107 resultaten.
Derrel Niemeijer (1977-2016)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 362 Dit jaar hemelen er veel
artiesten, zangers en dichters
Wij kwamen elkaar tegen
in Eindhoven, Den Haag en Amsterdam
jij altijd een sprankelend middelpunt
van uitgekozen woorden
een sprekend gelaat
Toch 39 jaar blijft jong en ik
heb je de afgelopen twee jaar gekend
als iemand die troost vond
in het gedichten schrijven
Vandaag valt de regen…
kinderwonderwereld
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 175 op de gedekte tafel het thé-complet
met petitfour, koekjes, bonbon
naast thé-kannetje en suikerpot
voor de kleintjes de wonderschelp
vanuit het grote bed onder de warme
oranjerood gestikte deken samen
turen naar het grote waterglas
minuut....na minuut...na minuut
tergend langzaam ontvouwt zich
het bloemenspektakel en verschijnt
voor minder…
Duisternis
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 272 Als de duisternis
een donkere deken
legt
over het
licht
Als de zon
steeds wat zwakker
wordt
en uiteindelijk
zwicht
Als de dag
niet winnen kan
en
zich zuchtend
overgeeft
Dan is dat
wat het leven
uiteindelijk
te geven
heeft…
Ambivalent
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 277 (Moeder Teresa; Agnes Gonxha Bojaxhiu)
Tegenstrijdig
echter slechts in detail
klein van postuur, groot in daden
met hart zo
patri-
cisch, zeker met goud omrand
voor de minderbe-
deelden
binnen 13* jaar zowel zalig-
als heilig
echt verklaard door twee pausen
geïnformeerd, op de hoog-
te van...**
Albania, Tirana, september…
Gesloten dagboek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 allemaal op
vakantie lekker
genieten ik
als kat
zijnde blijf
thuis
op het
huis passen
wat dacht
je bazin
in eigen
huis
oma brengt
warm eten
kabeljauw als
toetje een
ander soort
heerlijke vis
een avond
wel een
niet toch
gemis
mijnerzijds een
kattebedankje lig
op haar
schoot
voor jou
oma een
muisje griezelig
wel…
De familie piggelmee - eerste verhaal / tweede serie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 In het land van de blonde duinen woont
nog immer de familie Piggelmee.
Een gemiddeld gelukkig dwergenpaartje,
dat zijn dagen slijt zo dicht bij de zee.
Bij het rollen van de golven kent het leven
weinig mot, kabbelt tussen eb en vloed,
een rustig dwergenleven in een omgekeerde
bloempot. Zo gaat het mannetje dagelijks
jagen in de duinen aan…
Aanvaarde straf
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 267 Geen troost, geen zoete woorden
Geen gehuichel aan m’n graf
Ik ben u vóór, ik beken
Mijn leven was u tot straf
Vervloek me als ik verstijf
Vervloek me als m’n mond
niet meer sluit
en mijn ziel zal in rottend vel
de tranenrivier afdrijven
naar de kolken van de hel…
Nobele Bob?
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 324 Kreeg Dylan dit jaar de Nobelprijs voor de lit'ratuur
vanwege zijn opmerkelijk poëtisch schrijfvermogen?
Dan had de kiesclub zeker last van strontjes in de ogen,
want -volgens velen- speelde Bob maar wat graag leentjebuur.…
opnieuw herfst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 214 het is de vergankelijkheid
die vat krijgt op m'n gemoed
kleuren van de herfst maken
ruim baan voor melancholie
als ik iets weg slik besef ik
dat de tijd van gaan is gekomen
seizoenen komen en gaan
telkens sneller dan voorheen
en wij schikken ons in het lot…
IK?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 Belastingcompensatie, en voor MIJ?
Daar heb ik eerlijk waar niks van geweten
En wist ik het, dan ben ik het vergeten
Ik dacht wel vaak, dat komt er lekker bij
En mammie is ook stomverbaasd, gesnopen
Maar...kom 's even...schilderijtje kopen?…
Vertrek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 316 je was hier
binnen totaalmuren
ter herschikking van
aankomsttijden
we hebben bestaan,
schroeiplekken achter
ons gelaten, laten gaan,
van bed gewisseld
in een ontboste kamer
geurend naar roest en olie
gedoofd brood en
schemerplanten, vaag
wegens verlaten van
stemmen, avondschimmel
onder de radar
achter de horizon
we hebben…
Florence
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 In weer en wind
trotseert David de regen
zonder enige bedekking
op Piazza Della Signoria
neergeslagen oogleden
van passerende nonnen
hunkeren zich te openen
richting de hangstand
potentie speelt een grote rol…
Stijfhoofdig
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 154 hoor ik wel thuis
op de grenzeloze akker
die ik mezelf toedicht
is mijn blik, mijn aard
wel zo gerijpt om te oogsten
van het vers gezaaide koren…
of
zingt de straffe wind
een ander riedeltje voor mij
ben ik ongevoelig geworden
voor de wijze vinger
en wast de regen nu
mijn stijfkoppige oren……
Papierbakvondst
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 111 Terwijl ik wat oude Parool's weggooide,
zag ik een mooie ansichtkaartfoto liggen.
Ik greep de kaart met de foto van het
middeleeuwse postkantoor in Tintagel.
Het is werkelijk prachtig wat ik zie
en even waan ik me de bewoner hiervan,
met in de achtertuin vrolijke biggen,
lekker knus en veilig tijdens hagel
en vrijgewaard van iedere…
Hoogpolig herfsttapijt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 104 het zijn geen
vlaagjes wind
die spelen met
afgevallen bladeren
maar beelden uit
voorgaande seizoenen
die nog lente dansen in
het naar de zomer groenen
geen afval uit
voorbije tijd maar
kleurrijke herinneringen aan
toen bomen nog vol hingen
nu dwarrelend gedragen
en bijeen gescharreld
door de droge lucht
op hun laatste vlucht…
Najaarsvensterke
poëzie
4.0 met 8 stemmen 865 Tussen 't naakte, rood geraamte
Van een wilde wijngaardrank,
Hing 'n scheefgezakte venster
In de gevel, blauwig blank.
Op de grauw-arduinen rijchel,
Hier en daar vergroend van mos,
Lagen enk'le wingerdblâren,
Dronken van d'oktoberblos.
Onder 't venster, waar het muurke
Door de tijd gebersten was,
Stonden triestig te verdrogen…
's Morgens
gedicht
3.0 met 8 stemmen 5.108 Voor Mai
Het was half vijf ’s morgens in april
Ik liep, en floot de St. Louis Blues
Maar ik floot die op mijn eigen wijze
Al fluitend dacht ik: mocht mijn fluiten
gelijken op de zang van de grote lijster
En waarlijk, na enige tijd geleek mijn
fluiten van de St. Louis Blues
Op de zang van de grote lijster:
turdus viscivorus…
Voltooid leven, m'n hoela
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 441 Het nieuwste voorstel van het kabinet
voorziet in het vroegtijdig termineren
van ’t leven van die mensen die beweren
dat het voltooid is: hier is je tablet.
Maar hoe, wat, waar, wanneer, dat is de vraag.
Ik zeg: doe maar een pilot in Den Haag.…
Voorbij aan de tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 Tussen het warme daglicht
en het donkere avondrood
Ligt een stille aanwezigheid
van minutieus onzichtbaar zijn
Een sober
transparant silhouet
Met een lumineus
bijna poëtisch effect
Golvend ontvouwt zich
een koortsachtig moment
Gewoon buitensporig
en bijzonder welbekend
Tot een rusteloze punt
mijn gedachte vermoordt
Niets ontziend…
Inspiratie
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 204 Er zijn zoveel die inspireren
waarvan velen kunnen leren
Mulisch, Hermans, Reve
schijnen de grote drie te wezen
Marsman, Vondel, Nescio
schijn je ooit te moeten lezen
Maar toch komt de inspiratie
vaak uit het gewone leven
De eenvoud van Gijzemeijer
laat me graag afkijken bij je
De directheid van Oskam
laat zien hoe het ook kan
En ook…
De zachte dood
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 469 De dood wordt vandaag de dag met alle
zachtheid omgeven. Ieder lijden heeft de
vrijheid in zijn macht om de pijn en de
ergernis niet tot in het ondraaglijke te beleven.
Lichamelijke of geestelijke pijn kiest nu vrij en
zonder beven voor een eeuwig inslapen zonder
overmacht.
Hiermee wordt met een medische zorgvuldigheid
omkleed vermeden, dat…
Pil van Drion
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 147 Grootmoeder en (klein)dochter en hun laatste gesprek!
"(O)ma, wat wil je eten, ik sterf van de honger"
"Ik heb geen trek"
"Geen trek?"
"Ik heb geen trek meer, ik heb de tafel gedekt voor jou en voor mezelf m'n bed opgemaakt, m'n sterfbed!
Dus als je nog naar 'appie' ga, haal dan bij de drogist 'de Pil van Drion!'"
"De…
Hemelbed
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 210 Zeg nacht, is er iets misgegaan
want vele jaren heb ik diepe rust bij jou gevonden
je bed gevuld met wol en donzen veren,
warmte wiegde mij in slaap.
Ik droomde vele dromen daar
die ik mij graag liet overkomen
het was je toegift om de dag weer aan te gaan
en 's avonds weer te komen.
Vannacht geschrokken opgestaan
een klamme onrust had…
Mijn stenen kind
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 199 Negen maal negen
Maanden heb ik je
Bij mij gedragen
Het liefste waar ik
Ooit naar heb uitgekeken,
Alle woorden van verlangen
Samengebundeld in één enkele
Vrucht die maar niet wilde rijpen -
De pit bleek te zwaar voor het
Zachte vlees dat langzaam
Maar zeker versteende,
Het ontbrak jou
Aan een gunstige wind,
Mijn innig gekoesterde…
Gelijke monniken, gelijke kappen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 Van der Staaij heeft met veel geklepel verkondigd
de islam reikt te ver van haar minaret,
wat zo dicht bij kerk, huis en haard en bed
toch tegen de rust openbaar zondigt.
Mij beiert het niet, maar gaart men deze rapen,
laat de kerk mij dan ook op zondag slapen.…
Inzicht
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 125 Mijn leven lang heb ik houvast gezocht.
In het Christendom, in het Boeddhisme, bij Tantra.
Ik heb geen houvast gevonden.
Ik leerde bidden, Christus wees me op de hemel.
Ik leerde mediteren, Boeddha wees me op Verlichting.
Ik leerde stromen, Saraha danste voor mij.
Met gevouwen handen ontdekte ik het vragen.
Met gevouwen benen ontdekte ik de…
Stilstaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 113 Stil staan
wil je
je ogen
op steeltjes
De bloemen
zien
bloemen
herkennen
Soms
aanraken
aanraken
met je vingers
Je hoort
uit de keeltjes
van verborgen vogels:
liefdeszang
Wees niet bang
liefde is hier
waar aarde
paradijs geworden is
door mensenhanden.…
Plof
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 109 De Galaxy van Samsung is ontploft
De nieuwe Iphone 7 schijnt te sissen
En eigenlijk kun je zo'n ding niet missen
Dus toch maar een mobiel van Microsoft?
Geen leven zonder Facebook, Twitter, gamen
En op z'n minst per dag 1 selfie nemen.…
Als ik een knipmes had
gedicht
2.0 met 6 stemmen 2.887 Als ik een knipmes had,
kon ik tenminste mijn knip-
mes open en dicht doen.
Met een schaar
had ik knipbewegingen
kunnen maken.
Als ik aan haar denk
zie ik haar het liefst
in bloemetjesjurken;
maar ik kan haar niet
zien, degene zijnde
die ik ben. Dezelfde
veerman; dezelfde
rivier; dezelfde
obscene gebaren tijdens
dat niet-roeien…
Onze paradijzen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 69 ik ga mee
met de mensen
volg het bewegen
weet niet waarheen
zie spanning
in hun ogen
voel de drive
waarmee ze lopen
hoor de stemmen
maar versta ze niet
ken de tonen van
hun eenheidslied
ze zijn op weg
met duizenden
in een cadans
die doet huiveren
ook zij
willen leven
net als wij
in weelde baden
maar de grenzen
zijn gesloten…