Alle inzendingen, jaar 2017, week 14

Gedachtes in mijn hoofd. Water aan mijn voeten. Ik voel de rust. Zie mijn woorden uitmonden in zee. Waar jij ze leest.…

Teder ving hij haar op en liet haar landen in een zevende hemel. De eerste zes geruisloos aan ze voorbij gegaan, Het tellen gestopt, de doelen vergaan. De woorden, ongekend, werden door beide volledig herkend. Als sleutelwoorden tot een geheime gang, van een weg bijna te lang. Een nieuwe weg, onbewust en schier eindeloos, die elk afzonderlijk…

Mijn naam is Blauw. Als ik Geel tegen kom lust hij mij rauw Ik word dan groen van ellende. Als Rood mij tegenkomt dan is er grote nood, samen worden we paars. Het is de kleur van de dood. Als Rood dan Geel tegenkomt zijn zij samen een gegeerde kleur In Nederland worden ze op de handen gedragen want Orange boven al. Om elkaar niet de…

binnenkort vertraag ik de tijd en daal neer ver ten zuiden van hier, in afzondering, zogezeid daar spreekt men een andere taal en dirigeert de koebel nog met enige zwier het lied van verlichte stilte en donkere nacht alwaar ik opzoek ga naar mijn verhaal immers in de schreeuwende verlatenheid ontmoet de mens zichzelf ontdoet zich van gelatenheid…

zonder iets te breken vouwde ze de stilte zacht open zonder iets te zeggen zette ze haar tanden in woorden zonder iets te schrijven nam ze een papieren pen en inkt zonder iets te doen bleef ze liggen haar knipoog opent de deur…

de redactie beslist we breien allemaal een klein applaus gedicht verwerkt in een mooi verhaal zal het ons wel lukken de jury wat op te winden de vruchten te plukken door juiste woorden te vinden dan wacht er een oorkonde dat is zeker… niks flauws want winnen in een eervolle ronde verdient een welgemeend applaus! Johny Donovan,2017…

Utrecht, Tivoli-Vredenburg, vrijdagavond 7 april 2017: BRAHMS'ZONNIGSTE Met het Rotterdams Philharmonisch orkest lichtte Rafael Payare als dirigent, door zijn zuid-amerikaanse temperament, met ongekende getalenteerde passie WAGNER, REGER EN BRAHMS op tot inzichtelijke, overzichtelijke maar vooral invoelbare emotie van betoverende zonnestralen…

Er zo je gedachten over laten gaan. Niet met lege handen blijven staan. Je gedreven voelen om wat van binnen bruist naar de buitenwereld te mogen keren. Je ware gezicht te laten zien zonder dat het nodig is het onder kunstmatige laagjes te grimeren. Je bent zo natuurlijk beter en ook dat went. De kern impliceert de ware mens die tevreden…

drink, op gedode tijd en brekend licht op een vleugje blindheid als mantel der liefde, vergeet en bewaar, immers in termen van bitterzoet is het laatste glas vergeven…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten. De geur van die kleine blaadjes vult nu nog mijn herinnering en gelukkig wisten we als kind…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities. Wanneer hij één is met zijn klankbord is er alleen maar melodie, trillen de kamer en de planten Daarna kan mijn lijf weer andere dingen doen…

Mijn melktanden ben ik kwijt. Mijn wilde haren zijn nu uitgegroeid. De kleuterjaren zijn opnieuw begonnen. Mijn oude dagen zijn voorbij. Een jongen van de dag ben ik geworden. De toekomst is nog niet begonnen. Het zuur werd zoet en zoet maakt blij. Het zicht in één oog ging verloren. Het geluk van kunnen zien gevonden. De geest van gisteren…

Volgens de psychiatrische wetenschap ben ik als borderliner in mijn babytijd verwoest door een mislukte moeder-kind-hechting, wat mijn latere, extreme ontsporingen verklaart. Die verklaring heeft mijn intermenselijke eenzaamheid niet echt opgekrikt en sinds ik anti-depressiva slik dreigt mijn echte ik er hard op achteruit te gaan, waarvan…

een gedicht hoeft niet altijd te rijmen maar het maakt het wel veel beter wie slechts woorden aan elkaar kan lijmen loopt op schoenen zonder veter loze vormen zonder inhoud zijn vandaag de dag de norm maar wie met een moker beeldhouwt levert inhoud zonder vorm…

Maar weer tig sterretjes aan onze hemel geteld Knalzwart hoog bruisend temperament doe me maar firmament. Bruinogige schat dicht in de omgeving, hondstrouw zo wauw Contrasterend met jouw kijkers oh, zo hemelsblauw. Zwemend ook smachtend naar dat - hier laat ik je los - Tim 'k Heb je ooit losgelaten net wat ik nooit vermocht, schatteMin.…

Teder ving hij haar op en liet haar landen in een zevende hemel. Zijn woorden, ongekend werden door haar herkend als sleutelwoorden tot een geheime toegang vanaf een weg zo lang. Deze weg bleek niet eindeloos sinds zij, zijn richting koos. Een verassende afslag naar waar hij al wandelde van dag tot dag. Waarbij zij elkaar bij het kruispunt…

Kijk daar.... een nest met een ooievaar Ik kan m'n ogen nauwelijks geloven Je denkt aan kinderen je dochters, pasgeboren Die op hun beurt de ooievaar ook zagen Ik wil mijn gade vragen of zij hem -vanuit haar standpunt- misschien beter kan zien.…

mijn gedachten dwalen af terwijl wij wachten jij op een stoel en zonder tekst alleen je ogen spreken ik een blanco blad omdat woorden hun geboorte nog niet weten een kaal decor maar de reacties van jouw gezicht worden strak uitgelicht het openingsapplaus werpt meteen zijn schaduw op de eerste scene ik start mijn monoloog…

Rozegeel en rozerood als gij ziet dat zo de wolken zijn aan de westerkim grijsgrauw paarsgrauw zó gij d'avend voelt aan d'oosterkim aan de westerkim als een gestrande boot aan d'oosterkim als een gordijn van uw kantoor niet als een kanten gordijn van uw salon maar als een vuile store op uw kantoor neem dan uw voorhoofd in de linkerhand…

Vanmorgen hebben wij in het Wilhelminagasthuis ter gelegenheid van het jubileum van de Vara een echte ouwe socialist ontleed. Het was gek wat er allemaal tevoorschijn kwam: halfvergane rode vlaggen, strijdliederen, Internationale broederschappen en solidariteit, AJC een potje poepen en zes geschiedenisboeken door P. Quack (antiquarisch).…

Mijn vriend, we kunnen toch niet opgetogen een kind dat voor een overwinning leeft vertellen dat de oorlog vrede geeft, want “sterven voor je land”, dat is gelogen. De politiek staat echter in de stand van ‘t oude oog-om-oog en tand-om-tand.…

Kwetsbaarheid Een zwakte En sterkte tegelijk Één blik vergeten Onomkeerbaarheid Gesterkt door liefde Verzwakt door pijn Herinneringen vervagen Een rookgordijn…

Een granaat rijt mensen open Het kan een kind zijn, een brave man of vrouw Een vatbom begraaft in steen en stof alle leven in een flatgebouw Ach, zolang het een granaat of vatbom is Kijken we niet zo nauw Maar kom voor de vuile was niet aanzetten met stiekem gas Geen gave lijkjes a.u.b. van meisjes met vlechten Die maken oorlog…

Minister Ploumen ,wel demissionair , noemt Zuid-Soedan naar`t manlijk lichaamsdeel . Daarvan zijn er in Afrika heel veel. Of sprak zij soms de waarheid deze keer? Zal men er zich wel iets van aan gaan trekken? Of als gewoonlijk ieder laat verrekken.…

Actie leidt altijd tot reactie. Eindelijk vieren vrienden feest. Vijanden geven zich opgelucht gewonnen. Niet langer slopen ze elkaar. Nee! Samen slopen ze de hokjesgeest.…

Vraag me niet meer af Hoever de horizon is verwijderd Hoe hoog bergen zijn Die ik van verre zie Hoever zal wind de wolken dragen Hoever reikt kinderlijke fantasie Wanneer stoppen eens de idealen Waarop alle dromen stranden Zal ’t leven liefde en eenvoud zijn Zullen roem en eerzucht Als op wind en wolken gedragen Verdwijnen over de verre…

In het vaarwater van de stille oceaan groeit de depressie door op drift geraakt gevoel dat tegen de klok beweegt. In serene rust onder toezicht van het oog raast de pirouette op passievolle ritme gestaag naar koelere streek. Als stervende zwaan met onhoudbare windvlaag stijgt de warmte op…

Ze is wanhopig, vaak meer dan dat, voelt zich overbodig, nutteloos. Ze is verdrietig, soms zoveel dat het schreien begint, vanuit d'r keel, ze is bedroefd. Ze is zo vrees'lijk overstuur, loopt met d'r hoofd nog net niet- tegen de muur, maar de wanhoop overspoeld haar met grote golven, ze huilt. Met vrees'lijk lange uithalen, gooit ze…

zon verrast met gouden stralen 't landschap wordt innig gekust 'k zou niet langer moeten dralen daarvan ben ik mij zeer bewust wanneer 't voorjaar zich doet gelden kunnen wij weer zonder jas over de Esch richting Delden en geeft somberheid geen pas 't is de drang van binnenuit die ik openlijk durf tonen 'n gevoel dat naar verluidt mij…

Als ik met mijn dochtertje Giulia van 10 met bed en al het zwembad in glij zing ik: HET AGO GING NIET NAT! Samen in het water samen in het bad samen lekker zwemmen samen lekker nat vaak met m'n vader soms met moe dat doet er niet toe ik wordt niet moe het AGO ging niet nat open bleef dit bad!…