Alle inzendingen, jaar 2016, week 14

Het schijnt dat een ander schip op een bepaald uur op zee voorbij zal varen. Het is niet van staal en de vlaggen zijn niet oranje gekleurd: niemand weet van waar, niemand weet het uur: alles is toebereid, er is geen salon zo fraai, alles is klaar voor het voorbijgaand gebeuren. Het schuim ligt klaar als een fijn tapijt geweven met sterren…

Euthanasie, een naar woord als het niet anders kan toch lijkt het bijna moord maar wat nou als niks meer kan? Het lijden is ondraaglijk het lijden is te zwaar ging nu alles maar vanzelf ging ze nu maar. Zo af en toe, zakt ze even weg komt telkens weer terug het lijden is ondraaglijk kwam de verlossing nu maar vlug. Want een mooier…

Wanneer ons verstand leert zwijgen, vertelt de stilte ons verhalen. Kijk, de zon breekt door de wolken! Heeft ons leven zin? Wie het weet zal het zeggen. Heeft ons leven zen? Wie aandachtig is zal zwijgen. Hoor, de wilde ganzen vertrekken!…

De opruimwoede is in mij gevaren, ’t gebeurde met de lentewind die daar zo vrij en vrolijk wist van geen bedaren en die me daardoor bracht in groot gevaar. Ik zie zoveel dat beter zou verdwijnen want ja, ontspullen is de mode nu en hoelang dit kan duren, zon blijft schijnen, ik weet het zelf niet, daarom vraag ik u: weet iemand soms wat…

Als ze de zaal betreedt verstommen alle mensen vrouwen, mannen, kinderen een stiltekleed valt over hen neer zij heeft zo'n scherpe blik het snijdt door iedere huid niemand kijkt op of gaat zomaar de zaal uit haar hart is vol vergeving als zij jou aanraakt voel je de gloed van die beleving zij is ongemerkt in ons bloed gekropen zij…

Ik heb 800 Ferrari's En nog wat van dat spul Dankzij mijn verheven dichtkunst Waarmee ik m'n zakken vul Ik heb een bloedmooie vriendin Die zeer wellustig is Nee, ik mag niet klagen Toch is er 1 ding gruwelijk mis De mensheid leeft in vreugde Sinds ik rijmsels publiceer Als dank kreeg ik een appeltaart Van Onze-Lieve-Heer Toch tast ik…

Alles is veranderlijk op aard Hetgeen een ieder ervaart Mensen veranderen van gedachten Men kan soms van alles verwachten. Het weer is altijd veranderlijk Alles op aarde is vergankelijk Veranderlijk zijn de tijden Niemand kan dit vermijden. Veranderlijk zijn de mensen Veranderlijk zijn hun wensen Veranderlijk is ons bestaan En eenmaal…

Praten lukt niet, Zeggen evenmin Grootse daden verloren Mijn gedachten alleen, Hier in deze stugge wereld Pen en woord Voor leven of dood Met hart en hoofd Vloeit inkt in wondermooie woorden Gezegend zijn die regels Zoals de lach en traan…

Witte bedjes ver van huis. Voor het eigen bestwil naar het ziekenhuis. Voor een behandelen omwille van de amandelen. Of door een acuut alarm vanwege de blindedarm. Het steekt een kind zijn huis te moeten verlaten; door een operatie iets uit zijn lichaam in het ziekenhuis te moeten achterlaten. Witte bedjes van het gemis; opdat het leven…

ik kan het niet plaatsen, het gehucht dat in mij woont me geselt met lege kamers en onderverhuurde stallen, de straat verzonken in een diep gelegen spoor het voedt de woorden in mijn mond, beweegt als een kadaster uitgemeten van hoek naar hoek, de lens bespiedt mijn lichaam en leunt op het trefpunt waar het stigma lange zinnen schrijft…

in passie verknoopt jongt zich het leven uit heden een toekomst een blijde boodschap die zich weerspiegelt in ouders ogen onder moeders hart rijpt ontwarrend wat zich laat verwachten creëert het ongeboren geluk zich een verbeelding op roze wolken dichten gedachten dromen die grootser dan groots door het echte wonder overtroffen…

Na een leven in dienst van het communisme sloeg de klok ineens niet meer aan, terwijl het laatste uur toch geslagen had. Haar man, de schrijver Paul Lafargue, beet op zijn droge lippen, sloeg enkele keren tegen de stomgeslagen klok en laadde bibberend het oude pistool, terwijl Laura nog gauw wat spullen recht zette. Haar haren schudde. Laura…

Renners struikelen Strijders falen Lopen tegen stenen muren Om het einde te halen Verliezers pruilen Onwetenden vallen Lijken bij het minste geringste tegen een muur op te knallen Alleen de ziende blinde Kijkt alles met een glimlach aan Zij weet hoe ze moet vallen En vooral hoe ze daarna verder moet gaan…

ik heb de paden met rode bordjes verboden te betreden meegekregen in het landschap van mijn jeugd het was de deugd van opvoeding en maatschappij om in het gareel te blijven de dwang van rooms en rood in opbouw voor gelijken die sleur was doorbroken wij gingen onze eigen gang kozen voor alternatief met kleding en muziek in een tegendraadse…

Ik las Odysseus' smartelijke tocht en spelde in de schemer de symbolen: de zeeën, de godinnen en de holen, waarin hij liefde en bescherming zocht. Toen ik het boek sloeg in zijn zeven sloten, was het of ik ontwaakte van een reis; ik had gezworven en had drank en spijs aan menig tafel met de held genoten. Waar mag Homeros met het blind gezicht…

23 april 1564. 1 Geen poëzie als die van 't moederharte, Wanneer ze bij de wieg haars eerstlings zit, Niet zalig door vergetelheid van smarte, Gelukkig wijl zij mijmrend dankt en bidt! Hoe was ze uw deel voor lange reeks van jaren, Aan Avon's boord, gij bleke jonge vrouw! Die 't venster uit het landschap in mocht staren, Die droomde…

Het onderzoek van ‘t SC Planbureau naar burgerperspectief op referenda klasseert ze op de Hollandse agenda: een flinke meerderheid is steevast pro. Hans Wiegel, die er tegen fulmineert, ziet deze kwestie, ben ik bang, verkeerd.…

Ze zijn daar, de heertjes van het banket. Ze pakken alle mannen mee en voeren kogels aan het volk, verpakken dromen in vuilzakken en legen huizen. Vliegtuigen brullen niet meer en de kale stad biedt geen rust enkel het gesis van lijden. O mijn brandend vaderland. Een radeloze trektocht werd het zonder begin of einde. Angstige soldaten op…

elk jaar als lente winter verslaat scheurt de kalender het laatste blaadje die van jouw geboorte dag en maand onthult elk jaar als bloesem ijzel dooit blijken we rijker gezegend met de liefde die jij fonkelt en stralen laat elk jaar als bloem knop verlaat feesten wij het geluk dat jij brengt in de harten en levens die jou ontkiemden…

Opgroeien zonder problemen je zou ze de kost moeten geven mensen die menen de normaalste zaak het gaat vanzelf het hoort toch bij het leven Je dochter nu nog elf lijkt zonder dat ze ziet een ontwikkeling door te maken met sprongen van plezier en vallen vol verdriet Helpen kan je haar niet zonder de gedachten hulp leidt tot achterdocht…

Een mensenstem werd niet meer gehoord. Zijn angstkreet werd in bloed gesmoord. Op de dag dat de stalen Condors boven Guernica het licht hadden gedoofd. Handen die zich opwaarts naar hulp voortsleepten, worden niet tijdig gegrepen. Op de dag dat de dood uit de hemel viel, en niet meer in het leven werd geloofd. Een oorlogsstier denderde voort…

De zwarte zwanen zwemmen op de wateren van de Brugse reien.…

Ze kijken hun ogen uit de gevels van de Leidse panden De levendigheid handel & wandel aan de grachten het verkeer Een dame & heer die voorzichtig oversteken een hond,uitgelaten Ze kijken hun ogen uit zullen er niet ...over praten Stilzwijgend aan de oude gracht waarin... bootjes op en neer.…

kom ik inkt te kort om al degenen aan te schrijven die er werkelijk toe doen zij maken dat dagen mooier blozen nu de wind hen uitdaagt nog voordat één letter op papier staat krijg ik bijval van haar onze dagvorstin…

Zoals ik ben Heer, neemt U mij aan U kent mijn zwakheden en schuld Maar U hebt steeds met mij geduld U geeft met liefde om mijn bestaan. Zoals ik ben, wil ik tot U komen Heer U danken voor het goede mij gegeven Naar Uw wil probeer ik steeds te leven Want U zorgt voor mij, keer op keer. Zoals ik ben, wilt U naar mij horen U bent bekend met…

Nog steeds wil ik het leven proeven met een vrouw Een high tea in Liberty Koffie in Metz Met, uitzicht over Amsterdam In vervoering raken van North Sea Jazz En Yes, Steely Dan "Hey Bulldog", "Ases Tod" En terug naar Beacon Theatre of The Dakota Building Bergen beklimmen en waden door een beek Toskane ontdekken Walvissen…

je ziet de ander niet meteen maar op het tweede gezicht wen maar aan het donker het wordt vanzelf veilig je hoeft de grens niet over te gaan om de ander te zien ga je toch een grens over…

soms mis ik je zo intens jouw geur jouw ogen en haren de gebaren die je maakte je handen altijd druk dat gevoel van geluk wanneer we samen waren jouw blik die mij kon gerustellen ten tijde van verdriet ach wat mis ik niet ik mis je in alles al tweehonderdzestig dagen lang…

Hij wilde zo graag bij de groten horen Maar t knaapje mocht niet meedoen in het spel Men vond hem dom, hij had een snottebel Hij had ook al bij ‘landjepik’ verloren Men wilde t later nog eens overwegen Maar hij moest eerst zijn vieze neus afvegen…

Als de wind en het water te samen ruzie maken dan volgt de storm niet veel later. Hoog en woest spat het water dan op; besproeit de wind dan met haar sop. Doch hier kan de wind wel tegen en blaast het terug in de vorm van regen. De oceaan, een vlakke plas veranderd dan heel ras in een ijzingwekkende beeltenis met angstaanjagende hoge woeste…