Alle inzendingen, jaar 2017, week 18

Een glimlach bezie ik niet als een spiegel wanneer ik naar mijn kooi kruip ben ik onderdanig in de liefde van mijn zelf verzonnen werkelijkheid maar dat zegt alles over de onbereikbaarheid van mijn geneugten wanneer ik jouw glimlach zie ben ik als de struisvogel ik steek mijn kop in het zand van een verdwaalde woestijn nog alles…

Een verdediging met woorden communiceert als een advocaat. Wil je bijstaan bij jouw problemen als het in het leven even niet gaat. Een spel dat in letters en klanken betekenis prononceert. Waarin men op iedere slak zout kan leggen zodat de waarheid wordt geëerd. Het is het woord dat over daadkracht spreekt. Weliswaar niet altijd waar.…

daar waar jij nu bent ben ik daar ook een beetje bij jou is daar zonlicht in het kwadraat daar waar jij nu bent is liefde daar de voertaal pijnloosheid gegarandeerd daar waar jij nu bent ben ik daar ook een beetje bij jou…

Starend naar wolken en blauwe lucht Naar zon en schaduw En zien het verschil tussen leven en dood Waar verdriet zich verschanst Achter kransen van kleurrijke bloemen Tussen velden vol witte kruisen. En recht lopen paden naar de horizon Die het veld verdelen in vieren Terzijde de namen in strak gelid Zwijgend en toch veelzeggend Wijzend naar…

in het jaar van de vuurhaan als guust flater in robbedoes gestript zijn entree maakt treedt de aow in werking waarna op de 1e dinsdag in mei als de wereld de 127ste dag telt jij het levenslicht ziet toen plaatsten wij nog knipperbollen als waarschuwing bij zebrapaden om vervolgens de snelheid binnen de bebouwde kom op 50 te maximeren…

Zeer dierbaar zijn de, in een dagboek geborgen, herinneringen…

De naam alleen al doet het leven verschrompelen. Ongemak en pijn en een huisarts met een fragiel image. Gij zult niet doden biedt de jonge hand rijkelijk ciprootjes aan. Opgelucht het pand verlaten om beter te worden.…

Woorden kunnen gevoel dragen, zodat het overbrengen slaagt. Antwoorden op levensvragen zorgen dat tijd vertraagt. De dikke stroop van wat er speelt, geeft inzicht in de levenszaak. Alles wat je met elkaar deelt, Is dan eigenlijk leedvermaak.…

Daar paracetamol verliest van bier Wanneer het erom gaat de pijn te dempen, Zet ik het met genoegen op een slempen, Hoofdpijn daarna stil ik met veel plezier. In de praktijk had ik al lang ontdekt: Wat biertjes na een kater werkt perfect.…

God had het heelal mooi geschapen Hij was moe en wilde gaan slapen en het was té laat Hij had ze gemaakt die angstaanjagende mensapen!…

Bij behoedzame toenadering zet je jezelf op slot waarom ben je zo bevreesd dat je zo angstig alle poorten sluit? Op de patio groeien prachtige bloemen kijk, hoe zij zich langzaam richten naar jouw innerlijke zon bloesem voor bloesem ontvouwt zich…

verwaaid als as besef ik pas de vierde mei door beelden en door woorden het klinkt verward oneerlijk hard hun dood voor mij betekent vrij…

Er zijn veel mensen die zich geen weekje vakantie kunnen veroorloven. Voor wie op restaurant gaan een absolute luxe is. Leven die mensen dan boven hun stand? Mensen die ziek zijn, werkloos of gehandicapt? Boven welke stand leven die dan precies? De stilstand? En wanneer kantelt zoiets precies? Wanneer ben je bescheiden en wanneer begin je…

mijn ademhaling mijn liefde voor het leven adem liefdevol…

Nog zie ik ze in leven zijn, mijn vader en mijn moeder. Hij wist bijna alles. Zij wist bijna niets. Zo dachten zij. Hij was koppig. Zij alleen maar lief. Mijn vader en mijn moeder. Zij deden hun beste best, zoals ook ik probeer te doen. Mijn vader en mijn moeder. Zij stapten uit de tijd. Ik blijf koppig geloven. In ons aller eeuwigheid…

roezigheid regeert waar transparant te helder is sluimer probeert contrasten te laten vervagen nog zegt zijn stem in duidelijke taal ik houd van jou maar druk achtergrondgeruis vlakt snel de intonatie uit anonieme tonen wekken geen dromen in het liefdesspel stroboscopisch licht wist iedere emotie van zijn gezicht heb…

Schuitje, dobber zachtjes voort, Voer mij naar dit eenzaam oord, Waar in groene frisse dreven, Door de zomergeur omgeven, Niets de kalme ruste stoort. Schuitje, dobber, dobber zacht; Weldra zendt de koele nacht Zijne frisse schaduw neder, En de nachtegaal zingt teder Zijne zoete minneklacht. Weldra zal de zilvren maan Aan de starrenhemel…

Er woont een zachte zuster in mijn huid een vrijbuiter die in mijn lichaam bijt ensoms haar handen op mijn zijde legt, ‘s nachts stelten loopt, of danst of rust. Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op en ik leg mij huiverend naast haar: een dode, een schamel geraamte, knikkend en stamelend. -------------------------------- uit: Eerste…

Ze gunnen zich geen tijd om te pauzeren: De mezenouders vliegen af en aan en voederen hun jonkies simultaan. Ik kan het schouwspel uren observeren. O shit! Straks is de winkel dicht ... vergeten! ‘k Moet vliegen anders is er niks te eten.…

hij vond 't zeker het proberen waard ook al las hij zijn eigen boeken nooit met schrijven vond hij z'n ware aard het moest een keer lukken toch, ooit van dierbaar leven tot vergeten dood woorden staan op zich, substantieel van koren tot een maagdelijk brood nooit werd een gedicht zijn deel…

Daar, waar we gisteren de doden herdachten, we twee minuten stil waren, zijn nu de feesten losgebarsten om de vrijheid te vieren! Daar, waar we gisteren twee minuten, de gevallenen in ons hoofd hadden, spelen nu bands en wordt er gefeest, want gisteren was gisteren en dus: Geweest!…

Nu strijkt de wind in vrijheid over velden In wolken van vreugde verspreidt zich ’t licht Een leven dat wij danken aan de helden Die strijdend d’ overwinning hebben verricht Nu wappert de driekleur fier van de toren In ied’re stad en dorp wordt het nu gevierd Met spel of muziek en in blijde koren En elke straat is rijk met vlaggen versierd…

Jij schonk water in een porseleinen kop het schoteltje paste er niet bij liet een barstje zien Het oor zag er breekbaar uit schulpte mijn handen om de kop heen liet de schotel staan, dronk voorzichtig, zag jouw glimlach opengaan, binnengegaan…

woorden werden gesproken vol lof over hen die te werk waren gesteld jonge knapen die geen keus hadden in opdracht van de bezetter voerden zij opdrachten uit met gevaar voor eigen leven één man had tachtig bombardementen overleefd tachtig bombardementen zij die toen gedwongen werden te werken, hebben wij op 4 mei herdacht…

De bloemenmaand mei brengt ons een mooi feest midden het jonge lentegroen de geur van voorjaarsbloeiers een datum die men nooit vergeet voor haar die wij ons moeder noemen zelf straalt ze vreugde uit op die dag dat ze met haar kinderen feesten mag tussen de rozenruikers en geschenken in warmte en liefde wederzijds….. die onze kwel en wee…

We weten maar al te goed dat er ook meer bitter is dat zij niet het enige volk zijn en waren , die het alleenrecht op "slecht" hadden. Er was ooit ook elders een witte en gele oorlog. Er waren ook nog die andere klaagzangen bij een muur naast de kampen in Azië onder de Japanners de rouw, strijd met en om neven , ouders en schoonouders de…

Aan de avond van deze mooie dag Wil ik U danken, Heer, voor het goede Dat U mij deze dag weer hebt gegeven Blij dat ik U hiervoor danken mag. Eens aan de avond van mijn leven Als ik misschien niet veel meer weet De mensen om mij heen niet meer ken O Heer, wilt U mij dan niet begeven? Aan de avond van mijn aardse leven Als ik oud geworden…

De zee ademt dag en nacht. Opwaarts in verschillende golven komen ze aan land. Ongelofelijk, de zee…… Diepgaand. Licht deinende golven geven het contrast tussen, die woelige hemel en de kalme zee weer. Fascinerend hoe de zon zijn glinstering weerspiegelt.…

in de droomzee valt de korstigheid van de woorden ze snorkelen vervormen worden nieuw ze weten niet minder ze weten op een andere manier in de droomzee een leven van licht in vloeiende verbeelding uit as herrezen…

Oranje tulpen versieren korenbloemen onder de driekleur.…