw foto tekent jouw glinstering met glans op het voeteneind…

Bekentenis: Is een betekenis van grote waarde. Betekenis: Is een bekentenis van nul- en generlei waarde. Kortom: wat je bekent, of wat je bekend voorkomt, is niet wat het lijkt.…

Dit jaartal kraakt als een versleten huis, Ons onderdak, waar wij vertrouwd mee waren, Zal binnenkort de klok passé verklaren, Tot twaalf uur hangen wij wat voor de buis. Maar op een jaar successen of juist strubbels, Volgt hoe dan ook dat frisse glas met bubbels.…

Dwars door de spiegel zie ik op een morgen in december decennia verdwijnen. Op mijn vaders knieën rij ik spoorslags door de beemden langs de kronkelnete door de hoge gele rogge over de Hodonkse akkeren. Mijn moeders schoot is zacht. Zij streelt mijn angst weg voor gruweldromen en spookverhalen. Zij kleedt mij aan voor school en stopt nog…

Het gaat om de volgende inzending (nr. 228734): Kennen we nog, de smalle weg? Met hindernissen , moeilijk begaanbaar Of kennen we heg nog steg En vragen er niet meer naar. De smalle weg, die leidt tot God In tegenstelling tot de brede weg, vol pracht Maar die niet leidt tot God, als slot Op het einde van de smalle weg, is God die wacht.…

Je liet me staan Daar in de regen Uren wachten Op dat plein Ik dacht nog wel Er zit iets tegen Wat tegenviel Bleek ik te zijn Ik was gek genoeg Om te vertrouwen Vreemd genoeg Bleek dat een fout Wat wederzijds Had moeten wezen Bleek achteraf Zo kil en koud Je liet me staan Daar vele uren Verzopen, nat En nagestaard Wat jij toen…

Soms of soms ook niet, is het juist datgene wat je niet ziet. Soms, of vaak of niet, is een lach iets anders, dan waar je hem voor aan ziet. Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene…

Ik heb het nooit over Willem gehad en dat is onterecht, want Willem schreef mooiere gedichten dan Rawie, hij was de stadsdichter van Lelystad en hij was present op iedere braderie. Hij had de teneur van Hans Dorrestijn, jeremiëren met een droevige hondekop, alsmaar dichtend over zijn zielepijn. Zijn enigste dichtbundel heet 'Paniek', nog…

Wanneer de klok straks twaalf heeft geslagen. Als we het glas heffen in een eendrachtig gebaar. We de beste wensen hebben voor elkaar. Een oog dicht knijpen voor hen die zich misdragen. Het nieuwe jaar heeft ongetwijfeld verrassingen voor ons in petto. Hebben we straks allen juist minder; dan meer inkomen netto.…

ze gaan de tijd voorbij de tikken van de klok het was maar even nu voor mij toen ik van later schrok het verleden wordt steeds langer de toekomst daarentegen niet eeuwigheid maakt mij nog banger omdat men daar geen eind in ziet zit het er voor mij nu op? of krijg ik nog respijt? voor mijn gevoel ga ‘k in galop en ben de tel der dagen…

Als vanzelfsprekend je wordt ontnomen en verandert in een handicap, een gemis of verloren vaardigheid. Wanneer dr ergens iets klem zit, blijft hangen of zich groter strompelt, naar een knellende onvolkomenheid Geef dan geen centimeter toe, maar vecht meedogenloos, want wilskracht bergt hoop en vrijheid.…

Soms kan je zo langs me heen kijken en toch blijf ik je zien Ik zie je graag Vlaams voor ik hou van je En van wie je houdt die wil je zien en mee gezien worden Soms denk ik was je maar wat minder knap en wat meer handiger Die gedachte komt primair voort uit eigenliefde en walst de puurheid plat de puurheid van jouw liefde, jouw…