147 resultaten.
Wat is er nou oneindig
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 161 Wanneer de dagen dan voorbij zijn
En de nachten,
Alleen de tijd
Wanneer de maanden weer verloren gaan
En de jaren nog te lang zijn
Vraag ik me af
Waar blijft dat teken
Want ik wil nooit meer die tijd
Geen dagen, geen eeuwen
Geen maanden, geen jaren
Geen weken, maar
Een teken
Van oneindigheid…
Poep
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 402 De Poepbank vraagt beleefd om te doneren
U brengt een bakje met wat verse stront
Dan maken ze een ander weer gezond
Door een extract ervan te injecteren
Ze kunnen ook uw bolus goed gebruiken
Ik zou ze eens een poepje laten ruiken.…
'Veilig' Keulen
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 363 Het feest ging door, want carnaval is heilig
Beschermd van boven en van onderen
In Keulen zou het niet meer donderen
Maar thuisgekomen was het niet meer veilig:
Ach arme, Keulse oma’s, meisjes, moeders
Belaagd door dronken opa’s, vaders, broeders!…
Rode kaart
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 339 Ambtshalve naar zo’n kneedsalon te gaan
Alwaar je je lieftallig laat masseren
Om dubieuze diensten te traceren
Dat lijkt me nog eens een gematste baan
Wel jammer dat je bij een ‘happy end’
Heel streng moet zeggen: stop, ik sluit de tent…
Het Lichte Beeld
poëzie
4.0 met 2 stemmen 928 Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken
En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht
Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken,
Uw zachte leden en uw aangezicht.
En al de dagen naar wier stil genaken
Zo lang ons droef verbeiden was gericht
Zullen wij samen zoete vreugden smaken
En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…
oh aardappels!
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 133 jullie liggen
op mijn keukentafel
naast een paar citroenen
in het schaarse zonlicht
herinner me jullie geur
in het aardappelhok en
niet te vergeten de aardappelboer
die net weg of er was de kolenboer
oh ja, aardappels ook de schillenboer
en de melkboer en de groenteboer die
allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner
ik me niet meer…
De grijsaard, de man, het kind
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 112 Het kind pakt vol vertrouwen
De hand van de man, de grijsaard
Die zijn vader is,
Of zijn opa,
Dat maakt ook niet
Zoveel uit, wat telt
Is de onvoorwaardelijke liefde
Van de mens wiens adem hij kent
Als was het zijn eigen adem,
Die net als hij een mens is
Die Adam heet, een mens die door
De adem geschapen is…
Plakkage (Nr 2)
poëzie
4.0 met 3 stemmen 870 Ja, so geht es in der Welt
Alles fühlt man sich entgleiten,
Jahre, Haare, Liebe, Geld
Und die grosse Trunkenheiten.
Klabund: Morgenrot, Klabund, Die Tage dämmern
Waar kraait nu weer de haan?
Want 't is de tweede maal
Dat ik door de welbeminde werd verraân.
Nu zal mijn levenshardheid harder worden
Als ooit te voren;…
Park
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 74 Het park ligt er niet meer onbevangen bij
langdurige regenval heeft de wandelpaden
onbegaanbaar gemaakt, net zoals onze liefde
die zo ver van de natuur verwilderde
door dromen van beschaving
in het holst van de nacht
regenplassen, als kind waren we er blij om
met onze laarzen aan sprongen we in stilstaand water
maar nu de tijd het getij in…
zelf
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 133 niet meer zijn wie je was
ben ik dat dan
die vrouw
ken ik haar
heb ik haar ooit eerder ontmoet
waar komt ze vandaan
en waar is die andere vrouw gebleven
soms zie ik haar heel even
als een oude vriendin
die ik veel te lang niet gezien heb…
Zo boven, zo beneden
snelsonnet
4.0 met 8 stemmen 321 De ruimterillingen van lang geleden
zijn vijverkringen, zegt de fysica.
Zo blijkt maar weer dat de hermetica
gelijk heeft met “zo boven, zo beneden”.
Gelukkig, niet de mens maar het heelal
veroorzaakt strubbeling en strijdgeschal.…
‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe
poëzie
4.0 met 3 stemmen 4.266 ‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe,
Terwijl mijn lippen op haar lieve lipjes weidden.
De woordjes alle drie, wel klaar en wel bescheiden
Vloeiden mijn oren in, en roerden ('k weet niet hoe)
Al mijn gedachten om, staag malend nimmer moe;
Die 't oor mistrouwden en de woordjes wederleiden.
Dies ik mijn vrouwe bad mij…
Een notitie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.142 In de bus zat ik naast een jongen
van een jaar of veertien. Vol plezier
keek hij me aan en zei:
‘Ik heb niet betaald'. Ik knikte
hem toe, en hij zag hoe ik lachte.
Mij beving toen de felle wanhoop, die
als stille weemoed tevreden is: ik besefte
dat ik nooit zou kunnen beschrijven,
en niemand anders dit ervaren zou dan ik.…
Stille rivier
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 278 Bij de bedding van de stille rivier
herinner ik mij de echo van jouw stem
waar jaren in het verleden zijn vergleden
en ik heb ieder woord nog in mijn hart
elke droom droomt in mijn hoofd
en kilometers reizen zwerven met me mee
langs de stille rivier ligt het meetlint van onze liefde
een vriendschap ter volmaking van het zwijgen.…
Lichtende nachtwolk
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 86 Grenzeloos versierd
als zijde zacht door het ruim
is de nacht verlicht
als in duizend en één nacht
met uitzicht op de zomer.…
Opslagcapaciteit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Benijden doe ik ze, die mensen
die zich alles herinneren
alsof iets gister is gebeurd.
Als ik de krochten betreed
waarin ik gedachten, gevoel,
belevenissen heb verstopt
zoek ik me een ongeluk, in mij
is altijd alles kwijt, en verdwaalde
op verloren sporen.
Geuren, kleuren, een paar woorden
is al wat bleef, de rest verdween,
God weet…
Wie bij het water staat
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.615 Wie bij het water staat, stroomt in gedachten
mee naar plaatsen waar herinnering nog
dichter bij vervaging en dood moet wachten
op het laatste woord dat geschreven toch
vasthaakt aan de oeverrand en bij machte
is gevonden te worden, want gezocht
wordt er altijd tot in de lange nachten.
Wie bij het water staat, stroomt in gedachten
terug, vindt…
Selma
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 119 Meer dan dertig jaar geleden
trof ik jou in Ouddorp aan Zee
je liefdevolle glimlach was
als de zegen van een toverfee
heden herinner ik mij jou
als een ware beminde
ook al gingen we nooit bloot
maar in bikini en zwemslip
verder niet
die tongzoen op het strand
ben ik nooit vergeten
terwijl je zei dat je
verloofde in een Arabisch
land…
ons leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 ga vijftig jaar terug
en nog eens vijftig jaar
en doe dat twintig keer
zijn we terug in het jaar duizend
twintig mensenlevens na elkaar
passen makkelijk in een klaslokaal
en je hoort ze ook praten
al die stemmen uit de verte
recht voor je neus
je kunt zelfs kwaad worden
die wil ik niet meer horen !
terwijl we ons toch om tafels…
zwaartekracht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 125 met kabels
als vleugels tart je
de zwaartekracht
vallen is vliegen
als je geboren bent
om te vliegen
wandel in de lucht
loop over glas van
de hemel naar de aarde
spring van de brug
zweef en beweeg in
ruimte en tijd
go to the edge
and peer over it
wie ben je?…
rustakker
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 371 rustakker
mijn leven ging voorbij
ik heb het al gehad
en legde langzaam af
een prachtig kronkelpad
achter mij hoorde ik
de snelle tijd nog razen
jij blijft
mijn hart stond stil
zij sloot mijn ogen
het avondlicht verdween
en nam zwaar afscheid
ik ging rusten
jij beweegt
ik blies de adem uit
de kaars mocht aan
het gewaad hing om…
Selma's lach
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 148 We waren twee weken tezamen
in een huisje op een camping
in Ouddorp-aan-Zee,
waar we de kinderen vermaakten
met liedjes en Bijbelverhalen,
waar ik stiekem meesnoepte
van je lach naar de kinderen
en waar jij sokken breidde,
terwijl de drie heren bier en wijn
dronken, zich volop beschonken
de drie maakten een stoelenbouwwerk,
wat zij…
Zie toe.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 346 't Zijn nog steeds dezelfde klachten,
Voorgeslacht en tijdgenoot
Werken nog met de oude krachten:
Sterken maken zwakken dood.
Voor je naasten moet je leven,
Is het hart maar goed geplaatst;
Ja, zo staat er wel geschreven,
Maar je zelve ben je 't naast.
Eigen haard en eigenliefde
Vragen zorg en overleg;
Wat die levenseisen griefde,…
De zanger
poëzie
4.0 met 3 stemmen 460 De vedel aan de zijde,
Het lied in ziel en mond
Zo zwierf de zanger rond,
Al in de oude tijde.
En riep hem stem- en schalenklang
Te midden leutig feestgedrang,
Daar deed hij ’t snaartuig ronken
Vol toverend' harmonie,
En zong de zielen dronken
Vol klank en poëzie.
Nog zwerft alhier de zanger
En doolt stilzwijgend rond,
Doch, houdt hij…
hoe meer ik schrijf
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 68 de uren in beton gegoten
de ziel bevroren tot op het bot
onwrikbaar is het ingekapseld hart
de handen op de rug gebonden
opgesloten in de kale kerker
van onaangeraakte uren
hoe minder ik beweeg
hoe meer ik schrijf
hoe meer ik schrijf
hoe minder ik weet…
vuurvogel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 189 assepoester veegt en veegt
alle as veegt ze bij elkaar
hier en daar ligt een donzig veertje
uit een ver verleden
zacht
wit
kwetsbaar
vermengd met zwarte as
zachte as
witte aarde
kwetsbaar wordt kracht
nu het vuur gedoofd is
kan de vogel herrijzen
deze keer geen struisvogel
maar een adelaar
die vliegen kan…
Ik huil...
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Ik huil
totdat je brandt
totdat je leert
totdat je vecht
totdat je gelooft
dat je leven zin heeft
Totdat je geeft
totdat je verliest
totdat je drie keer
je leven leeft
Totdat de waarheid
een leugen wordt
Historie
de toekomst wordt…
Door de ogen van Hanna Arendt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 In ons handelen
mogen we uitdrukking geven
aan veelvormigheid en vrijheid
beslissingen nemen
op grond van gelijkheid
niet krachtens dwang of geweld
daarom is handelen
een werk van de hoogste
menselijke activiteit
niet te verwarren met arbeid
waar we ons zelf en anderen
letterlijk slaven van maken
van wat wij werk noemen
zij…
'Op visite'.....
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 108 Klaar
zat hij
met thee
en glazen
Snoeperij
zelfs
en
een vriendelijk woord
Op een bergtop
had hij zich
genesteld
ons zien klimmen
gelijk....
een berggeit
opgaand
in 'n leeg landschap
Knap,'t heeft
mij -toerist hier-
doen....
verbazen
Gastvrijheid
als
vanzelfsprekend.…
Kleurloos
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 91 kleurloos zijn onuitgesproken woorden
die hun betekenis niet kunnen dragen
ze hangen in het luchtledige
waar zwaartekracht geen vat op heeft
het blanco schilderij
hangt verlopen aan de wand
tot gisteren hield het verloren dromen
gevangen die altijd hadden willen ontluiken
maar onmogelijk tot hun recht kwamen
daar de schilder het bij voorbaat…