147 resultaten.
Het lied van het morgenlicht
gedicht
3.8 met 20 stemmen 6.281 Ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groeten
de voeten der voorbijgangers laten zich beter groeten
wij moeten zeggen zij ondanks het morgenlicht
ik knik ze toe houd moed zeg ik het licht maakt je toch blij
ze knikken terug maar ze geloven niet ze gaan voorbij.
Het morgenlicht houdt zich nu bezig met de dingen
de pasgewassen trams de…
Rien ne va plus •
gedicht
3.6 met 15 stemmen 5.917 'Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien'
Slauerhoff
Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het.
Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van
Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep
onder vijandig licht. En 's avonds op je kamer
zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven,
je dicht en heerst in het geniep over…
Paniek
gedicht
3.7 met 3 stemmen 5.015 Gedichten schrijven tegen de kou
in paniek brieven sturen,
een regel op het strijdbare papier,
letters met een stramme hand.
Gulzig naar berichten,
afwezig bij de ontvangst.
Bij gebrek aan voedsel
komt het steeds dichterbij.
-----------------------
uit: 'Stemmen', 2013.…
‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe
poëzie
4.0 met 3 stemmen 4.268 ‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe,
Terwijl mijn lippen op haar lieve lipjes weidden.
De woordjes alle drie, wel klaar en wel bescheiden
Vloeiden mijn oren in, en roerden ('k weet niet hoe)
Al mijn gedachten om, staag malend nimmer moe;
Die 't oor mistrouwden en de woordjes wederleiden.
Dies ik mijn vrouwe bad mij…
NIEUW
gedicht
3.6 met 8 stemmen 3.468 Ik kreeg een nieuwe heup in Bonn
Dat is me goed bevallen
Nu moet ik nog naar Wimbledon
Dat is voor nieuwe ballen
------------------------------
uit: Olympische Verzen (2008)…
Een notitie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.142 In de bus zat ik naast een jongen
van een jaar of veertien. Vol plezier
keek hij me aan en zei:
‘Ik heb niet betaald'. Ik knikte
hem toe, en hij zag hoe ik lachte.
Mij beving toen de felle wanhoop, die
als stille weemoed tevreden is: ik besefte
dat ik nooit zou kunnen beschrijven,
en niemand anders dit ervaren zou dan ik.…
boedapest - újpestri Rakpart
gedicht
3.3 met 7 stemmen 2.776 Zo'n late namiddag, licht van mist
en druilerig onder de bomen -
haar hand raakt wanneer zij afdaalt naar de rivier
de leuning niet, maar terloops toch
een enkel blad van de zich rond de spijlen
slingerende, welige klimop
misschien neuriet zij ondertussen iets
als 'Trauriger Sonntag', dat zigeunerstrijkjes vandaag de dag
dikwijls spelen…
Bergen
poëzie
2.6 met 7 stemmen 1.877 Nu zien de grote bergen op mij neder.
Ze zijn verwonderd, dat ik al zo lang
Alleen geklommen ben, en half nieuwsgierig,
Half spelend volgt hun oog mijn trage gang.
Nu zien de bergen goedig op mij neder,
Terwijl ik altijd verder, rusteloos
Naar boven klauter naar hun kale toppen.
Niet ongeduldig zijn ze en niet boos
Om mijn vermetelheid;…
Wie bij het water staat
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.615 Wie bij het water staat, stroomt in gedachten
mee naar plaatsen waar herinnering nog
dichter bij vervaging en dood moet wachten
op het laatste woord dat geschreven toch
vasthaakt aan de oeverrand en bij machte
is gevonden te worden, want gezocht
wordt er altijd tot in de lange nachten.
Wie bij het water staat, stroomt in gedachten
terug, vindt…
Het Lichte Beeld
poëzie
4.5 met 2 stemmen 928 Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken
En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht
Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken,
Uw zachte leden en uw aangezicht.
En al de dagen naar wier stil genaken
Zo lang ons droef verbeiden was gericht
Zullen wij samen zoete vreugden smaken
En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…
Plakkage (Nr 2)
poëzie
4.3 met 3 stemmen 870 Ja, so geht es in der Welt
Alles fühlt man sich entgleiten,
Jahre, Haare, Liebe, Geld
Und die grosse Trunkenheiten.
Klabund: Morgenrot, Klabund, Die Tage dämmern
Waar kraait nu weer de haan?
Want 't is de tweede maal
Dat ik door de welbeminde werd verraân.
Nu zal mijn levenshardheid harder worden
Als ooit te voren;…
Wondermarkt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 679 Wanneer we ons door supermarkten haasten,
staan we nooit eens verwonderd stil.
Bij ontelbare vragen die nooit worden gesteld.
Waar heeft mijn olijfboom gebloeid?
Wie heeft mijn olijven geperst?
Welke kaasmakers maakten onze edammers?
Welke koeien offerden daarvoor hun melk?
Wat zijn de namen van naamloze pluksters,
die samen onze aardbeien…
Eenheid
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 621 Soms heb ik het gevoel.
Dat ik twee mensen ben.
Het lichaam en de geest.
De geest woont in het lichaam.
En stuurt het aan daarom.
Maar soms … is het net andersom.
Want als de pijnen toeslaan,
ben ik alleen maar lichaam.
De geest komt in het nauw.
Hij wil wel op de vlucht slaan.
Maar heeft geen plaats om heen te gaan.
Dan zoek ik naar…
De oude postkaart.
netgedicht
3.6 met 8 stemmen 567 die nacht was 't volgens de postkaart begonnen te sneeuwen
als motten dansten de vlokken rond de panden
om vervolgens zacht op bomen, boerderijen en huizen te landen
alsook op struiken en heggen: gelijk een groep spreeuwen
een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan
witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen
waarin…
afscheid
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 485 we hielden jouw hand
vast in de onze
kusten jouw koorts
we streelden jouw wangen
en we lieten onze tranen los
in vrije loop
je mocht gaan – we wilden het niet –
het verdriet was groot
toen je ons verliet
maar toch zijn we blij voor jou,
jouw pijn is weg
de koorts gesust, jouw rustige slapen
zacht gekust
in dankbaarheid, in…
De zanger
poëzie
4.0 met 3 stemmen 460 De vedel aan de zijde,
Het lied in ziel en mond
Zo zwierf de zanger rond,
Al in de oude tijde.
En riep hem stem- en schalenklang
Te midden leutig feestgedrang,
Daar deed hij ’t snaartuig ronken
Vol toverend' harmonie,
En zong de zielen dronken
Vol klank en poëzie.
Nog zwerft alhier de zanger
En doolt stilzwijgend rond,
Doch, houdt hij…
Spijt.
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 452 Om de zoveel tijd,
Krijg ik weleens spijt.
Echt spijt van dit,
Of spijt van dat,
Heb ik nooit gehad.
Ook van spijt,
Had ik nooit spijt.…
Poep
netgedicht
4.8 met 29 stemmen 403 De Poepbank vraagt beleefd om te doneren
U brengt een bakje met wat verse stront
Dan maken ze een ander weer gezond
Door een extract ervan te injecteren
Ze kunnen ook uw bolus goed gebruiken
Ik zou ze eens een poepje laten ruiken.…
Zondagochtend
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 391 Voor dames die de kleren van mijn lijf af rukken:
de directie aanvaard geen verantwoordelijkheid
voor zoekgeraakte stukken.
Bent u achteraf iets kwijt,
heeft u van uw daden spijt,
val mij niet lastig met uw nukken!…
rustakker
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 371 rustakker
mijn leven ging voorbij
ik heb het al gehad
en legde langzaam af
een prachtig kronkelpad
achter mij hoorde ik
de snelle tijd nog razen
jij blijft
mijn hart stond stil
zij sloot mijn ogen
het avondlicht verdween
en nam zwaar afscheid
ik ging rusten
jij beweegt
ik blies de adem uit
de kaars mocht aan
het gewaad hing om…
Verslavingen
hartenkreet
2.3 met 3 stemmen 365 Niet verslaafd raken
aan drugs, sex,
porno, billen,
eten, pillen,
werk, warmte,
(want als de cv uitvalt)
Niet aan geld, mooie plaatjes,
opsmuk, mooie praatjes,
massages, zachte handen,
niet aan lieve stemmen,
of aan meditaties,
noch aan alles wat het leven
mooi en fijn maakt,
zelfs dat niet
(want een volgende dag
is datzelfde niet meer…
Zwarte bloemen op je graf
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 363 Donkere regenwolken en kille duisternis
na alle tegenslagen die't bestaan je gaf
Verdwaalde jij in louter aardse wildernis
daarom zet ik zwarte bloemen op je graf
Moegestreden en ook compleet versleten
rust jij onder het kil monument van steen
Wie jij was, het werd gisteren al vergeten
het hindert je niet, al dat hout om je heen
Donderslagen…
'Veilig' Keulen
snelsonnet
4.5 met 4 stemmen 363 Het feest ging door, want carnaval is heilig
Beschermd van boven en van onderen
In Keulen zou het niet meer donderen
Maar thuisgekomen was het niet meer veilig:
Ach arme, Keulse oma’s, meisjes, moeders
Belaagd door dronken opa’s, vaders, broeders!…
rust
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 355 dit landschap doseren
is de muziek
van Edvard Grieg
bij mondjesmaat
ten gehore brengen
als bij donderslag
het mystiek aanzwellen
van onweer
over gindse bergen
later in het dal weerom
het kristalhelder zwijgen
de rust vermenigvuldigd
in veelvoud…
Zie toe.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 347 't Zijn nog steeds dezelfde klachten,
Voorgeslacht en tijdgenoot
Werken nog met de oude krachten:
Sterken maken zwakken dood.
Voor je naasten moet je leven,
Is het hart maar goed geplaatst;
Ja, zo staat er wel geschreven,
Maar je zelve ben je 't naast.
Eigen haard en eigenliefde
Vragen zorg en overleg;
Wat die levenseisen griefde,…
Dood
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 345 Dood
wat wacht er na jou
of wens jij nog geen
onontkoombare vragen
nu ik ben aangedaan
loslaten waar ik van
hou en af moet staan
wat wacht er na jou
was dit het einde
of is zij overgegaan
in een tijdloos bestaan
toen ze wegkwijnde
hoe zit dat nou
wat wacht er na jou
is het kinderlijke hoop
van mij dat zij nu
bij God…
Rode kaart
snelsonnet
4.5 met 6 stemmen 339 Ambtshalve naar zo’n kneedsalon te gaan
Alwaar je je lieftallig laat masseren
Om dubieuze diensten te traceren
Dat lijkt me nog eens een gematste baan
Wel jammer dat je bij een ‘happy end’
Heel streng moet zeggen: stop, ik sluit de tent…
Beschermde schooiers
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 331 Ze vliegen altijd rond in Callantsoog
Een ieder vreest hier hun brutale bek
Op bakjes friet, het kind zijn zoete spek
Ze schieten graag met scherp, wie houdt het droog
Voortdurend op onze hoede voor hun kogels
Birdshit! wat moeten we toch met al die vogels?…
Zielsverbonden
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 330 We konden ons
wel voorbereiden
op het moment
van overlijden
maar niet
op hoe het voelt
nu jij er niet meer bent
Het afscheid
was een momentopname
maar de leegte
die daarna ontstond
die diepe afgrond
die blijft altijd
Ooit waren we samen
nu leven we
in verschillende lagen
van ruimte en tijd
fysiek gescheiden
maar zielsverbonden…
Zo boven, zo beneden
snelsonnet
4.1 met 8 stemmen 321 De ruimterillingen van lang geleden
zijn vijverkringen, zegt de fysica.
Zo blijkt maar weer dat de hermetica
gelijk heeft met “zo boven, zo beneden”.
Gelukkig, niet de mens maar het heelal
veroorzaakt strubbeling en strijdgeschal.…