138 resultaten.
samen samenzijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 365 de hora ruiend op het einde
ziet van oud naar nieuw
op versleten laatste benen
reikhalzend het jaar uitzien
naar blanco nog de nieuwe tijd
met daar aan de overkant
sterren stralend ons herinnerend
die vele vrienden en vriendinnen
de ouders ook en de kinderen
die ooit ons de weg plaveiden
met dankbaar vol de knapzak
voor hen die ons…
afgeleide
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 we waren elk een reflectie
ingebonden, verdonkeremaand
samen weken we af van
gangbare vergezichten
in de verte nog niet
zodat het leek of niemand bewoog
bij dit schijnsel bleef ieder
voor zich, elkaar wanende
daar speelden we nog verstoppertje
zonder te vinden
alleen en geleidelijk verdwenen
met cement
tussen muurstenen
de…
Witte muren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 232 Op deze witte muren druipt geen ander vocht
dan van de witkwast, oh, zo zuiver.
Ik houd van smetteloze muren, waarop
geen nostalgie kan schuren.
Er is al zoveel ongans en weerbarst,
opsmuk en tegenspraak, zoveel
hangplaats ook van halfgoden.
Nee, ik zal niet gauw verzuren
tussen maagdelijke muren.…
vele smekende ogen.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 124 lege ogen,een grauw gezicht,
gebogen over afval,
geen enkele toekomst in zicht,
levend tussen schip en wal,
geen luxe om ze heen,
geen fatsoenlijk onderdak,
zo leven ze eenzaam en alleen,
leren geen enkel vak,
ze hoeven geen bleu-ray player of video,
een magnetron laat ze koud,
ze hoeven ook geen audio,
alleen iemand die van hun houdt…
Lot
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 207 het lot eist z'n tol
onnavolgbare kronkels
mondjesmaat geluk…
Zonder waarschuwing
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 Zomaar, vanuit het niets,
hoorde ik een klap,
‘k keek vanaf ‘t balkon
daar lag een jongen, naast z’n fiets.
‘k Bleef even kijken,
of ie op zou staan
want als ie zou blijven liggen,
zou ‘k erheen moeten gaan,
want een smak was het!
Gelukkig stond ie na een minuutje op
wat wankel, fiets kapot,
ging ie terug vanwaar ie kwam
z’n broek ook…
de uil
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 220 in tegenstelling
tot wat het woord betekent
is deze vogel
helemaal geen uil
hij is de wijste van het bos
maar de uil
vindt mij waarschijnlijk
wel een uil
ik sta hem aan te gapen
met heel grote ogen
hij schudt zijn kop
van links naar rechts
heft zijn gat op
en vliegt weg
ik wil hem volgen
maar het gaat te snel
weet niet in welke…
Sehnsucht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 216 Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir,
gedachten worden smerig als een ranzig abatoir.
Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat
ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad.
Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans.
Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans.
Nochtans jouw ogen lonken…
Geheim
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Ik ga u een geheim vertellen:
dichters u weet wel
die soms ondoorzichtige dromers
ze gaan ’t is echt waar
ze gaan nooit dood
Het zijn atleten – estafettelopers
die ook lijken voort te zweven
en dan aan de volgende het stokje doorgeven
altijd maar door altijd maar door
Dichters de meest fantastische dromenverkopers
die alles wat ze beleven…
Vossen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 146 Vossen snellen zich over de besneeuwde velden
het vliedende landschap zuigt zich onder de buiken
de vossen zijn slijpende slijpen hun oren
spits wrijven de ogen wrijven de streek
in de ogen
straks zal er het bloed zijn, bloed dat kuilen maakt
tot de bodem ‘d aarde en sporen van
sluikse silhouetten benevens de
indrukken van prooien, contouren…
ondergronds
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 52 zwaar en traag buigt
de stilte door
het taaie stroperige
onvermogen neemt
ons in de tang
de tijd zuigt minuten
uit verzengende uren
zwermen muggen
leggen strijdend
hinderlagen klaar
ze heeft ons beet de
witte woestijnzon
onze schrale harten
wachten op een
groene boom
wellicht volgt de
zangvogel die de
zware trage stilte…
Hier geniet zij oeverloos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 117 Aan de Binnenmaas waar tijd en water
vallen en opstaande dagen scheuren en blinken
wil ook zij het voorjaar terughalen en herbeleven
nervositeit inruilen, de nuances helderheid geven.
Hier loop ik met haar gearmd als vergane foto
met gedachten op een koers die haar steunen.
Eenden geven vrolijkheid. Diep in haar schelpen
loopt ze door eigen…
De oppervlakte
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 264 Europa
Onze cultuur
Schept bewondering
Maar er is een muur
Naar andere culturen
Die
Verwoestingen
oorlog
En armoede hebben te verduren
Wat we niet willen weten
Is buiten onze grenzen
ver van ons af
Europa wil weer
Blinken, schitteren
Maar ten koste van hoeveel
Als medespeler
Op het wereldse toneel
Europa
Het continent
zijn burgers…
schaduwbeeld
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 127 ik zag je versnellen
in het licht van de maan
je haalde me in
en ik vroeg nog je naam
maar voor ik het wist
was je al verdwenen
de nacht zoog je weg
dwars door straatstenen
ik liep dan maar verder
alleen naar die brug
het licht scheen daar feller en
plots dook je op...terug in mijn rug!…
Duurzame baardgroei en Alexis de Tocqueville
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 116 Ik liet mijn baard groeien naveldiep
en werd een omgekeerde vogelverschrikker
De blauwe haagmus uit onze tuin
nestelde zich schichting doch resoluut
Voortaan schreed ik voorzichting door het leven
De blauwe haagmus broedde in stilte
Toen de kroost constant werd gevoed
durfde ik amper nog te bewegen
Toen mijn baard geen nest meer was
Werd…
Klokken luiden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 198 Van mijn hart heb ik nooit
een moordkuil gemaakt.
Wat mij raakt krijgt respons
en soms gonst er verleden
door mijn meevoerende aderen
voel ik de moeders en voorvaderen
in hun gevechten voor beter
zich gevend voor de toekomst
van het verdere leven.
Mijn tijd begon met een opgang
en nu is er de dalende lijn
omdat ons aller zijn wordt bedreigd…
Een Utrechts sprookje
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 155 Er was eens een jongen die liep langs de gracht
het water bepaalde zijn stappen.
Hij gaf er niet om waar de stroming hem bracht.
Hij was acht, maar hij kon al wel snappen
dat je nooit komt waar je verwacht.
Op de achtergrond klonken de klappen
van klokken ver boven zijn macht in de Dom.
Rom bom, rom bom.
In de stad werd het jochie een vent…
Winter
poëzie
4.0 met 2 stemmen 428 Stiller, stiller, stiller zakken
Nacht en dagen om mij heen –
Als de sneeuw de dorre takken
Dekken zij ’t verleên.
Doch hun hout wacht, diep verborgen,
Menig, menig wederkeer,
En mij komt de jonge morgen
Nimmer, nimmer weer!
Wie gebloeid heeft en gedragen,
Houdt herdenking tot genoot –
Hij heeft God niet meer te vragen
Dan de stille dood…
In verdronken grijs
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 175 het orkest is niet
vooruit te branden
ik voel klam zweet
opkomen in mijn handen
als ik op noten jaag
stroperig golft
een oceaan aan tonen
in verdronken grijs
alle opgezweepte koppen
betalen zo in schuim hun prijs
er zijn geen brekers
die dwars liggen in een
vals akkoorden soort
zij hebben niet gescoord in
gruwelijke middelmatigheid…
Heldin in Saudi-Arabië
snelsonnet
4.0 met 2 stemmen 203 Dit is het nieuws waar elke vrouw van smult!
Ryad wordt het toneel van een primeur:
De post van Belgische ambassadeur
wordt in de zomer door een vrouw vervuld.
En loopt men tegen haar, een vrouw, te hoop,
zoekt zij haar toevlucht in de bioscoop.…
Adam en Eva
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.765 het ochtendblad was blank, de ether zweeg
geen mens op straat, geen auto was te horen
de telefoon had het contact verloren
de schappen in de winkels bleken leeg
de trams en bussen stonden als bevroren
vanuit de onbewogen singel steeg
een dichte muur van damp, ik keek en kreeg
het vreemde beeld opnieuw te zijn geboren
het oude leek bij…
dwangmatigheid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 150 Ik ben dwangmatig geweest
Dat
Zit nog helder in mijn geest
Hoe ik dat
Nu wil beseffen
Dat
Kan ik niet verleggen
Dat kan ik nu wel beschrijven
Soms blijft dat nog wel kleven
Maar
Dat is ook leven…
Een depressief winterlied
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 146 Uit balans en eens te meer
drink ik veel en haal me neer.
Gruwend van de matigheid
en bij nacht ook wel eens spijt..
van de mens die ik nooit bejegen
als mijn zuster of mijn broer
Samenleven is geen zegen
liever sta ik zelf aan het roer.
Laat me leven, mateloos
zonder rem en zonder wetten
tracht toch niet dat te beletten
anders word…
kwetsbaar
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 523 Voor Jackie
ik zou nog eens naar jou
en jij zou nog eens naar mij
maar we woonden overzee
dus niet zo dichtbij
maar toch was je altijd dicht bij mij
zo kwetsbaar
het leven
nu voorbij
in een fractie van een seconde
de ene seconde ben je nog hier
de andere seconde ben je daar
in die andere dimensie
waar ik weet dat je…
eland
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 138 groot en machtig als een paard
komend uit zomers waterrijk moeras
waar zij bomen en struiken aten
trekken als koude tijden dagen
donder en bliksem het bevroren land
op hun hoeven de jagers vluchtend
op het noordelijkst van de aarde
vinden jaarlijks zij hun schuil
bij die altijd wit bebaarde claus
voor wie in vliegensvlugge vaart
zij de…
De hoop van morgen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 401 De somberheid
Valt in deze tijd
Waarin donkere gedachten
Meester over ons leven kunnen zijn
Het licht van vrede
Het feest
geboorte
Van een kind
Het verhaal van betekenis
Voor ieder die zich
In het verhaal vindt
Die gelooft
In een leven na de dood
In herrijzenis
Een verhaal zonder
Getuigenis
een overlevering
Dat in het gefluister…
Jezus, mijn Heiland
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Jezus, mijn Heiland
U kwam op aarde, ook voor mij
Maakte mij van zonden vrij.
Jezus, mijn Heiland
Hoe kan ik U voor alles prijzen
En U alle hulde bewijzen?
Jezus, mijn Heiland
Uw liefde is zo ontzettend groot
U bent de Redder in de nood.
Jezus, mijn Heiland
Dank voor Uw liefde mij gegeven
U bent mijn toeverlaat in dit leven.
Jezus…
vroem vroem...
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 129 hij zal wel even aan de kant moeten
astmalijdende wielergod Chris Froome
vlamde jongsleden veel te snel
in de Spaanse ronde de Vuelta
zo behaalde hij de rode trui wel
maar na dopingcontrole bleek
een dubbele waarde als toegelaten
salbutamol in zijn frêle vel!…
Vredige kerstnacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 190 Als straks de klokken luiden door de stille nacht
Loopt hij eenzaam door de kille donkere straten
Hij komt van ver en niemand die op hem wacht
Hij moest huis en haard en familie verlaten
Nu loopt hier verdoold als een ontheemde
Nergens wacht een rust plek of een warme haard
Hier is hij slechts een paria niets dan een vreemde
Slechts herinnering…
anders niet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 laat het leesbaar
zijn gemakkelijk
zonder
stekelige wendingen
laat het in mijn
straatje met stokpaardjes
wonen zonder hobbels
en in galop
laat het zijn
wat ik ook vind
zonder subversieve
tegendraadsheden
laat het sterk lijken
op wie ik denk
te zijn anders
niet…