147 resultaten.
Een notitie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.142 In de bus zat ik naast een jongen
van een jaar of veertien. Vol plezier
keek hij me aan en zei:
‘Ik heb niet betaald'. Ik knikte
hem toe, en hij zag hoe ik lachte.
Mij beving toen de felle wanhoop, die
als stille weemoed tevreden is: ik besefte
dat ik nooit zou kunnen beschrijven,
en niemand anders dit ervaren zou dan ik.…
boedapest - újpestri Rakpart
gedicht
3.0 met 7 stemmen 2.775 Zo'n late namiddag, licht van mist
en druilerig onder de bomen -
haar hand raakt wanneer zij afdaalt naar de rivier
de leuning niet, maar terloops toch
een enkel blad van de zich rond de spijlen
slingerende, welige klimop
misschien neuriet zij ondertussen iets
als 'Trauriger Sonntag', dat zigeunerstrijkjes vandaag de dag
dikwijls spelen…
Wie bij het water staat
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.615 Wie bij het water staat, stroomt in gedachten
mee naar plaatsen waar herinnering nog
dichter bij vervaging en dood moet wachten
op het laatste woord dat geschreven toch
vasthaakt aan de oeverrand en bij machte
is gevonden te worden, want gezocht
wordt er altijd tot in de lange nachten.
Wie bij het water staat, stroomt in gedachten
terug, vindt…
Paniek
gedicht
3.0 met 3 stemmen 5.015 Gedichten schrijven tegen de kou
in paniek brieven sturen,
een regel op het strijdbare papier,
letters met een stramme hand.
Gulzig naar berichten,
afwezig bij de ontvangst.
Bij gebrek aan voedsel
komt het steeds dichterbij.
-----------------------
uit: 'Stemmen', 2013.…
Rien ne va plus •
gedicht
3.0 met 15 stemmen 5.917 'Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien'
Slauerhoff
Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het.
Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van
Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep
onder vijandig licht. En 's avonds op je kamer
zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven,
je dicht en heerst in het geniep over…
Het lied van het morgenlicht
gedicht
3.0 met 20 stemmen 6.280 Ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groeten
de voeten der voorbijgangers laten zich beter groeten
wij moeten zeggen zij ondanks het morgenlicht
ik knik ze toe houd moed zeg ik het licht maakt je toch blij
ze knikken terug maar ze geloven niet ze gaan voorbij.
Het morgenlicht houdt zich nu bezig met de dingen
de pasgewassen trams de…
NIEUW
gedicht
3.0 met 8 stemmen 3.468 Ik kreeg een nieuwe heup in Bonn
Dat is me goed bevallen
Nu moet ik nog naar Wimbledon
Dat is voor nieuwe ballen
------------------------------
uit: Olympische Verzen (2008)…
Ergens lacht een kind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 soms speelt
de tijd met
stemming en licht
verandert
het zicht op
pleinen en straten
die andere
kleuren op deuren
en ramen dragen
haast heeft
in traagheid nog
geen plaats gekregen
het groen
rust zonder wind
ergens lacht een kind
stukjes decor
uit het toneel
van mijn jeugd
die steeds vaker
mijn gedachten bewonen
in…
In ontspannen zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 ik ben alleen
heb de wereld
buiten gesloten
warm sla ik
de stilte
om me heen
nog jagen
vragen op
een antwoord
maar de puzzel
van vandaag
wordt traag
ik hoor mijn hart
voel het bloed
in bewegen
eindelijk kom ik
in ontspannen zijn
mezelf weer tegen…
Jij helderde zon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 boven het luchtige
wisselen van woorden
en stemmen uit
hoorde ik ineens
een herkenbaar geluid
het lichte trippelen
van hakken
alsof de lente
pril en voorzichtig
binnen kwam stappen
jij helderde zon
zwaaide heel even
waarin blikken kruisten
en jouw ogen de kou voelden
die nog in mijn winter huisde…
Een schitterend relikwie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 ik heb altijd met
gretigheid gereikt
naar ultieme schoonheid
vond ontroering
en extase in de
mooiste muziek
zag de ziel
van een schilder in
een schitterend relikwie
verdwaalde in de
paradijselijke rankheid
van een beeldengroep
maar schrok ontzettend
van oceanen vol met
niet afbreekbare troep
kan schoonheid nog bestaan
als…
Wakkerend geweld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 91 ik zag
in de spiegel
van je ogen
het gladde
verdwijnen en
golfjes verschijnen
nog kreeg ik
de wind niet
pal van voren
maar in het
wakkerend geweld
werd storm geboren
wij deden water
in de krachtige wijn
hebben de golven bezworen
geen zee gaat ons
te hoog maar ruzie
kan ons niet meer bekoren…
Woordloos gesprek
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 116 ik ben bang
voor de stilte
die toekijkt bij ons
woordloos gesprek
oordeelt over
mimiek en gebaar
argumenten weegt
in licht of te zwaar
ooit was er de
hand die reikte en
een verlossende blik
op beider gezicht
maar er is
enkel ruis en
venijnig gesis op de
golflengte van stemmen
die geen enkele
overeenkomst kan
brengen over…
Resoneert een droom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 226 ik heb gisteren
muziek laten schallen
de loftrompet gestoken
maar natuurlijk is
de melodie van ons allen
aan instrumenten ontloken
jouw rol in het orkest
lijkt niet zo groot
toch weet jij iedere noot
gespannen sta je klaar
volgt mijn klein gebaar
in opmaat gaan we samen
jij sluit het stuk
met een schitterende toon
de triangel…
Stille rivier
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 278 Bij de bedding van de stille rivier
herinner ik mij de echo van jouw stem
waar jaren in het verleden zijn vergleden
en ik heb ieder woord nog in mijn hart
elke droom droomt in mijn hoofd
en kilometers reizen zwerven met me mee
langs de stille rivier ligt het meetlint van onze liefde
een vriendschap ter volmaking van het zwijgen.…
Dagje Appingedam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 166 Bij Slikhoeske Koolman kocht ik een doosje
bonbons, die ik op een bankje voor de Hema
oppeuzelde, terwijl de dichteres Sibylle
van Griethuysen mij groette door haar rok
op Cancan wijze heen en weer te zwiepen.
Op de Vrouwebrug vertelde burgemeester Rika
Pot mij, dat ze zeer vereerd was met mijn
bezoek aan haar middeleeuwse stad. Ze zag mijn…
Dáár zijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 85 Dáár zijn
vanwaar ik ooit vertrok
in de tijd van langzaam ontluiken
in de tijd vóór 1+1
in de tijd waarin sprookjes geen sprookjes waren
in de tijd van moeders veilige armen
in de tijd van hop paardje hop op vaders knie
van lieve beesten
van enge mevrouwen
van boze meneren
van grote ontdekkingen:
de lucht is meestal blauw
en gras is meestal…
Pijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 224 Pijn kan een deel
van een mens zijn
gevoel als een steek
in het hart
ik kan er niet aan
ontwijken
toch weet ik zeker
hoewel door tranen
verward ik over
dit leed spreek
de schoonheid
en kussende
tederheid
van genezing
steeds zal blijken
zoals de wind
mijn gezicht streelt
wanneer ik als
een vogel
mijn vleugels…
Thuis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 269 Thuis zijn niet muren
met een dak, waar je
binnenvalt en neerploft
op een te harde bank,
waar je in je huispak
een zak paprika chips
afslaat en geen rode
afdrukken maakt op de
afstandsbediening.
Thuis is ook niet
waar je stiekem windjes
doet zodat een ander
ze niet ruiken kan.
Nee, thuis is waar je
hart blijft als je
weggaat en…
Joost Luiten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 Hij is op dreef, hij houdt niet van verliezen.
Hij sloeg al heel wat birdies bij elkaar.
Maar op hole 13 loerde het gevaar.
Daar kreeg hij het behoorlijk voor zijn kiezen.
Een mueslireep die kon er ook wat van
De tandarts zei: “he made a hole in one”,…
langzaam haasten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 108 het was in een
vlinderloze tijd dat
een onafzienbare woordenvloed
zich vastklonk aan de
werkelijkheid en onze
wereld vastliep tussen
twee traagstromende
haperende wateren
het was in de tijd
dat we te elfder ure de
kracht van de zachtheid
van de verbeelding vonden
het was in deze tijd dat
vlinders tussen palmvarens
fladderden…
Meeuw.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 120 Staren naar de lucht,
luisteren naar de stilte,
dan een meeuw die krijst.…
Langs elkaar heen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 201 ik weet de stoelen
en de tafel
het bestek
dat schilderij
die spiegel
met verweerde plekken
al die dingen
kennen mij
alleen de mensen
die daar wonen
eigenlijk ken ik ze
niet echt
en zij mij ook niet
denk ik steeds vaker
althans dat hebben ze
nog nooit gezegd…
Otte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 51 Zwarte randen onder haar nageltjes
zorgen voor het schateren in haar dag
En voor een nacht vol beelden
van de lichte schaduwen die zij zag
Verwondering is haar zo gewoon
in haar element met haar bestaan
droomt ze de nachten stil
en laat ze de dag haar gade slaan…
Privédomein
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 182 Blik op oneindig
soms is de wereld klein
vier muren en een dak
een raam met uitzicht
op een blinde muur
de buitendeur slechts
van binnenuit te openen
misschien nog te forceren
een eigen cel
gemaakt van angst
vermengd met desillusie…
Slechts een voetnoot?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 56 Zijn het de voetprints die ik achterliet
in het onbeschreven zand, waren
slechts een kort leven beschoren
gedraaide realiteit op een morgen
als ik ergens anders ben ik rijk
of berooid door de eigentijdse
wind of de regen etst in de vervlogen
teksten van mijn afwezigheid
of er iemand voor mij was geweest
maar wie ik werkelijk was en wat…
BAM
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 269 Bij haar volle verstand besloot
zij met enige hulp van een man
moeder te worden van een kind
en zij kon het wel alleen af.
Een vent wordt een storend element
dat de baas wil spelen in de tent
Zo blijft zij meester in het huis
groeit zij steeds meer uit tot thuis…
Stervelingen onder elkaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 284 Dat stervelingen,
elkaar niet begrijpen.
Dat stervelingen,
elkaars geloof niet geloven.
Dat is heel erg begrijpelijk.
Dat stervelingen,
elkaars bloed wel kunnen drinken.
Dat stervelingen,
elkaar naar het leven staan.
Dat stervelingen,
oorlogen voeren en doden,
terwijl we al sterfelijk zijn.
Dat is onbegrijpelijk.
Dat is ongelofelijk…
Opslagcapaciteit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Benijden doe ik ze, die mensen
die zich alles herinneren
alsof iets gister is gebeurd.
Als ik de krochten betreed
waarin ik gedachten, gevoel,
belevenissen heb verstopt
zoek ik me een ongeluk, in mij
is altijd alles kwijt, en verdwaalde
op verloren sporen.
Geuren, kleuren, een paar woorden
is al wat bleef, de rest verdween,
God weet…
simpel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 89 in dronkenschap
en vaker nog in soberheid
spreek ik wars van betekenis
en met absurde tong
mijn dwaze logica
systematisch ben ik de onbenul
en onttrek ik me aan mijn taak
als aanwinst voor de samenleving
los van alles
consumeer ik als een spons
simpel als wat…