Alle inzendingen, jaar 2018, week 4

Omreden van ras Slechts discrimineren Hoe hoog Moet men val- len voordat Het besef dan doordringt Dat wij allen mensen zijn...? Heel veel mensen in een AZC Afrika, continent niet te behappen Wit is geen kleur, maar de eigenschap van sneeuw Zwart van rouw om zoveel Van droogte, honger, kindersterfte tot oorlogen die Veel doden,…

De dagen zijn steeds vaker vloeibaar met onvoorziene schade zonder het opendraaien van de juiste kraan vol medicatie die werkt. Ik kijk sta langs de zijlijn en ween in stilte. Haar eigen fietsbanden zijn bijna versleten alles kraakt en piept, zie deze schaduwen terwijl zij rijdt, ze zijn kamerhoogte groot. In fietstassen neemt zij oud nieuws…

hij heeft een belangrijke functie in Nederland behoort beslist niet bij de armenkant toch is zijn levenswijze zeer zuinigjes beetje lachwekkend wel een kroonjaar auto/mobiel nostalgische gaskachel zet 's morgens thee met een ouderwetse ketel/enorme fluit onze premier een echte guit…

M'n ogen zoeken de molen van de vader van Rembrandt Staat ie niet daar in Leiden? aan de kant van de stadsmuur waarvan...... nog weinig rest maar zoveel meer verhaalt Hij gaat nog voor de wind de wieken nu stilgevallen Wind uit 't noordwesten blaast de krul uit m'n haar.…

De slaap wil niet komen ik tel wollige schapen en als ik uitgeteld ben komen de zwarte vogels gelukkig heb ik een kat.…

De laatste resten van de zon schijnen op het graf van haar uiteindelijk overleden zoon Friso, zo dichtbij gelegen, zo zichtbaar vanuit haar kasteelraam op Drakesteijn Maar ook is hij Friso zover afgedreven, verstikken de gedachten van 'houden van': "Kon je maar even bij me zijn" Want wat hield zij van deze baby, van dit kind, van deze jongen…

ik schrok niet meer daarvoor was dit te algemeen zoals een strakgesneden pak beheerst, met mate ik ontweek uit jouw aanwezigheid liet me verstillen zonder luisterend oor was overbodig in ruime zin dacht aan dronken nachten uitgestelde overmoed een rusteloos lichaam voor het slapen gaan er bleef een ontkenning een spiegeling…

hij weet maar al te goed hoe hij haar hoofd kan buigen hoe hij haar houden kan onder zijn hand en als geen ander kan hij haar bespelen en al haar snaren raken tot de rand van van wat zij trillend nog van hem kan velen buiten elke rede van ‘t verstand geeft zij zich over, laat zich gaan hij is haar heer en ook haar meester dichtbij en mijlenver…

de tijd die in herinneringen uitdijt afbuigt het karmozijn dat aanhoudt dwingt suist van eb naar vloed eb-vloed eb-vloed zestig, zeventig keer per minuut in ieder tij de vraag naar jou de echo die nou eenmaal echoën moet zelfs als een antwoord uitblijft…

Vertel me wat je hoort fluisteren in de wind vertel me wat de regen je zo indringend toezingt vertel me wat je voor dreiging je in de voortglijdende luchten ziet vertel het me want ik zie het niet is het onbegrip is het verdriet? over waarin de mens zo schromelijk te kort schiet? vertel me wat de natuur vindt van ons menselijk…

Ideeën uit gedachten worden de woorden en krijgen de krachten die allen bekoorden die de werkelijkheid uit ijle niets vluchtig als de eeuwigheid, als de lucht sublimeert, klagend noch kluchtig, stolt, uitholt of verteert. 't Woord wordt vlees. In naam van 't woord worden zonder vrees weer mensen vermoord. In ijl trillende lucht…

Ik heb het in mijn moeders buik redelijk naar m'n zin De baarmoeder is ruim genoeg Ik pas er prima in Toch heb ik een serieuze klacht Er is iets wat ik mis Ik vind het echt belachelijk Dat er hier geen wifi is!…

Nog onbelast, zo komen wij op aarde, vers uit een schoot de harde wereld in met hoop daarin te winnen aan waarde, rechtop te staan, te zijn met iets van zin, omhoog te gaan vanuit een laag begin. Soms zit het mee. Geboren voor ‘geluk’ zo lijkt het dan. De ladder gaat niet stuk. Zo’n mens klimt op, geniet de gunst van macht. Die heb jij niet,…

Komt ge zo laat tot mij? de dauw Der nacht dampt uit uw donkre kleren. Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren, Dat bitter is van wroeging en berouw? Ik ben om u de woeste weg gegaan, Door wildernis en doornige valleien. Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ... Laat ge mij voor gesloten deuren staan?" 'k Vermoedde uw…

Een vrouw van Duitse afkomst die in Friesland schreeuwen heeft geleerd, is tegen het begraven met het oog op schijndood. Zij wil mij een boek in drie delen lenen waarin staat hoe alles ontstaan is. In verre droom verschijnt mij snachts de Glorievolle Maagd, die ik beloof ter bedevaart te gaan naar Lourdes. Een datum heb ik niet genoemd…

ik trek morgens langzaam de wereld aan laat donker achter mij kleed me met nieuw licht dat wat ik heb biedt zich al aan in vroege aandachtspunten bedaard zet ik alles op een rij heb door frequent vergeten geleerd mijn tijd goed af te meten tegen de energie die ik beschikbaar heb lach terwijl ik koffie zet ook zonder hek is de dam…

Een vaste vriend is ons publiek bewind, een toevlucht voor de groten en de kleinen. Het controleert al mijn privédomeinen, beheert de fondsen die het bij mij int. Straks zal het ook mijn sterven begeleiden om daarna mijn organen te verspreiden.…

Lieve Maan daar hoog in de lucht Jij brengt bij mij soms een zucht Jij brengt mij licht in de duisternis Samen met de sterren in die grote nis Dan denk ik aan al die lieve mensen Die ik moest laten gaan en te wensen Nog een keer naast ze te staan Maar in de stilte van mijn hart hebben zij hun bestaan. In de stilte van de nacht lieve maan…

Zoals wel vaker was de nacht weer langer dan de slaap Zweefde weg op ijle tonen van de wind die haren streelt droomde nog met open ogen toen de storm wind tegen werd Bleef staan terwijl ik vallen moest de zwaartekracht wellicht voorbij tot een kort moment van stilte aan het evenwichtig hangen abrupt een einde maakte Languit in een…

De wind ruist langs smetteloze muren. De palmen zwaaien met hun tooi. Om toch nog iets om handen te hebben wiegt het volk extra met de heupen. De vrouwen geven knikjes met hun borst. Het leven in Quasi-land is onalledaags. Er zijn dagen dat er geen leven is: roerloos ligt de middag in de zon. De bezoekers komen niet met bussen tegelijk.…

dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid ik weet nog goed toen je werd geboren voor het eerst moeder met zo’n mooie dochter als jij dat was een bijzonder mooie tijd dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid je kleine knuisjes, jouw lieve lach gelijk ben je in mijn hart gekropen vanaf het eerste moment dat ik jou zag dag lief klein meisje…

‘t Was lichtjesavond op de Ommering Een koor zong in een zaal een zeemanslied Totaal niet passend bij rouw en verdriet De stemmen, hoewel mooi, puur pijniging Gelukkig zorgden fakkel, kaars en gel Voor passend eerbetoon, serene rust Ik werd me van een gitarist bewust Die zachtjes hallelujah zong, dat wel Ik hoorde harten breken om me heen…

IKEAATJE lopen! De Koning is dood leve de Koning Koning IKEA is overleden 91 jaar jong een man die zichzelf in elkaar zette zich ook kon vergissen maar ook zo goed was dat hij de leeftijd der allersterkten bereikte Door wellicht ook het sobere te blijven praktiseren wat ook af te zien is aan zijn producten in 49 landen met 412 winkels…

Lieve jij hoe kan ik je missen als jij zo diep verborgen in mij zo dicht en dichter nog om precies te zijn: het cadeau voor jou en mij?…

in ballingschap loopt de mens op eieren een breekbaar verhaal met draadjes en touwtjes houdt hij het leven bij elkaar laag na laag projecteert hij zijn afgepelde dromen op witte muren en dagen zonder eind in zijn oren suist de vermoeide zee het is altijd het kleine verhaal dat over grote dingen spreekt zoals het verlangen…

Hoe ik je zomaar vind hier op het papier hoe je zwijgt en ik jou tussen haakjes zet ( ……… )…

De mens is hier om enkel zichzelf kom laat dus zichtbare levenslijnen op koorden ook jouw voeten dragen strek gerust je armen uit en loop ken ons, ken dit zoekend evenwicht. Achter noch voorwaarts, alles mag als je stil blijft staan ben je nergens. Waar wil je de morgen anders laten van wat wij samen ervaren in het nu dat is nu net het spannende…

De moralist Wint want de moralist Weet Waar het land zich in bevindt De moralist Heeft kennis Een geweten Vaart terug Op hoe het ooit begonnen was Kent de waarde der dingen Hij heeft echte herinneringen Bouwde een wereld Daar waar hij zichzelf moest bevrijden van oude waarden Hij ziet nu hoe waar de wereld Zonder dat In kan ontaarden…

Rimpelig maanlicht van de tijd Wind fluistert een mooie melodie Huiverende artiesten onder floodlight Kunstenaars in het land en kolonie Ogen die de diepste pijn verzwijgen Breken toekomst open met licht dooraderd Van kleur vorm weer gevoel energie krijgen Gevoed leven wij door boeken gebladerd Goddelijke poëzie die als een symfonie…

ongaarne vouw ik toe mijn handen tot willoos ingekeerde knuisten hoe graag geef ik toch open prijs wat mij in dit leven drijft nog leren mij mijn zekerheden dat onverbloemd en vrij vertoon pijnlijk aan het licht kan brengen waarin ik diep te raken ben zing niet graag in ondertonen van versluierd honen en betreuren wil naar boven kunnen…