82.688 resultaten.
Een met de natuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Ze is beschermend
een glimp van haar teder hart
koester het moment
Niets is zo mooi wanneer natuur met
al haar fris en groen ontwaakt uit een winterslaap
Er is nieuwe tijd aangebroken waarin allerlei zaadjes beginnen te
ontkiemen in een heel eigen tempo zodat een jong leven het levenslicht zal zien.
Luister naar de eerste geluiden die om…
Oases
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 4 in blauw
en groen is
alles te doen
het zijn onze
leef kleuren
net als wij
ons bestaan
vinden in
water en wind
zij hebben
mede ons
karakter
gevormd in
directheid en
recht op de
man af omdat
er geen tijd
voor dromen is
zoals in de
tropen of het
mediterraan gebied
waar warmte
dwingt tot rust
en het snelle
leven uit het westen…
[ In de vijand zie ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1 In de vijand zie
ik geen licht, wel voel ik iets --
donkers in mijzelf.…
Zee
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 16 Ik hou van je zee,
je rollende golven
hoe je dat doet
door de wind,
door eb en de vloed?
Alsof je ademt
je hard bruist, knallend beukt,
of zacht als een lam, stil,
je verten licht vangen,
sterren op je laat deinen
kleuren van blauw
en wolken op je laat schijnen
Hoe je triljoenen wezens herbergt
die in je gedijen
je zo zilt ruikt
je…
Dankbaarheid
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 19 Danken is heel helder weten
dat ons alles werd gegeven:
leven, vreugde, zorg en moed.
Danken is heel helder weten
dat de vele lieve mensen
ons van vreugde zingen doet.
Danken is heel helder weten:
dat we voor elkander zijn
hulp en tochtgenoot in 't leven.
Danken is heel helder weten
niemand kan alleen bestaan,
want we zijn elkaar gegeven…
Schalmei
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 50 Aanstonds klinkt luid het lied
van de schalmei
En slaat de gong langs volle klaslokalen
De goegemeente kan weer ademhalen
De school heeft er een nieuwe leerkracht bij
Zij zocht hem in de meest uitheemse steden
Bij het Sint-Bonifatiuscollege
Bij Zwijsen en Sint Oeteldonk, Maarheeze
Geen zag er brood in, noch een andere reden
Doch als…
Lacrima
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 7 verdriet
is een brokje graniet
met scherpe randen
verdronken in tranen en pijn
diep in het gemoed
het duurt lang
menige eb en vloed
voor het een glanzend keitje wordt
maar het blijft voor altijd
want graniet
dat verteer je niet…
Als in een droom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 23 Drijvende wolken
hoog in een dagdromers lucht
dragen me naar jou
Wat is het heerlijk om zich te laten meestromen
op golven van een droom waar creativiteit en verbeelding voor
het rapen liggen: uitzonderlijke kracht en pracht op zuchten van een wind
waar op hetzelfde moment ik kan luisteren naar de meeslepende melodie van melopee.
Een wiegerij…
[ Hij is er ook weer ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 3 Hij is er ook weer,
lusteloos kijken we weg --
en zeggen hallo.…
Zalig Pasen
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 16 zalig pasen
in een donkere koele
mediterrane tuin op
de helling van de
berg van calvarie
klonk het geroezemoes
van pratende mensen
die als vrienden aten na
het heetst van de zomerdag
een gezelschap vrienden
en volgelingen van de
gedachten van een
vrij land zonder bezetting
met oude rechten op
de geboortegrond sinds
het scheppingsverhaal…
Japanse droom
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 27 door weidse deuren
geurt de kamperfoelie zoet
als de avond valt
altijd heb ik je
lief op aardse gronden
nu de haiku zweeft
hart in jouw boezem
dromen over verhalen
verlangen ligt stil
steeds echter voel ik
emoties bij anderen
mensen zoals jij…
Priester zijn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 40 Priester zijn is brandglas worden
voor hoge Minne,
en mensen leiden naar
het licht vanbinnen.
Priester zijn is woorden geven,
een lied vertalen,
en speuren naar de zin
van veel verhalen.
Priester zijn is herder blijven
in donk’re dagen,
maar wetend dat de Heer
ook jou zal dragen.…
Elim
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 40 Elim, mijn liefje
My sweet lady sunshine
Je bent mijn Eos
Mijn dageraad
Aurora morgenstond
Opkomst der zon
Die jou heeft gewekt
Uit jouw sluimer gehaald
Elim, mijn liefje
My sweet lady sunshine
Haal mij uit mijn dromen
Haal mij uit mijn slaap
Aurora wil
Dat je bij me komt
En dat je mij
wakker maakt…
Morgenrood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 40 de tijd is de wind die blaast
en uitsterft in donker water
een gaan zonder terugkeer
het onoverwinnelijke valt uiteen
een gaai vliegt krassend langs de takken
uit het ijzer dwarrelen vonken neer
het geruis van koude populieren
een zwarte sluier strekt zich uit
over de aarde en bedekt haar
met bitter as uit de wolken
kruiken gevuld…
Onbereikbaar blauw
netgedicht
3.0 met 138 stemmen 36 ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange…
De tafel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 22 Waarrond we praatten, speelden.
Het decor van ons theater.
Zwarte brandmerken kwamen,
schilferend vernis
en was van kaarsen.
Je kijkt naar dezelfde donkere hemel.
En sterren.
Ik zit aan dezelfde tafel,
eet mijn bord.
Wrijf mijn palmen over haar nerven.
Het voelt aan als vertrouwd.
Als iets dat er nog is.…
Alleen met Lavoisier
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 4 Ik zit stilletjes solo in mijn lui zeteltje
mijmer slim over koetjes en kalfjes,
over niets en ook over wissewasjes.
Plots grolt mijn gespierde bierbuik,
transitie van Duvel tot een drollig geluid.
Van schuimend gas naar duurzame energie?
Door bain-marie of zwarte voodoo alchemie?
Geëscorteerd met een aromatische labo reactie?
Lavoisier schiet…
Vakantiegevoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6 Wat is zo anders hier dan thuis
de wind van zee
schone frisse lucht
dijk en duinen langs de kust
de eindeloze ruimte
rust
dikke bruine koeien in de wei
- De Koog- buiten
wat een mooie plek
ik drink een glas voor het diner
onder vlag gewapper
richting land en richting zee
het invallen van de wind
enkele onwennige fietsers
ze zijn er…
[ Zoals hij nu doet ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 18 Zoals hij nu doet,
mij nadoet, dat kan toch niet --
dat ik zo zou doen!…
dichter op de huid
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 94 hoe rakelings kunnen we gaan
zolang sprake is van deze verte
dit is een baan om het lichaam
op ramkoers met aarde en ziel
noorderlicht is een wervelwind
van bijna zichtbare tastzin
en als de storm niet gaat liggen
sluit dan je ogen en voel het denkbare
langs de ruggengraat van adem
elektrisch geladen, meercellig gestemd
trillend…